środa, 9 stycznia 2013

Podstawowe Reguły Astrologii Tradycyjnej i Helleńskiej

Podstawowe Reguły Astrologii Ezoterycznej i Hermetycznej 


Astrologia jest bardzo starą nauką ezoteryczną i hermetyczną  z wieloma regułami i zasadami, których trzeba się nauczyć, a które współcześnie, szczególnie w XIX, XX (szczególnie od 1930 roku) i XXI wieku są nagminnie ignorowane przez dyletantów po bardzo kiepskich kursach prowadzonych przez osoby, które nie mają wiedzy ani zrozumienia w naukach ezoterycznych ani hermetycznych. Astrozofia (Wiedza Gwiazd) oraz Astromagia (Magia Gwiazd), jak starożytni częściej nazywali Astrologię, przypomina, że Zodiak powstaje w wyniku rocznego obiegu Ziemi dookoła Słońca, a 1/12 tego rocznego cyklu orbitalnego wyznacza małą miesięczną fazę tego cyklu zwaną Znakiem Zodiaku. Znak Zodiaku informuje nas w jakim obszarze nieba, w jakiej porze roku i na tle jakich gwiazd z Ziemi widzimy Słońce, chociaż Znaki Zodiaku przesuwają się na tle gwiazd o jeden stopień na 72 lata, co zwane jest ruchem precesyjnym. W każdym solarnym Znaku Zodiaku niczym w astronomicznym miesiącu mamy inne zachowanie Przyrody, pogodę, klimat, zgodnie z czterema porami roku zmieniającymi się co trzy Znaki: Zimą, Wiosną, Latem i Jesienią. Znaki Zodiaku to dwanaście faz rocznego cyklu życia wynikłych z ruchu Ziemi wokół Słońca i zmieniającego się położenia Słońca na tle gwiazd! 



1. Cały Znak (greckie: Zoidia, Zoidion) Wschodzący jest Pierwszym Domem (Topos). Cały Znak, w którym wypada stopień Ascendentu (Wschodzenia), jest uważany za Pierwszy Dom, a następujące po nim znaki są traktowane jako kolejne Domy, w kolejności. Stopień Ascendentu to punkt unoszący się gdzieś w Pierwszym Domu i w znaku pierwszego domu, i chociaż nadal wyznacza horyzont po wschodniej stronie nieba, wyznaczając które stopnie twojego znaku wschodzącego są nad horyzontem, a które poniżej horyzontu, nie oddziela pierwszego domu od dwunastego domu. Przykładowo, sygnifikacje znaku Barana jako pierwszego domu baraniego, wynikają z tego, że znak ten jest domem (miejscem życia) walecznego boskiego żołnierza Aresa (Marsa), równocześnie będąc miejscem wysokiej godności królewskiego Słońca – którego ów znak Marsa zawsze ugości z honorami, bo jest znakiem działania i namacalności, które należą nie tylko do cech Marsa, ale także do cnót królewskiego Słońca. Na głębszą symbolikę znaku Barana i domu pierwszego baraniego ma również wpływ to, że Wenus jest tutaj najdalej od własnego domu jak tylko może – to jest w opozycji do władanego przez siebie znaku Wagi (czyli jest na tak zwanym wygnaniu) i nie jest w stanie pozytywnie kontrolować spraw znaku czy domu Wagi – spokojna reprezentacyjna i równa debata, jaką chciałaby prowadzić Wenus – specjalistka od wizerunku czy sprawiedliwości – nie jest tutaj możliwa. Jest to również miejsce upadku Saturna, zatem tradycja, powolna skrupulatność i struktury, które chciałby przynieść Saturn, nie mają tu prawa głosu. Stąd właśnie wynika to, że to co baranowe, będzie gotowe rzucić się w ogień i macać z wydarzeniami, ale nie sprawdzi się, tam, gdzie potrzebna jest pokerowa cierpliwość długofalowych politycznych rozgrywek intelektualnych. 

2. Horoskop urodzeniowy (natalny, natywnik) osoby urodzonej w nocy, ze Słońcem poniżej horyzontu jest odczytywany i interpretowany inaczej niż w przypadku osoby urodzonej w ciągu dnia, ze Słońcem nad horyzontem. Zagadnienie znane jest w astrologii jako Władcy Troistości oraz hairesis czyli frakcje, sekcje, partie - dzienne oraz nocne. Podstawowy podział horoskopów to podział na horoskopy dzienne i nocne. Horoskopy  urodzenia w czasie dnia to takie, gdzie Słońce było nad horyzontem (nad osią Ascendent-Descendent). Pozostałe Horoskopy (Słońce pod horyzontem) to horoskopy lub urodzenia nocne. Podział ten ma znaczenie tak fundamentalne, że wiele elementów horoskopu w astrologii rozpatruje się zupełnie inaczej, zależnie od tego czy Horoskop jest dzienny czy nocny. Doktryna ta opisywana jest greckim słowem αἵρεσις (hairesis), które można przetłumaczyć jako: stronnictwo, sekta, odłam, podział, własną opinię czy wybór. Nie tylko Słońce i Księżyc, ale wszystkie siedem klasycznych planet materialnych przynależy do jednego ze stronnictw (sekt). Innymi słowy, planety dzielą na dzienne oraz nocne. Planety dzienneZeus (Jowisz) i Kronos (Saturn) – współpracują ze Słońcem i równocześnie ich wpływ jest lepszy w horoskopach dziennych. Planety nocneAres (Mars) i Afrodyta (Wenus) – współpracują z Księżycem i działają lepiej w horoskopach nocnych. Hermes (Merkury) jest obiektem nieba o charakterze mieszanym i transparentnym, zabarwiającą się wpływem innych planet i współpracuje z oboma stronnictwami. Jego natura tradycyjnie ustalana jest na podstawie jego położenia wobec Słońca – gdy jest gwiazdą zaranną (wschodzi przed świtem Słońca) ma naturę dzienną, gdy jest gwiazdą wieczorną (zachodzi po zachodzie Słońca) – ma naturę nocną. 

3. Starożytni używają znacznie bardziej złożony i wyrafinowany system planetarnych godności i słabości, z dużo subtelniejszym, bardziej zniuansowanym i bogatszym stopniowaniem planetarnych sił, słabości i wynikających z tego interakcji, w tym zależnych od jasności wizualnej planety czy gwiazdy stałej w magnitudo. W tradycyjnej astrologii hermetycznej i helleńskiej planety zostają omówione jako pierwsze, zanim zostaną omówione znaki zodiaku. W astrologii klasycznej planety są znacznie ważniejsze od znaków. Należy zacząć astrologię od natury planet (gwiazd ruchomych), by następne w kolei znaki zodiaku, mogły być zrozumiane przez pryzmat swoich planetarnych władców. Astrolodzy hermetyczni i helleńscy śledzili ruch siedmiu planet na tle zodiaku i gwiazd stałych jako punktu odniesienia i to natura planet nadaje szczególne znaczenie znakom zodiaku, wpływa na znaki zodiaku. Każda z Siedmiu klasycznych, z siedmiu planet chaldejskich wyznacza godziny dnia, a porządek dobowy biegu godzin planetarnych zwanych Horami (Hora to 1/12 dnia lub nocy liczona na każdy dzień) to w kolejności szybkości obiegu orbitalnego: Saturn, Jowisz, Mars, Słońce, Wenus, Merkury, Księżyc, po czym cykl się powtarza wypełniając cały Tydzień. Cykl w sobotę rozpoczyna się o wschodzie Słońca od Saturna, w niedzielę od Słońca, w poniedziałek od Księżyca, we wtorek od Marsa, w środę od Merkurego, w czwartek od Jowisza, a w Piątek od Wenus. Tydzień mając 168 godzin (24x7) w pełni zamyka swój obieg godzin planetarnych zwanych Horami. 

4. Astrologia czy astrozofia i astromagia posiada planetarne sygnifikatory dla każdego aspektu życia jednostki. Spośród szerokiego grona kandydatów na sygnifikator wybiera się planetę najlepiej spełniającą wszystkie niezbędne kryteria. Mocne i słabe strony oraz położenie planety zostaje przeanalizowane, aby przewidzieć, jak dobrze właściciel Horoskopu  poradzi sobie w tym konkretnym obszarze życia. Hyleg jest jednym z takich synifikatorów i prawdopodobnie najbardziej znanym. Przykładowo, sygnifikatorem rozwoju duchowego, rozwoju duszy czy jaźni i wzrostu świadomości jest planeta najstarsza w stopniach swojego znaku, znajdująca się w znaku na największej długości ekliptycznej znaku (w stopniach od 0 do 30). Na Wschodzie taką planetę spośród siedmiu chaldejskich nazywa się Atmakaraką (od Atman - dusza, jaźń; oraz Karaka - sygnifikator). System trzydziestu trzech małych wtajemniczeń w organizacjach ezoteryczno-hermetycznych wzoruje się na tym porządku, trzydzieści stopni jako trzydzieści lekcji wtajemniczających, a trzy główne jako dekany znaku. 

5. Astrologia tradycyjna wykorzystuje zwykle tylko główne lub ptolemejskie aspekty, których dynamika opiera się na znakach i ich cechach biegunowości, żywiole i modalności. Mamy zatem koniunkcje jako najważniejsze i najsilniejsze, potem opozycje i kwadratury, a potem trygony i sekstyle. Wiedza czy mądrość aspektów pochodzi rzecz jasna z tysiącleci obserwacji wielu pokoleń astrozofów czy astromagów, jest dobrze poznana i rozważona, dokładnie sprawdzona przez wiele pokoleń badaczy naukowych. Wśród aspektów Świateł (Słońce i Księżyc) oraz planet pierwszej klasy jasności (Wenus, Jowisz, Mars, Saturn, Merkury) mamy w szczególności aspekty do Gwiazd Stałych i ich małych konstelacji, asteryzmów, takich jak: Plejady, Wielka Mgławica Andromedy (WMA), Tron Arymana (TA, Obszar Ciemnych Mgławic), Algol (Gorgona), Gwiazd Królewskich (Antares, Aldebaran, Regulus, Fomalhaut), Warkocz Bereniki, Wiecheć Panny ze Spiką, Tarcza Magów, Korona Magów, Kruk, Puchar, Syriusz, Maczuga Oriona, Pas Oriona (Pas Magów), Głowa Kozła, Ogon Ryby, Głowa Lwa. Astrolog musi się dokładnie nauczyć obrazu nieba, musi dokładnie znać mapę nieba. 

6. Wiedza o tym, czy planeta jest na Wschodzie, czy znajduje się przed Słońcem, czy jest na Zachodzie, czy też znajduje się za Słońcem, została uznana za ważną w jej ogólnym znaczeniu i interpretacji. Jest to szczególnie ważne przy interpretacji Merkurego oraz Wenus. Za ważne uznane jest również zjawisko heliakalne lub to, czy planeta zachodziła za Słońcem lub wschodziła przed Słońcem. Szczególnie ważne jest to u planet wewnętrznych, ezoterycznych, czyli u Merkurego (Hermes) oraz Wenus (Afrodyta). 

7. Astrologia starożytna, chaldejsko-aramejska, perska, egipska i helleńska ma znacząco głębszą i bardziej solidną wiedzę naukową na temat znaczenia, zgodności i interpretacji różnych domów horoskopu niźli współczesne wymysły i doraźne pomysły na Zachodzie, w Europie i USA. Starożytni mieli liczne obserwacje i oparte na nich koncepcje, takie jak radości domowe i mocne strony kierunkowe domów. Niektóre ze starszych domen i odpowiedników domów w astrologii hellenistycznej są dość podobne do tych znaczeń, które są nadal używane w astrologii wedyjskiej, gdzie zapewne się zachowały lub używano podobnych metod. 

8. Temperamenty znaków i planet, gdzie pojęcie temperamentu i cztery podstawowe cechy: gorąca, zimna, wilgoci i suchości stanowią centralną część całej greckiej nauki i filozofii, w tym medycyny i astrologii - to jedno z bardzo istotnych zagadnień profesjonalnej tradycyjnej astrologii. Tradycja wiedzy gwiezdnej, astrozofii i astromagii wielką wagę przywiązuje także do Trygonów Żywiołów oraz do temperametu i charakteru każdego z czterech Żywiołów oraz ich połączeń w dekanach (dekanatach) czyli w trzecich częściach znaków zodiaku. Cztery typy osobowości i temperamentu zaczerpnął Hipokrates właśnie z ówczesnej astrologii medycznej, a ich dogłębna znajomość oparta na czterech Żywiołach zodiakalnych trygonów jest jedną z podstaw astrologii czy astrozofii. 

9. Starożytna terminologia mówi, że każda planeta jest „władcą” "zarządcą" czy "królem" określonego znaku zodiaku, ale tylko kiedy znajduje się w tym znaku zodiaku na określonym odcinku zodiaku (także w dekanie znaku zodiaku), i wtedy uważa się, że dostaje pewnych szczególnych mocy. Starannie należy przyjrzeć się mocom (siddhi), zdolnościom, władzom, kompetencjom i sprawnościom planety, która jest w pozycji władcy znaku! Racjonalne uzasadnienie dla tradycyjnego systemu rządów władców absolutnych opiera się na podbudowie geometrycznej i ezoterycznej przedstawionej przez 'thema mundi', symboliczny schemat stworzenia świata, a nie na wymyślonej współcześnie pseudo zasadzie rzekomego pokrewieństwa między planetą a znakiem. 

10. Systemy przewidywania w oparciu o Władców Czasu, Znaku i Horoskopu. Astrologia ma różne systemy predykcyjne obejmujące chronokratorów lub Władców Czasu, które zostały w znacznym stopniu utracone czy zagubione przez współczesną zachodnią astrologię, która w dużej mierze opiera się zaledwie na progresjach i tranzytach planet zewnętrznych. Te systemy przepowiedni Władców Czasu przypominają daśas i bhukti astrologii wedyjskiej. Każdej z siedmiu klasycznych planet aramejsko-chaldejskich oraz dwóch węzłów księżycowych przydzielany jest pewien okres czasu, w określonej kolejności, zgodnie z ustaloną formułą stosowaną w horoskopie urodzeniowym. 

11. Magnitudo - obiekty świecące na niebie dzielą się na Pięć Klas Jasności, a zasadą jest, że to, co świeci najmocniej ma największy wpływ na cały Horoskop i na dziejące się wydarzenia. W sposób oczywisty, wszystko to, co jest pierwszej klasy jasności jest najważniejsze, a to co jest piątej klasy jasności, jako najciemniejsze, jest najmniej ważnym elementem w całym Horoskopie. Przypomnijmy, że tylko pięć materialnych planet należy do pierwszej klasy jasności, i są to Wenus, Jowisz, Mars, Saturn i Merkury - w kolejności najczęstszej największej jasności wyrażonej w magnitudo (w magach). Merkury (Hermes, Budha) musi być pod szczególnym nadzorem, gdyż okresowo jego jasność spada do piątej klasy jasności, a nawet znika na kilka dni, co powoduje wielką słabość i zaćmienie czy zaniknięcie Merkurego (a także utratę rozumu, intelektu i inteligencji oraz ogłupiający chaos). Obiekty takie jak planeta Uran należą do piątej klasy jasności i są mało istotne ponieważ nigdy nie są jaśniejsze niż piąta, najniższa klasa jasności, podobnie planetoida Westa, którą widuje się tylko raz na ponad trzy lata przez dwa do trzy miesiące, na granicy widzialności w piątej klasie jasności. 

Astromagusz - Mistrz Astromagów Obserwuje Niebo

12. Dekany (także Dekanaty) najpotężniej rozwija egipska astrologia hermetyczna, gdzie znane są jako "Baktiu", stanowiąc 36 grup gwiazd nazwanych małymi konstelacjami wzdłuż Ekliptyki. Dekanaty czy Dekany i gwiazdy stałe w 36 grupach używane były w hermetycznej astrologii starożytnego Egiptu przynajmniej 2100 p.e.ch., czyli bardzo dawno przed Ptolemeuszem, Hipparchem, Eratostenesem i innymi helleńskimi znakomitościami astrologicznymi, którzy także używali dekanatów (dekanów czy dekan). W Indiach dekana czy dekanat znany jest jako drekkana (drekkāṇa), dreshkana (dreṣkāṇa) lub drikana (dṛkāṇa). Co dziesięć dni na wschodzie pojawia się nowy dekanat w ramach obserwacji heliakalnych wschodów gwiazd, niejako po zakryciu i spaleniu w blasku Słońca - Grecy nazwali to dekanoi (δεκανοί; l.mn.: δεκανός dekanos). Pierwszym dekanatem obserwowanym z uwagi na swoją ważność astrologiczną był heliakalny wschód Syriusza (Sothis). 

13. Praktykując tradycyjną profesjonalną astrologię, konieczne jest użycie tradycyjnych władców wszystkich dwunastu znaków zodiaku. W szczególności używaj Saturna jako władcy znaku Wodnika, a także Koziorożca, Jowisza jako władcy znaku Ryb i Strzelca oraz Marsa jako władcy znaku Skorpiona i Barana. Jest to szczególnie ważne przy określaniu, która planeta jest władcą danego domu, aby zinterpretować znaczenie tego domu na indywidualnym Horoskopie. Na przykład, jeśli ktoś miałby zapytać o temat relacji - oznaczonej przez siódmy dom - a ten dom jest zajęty przez znak Ryby, spoglądaj na planetę Jowisz aby dokonać oceny (a nie na Neptuna, co nic nie znaczy w Horoskopie, bo za słabo świeci i nie ma mocy wpływu). 

14. W astrologii profesjonalnej trzeba pamiętać o zatrzymaniu planet w czasie zmiany ich ruchu z prostego na wsteczny i odwrotnie, a jest to zwykle kilka dni w których planety nabierają szczególnych cech, zwolnienia, zastoju i potem przyspieszenia, a także zmiany wielu kierunków działania. Planetę w ruchu wstecznym (w czasie retrogradacji) trochę inaczej interpretujemy niźli planetę w ruchu prostym. Patrzymy także na niebo, na tle jakich gwiazd dzieje się zjawisko zatrzymania i zmiany kierunku biegu planety. Ruch wsteczny czyli retrogradacja planety Merkury (Hermesa, Budha) jest o tyle szczególna, że w jej trakcie następuje utrata jasności i mocy wpływu na mistyczno-magicznych falach Światła, co jest najważniejszą sprawą w Horoskopie. 

15. Pamiętamy aksjomat astrologii, że Gwiazda Stała tym bardziej oddziałuje im jest jaśniejsza wizualnie, a także drugi aksjomat, że im bliżej Ekliptyki znajduje się Gwiazda Stała lub planeta, tym bardziej silne jest jej działanie w Horoskopie! Gwiazdy Stałe, które na danej półkuli wogóle nie są widoczne, jak część gwiazd południowego nieba w Europie czy w Polsce, nie mogą być brane pod uwagę w Horoskopie. Modne interpretacje Akruksa (Acrux) z południowego nieba, nie mają zastosowania do osób urodzonych w Polsce ani generalnie w Europie, a tylko dla osób bardziej z południowej półkuli, gdzie gwiazda ta jest przynajmniej przez część roku widoczna (przed wiekami Acrux bywał w Polsce widoczny, aktualnie nie jest i nie będzie). 

16. W astrologii pamiętamy o małych konstelacjach, asteryzmach, o grupach kilku gwiazd o istotnym znaczeniu, szczególnie takich, które znajdują się na drodze Słońca, wzdłuż Ekliptyki lub na drodze Księżyca (jak nakszatry czy ogólnie stacje gwiezdne, stacje Księżyca). Plejady, Hiady, Warkocz Bereniki, Korona Magów, Tarcza Magów, Tron Arymana, Kłos Panny, Głowa Gorgony z Algolem, a także niektóre mgławice jak Wielka Mgławica Andromedy mają znaczenie w astrologii profesjonalnej i tradycyjnej, chaldejsko-aramejsko-helleńskiej, egipsko-helleńskiej, perskiej, chińskiej i japońskiej czy indyjsko-tybetańskiej. 

17. Zdolności astrologiczne (okultystyczne) można dość łatwo sprawdzić w Horoskopie, chociaż nie jest to łatwa sztuka, jednak tak bada się od tysięcy lat autentyczność astrologów i ich predykcji. Kto nie ma wyraźnie widocznego w Horoskopie poprzez odpowiednie układy planet, gwiazd i aspektów, tak zwanego Daru Astrologicznego, nie ma prawa interpretowania Horoskopu ani dokonywania predykcji astrologicznych (wieszczenie, przepowiadanie). Nie powinna taka osoba być nawet uczona astrologii, nie ma prawa nauczać ani wykładać astrologii. Generalnie, to w dawnych czasach autentyczność astrologicznych zdolności sprawdzano w oparciu o dokładnie sporządzony Horoskop, a w podobny sposób można stwierdzić, czy ktoś może być augurem, chirologiem, wieszczem, jasnowidzem etc. W takim badaniu kandydatów zwracamy także uwagę na analizę numerologiczną ich pierwszego głównego Imienia lub podwójnego imienia, jeśli używają zasadniczo dwóch imion dla przedstawiania własnej osoby oraz chirologię. 

18. Pamiętaj o tym, że każdy dzień tygodnia, od wschodu Słońca aż do końca nocy i świtu następnego dnia posiada zabarwienia cechami planety Władcy Dnia, a każda Hora - godzina będąca 1/12 długości dnia lub nocy (to trzeba wyliczyć, bo ten czas się zmienia), posiada swojego planetarnego Władcę Godziny (stąd nazwa Horoskop od słowa Hora - określenie godziny planetranej, godziny panowania danej planety)! Porządek siedmiu planet w Horach Dnia i Nocy wędruje od najstarszej do najmłodszej w kolejności: Saturn, Jowisz, Mars, Słońce, Wenus, Merkury, Księżyc, i znów się powtarza od Saturna. Idealnie taka kolejność jest od rana od wschodzu Słońca w Sobotę. W niedziele pierwszą planetą dnia jest Słońce, w poniedziałek Księżyc, we wtorek Mars, w środę Merkury, w czwartek Jowisz, w piątek Wenus, a w sobotę znów Saturn. 

19. Każde 24 minuty począwszy od wschodu Słońca posiada także inny Żywioł (tattwę) oraz planetę Żywiołu, każdy cykl dwóch godzin zegarowych od wschodu Słońca to pełny obieg pięciu żywiołów i pięciu planet. W cyklu 24 minut, każde 4 minuty 48 sekund to także drugorzędny Żywioł w Tatwie, a także drugorzędna planeta Żywiołu. Idealnie jak dla Ascendentu określimy jaka Tattwa i jaka Mała Tattwa są momentami czasu dla stopnia Ascendentu. Doba dzieli się na 60 okresów Żywiołów czyli Tattw Pięciu Elementów. 

20. Planeta Władca Dnia, planeta Władca Godziny urodzenia, planeta Władca Znaku Urodzenia (Ascendentu), Żywioł czasu urodzenia, a także Gwiazda Urodzenia (stacja, nakszatra) w Znaku Księżyca - to taki komplet bardzo istotnych informacji o właścielu Horoskopu. Dane te często znaczano wibracjami liczbowymi, liczba dnia tygodnia (niedziela 1, sobota 7), (Hora dnia lub nocy od 1 do 24 z planetą), liczba tattwiczna (od 1 o wschodzie Słońca do 60 na koniec doby i nocy przed kolejnym wschodem Słońca), liczba cyklu żywiołowego od 1 do 12 liczonego od 1 przez dwie godziny od wschodu Słońca lub jako władztwo znaku wschodzącego w tym czasie - to potencjalny spis parametrów dawnych Horoskopów). W ten sposób badamy moc wpływu planet urodzenia na osobowość i losy człowieka. 

21. Każdy Znak podzielony jest na dwie równe połowy, także zwane Horami, Horami Świateł, z których jedna jest pod wpływem Słońca, a druga pod wpływem Księżyca. Znaki nieparzyste (męskie) mają pierwszą połowę pod wpływem Słońca, a drugą pod władzą Księżyca. Znaki parzyste (żeńskie) odwrotnie, pierwsza połowa należy do Księżyca, a druga połowa do Słońca. Każdą planetę oraz połówkę znaku rozumiemy jako bardziej solarną lub bardziej lunarną! Przykładowo, Baran to znak pierwszy, zatem nieparzysty, męski, pierwszą połową rządzi Słońce (stopnie od 0 do 15), a drugą połową Księżyc (stopnie od 15 do 30). 

22. Każdy dzień (doba) jest także zabarwiony Znakiem Wschodzącym (Pierwszym Domem) czyli tym znakiem zodiaku, w którym aktualnie jest Ascendent w czasie wschodu Słońca, a także jego dekaną - gwiazdami dekany (dekanatu). Jeśli w sposób widomy wschodzi czy pozostaje na niebie jako widoczny Księżyc, to w takich dniach także bierzemy jego wpływ na dzień pod uwagę (mamy dzień solarno-księżycowy w jakościach i wpływach). To co ostatnie gaśnie także jest ważnym kosmicznym elementem jakości dnia. Badanie nocy zaczyna się od uchwycenia pierwszej gwiazdy lub planety jakie tylko zobaczymy na nocnym niebie po zachodzie Słońca. Czasami jest to wyraziste pojawienie się sierpa Księżyca zaraz po zachodzie Słońca. W niektórych okresach pierwszym obiektem jaki się pojawia jest jasno świecąca planeta Wenus. Wszystkie astrologiczne tradycje przechowują zasadę zwracania uwagi na jakość pierwszej gwiazdy nocy jaka pojawi się na niebie w czasie zapadania ciemności. To, co pierwsze zaczyna świecić, zachowuje swój prymat. 
Cztery Trygony (Trójkąty Domów/Znaków) - Cztery Żywioły

23. W najdawniejszych czasach chaldejsko-aramejskiej astrologii naukowej, spośród dwóch Świateł i pięciu planet (błądzących gwiazd), najważniejszą rolę przypisuje się najbardziej widocznym, najjaśniejszym obiektom nieba: Słońcu (Szamasz), Księżycowi (Sin) i Wenus (Isztar). Słońce (Szamasz) sprawuje sądy na niebie i na ziemi, a Księżyc (Sin) to życzliwy władca dobrobytu, opiekun rolnictwa. Wenus (Isztar) zsyła ludziom (jako gwiazda wieczorna) miłość i przyjaźń, a jako gwiazda poranna wojnę, szczególnie wojnę z siłami zła i demonami. Z pozostałych planet najważniejszy jest Jowisz (Marduk), dawca życia i Stwórca Kosmosu, naczelne bóstwo całego państwa i rządzącej dynastii (współcześnie pewnie partii politycznej). Planeta Merkury (Nebo, syn Marduka) obdarza ludzi mądrością i znajomością pisma. Saturn (Ninurtu) zwany "Słońcem nocy", kieruje życiem publicznym i rodzinnym oraz wojnami. Mars (Nergal) jest najbardziej maleficzny czy złowrogi pośród wszystkich pięciu jasnych planet, zsyła na ludzi wojny (konflikty), zarazy i nieurodzaje. 

24. Od czasów starożytnego Egiptu, który jest jednym ze źródeł tradycyjnej astrologii hermetycznej, najważniejszą z Gwiazd Stałych zawsze uwzględnianych w Horoskopach jest Syriusz (Sothis, łaciński Canis), najjaśniejsza gwiazda nieba oprócz Słońca - naszej gwiazdy dziennej. Ezoteryczny Hermes-Thot wedle egipsko-helleńskiej tradycji hermetycznej, każdego roku wschodzi heliakalnie razem z Syriuszem z którego pochodzi (z którego przybywa), i na ten moment heliakalnego wschodu Syriusza (Sothis) oblicza się Horoskopy zapowiadające, co będzie się działo w całym kraju w ciągu danego roku (astrologia prorocza, wieszcza). Heliakalny wschód gwiazdy to pierwszy wschód po przypadającym co roku okresie niewidoczności, na krótko przed wschodem Słońca czyli po koniunkcji i oczyszczającym spaleniu (lub ekliptycznym cazimi) Syriusza przez Słońce. Ważną w astrologii tradycyjnej i astromagii jest mała konstelacja, asteryzm znany jako Plejady, a od koniunkcji z gromadą Plejad, z jej najjaśniejszą gwiazdą zwaną Alcyone lub Amba liczy się kolejne cykle planetarne, jak obiegi Jowisza, Saturna czy Marsa i inne cykle. 

25. W czasach starożytnych, w Mezopotamii i Egipcie przepowiadanie czy wieszczenie z Horoskopów, praca astrologa, uważana jest za czynność świętą, wykonywaną tylko przez mistycznych i magicznych kapłanów, obdarzonych zdolnościami zwanymi później darem astrologicznym lub darem okultystycznym (misteryjnym, magicznym), który to dar bywa nazywany świadomością kosmiczną. W dawnej Persji, interpretowanie Horoskopu zarezerwowane jest dla magów, kapłanów wysokiej magii ognia i światła. Astrolog (astromagusz) jest zobowiązany do wytwarzania amuletów, talizmanów, i do  przepisywania praktyk ochronnych na podstawie Horoskopu, podobnie jak w całej Indii i Tybecie oraz w Chinach. Orygenes przypomina w swoich pismach, że umiejętność czytania z gwiazd mogą mieć tylko duchy czyste, ale nie zwykli śmiertelnicy, albowiem gwiazdy oraz planety i ich układy są Pismem Boga, przez które Bóg objawia swoją Wolę, jednakże nie jest to Pismo dla wszystkich dostępne. Zatem charyzmat czy siddhi niewątpliwie jest konieczne, inaczej zachodzi profanacja astrologii jako nauki, tak samo jak w przypadku, gdy artystą zostaje jakieś beztalencie. 

26. Układ Horoskopowy stanowi wyrazistą Całość i musi być rozpatrywany jako Całość. Nie należy wyciągać z Horoskopu jakiejś jego części i poddawać jej analizie niezależnie od pozostałych. Wyciąganie tylko Znaku Zodiaku w którym jest Słońce, zawsze jest szkaradnym błędem interpretacyjnym ukazującym dyletanctwo. Reguły interpretacyjne są wskazówkami i nie należy ich stosować na sztywno, a zawsze z uwzględnieniem pozostałych, co wymaga dużego doświadczenia i jest astromagiczną sztuką, która wymaga oprócz solidnej wiedzy także talentu, daru astrologicznego. Astrolog wyciąga wnioski z widzianego obrazu nieba, nie tylko z wyrysowanego Horoskopu na kole ekliptyki czy magicznym kwadracie. Astrolog musi sam znać niebo i obserwować niebo. 

27. Astrologia profesjonalna, na poziomie magisterskim, nauczana przez wieki na uniwersytetach, w tym na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie, to cztery lata intensywnych i solidnych studiów dziennych, włącznie z obserwacjami nieba w pogodne noce (w piątym roku pisano prace magisterskie). Należy swoje dwudniowe kursy astrologiczne i tygodniowe wczasy z astrologią czy astrologią i numerologią przeliczyć na czas poświęcony dobremu przygotowaniu astrologicznemu na uniwersyteckich studiach dziennych przez okres czterech lat i zastanowić się, ile jeszcze brakuje do poziomu Magistra. Pamiętamy, że jedną z podstaw przyjęcia kandydata na studia był jego Horoskop wskazujący, że kandydat ma dobre kwalifikacje z urodzenia się razem z tak zwanym darem astrologicznym (można było się nie dostać na studia z powodu kiepskiego Horoskopu). 

28. Astrologia natalna (urodzeniowa), za punkt wyjścia bierze moment pierwszego oddechu nowo narodzonego dziecka, kojarzony z wejściem duszy w ciało, z zamieszkaniem boskiej duszy w materialnym ciele. Jeśli chcemy mieć jak najdokładniejszy Horoskop dla dziecka, to trzeba dokładnie zapisać czas przyjęcia przez dziecko pierwszego oddechu zaraz po narodzinach (zwykle jest to czas razem z sekundami). Astrologia pytaniowa (zadawanie problemu z pomocą pytania) bierze pod uwagę Horoskop na moment postawienia astrologowi pytania (problemu), co jest podobne do stawiania kart lub innych metod mantycznych. Astrologia wydarzeniowa (powstanie państwa, organizacji lub firmy, wstąpienie w sojusz czy unię z innymi państwami, rozpoczęcie wojny, zawarcie pokoju czy budowy autostrady) bierze pod uwagę początek wydarzenia, którego przebieg zamierza się prześledzić. Astrologia powszechna (astrologia catholica) bada moment początku jakiegoś okresu czasu na jaki planuje się sporządzenie Horoskopu - początek roku czy stulecia, początek kwartału, zaćmienie Słońca lub Księżyca, wielkie koniunkcje planet i gwiazd, pojawienie komety, a także inne zjawiska niebieskie jakie mają znaczenie dla ludzi czy wręcz dla całego społeczeństwa. 

29. Pamiętamy, że lista wybitnych astrologów skupia najwybitniejszych uczonych i mędrców ludzkiej cywilizacji, z których tylko z kilkanaście daje się na raz wspomnieć, z takimi wielkimi Imionami jak Zarathusztra Spitama (XVIII pech), Orfeusz z Pimplei (XIV/XIII wiek pech), Pithagoras (VI/V pech), Heraklit z Efezu (VI-V pech), Platon (427-322 pech), Arystoteles (384-322 pech), Shi Shen (IV wiek pech, 121 gwiazd), Berossos (III wiek pech), Eratostenes z Cyreny (276-194 pech), Hipparch z Nicei (II wiek pech), Apoloniusz z Tiany (I wiek ech), Doroteusz z Sydonu (I wiek), Marcus Manilius (I wiek ech), Ptolemeusz (II wiek), Orygenes (II/III wiek), Leon Filozof (VIII wiek ech), Teofil z Edessy (VIII wiek ech), Abraham bar Hiyya (XI/XII), Nasiruddin Tusi (XIII wiek), Albert Wielki (XIII wiek), Guido Bonatti (XIII), Marsilio Finico (XV wiek, mistyka astralna), Regiomontanus (XV), Mikołaj Kopernik (XV/XVI wiek), Tycho de Brache (XVI), Girolamo Cardano (XVI wiek), Giordano Bruno (XVI), Giovanni Antonio Magini (XVI/XVII), Galileusz (XVI/XVII), Johanes Kepler (XVI/XVII), Thomas Hood (XVI/XVII), Morin de Villefranche (XVII wiek), Sir Isaac Newton (XVII/XVIII), Giovanni Domenico Cassini (XVII/XVIII), Franz Mesmer (XVIII wiek, doktorat z astrologii), Carl Gustav Jung (XIX/XX), Alfred Witte (XIX/XX), Alice Ann Bailey (1880-1949). Przypomnijmy, że intencją odkryć Mikołaja Kopernika było zrobienie jak najdokładniejszych tablic z efemerydami do obliczania pozycji planet w Horoskopie, a Johanes Kepler rozpowszechnił i nawet rozbudował naukową teorię aspektów astrologicznych czyli kątowych relacji pomiędzy planetami i gwiazdami w oparciu o koncepcje pitagorejskiej matematyki i numerologii. 

30. Techniki astrologii tradycyjnej dotyczące żywotności, zdrowia i długości życia właściciela horoskopu opierają się na takich pojęciach jak: Hyleg, Alkokoden czy Almuten. Hyleg to najważniejsza planeta, serce horoskopu, dawca życia. Natomiast Alkokoden to dawca lat, planeta pozwalająca określić potencjalną długość życia. Od właściwego ustalenia tych dwóch sygnifikatorów zależą astrologiczne przewidywania dotyczące sił życiowych, witalności, chorób, a czasami nawet śmierci (Tanatos, Maraka). Młodzi adepci astrozofii czy astromagii musza na przykładzie wielu horoskopów (także własnych) nauczyć się wyznaczać nie tylko hyleg i alkokoden (w różnych wariantach), lecz również Almuten oraz Anaretę pokazującą najbardziej zagrażające momenty dla zdrowia i życia człowieka badanego astrologicznie. W astrologii hermetycznej i hellenistycznej Hyleg jest persko-arabskim określeniem planety o największej istotnej godności w pięciu ważnych pozycjach na wykresach urodzeniowych (według Ptolemeusza Tetrabiblos): w znaku Słońca, w znaku Księżyca, w znaku Ascendentu, w znaku Punktu Tyche ( Fortuny, Szczęćia), dla prenatalnego syzygium (to jest Księżyc w nowiu lub w pełni, w zależności od tego, który z nich jest najbliższym poprzedzającym narodziny). Niektóre starożytne autorytety (a mianowicie Vettius Valens) używały nieco innych pozycji na mapie nieba, aby uzyskać hyleg. Słowo „hyleg” pojawia się również w słowniku "Chamber's Dictionary" (1999), z definicją określającą „planetę rządzącą w momencie urodzenia”. Słowo to pochodzi od środkowoperskiego słowa „hîlâk” oznaczającego „narodziny”. 

31. Astrologia klasyczna czyli po prostu astrologia, prawdziwa astrologia, gdyż przymiotnik klasyczna dodajemy współcześnie, od połowy XIX wieku, aby astrologię dawniej uprawianą trochę odróżnić od współczesnej astrologii, kierującej się w stronę nurtów psychologii oraz wykolejenia interpretacji przez zajmowanie się obiektami zbyt ciemnymi aby mogły mieć jakiekolwiek znaczenie, rozwijała się w Europie - mniej więcej - od V wieku przed Chrystusem, do XVII wieku, przy czym trzeba dodać, iż od czasów najdawniejszych aż do Wieków Średnich praktykowana była hellenistyczna astrologia, a w okresach starszych astrologia hermetyczna lub bardziej astrozofia i astromagia. Od okresu Średniowiecza wielki wkład w rozwój astrologii wnieśli astrologowie arabscy i żydowscy, arabscy bo tłumaczyli wielkie dzieła indyjskie i perskie udestępniając później wszystko astrologom europejskim, a żydowscy gdyż ujawniali sekrety semickich szkół astrologii kabalistycznej, która zasadniczo jest częścią kabały (qaballah). W epoce przewrotnie zwanej Oświeceniem (od XVII do XIX wieku) nastąpiło chwilowe załamanie rozwoju astrologii, a więc epoka ta była okresem "zaćmienia" czy nawet wręcz "upadku" dla królewskiej dziedziny wiedzy, głównie z powodu chorobliwego materializmu i ateizmu oraz błędów interpretacyjnych spowodowanych odkryciami Urana (1781) i Neptuna (1846), którym bezpodstawnie przypisano znaczenia od Północnego Węzła Księżycowego (dla Urana) i od Południowego Węzła Księżycowego (dla Neptuna). Wedle tradycyjnej astrologii Neptun nie ma i nie może mieć żadnego znaczenia w astrologii, gdyż zajmuje się ona jedynie obiektami materialnymi w granicach Pięciu Klas Jasności wyrażanej w magnitudo. Podobnie rzecz się miewa z odkrytym już w 1930 roku Plutonem, który nie posiada żadnych realnych wpływów, gdyż jest obiektem zbyt ciemnym, podobnie jak inne małe planetoidy, a wszystkie takie klasyfikują się ogólnie jako Tło Nieba, gdyż są poza skalą Piątej Klasy Jasności (czytać co to jest magnitudo i jasność wizualna gwiazd). Interpretowanie Neptuna, Plutona, Chirona i podobnych obiektów nie mających Mocy Wpływu oznacza totalne dyletanctwo i całkowity brak podstaw dla uprawiania astrologii. 

32. Tradycja astrologiczna kładzie nacisk na obraz nieba w badanym momencie, a obraz to mapa nieba jakie astrolog obserwuje dokonując także pomiarów położeń. Kto nie obserwuje nieba, kto nie jest w stanie pokazać na niebie w nocy obiektów o jakich mówi i jakie interpretuje, nie ma prawa interpretowania Horoskopów. Zapiski poczynione na tak zwanym diagramie kosmogramu, to tylko przypomnienie niektórych potrzebnych rzeczy, ale astrolog musi mieć w głowie obraz nieba takim jakie ono jest, musi umieć pokazać ekliptykę, znaki zodiaku, gwiazdozbiory i asteryzmy (stacje gwiazdowe), ważne gwiazdy stałe, jesne planety i Światła. Astrolog na Kole Horoskopu widzi gdzie są Cztery Królewskie Gwiazdy (Aldebaran, Regulus, Antares, Fomalhaut), gdyż są to cztery punkty kardynalne Gwiazd Stałych, widzi gwiazdy każdego znaku zodiaku i każdego dekanatu, a w ruchomym zodiaku platońskim czy orficko-pitagorejskim, hermetycznym, co 72 lata pozycja każdej Gwiazdy Stałej przesuwa się o jeden stopień! Astrolog widzi gdzie, na jakich stopniach znaków zodiaku są Plejady, Algol, Syriusz czy Tron Arymana (Asura), dokładnie widzi także Węzły Księżycowe zwane Węzłami Zaćmieniowymi i kojarzy czy w danym czasie Światła lub planety są w pozycji zaćmieniowej (w koniunkcji do Rahu lub Ketu czyli do Głowy lub Ogona Smoka). Oś Głowy Smoka (Rahu) oraz Ogona Smoka (Ketu) to jedna z najwazniejszych osi w Horoskopie, bez której nie ma co zaczynać profesjonalnej interpretacji Horoskopu! 

33. Nauka astrologii klasycznej, człowieka będącego właścicielem Horoskopu charakteryzuje przede wszystkim poprzez Pierwszy Dom Horoskopu (Wschodzący Znak Zodiaku, Znak Ascendentalny), który wskazuje na jego ciało fizyczne oraz osobowość i charakter, natomiast Światła i planety oraz Gwiazdy Stałe, mocniej aktywne roje meteorów i komety w innych Domach Horoskopu odnoszą się do tego, co przydarza/przydarzy się człowiekowi w różnych dziedzinach i okresach jego życia (np. na płaszczyźnie materialnej - II Dom, w kwestii partnerstwa - VII Dom (Znak Descendentalny), w jego życiu zawodowym i karierze - X Dom). Prawdziwi astrologowie uważają Los, Fatum, Przeznaczenie, za coś, co po prostu człowiek musi przyjąć do siebie, gdyż jest to nieodwołalna wola bogów, na którą nikt śmiertelny nie ma wpływu. Fatum oraz jeszcze bardziej Ananke ciążące nad człowiekiem ogranicza ramy jego wolnej woli, kierując skutki działań w jednym tylko, zgubnym kierunku, jak straty, choroby, rozstania, co bywa bezpośrednią przyczyną jego końcowej klęski i tragedii. W Horoskopie zwracamy uwagę i na to, co musi się wydarzyć i na to jakie są przyczyny owych wydarzeń, a także szukamy możliwości zapobiegania złym zdarzeniom, chociaż nie zawsze silna wolna wola jest w stanie przeciwstawić się nieuchronnemu, zwykle tylko wtedy jeśli widać ku temu jakieś szanse. Astrolog musi dokładnie przemyśleć Horoskop, obejrzeć dłonie i twarz badanej osoby, analizować szczególnie linie na dłoniach oraz wibracje arythmologiczne Imienia czy Imion człowieka. Astrologia szuka i wskazuje odpowiedzi na pytania, zarówno "co się wydarzy" jak i "dlaczego się wydarzy" oraz "czy i jak można temu zapobiec". Arythmologia (Numerologia, Gematria) oraz Chirologia to odwieczne działay Astrologii czy Astrozofii i Astromagii - o czym zawsze należy pamiętać aby nie robić rażących błędów. 

****************************

XX. Oto dobry „plan ataku” do czytania Horoskopu dla początkujących: Najpierw spójrz na Słońce i Księżyc, aby zrozumieć ich Znaki i Domy, a także fazę Księżyca (dzień księżycowy, Tithi), podczas której się urodziłeś czy urodziłaś. Następnie przejrzyj Ascendent lub „znak wznoszący”, "znak wschodzący" (znak będący pierwszym Domem). Pokazuje okulary i skupienia, przez które patrzysz ty lub twój klient na Horoskop na swoje życie oraz osobowość, którą pokazuje światu. Następnie sprawdź, ile planet jest w każdym z elementów (żywiołów) znaków i cech (zwanych także modami). Następnie zbadaj wewnętrzne planety (Merkury, Wenus) i Marsa, znaki i domy, w których się znajdują, oraz domy, na które wpływają dzięki władztwom. Opisują one Twoje najbardziej osobiste doświadczenia. Nie przegap lekcji, których chcą Cię nauczyć Twoje Węzły Księżycowe! Następnie rozważ Jowisza i Saturna, „planety pokoleniowe”. Ich znaki i domy mają związek z twoją socjalizacją i rolą, jaką odgrywasz w swojej grupie wiekowej. Następnie analizuj ważne w Horoskopie Gwiazdy Stałe i konstelacje oraz ich powiązania z planetami i węzłami. Możesz także spojrzeć na Urana i Westę (jeśli była w granicach widoczności, w piątej klasie jasności) jako na jedyne obiekty odkryte współcześnie które spełniają minimalne kryteria aby badać ich wpływ w Horoskopie. Przejrzyj wibracje numerologiczne właściciela Horoskopu z punktu arythmologicznego i relacji wibracji liczbowych Imienia (imion) i nazwiska, miejsca urodzenia, miejsca zamieszkania, a także daty urodzenia do planet - jakie planety wzmacniają lub wygaszają wibracje właściciela Horoskopu. Oczywiście, pamiętaj, aby przy spotkaniu obejrzeć wzgórza i linie planetarne na dłoniach badanej astrologicznie osoby... 

W Grecji, Mistrz Orfeusz uważany jest za pierwszego wielkiego nauczyciela astrologii i wiedzy potrójnej oraz za władcę zodiaku, jego lira siedmiostrunowa symbolizuje harmonię Kosmosu, a orfickie hymny ku czci dusz planet wysławiają je jako wszechmocne bóstwa kształtujące losy świata i człowieka. 

Astrozofia czyli Wiedza Astrologiczna według Maga Athenora, Tomirazori, Eliphasa Levi, Astrologusa Andwesołowa i innych znakomitości... 

LINKI: 

Westa - Astrologia i Horoskop Palnetoidy: 


Aksjomat Podstawowy Astrologii: 



Brak komentarzy:

Prześlij komentarz