TARA - Żeńska forma Bogini uosabiająca Współczucie i Miłosierdzie
Istnieje wiele legend, które odpowiadają na pytanie: skąd wzięła się Tara (Tārā, po tybetańsku Dolma, Drolma) lub Tāriṇī. Według jednej z nich narodziła się z łez Avalokiteśvary (istoty uosabiającej współczucie). Poprzysięgła, że będzie mu towarzyszyć dopóki jego celem będzie ulżenie cierpieniom ludzkim. Z tego powodu jest uważana za jego duchową małżonkę, a także emanację. Tara jest żeńskim bodhisattwą współczucia oraz matczynego miłosierdzia, a co więcej narodową patronką Tybetu, która ochrania przez wszelkimi niebezpieczeństwami i cierpieniami. Imię Tara jest uosabiane z wieloma jej wizerunkami. Tara ma różne kolory w zależności od tego czym się zajmuje: Zielona, Biała, Niebieska, Żółta, Czerwona i Czarna/Indygo Tara, w zasadzie pięć kolorów żywiołów w tradycji chińskiej i tybetańskiej, tak jak w medycynie chińskiej i tybetańskiej, wedle obiegów pięciu przemian żywiołów. Kolory to nie jedyne aspekty jej imienia, ponieważ jej imię ma dwa znaczenia: Wyzwolicielka oraz Gwiazda Przewodnia. Praktykujący wadźrajanę uważają ją za klucz do rozwinięcia siebie oraz poznania nauk o współczuciu (karuna) i pustce przestrzeni czy przestrzennej próżni (śunjata). Pierwotnie, szczególnie dla tradycji buddyjskiej, Tara to Ārya Tārā - Szlachetna Bogini Gwiazda lub Gwiezdna Szlachcianka w tradycjach Arjów.
 |
| Mandala 21 Form Bogini Tara Dewi - Przewodzi Zielona Tarani |
Tara, Tārā (तारा) lub Tāriṇī, jest jedną z dziesięciu Mahāvidyā, jedną z dziesięciu bogiń zgrupowanych pod nazwą Wielkiej Mądrości, w strukturze podobnej do kabalistycznego Drzewa Życia i Sefirot. Pojęcie to jest używane w ikonografii, w tym szeroko w tantrycznych Indiach. Tara przepływa przez ocean narodzin i ponownych narodzin, a jako swoja kolejna inkarnacja zachowuje wysoką świadomość poprzednich zstąpień. Czasami przedstawiana na ciele Śiwa, Jogina-Bóstwa, czasami karmiona mlekiem własnej matki, kojarzy się również z kremacjami. W ikonografii hinduizmu bogini z odciętą głową w dłoni lub z krwawą bronią oznacza, że zabiła ludzką zazdrość lub złe pragnienia (żądze kaamiczne). Ten symbol nie powinien być traktowany jako wartość nominalna, ale raczej jako zwycięstwo bogini nad złem wierzącego lub szerzej nad złem świata ludzkiego lub demonicznego (asurycznego). Podobnie jak wiele bóstw tantrycznych (ezoterycznych), u początków buddyjskiej Tary znajduje się tytułowe bóstwo hinduskie, najwyraźniej związane najpierw z Boginią Mā Durgą oraz jej emanacjami, chociaż dziś jest zwykle formą Bogini Mā Kâlî, niszczącej wszelkie zło i jednocześnie twórczej bogini matki hinduizmu.
Chiński pielgrzym Xuanzang donosi o istnieniu bardzo uczęszczanej świątyni poświęconej Bogini Tara Devi w pobliżu Nalandy w VI wieku e.ch. Nastąpiło to po rozprzestrzenianiu się wadźrajany w Himalajach, Indonezji i, w mniejszym stopniu, w Azji Wschodniej. Wraz z odwrotem buddyzmu przed ekspansywnym hinduizmem i islamem, Bogini Tārā stała się generalnie wyłącznością buddyzmu tybetańskiego, również praktykowanego przez Mongołów i część Mandżurów. W Chinach, Japonii i Korei dużą popularnością cieszy się żeńska forma Awalokiteśwary, Guanyin (Kuan Yen) czyli znajomo brzmiąca Quan Yin. Biała Tārā częściej występuje w pozycji lotosu, a Zielona w pozycji półsiedzącej, z jedną nogą opuszczonej z niebiańskiego siedziska tronowego. Dźanguli, która chroni przed wężami, siedzi na pawie (majurah), który podobnie jak orły garudah jest wrogiem bogiń. Liczba ramion postaci Bogini Tary jest zmienna (od 2 do 12), a także oczu (do 7, w tym jedno na środku czoła i jedno na każdej dłoni i na każdej podeszwie stopy). Najczęściej Tara wykonuje mudry dawania (varada-mudra), nauczania (vitarka-mudra) lub nieustraszoności (abhaya-mudra). Tara Devī zwykle trzyma w dłoni niebieski kwiat utpala.
Tārā, Tāriṇī jest kobietą bodhisattwą, rodzajem Bogini, która posiada wielkie cudowne moce, siddhi, w szczególności, aby uwolnić wiernych od fizycznych i duchowych niebezpieczeństw. Jest także bóstwem tantrycznym (śaktyjskim) wizualizowanym i medytowanym przez praktykujących tybetański buddyzm wadźrajany, diamentowego wozu, aby rozwinąć pewne wewnętrzne cechy i zrozumieć zewnętrzne, wewnętrzne i sekretne nauki współczucia i mądrości jako zrozumienie pustki przestrzeni, śunjatam. Jak wszystkie bóstwa tantryczne, może być czczona jako jidam (yidam), czyli bóstwo medytacji. Ma punkty wspólne z dakiniami, ale wyróżnia się tym, że jest główną kobiecą postacią Buddy. Zatem dla jogini Machik Labdrön, rya Tāra jest manifestacją w ciele błogości (sambhogakaja) Yum Chenmo, pierwotnej babci (dharmakāya). W buddyzmie tybetańskim, w którym wadźrarajana jest szczególnie skuteczną metodą ścieżki mahajany, uważana jest za Wyzwolicielkę i Matkę wszystkich Buddów, która chroni przed strachem i lękiem. Według mistrza Tārānatha, była w świecie z przeszłości księżniczką zwaną „Księżycem mądrości” (dźńānaćandra w sanskrycie, a po tybetańsku Yeshe Dawa). Składając w ciągu kilku kalp ofiary Buddzie tego świata, Dundubhīśvara (tyb. Tonyo Drupa), „Władcy dźwięku bębna”, rozwinęła umysł przebudzenia bodhićitty, pragnienie zostania Buddą, który pomoże wszystkim istotom, i w ten sposób stała się bodhisattwą, decydując się zachować swoją kobiecą formę przez kolejne wcielenia, aż osiągnie pełny stan Buddham (Bodhi Swāhā).
Tara - sanskrycka transliteracja: Tārā, dosł. "dobra", "zbawienna", "czysta", "jaśniejąca", "promienna", "gwiezdna" lub "rzeka" - w mitologii indyjskiej to Bogini, żona kapłana niebios Bryhaspati, kapłana Bogów utożsamianego z planetą Jowisz, która jest patronem kapłaństwa i symbolem oraz planetarną energią Guru (trzeba w astrologii dokładnie zbadać położenie i aspekty Jowisza, także z gwiazdami stałymi, aby zobaczyć, czy ktoś nadaje się do roli Guru, Mistrza Przewodnika Duchowego). Tara to także Bogini, małżonka Boga Śiva jako Tāra (rodzaj męski) Śiva. Jest to druga forma ezoteryczna z dziesięciu postaci w mandali Boga Śiva i jego Bogini, Śrī Devī. Znaczenie Tara odnoszone jest do rodzaju bolidu przemierzającego niebo i zostawiającego za sobą świetlisty ślad niczym rzeka światła. Bogini Tārā Devĭ zapewnia ziemskie przyjemności i Zbawienie dla tych, co do niej aspirują, stając się jako dusze (dźiwah) czy jaźnie jej wiernymi uczniami (śiszja, ćelah), wielbicielami (bhakta). Podobną funkcję spełnia Bóg Tāra Śiva. Bogini Tārā jest patronką wiedzy o kosmosie, astronomi i astrologii, numerologii, chirologii i podobnych, podobnie jak jej mąż, Tāra Śiva. Tārā jest mocą, śakti złotego lingamu (bana lingam), złotego kosmicznego jaja, z którego wyewoluował ten cały Wszechświat (Brahmanda). Jest boginią kosmicznej próżni (śunyah, śunyatah), ucieleśnia nieskończoną przestrzeń, kosmiczny etereum, czystą i promienie świetlistą. Tāraka Asura to niebezpieczny demon atakujący dzieło Bogini Tārā, zatem atakuje czystość aby pokalać wyznawców, atakuje promienność i świetlistość nasyłając medytującym "dołki" i depresje, atakuje kosmiczną wiedzę, zachęca do szkodliwego ignorowania odwiecznych praw i zasad duchowych, udaje gwiezdnych posłańców z kosmosu wyprowadzając poszukujących na manowce swoimi mrocznymi i pomylonymi czannelingami. Tāraka to archetyp osoby ban-guru, fałszywego mistrza, osoby, która naśladuje, podrabia prawdziwych mistrzów. Demona Tāraka Asura pokonuje Syn Boży, Kārttikeya (syn Plejad, syn sześciu matek) w postaci Subrahmanya czy Sanatkumara, Skanda zrodzony z Boga Śiva i Bogini Pārvati.
