Arhat, Arahat, Arhant - Mistrz Doskonały, Niszczyciel Wrogów Duchowości
Arhant (pālijskie), a w sanskrycie अर्हत् Arhat, Arhant; hindi i dżaina praktycie Arihant अरिहन्त; tyb. draciompa; chin. 阿羅漢 āluóhàn lub 羅漢 luóhàn; kor. arahan 아라한; jap. arakan, rakan; wiet. A-la-hán. Nazwa pochodzi od pālijskiego araha = godny, czczony, stąd – arahanta, arahant. Popularna ludowa etymologia wyprowadza słowo od sanskryckiego ari "wróg" i hanti "zabił/ła", gdzie "wróg" to wewnętrznie trucizny skalań, także złe duchy, demony do wypędzenia, źli zagrażający dharmie do pokonania w walce. Tybetańskie tłumaczenie Draciompa ("Niszczyciel Wrogów") opiera się dokładnie na tej etymologii. Arhat lub Arhant w sanksrycie to dosłownie: 'wart', 'godny', 'czci godny', 'uprawniony', 'czczony', 'ten do którego można i warto kierować modlitwy', w buddyzmie, jodze czy dżinizmie to osoba doskonała, która wejrzała w prawdziwą naturę istnienia, wyzwoliła się z więzów pożądań, osiągnęła nirwanę i nie odrodzi się już więcej z powodu uwarunkowań karmicznych.
 |
| Adibuddha - Vajrasattva - El Moryah |
Gnoza używa pojęcia Arhat w zapisie Archont i nieco innym znaczeniu, gdzie Archonci to bogowie, demiurdzy, istoty mające władzę mocy stwórczej, często jednak są to nasi dawni mistrzowie doskonali, którzy ulegli przebóstwieniu i dalej opiekują się ludzkością. Arhat bywa założycielem aśramu, klasztoru czy linii sukcesji w ramach szkoły myśli duchowej. Archont (gr. ἄρχων archon, dopełniacz ἄρχοντος archontos - rządzący) – najwyższy urzędnik państwowy w starożytnych Atenach, który przewodniczył radzie areopagu i zajmował się najważniejszymi sprawami ateńskiej polis. Urzędnicy ci pojawili się w VIII w. p.n.e.. Gnoza używa jednak tego pojęcia w znaczeniu wodza duchowego, oświeconego, a kultura obszaru Himalajów jako oświeconego mistrza duchowego, wodza szkoły ezoterycznej, dzierżawcę linii przekazu. Dżainowie utożsamiają Arhanta z Dżiną (Zwycięzcą) oraz Tirthankarą (Odnowicielem Brodu). Tirthankara to ten kto przychodząc odnawia czy ożywia stare duchowe nauki, praktyki i tradycje tak, że stają się Brodem czy Bramą do Boskości, Żywą Ścieżką. Tirthankara to lotosowy jogin, mistrz duchowy, który ożywia i odnawia Sanghę.
Słowo arh, arha, arhati to w sanskrycie zasługa, cnota, godność, bycie godnym czci i uznania, prawo do odbierania szacunku i czci boskiej, brawo do bycia cenionym i szanowanym, prawo do bycia zaprezentowanym jako mistrz duchowy, bycie kimś kto ma pozwolenie aby się do niego modlić, bycie obiektem modlitwy, bycie cennym, stan mistrza będącego skarbem najcenniejszym dla ludzi i bóstw. Cecha arhariSvaNi oznacza zdolność, takie siddhi, że doprowadza się wrogów i judaszy do gorzkiego płaczu i straszliwego żalu, dosłownie jest to 'powodowanie głośnego płaczu wrogów'. Arhat to osoba podążająca za doktryną duchowych zwycięzców. Cecha arhattama oznacza, że się jest najcenniejszym skarbem, stąd zwyczaj ukrywania mistrzów i nierozmawiania z nowicjuszami czy zainteresowanymi o doskonałym mistrzu zanim uczeń nie udowodni, że jest wart przedstawienia go Arhatowi.
Każdy kto poznał Arhata osobiście ma wobec Arhata obowiązki, których niedopełnienie jest zbrodnią ciężkiej kategorii, a wśród tych obowiązków jest ochrona i obrona Arhata jako największego skarbu, nawet za cenę własnego życia. Wśród tych obowiązków jest spełnianie Arhita czyli czczenie Arhata, na co składa się udział w rytualnych ceremoniach oddawania czci takich jak pokłony przed obliczem Arhata (Arhanta, Archonta), a ci, którzy takich prostych obowiązków nie wykonują automatycznie zaliczają się do złych, ktorych ogarnie jeszcze większy mrok. Gdy Światłość przychodzi na świat, w postaci Arhata, okazuje się którzy są po stronie Światła, a którzy są sługami Ciemności. Kto nie jest z Arhatem ten jest po stronie Ciemności i w mrokach chaosu pogrąży się na zawsze.
Serce Arhata równe jest Sercu Kosmosu. Serce Arhata równe jest ogniom Słońca. Serce Arhata płonie współczuciem (karuną) dla upadłej ludzkości. Serce Arhata goreje pragnieniem wpajania Nowych Zasad, Sanatana Dharmana. Arhat to najwyższy przejaw Materii Lucidy, Materii Świetlistej. Duchowa Hierarchia Mistrzów Mądrości to wielkie braterskie zgromadzenie Arhatów, Doskonałych Mistrzów i Przewodników Duchowych, Żywych Mistrzów. Przyszli Arhaci, zaawansowani Ćela - Uczniowie Duchowi, są dla aktualnych Arhatów poważnymi i oddanymi Współpracownikami. Przyszli Arhaci są zapatrzeni z oddaniem w wizerunki tych, którzy aktualnie spełniają pracę Arhatów. Arhat raduje się wzrastaniem płomieni ewolucji, wzrastaniem dusz budzących się ku oświeceniu i wyzwoleniu. Kiedy Duchowa Hierarchia wzbogaca się o nowego Arhata, którego przyjmuje do swojego grona, mamy wielkie kosmiczne święto wśród mistrzów na całej planecie. Znaki Arhatyczne są widoczne dla innych Arhatów, dlatego zawsze Mistrz szybko rozpoznaje innego Mistrza, Przewodnika Duchowego. Termin Arhat pojawia się już w wedyjskiej Rygwedzie, szczególnie jako arhattā - co zwykle tłumaczy się jako nieśmiertelny, niemożliwy do zniszczenia, niezniszczalny, gdyż ostatecznie sam jest niszczycielem wrogów duchowości, który odchodzi, umiera kiedy chce, a nie kiedy musi, co znane jest jako siddhi zwycięstwa nad śmiercią.
Wyruszając w duchową drogę ku wyzwoleniu trzeba uwolnić się od gadów, od mrocznych istot w ludzkich ciałach, które źle mówią o Hierarchi Mistrzów Mądrości, o Guru, o Arhatach, o Doskonałych Mistrzach. Potępianie Mistrza (Guru, Arhata) i bluźnierstwa przeciw Niemu są zbrodniami nie do naprawienia. Każdy kto potępia Hierarchę, Doskonałego Mistrza, Guru, musi pamiętać, że jego lekkomyślność i zbrodnia na wiele wieków zanieczyszcza jego karman. Zaprawdę do Jedynego Światła jedna jest Droga - przez Mistrza, Doskonałego, Arhata, Guru. Tylko skrajna głupota i złośliwość powoduje, że mroczni ludzie niszczą tę jedyną Drogę jaka została dana ludzkości dla jej duchowego wzrostu. Trzeba dążenie ku Najwyższemu, ku Brahmanowi, ku Bogu, uczynić treścią życia i za rzecz świętą uważać to zbawcze dążenie u innych, kiedy lgną do Guru, do Arhata, do Mistrza, Doskonałego. Umniejszając Hierarchę Światłości, Mistrza Mądrości, można łatwo skazać siebie na pogrążenie w mrokach chaosu, ciemności i niewiedzy, a także można łatwo zadać fatalną szkodę wielu bliskim i znajomym, których odciągniemy od Drogi Światłości.
We wczesnych szkołach buddyjskich, w tym w tradycji theravādy Arahant to istota, która osiągnęła Oświecenie – spełniła arahattamagga (Arhata-Margah), czyli ścieżkę wiodącą ku Oświeceniu. Jest to czwarty stopień "świętości", gdzie poprzednie trzy to:
* Wkraczający w strumień (pāli. sotāpanna)
* Raz powracający (pāli. sakadāgāmi)
* Nie powracający (pāli. anāgāmī)
Oznacza to, że większość ludzi nawet bardzo zainteresowanych rozwojem duchowym, oświeceniem czy wyzwoleniem, należy do gatunku "Wkraczających w strumień", tych, którzy będą praktykować przez wiele wcieleń zanim dojdą do punktu "Raz Powracających" czyli tych, przed którymi jeszcze tylko jedno jest wcielenie na Ziemi w ludzkim ciele. Bardzo mało jest tych, którzy należą do "Nie powracających", a jeszcze mniej spotkać można arcyrzadki okaz Arhata - Doskonałego Mistrza Przewodnika Duchowego...
Arhat, Arahant to synonim Buddha, Oświeconego, Przebudzonego, często pojawiający się w Kanonie palijskim jako jedno z dziesięciu określeń oświeconego. W theravādzie często używa się tego słowa na określenie oświeconego ucznia Sidhatthy Gautamy. Arahant to ostateczny cel ścieżki – wyzwolenie się ostatecznie z wszystkich 10 pęt (pāli. saṃyojana):
Pięć niższych pęt
* Poglądy o samoidentyfikacji, jestem, utożsamienia (pāli. sakkāya-diṭṭhi)
* Niepewność (pāli. vicikicchā)
* Wiara we wskazania i rytuały (pāli. sīlabbata-parāmāsa)
* Pożądanie zmysłowości (pāli. kāmacchanda)
* Zła wola (pāli. vyāpādo)
Pięć wyższych pęt
* Pragnienie materialnego istnienia (pāli. rūpa-rāga)
* Pragnienie niematerialnego istnienia (pāli. arūpa-rāga)
* Próżność (pāli. māna)
* Nieuważność (pāli. uddhacca)
* Ignorancja (pāli. avijjā)
Arhat, Arahant zdobywa tym samym moce nadnaturalne, siddhi, lecz nie one są najważniejsze. Po śmierci przechodzi w Parinibbanę ("Ostateczne Zdmuchnięcie"), w sanskrycie w Parinirwanę. Tutaj Arahant nie jest tożsamy z Buddhą, a jedynie uznaje się go za oświeconego ucznia Buddy (pāli. savakabuddha, sanskr. śrāvaka). W dżinizmie, termin arhat (lub arihant) jest synonimem dla Dżaina lub Tirthankara. Dżinijska Navakar Mantra zaczyna się od słów "Namo Arhantanam". Arihant zniszczył wszelaką karmę (ari = wróg, hant = niszczyciel) i tak osiągnął Nirwanę. Arhant pozostaje wedle ezoterycznych szkół jogi zjednoczony z Władcą Śambhalah, połączony z Okiem Śambhalah (Szamabli) czyli Krainy Oświeconych Mistrzów Mądrości i Prawdy oraz Aniołów (Dewów) Strzegących Planety i Ludzkości przed złem i demonami.
Arhat, Arahant czy Archont to doskonały, święty, mistrz duchowy, przewodnik duchowy, osoba, która posiadła sześć supernaturalnych mocy. W czasie życia Buddha wielu jego uczniów było Arahatami (Arhat, Arhant, Arahant). Najbardziej znani: Śariputra, Maudgalyayana i Śuddhodana. Supernaturalne moce nie są przynależnością tylko wschodnich kultur. Posiadali podobne moce święci we wszystkich religiach, o ile nie zostały one zdegenerowane. Arahat, mistrz doskonały, pokonał trzy trucizny: pragnienia (kama), nienawiść i ignorancję (avidya). Jego ziemskie życie dobiega końca, nie musi się więcej naradzać. Uwolnił się od konieczności odradzania w świecie cierpienia i śmierci, dosięgnął stanu Nirvany, Nirvikalpa Samadhi. Osiągnął Nirvanę i podąża trzema drogami: czyste życie, mentalny rozwój i mądrość (dżniana).
Prawdziwy Arahat zwykle nie życzy sobie koniecznie długiego życia, często wybiera cierpienie, nie dba o fizyczne zdrowie - jeśli nie jest to bezwzględnie potrzebne do osiągnięcia duchowego wyzwolenia w jego przypadku. Żyjąc na ziemi może zaspakajać fizyczne potrzeby ciała; jedzenie i picie lecz nie jest dla niego ważne aby to pragnienie sprawiało mu przyjemność. Arhat często żyje w skromnych warunkach, rzadko jest bogaczem opływającym w luksusy. Arhat zwykle również nie dba o pieniądze czy majątek, potrzebuje tylko tyle ile musi mieć na najniezbędniejsze utrzymanie. Arhat posiada za to wielką pasję, osiągnąć końcowy stan rozwoju duchowego (Moksha, Nirvana, Nirvikalpa Samadhi) i rozpuścić karmana aby osiągnąć kaivalyam, wyzwolenie z samsary (koła życia, wcieleń).
Cztery typy Arahatów wedle Therawady
1. Sukkhavipassaka to najbardziej wartościowi, cenieni Arhaci, którzy idą właściwą drogą. Osiągają mądrość poprzez praktykę, przestrzeganie zasad i testowanie wszystkich duchowych form życia. Ich dusze, jaźnie, są oddzielone od pięciu materialnych obiektów:
- od ciała i materii,
- od emocji (kamaloka), panują nad uczuciami,
- rozpamiętywania, uwalniają się od wspomnień.
- impulsów, kontrolują wszystkie zmysły, okres budzenia się nadświadomości.
- świadomość, wszystkie akty pochodzą ze świadomej myśli, znają prawdziwy sens bytu na ziemi.
W tej grupie osiągają stopnie tzw. Jhana. Pierwszy stopień: ekstazy, euforia, przyjemne odczucia ciała. Znanych jest osiem poziomów Jhana, na każdym z nich zachodzą inne doświadczenia. Najważniejsze jest osiągnięcie czterech poziomów, które zawierają wszystkie potrzebne elementy. Od tej chwili taki Arahat nie posiada pozytywnych ani negatywnych uczuć, nie czuje ciała ani umysłu, wchodzi w stan głębokiej ciszy, jest joginem z karmanem "ani jasnym ani ciemnym', a nawet samo ocenianie takiego Arhata uchodzi za jeden z najcięższych grzechów (zbrodni).
2. Tevijja to potrójna wartościowa wiedza. Drugi typ Arahantów, osoby oświecone, które weszły na ścieżkę poprzez super mądrość i wiedzę:
W jej skład wchodzi:
- wszelka wiedza z poprzednich wcieleń (Pubbeniva sanusstinana),
- super wiedza o przeszłości i odradzaniu (Cutupapata-nana), narodzeniem się w stanie godnym pogardy, nędzy, w cierpieniu i poprzez takie życie szybkie wzrastanie do Nieba (Devachan).
- super wiedza, nadwiedza, parama dźńana (Jńana).
Ta grupa oświeconych łatwo porzuca pragnienia ciała. Wchodzą w głębokie stany medytacyjne. Ich prawdziwym życiem jest natura i Universum, zdobywają najwyższą mądrość. Szybko dochodzą do Nirvany czyli Nirvikalpa Samadhi. Bardzo łatwo przez długie godziny siedzą w pozycji lotosu, w padmasanam.
3. Chalabhinna - sześć gałęzi najbardziej wartościowej wiedzy. Trzeci typ oświeconych dochodzących do Nirvany, do Nirvikalpa Samdhi. Posiadają super naturalną wiedzę na poziomie naukowym. Posiadają cudowne moce, których normalni ludzie nie rozumieją.
4. Patisambhidhapatta - wszyscy ci, którzy przez długie lata praktykują Jogę i medytacje (Jogę z medytacją) aby wznieść siebie do stanu Nirvana, Nirvikalpa Samadhi. Posiadają dużą inteligencję i wiedzę. Potrafią czynić cudowne rzeczy, wyjaśniają trudne problemy i tłumaczą nauki Buddha czy innych Oświeconych, Doskonałych Mistrzów i Przewodników Duchowych. Czwarty typ oświecenia jest kombinacją Tevijja-Arahat i Chalabhinna-Arahat.
Sześć gałęzi wiedzy lub super mądrości Arhatów według Therawady
1. Iddhividha - moc magiczna na kilku różnych poziomach: osoba może być widzialna, niewidzialna, chodzi po wodzie, podróżuje niczym ptak.
2. Dibbasota - niebiański słuch, posiada zdolności słyszenia dźwięków z kosmosu, potrafi śpiewać nieziemskim głosem.
3. Cetopariya - moc czytania innych umysłów, rozpoznaje umysły zatrute i odróżnia od tych, którzy mają wielkie serca dla innych.
4. Pubbenivasa - moc rozpoznania wcześniejszych inkarnacji, w tym moc identyfikowania bodhisattwów i urodzonych mistrzów.
5. Dibba-cakkhu - niebiański wzrok, sokoli wzrok, widzenie w ciemności.
6. Asavakkhaya-supra-mundane - osoby są wolne od kłamstw i posiadają Boską Mądrość, nie ulegają kłamstwom ani w szczególności fałszywym naukom, w tym negowaniu praw dharmy czy oświeconych mistrzów, potrzeby guru.
Arahant praktykuje otrzymane od mistrza dharmy nauki i praktyki aż odnajdzie Dharmę. Arahant usilnie praktykuje aż osiągnie stan wyzwolenia od cierpienia mogąc zakończyć godnie swoje życie i odejść jako wolny, wyzwolony od więzów karmicznych zniewoleń, oświecony duch. Arhant Dźńanę (Jńana) otrzymaną jako wiedzę i mądre wskazówki od innych mistrzów przekuwa na Dźhanę (Jhana), która jest mądrością oparta na wiedzy i doświadczeniu. Arhant stara się zwyczajną Karunę (współczucie, litość, dobroczynność) przeistoczyć w Maha-Karunę, w Wielkie Współczucie, czego owocem jest jakaś wielka praca dla podniesienia ludzkiej świadomości i wyzwolenia jak największej ilości ludzi z więzów karmicznego zniewolenia w tym świecie samsarycznych cierpień.
Maha-Karuna i Jhana (Dźhana) to aktywna współczująca mądrość jako ważny element w przebudzeniu i oświeceniu oraz wyzwoleniu. Współczucie i miłosierdzie to słowa często używane, ale ich wartość nadal jest źle rozumiana przez początkujących w Drodze. Nie można o tych cechach tylko mówić, należy je praktykować w codziennym życiu. Współczucie przynosi Złote Oczyszczenie, ale tylko ta osoba, która rozpozna różnice i prawdziwy sens tych pojęć i otworzy serce na nieszczęścia innych będzie zdolna osiągnąć ostateczny wynik. Bezinteresowna pomoc, wysłuchanie potrzebującego w każdej potrzebie i osuszenie łez cierpienia oczyści duszę wspierającego Boskim Miłosierdziem (Maha-Karuna). Jeśli ktoś nie jest zdolny otworzyć się na cierpienie, krytykuje cierpiących i ucieka przed nimi myśląc tylko o sobie, praktykuje egoistyczny poziom Karuny, który nie przyniesie duchowych owoców. Ten niższy stan nie pozwala przekroczyć Mistycznej Bramy do wyższego poziomu rozwoju świadomości.
Dharma jest etycznym prawem kosmicznym decydującym o wszystkich zdarzeniach mających miejsce w życiu człowieka. Etyczne prawa - zasady jakimi powinien kierować się człowiek, który wybiera rozwój duchowy i dąży do oświecenia. Dharma jest również rodzajem tajemnej wiedzy na temat tych praw, dostępnych wyłącznie oświeconym. Słowo Dharma pochodzi od dhr-, nosić, podtrzymywać.
Dziesięć drugorzędnych siddhi jakie pojawiają się na Drodze Przebudzenia i Urzeczywistnienia
1. Anurami-mattvam - jogin/i potrafi żyć bez jedzenia i picia.
2. Dura-śravana - doskonały słuch, nawet z bardzo daleka.
3. Dura-darśanam - doskonały sokoli wzrok, oko Boga.
4. Monah-javah - teleportacja, przeniesienie w inne miejsce.
5. Kama-rupam - zaspakaja każde pragnienie.
6. Para-kaya praveśanam - przenika w inne ciała, wchodzi w inne formy egzystencji.
7. Sva-ćanda mrtyuh - odchodzi z tego świata kiedy sam chce, nie podlega duchom śmierci, kostuchom.
8. Devanam saha krida anudarśanam - zdolność obserwowania dawnych zdarzeń, znajomość przeszłości.
9. Yatha sankalpa samsiddhih - doskonałe wykonanie każdego zadania.
10. Ayna apratahata gatih - potrafi wykonać wszystkie polecenia mistrza duchowego.
Siddhi według indyjskiego sanskrytu znaczy sukces. Jedne szkoły uczą jak podczas yogi i medytacji można osiągnąć oświecenie a drugie w jaki sposób zapanować nad ziemskim bogactwem, posiąść luksusowe życie i kontrole nad innymi, nie mają nic wspólnego z prawdziwym oświeceniem.
Osiem Mahasiddhi - Wielkie Moce Duchowe
1. Amima - potrafi zredukować wielkość ciała nawet do jednego atomu, ma świadomość cząstek materii.
2. Mahima - potrafi powiększyć ciało do nieprawdopodobnych rozmiarów, ogarnia świadomością planetę, kosmos.
3. Garima - potrafi uczynić ciało bardzo ciężkim.
4. Laghima - potrafi pozbawić ciało wagi, stając się bardzo lekkim.
5. Prapti - potrafi przeniknąć wszystkie miejsca, usuwa wielki dystans przestrzeni, potrafi rozdwajać przedmiot.
6. Prakamya - potrafi zrealizować co tylko chce, pragnienia jogina szybko się spełniają.
7. Iśitva - posiada całkowitą władzę, króluje nad otoczeniem, zdolności kontrolowania praw natury, zdolności kontrolowania energii, zmiany pogody, uciszanie burzy; Swami Ramalinga (1823-1874) najbardziej znany na Zachodzie, uciszał sztormy i ochraniał porty, również na odległość.
8. Vaśitva - moc zarządzania wszystkim.
- Vadhita siddhi - zdolności kontrolowania przez jedną osobę dużej grupy ludzi, przydatne do ustanawiania następcy przez Guru.
- Kamavasayiha siddhi - zdolności uzyskiwania wszystkiego z niczego, to siddhi, jedno z największych.
Siddha Joga praktykowana jest dzisiaj na całym świecie. Uczniowie uczą się kontroli swoich zmysłów i kontroli zewnętrznego świata. Wewnętrzne duchowe moce przez duża grupę ludzi są praktykowanie aby wznieść się prosto do Boga. Siddhi, vibhuti, są mocami człowieka duszy, Atmana, by mógł się wznieść na wyższy poziom świętości. Należy dobrze poznać jakie niebezpieczeństwo niesie każde z siddhi zanim zaczniemy praktyki ich uruchamiania na drodze arhatycznej jogi. Nie wolno na siłę wyrywać największych sekretów Brahmana, Boga, i używać ich do własnych egoistycznych celów. Jeśli ich już ktoś posiadł siddhi, charyzmaty, powinny służyć dobrej sprawie i wspólnemu dobru społeczności. Tak się dzieje kiedy człowiek otrzymuje wielkie moce jako dar od Brahmana, Boga, a inaczej kiedy kroczy drogą zaspokajania egotyzmu, wzmacnia siebie na własny użytek aby kontrolować świat czy otoczenie stając się demonicznym, lubieżnym satyrem, a w końcu złym duchem i demonem.
Abhijna, abhidźńa to wysoka duchowa wiedza otworzona w drodze medytacji (dhyanam), najwyższa wiedza zawierająca 6 typów innej wiedzy. Klasyfikacja wedle joginów buddyjskich i lankijskich z palijskiego kanonu Therawady.
1. Riddhi-vidha - wysokie moce, chodzenie po wodzie, zdolności przechodzenia przez ściany.
2. Dibba-sata - Boskie uszy, jasnosłyszenie.
3. Ceto-pariya - telepatia, przekazywanie myśli i obrazów.
4. Pubbe-nivasanussati - pamięć o swoich poprzednich inkarnacjach.
5. Dibba-cakkhu - Boskie oko, trzecie oko, możliwość poznania karmicznych sytuacji innych osób.
6. Asavakkaya - mentalne oczyszczenie, czystość sfery kamamanasu, w zasadzie astralno-mentalne oczyszczenie, obecność arhata powoduje intensyfikację wszelkich praktyk oczyszczających i oczyszcza okolicę jego przebywania.
Jest to sześć owoców uzyskanych poprzez medytację i koncentrację (dharana, dhyana oraz samadhi).
Dziewięć głównych gałęzi mocy siddhi
Samadhi, dosłownie Zatopienie w Świetle, Skupienie w Świetle, to stan świadomy, rezultat połączenia wszystkich prawd wiedzy i mądrości. Uzyskanie samadhi jest honorem dla świętych i guru w hinduskiej religii, którzy pracują nad zjednoczeniem z Bogiem, Brahmanem. Samadhi posiada jeszcze kilka grup czy rodzajów. Najbardziej znane:
- Laja samadhi (laja) - głęboka medytacja, pogłębiona dhyana, pozostawanie bez ruchu lub taniec, jest tzw. medytacją cichą.
- Savikalpa samadhi lub Sahaja samadhi - świadomy umysł, który ciągle jest aktywny.
- Nivikalpa samadhi - końcowy efekt, umysł pod całkowitą kontrolą.
- Dharma-Megha Samadhi - spływ wielkiej chmury cech i właściwości Brahmana, które przejawiają się jako wiele siddhi jednocześnie, obłok wiedzy i mądrości, obłok prawdy i duchowej mocy, przejawienie czy zstąpienie Łaski Bożej - Brahmakrpa.
1. Parkaya Pravesh - duch jednego człowieka ma zdolność przenikania w ciało innej osoby. Według tej wiedzy nawet martwe ciało może powrócić do życia, może być ożywione energią innego ducha.
2. Haddi Vidya - osoby, które nie czują głodu ani pragnienia. Mogą żyć bez pożywienia i picia kilka dni, tygodni, miesięcy i lat. Znane są przypadki kiedy yoginowie podczas duchowych praktyk sadhana przez długi czas żyją bez żadnych posiłków a nawet nie piją wody. Kiedy nie dostarczają ciału pożywienia mają puste jelita, nie wypróżniają się. Ich ciała są zdrowe i odżywione, zasilają je energią. Przykładem mogą być znani yoginowie: Acharya Vishnu Savang, Tantrik z Nepalu, Yogin Mahohar. Swami Trailanga spędzał długie godziny pod wodą w rzece Ganges i uczył jak człowiek może żyć pod wodą bez tlenu a inni yoginowie żyli na szczytach wysokich gór.
3. Kaadi Vidya - osoby praktykujące tą formę siddhi nie odróżniają temperatur ani pór roku; lato, zima czy deszcz nie przeszkadza im i nie czują ani zimna ani gorąca, mogą siedzieć na śniegu i w ogniu.
4. Madalasa Vidya - moc osoby posiadającej zdolności zmniejszania i zwiększania własnych ciał. Lord Hanumun potrafił nawet ze swojego ciała zrobić miniaturkę. Według siddhi vidya osoba może osiągnąć nawet rozmiar moskita albo zwiększyć się do potężnych rozmiarów.
- Anima siddhi to zdolność zmniejszania rozmiarów ciała i stanie się zupełnie małym. Również tą metodą można zagęścić ciało do twardości kamienia
- Mahima siddhi - zdolność powiększania rozmiarów ciała.
5. Vayu Gaman Siddhi - osoby posiadające zdolności fruwania pod niebo lub w inne miejsca w ciągu kilku sekund, wielu joginów z buddyzmu "Zen" także potrafiło dokonać takich lotów. Inaczej Loghima siddhi czyli zdolności uczynienia ciała lekkim jak powietrze i możliwości fruwania zgodne z własną wolą. Osiągnięcie perfekcji tego siddhi daje zdolność podróżowania na promieniu słonecznym i osiągnięciu słońca. (Loghima - nie posiadać ciężaru). W tej grupie jest również lewitowanie i osiągnięcie w czasie lotu wielkich prędkości.
6. Kanakdhara Siddhi - osiągnięcie bogactwa poprzez siddhi. Materializowanie, np. przemienianie nędznego domu w dom ze złota. Mogą to być duże obiekty i mniejsze przedmioty. W świecie XX i XXI wieku zdolności materializowania posiada niewiele z doskonałych mistrzów.
7. Prakya Sadhana - zdolności wzbudzenia dziecka z łona bezpłodnej kobiety. Na świecie jest sporo osób, które potrafią to czynić. Jest to zdolność uleczenia z ciężkiej karmicznej, nieuleczalnej medycznie bezpłodności.
8. Surya Vigyan - solarna nauka mocy, najważniejsza w starożytnej Indii. Znana tylko przez indyjskich joginów i używana do transformacji substancji za pomocą promieni słonecznych. Swami Vishudhananda w pierwszej połowie XX wieku demonstrował cud, zmienił papier w różę i szpulkę (kłębek) bawełny w złoto. Ta nauka trzymana jest w sekrecie przez Divyendu Ghosh i jego uczniów.
9. Mrit Sanjevani Vidya - zdolności wskrzeszania umarłych, chociaż ta praktyka uchodzi za mityczną i często jest opisywana w traktatach indyjskich. Jedynym przypadkiem jaki zna świat Zachodni było wskrzeszenie Łazarza przez Jezusa, jednak indyjscy Guru często dokonują cudów wskrzeszania umarłych. Sathya Sai Baba uczynił ich kilkaset. Guru Gorakhnath - Mistrz Hatha Jogi dokonał tego czynu kilkadziesiąt razy. Zwykle zaledwie kilka tysięcy osób na świecie zna tą tajemnicę.
Grupa praktykujących opisywana jako nurt New Age, szkoląca się w drodze rzekomo samorealizacji i z pomocą psychotroniki, z reguły są to osoby z bardzo rozbudzonym własnym ego, osoby silnie egotyczne, o brunatnej lub szarawej barwie aury. Próbują wszystkich technik, przeskakują z grupy do grupy, próbują wszystkiego aby jak najszybciej wzrosnąć, nie wiążą się trwale z mistrzami, z guru, unikają przynależności do wspólnot. Wielu z nich nigdy nie posiądzie żadnych siddhi, tylko teoretyczną wiedzę kiepskiej jakości. Po skończonych kursach następnym ich krokiem jest głośna oferta swojej pomocy, ale nie za darmo, lecz zwykle za spore pieniądze. Rozbudzone pragnienia materialne, w tym chęć zarabiania na ezoteryce i duchowości, czynią na powrót takiego człowieka istotą materialną, często wiodąc do stanu gorszego niż ten w jakim był na początku. Dzieje się to wtedy kiedy osoba chce zamanifestować samego siebie, swoje ja, swoje wnętrze, swoją własną ścieżkę, autorski kurs rozwoju duchowego czy terapii. Nie liczy się cel tylko własny sukces i pieniądze oraz zadowolenie seksualne. Nowe zdolności zatrzymują takie osoby w drodze a nawet spychają w dół, w mroczne czeluści. Z reguły w tej grupie najczęściej spotyka się ludzi na niskim poziomie rozwoju duchowego, ludzi o kiepskich wibracjach, ludzi z ciemnymi, szarymi i brunatnymi aurami, ludzi którzy dużo mówią o miłości, ale mają na myśli zaspokojenie seksualne i miłość do samych siebie, co czyni ich demonami w ludzkiej skórze.
Naturalne siddhi osób wchodzących w etap praktyki arhatycznej przychodzą spontanicznie, są związane z człowieka zredukowaną karmą. Naturalne siddhi są darem, charyzmatem przychodzącymi niespodziewanie w ciągu życia. Nadnaturalne siddhi pojawiają się podczas ćwiczeń Jogi i innych technik praktyk samorealizacyjnych. Jeśli będą użyte do właściwych celów nie ma w nich nic złego. Spontaniczne otworzenie siddhi jest planem natury, planem duszy, jaźni, Atmana, otwiera się naturalnie jak wszystkie inne funkcje fizjologiczne w ciele. Nawet kiedy cierpienie spowodowane tym procesem jest duże zalicza się do normalnych, tak jak poród dziecka. W przypadku, kiedy otwiera się wiele siddhi w jednym czasie zawsze będzie przebiegać z większym wysiłkiem i w cierpieniu. Proces rodzenia się siddhi nie jest łatwy ani przyjemny, gdyż człowiek przechodzi wtedy proces bolesnego doczyszczania, czasem gwałtownej, przypominającej katastrofę przemiany życiowej, traumatycznego uwolnienia resztek złego karmana. Otwieranie nie w swoim czasie powoduje gwałtowny potężny stres, występuje zwykle zachwianie równowagi psychicznej. Często nierozpoznane i leczone objawowo jako zwykłe choroby środkami chemicznymi doprowadzą do ciężkich komplikacji i powikłań. Jasnowidzenie, jasnosłyszenie i inne siddhi nie mają głębszych wartości kiedy nie kroczymy po boskiej ścieżce do oświecenia, a nawet stają się powodem zdemonienia, chociażby wtedy, gdy dla pokazywania siddhi zatracimy najważniejsze cele duchowego rozwoju. Dar uzdrawiania tak pozyskany jest powodem zguby i zatracenia tych, którzy zaczęli go używać tylko do zarobkowania i popisywania się przed ludźmi żyjącymi w mrokach.
Warto pamiętać, że ludzie, którzy skończyli chociażby i bardzo dużo rozmaitych kursów uzdrawiania, rozwoju duchowego, medytacji, jogi, tantry, ezoteryki - i tak nie mają kwalifikacji duchowych do prowadzenia ludzi Ścieżką Oświecenia, ku Przebudzeniu I Urzeczywistnieniu, ku Wyzwoleniu. Skończyli kursy, mają pewną wiedzę teoretyczną, ale nie mają mądrości ani Błogosławieństwa Bożego, nie mają ani pozwolenia ani sami nie przeszli Duchowej Ścieżki pod okiem Doskonałego Mistrza, który wprowadziłby ich do świata Arhatów. Wartość uczęszczania na rozmaite kursy rozwoju duchowego, nawet wielostopniowe autorskie metody rozwoju, zdobywanie dyplomów i tytułów, ciągle jest niewielka i nie wiąże się z nabraniem kompetencji do uczenia czy prowadzenia innych ludzi. Żyjemy w czasach, w którym absolutnie potrzebna jest pomoc osobom mniej doświadczonym, ale tej pomocy w podróży Drogą Duchowego Rozwoju udzielić może Guru, Arhat, Mistrz Doskonały, a nie osoba po kursach doskonalenia umysłu, metody Silvy, czytania aury, rozwoju intuicji, uzdrawiania czy regresingu.
Absolwenci kursów nawet jak to jest akademicki kurs instruktorów jogi czy budzenia kundalini nie mają ani wiedzy ani doświadczenia do prowadzenia dusz ludzkich ku Bogu, ku Brahmanowi. Może jeden na na sto, a bardziej prawdopodobne, że jeden na tysiąc z grona takich osób będzie dość kompetentną osobą aby wprowadzić ludzi poszukujących z wiedzę niezbędną do rozpoczęcia podróży duchowej ku Doskonałości, chociaż więcej może być takich, co dadzą radę pomóc w okazjonalnych problemach zdrowotnych oraz personalnych. Warto pamiętać, że kto z pomocą specjalnych technik rozbudzi u siebie, otworzy się Dar Uzdrawiania stając się Bioenergoterapeutą, Duchowym Uzdrowicielem a potem używa tego daru, tej siddhi jedynie dla zysku za pieniądze, szybko straci uzyskaną Moc Leczenia Duchowego, a w końcu stanie się oszustem i obleśnym satyrem (zołzą). Podobnie skończą ci, którzy podjęli tajemne inicjacje i wtajemniczenia w Moc Uzdrawiania (Reiki, Mahikari, Bhaishajya, Ruch Charyzmatyczny), a potem odmawiają uzdrawiania osobom, które ich poproszą o pomoc lub użytkują Dar Uzdrawiania w celach odsprzedawania dyplomów zamiast w celu leczenia duchowego wielu ludzi oraz zwierząt. Wszystkie te osoby popełniają grzech sprzeniewierzenia Boskiej Mocy i zostaną za tę zbrodnię surowo ukarane, nawet jak są bezmyślnymi absolwentami intensywnego kursu rozwoju zdolności bioenergoterapeutycznych w jakimś cechu rzemiosł różnych.
Każdy kto dąży do przebudzenia i Oświecenia, do Urzeczywistnienia Duszy-Jaźni, Atmana, do Wyzwolenia z Kołowrotu Wcieleń, zanim rozpocznie wszelkie praktyki duchowe przede wszystkim powinien nauczyć się rozpoznawać dobro od zła, światło od ciemności. Nie można twierdzić, że Bóg przyjmie duszę, która nie prowadzi życia w prawdzie, nie odróżnia dobra od zła, światła od ciemności. Światło i ciemność są dwoma przeciwnymi biegunami, ale tylko Światło może istnieć bez ciemności. Od najdawniejszych czasów znane są światu siły ciemności, jako mroczne dno upadku i zniewolenia na pograniczu boskości. Zawsze zło kieruje się w kierunku zła tworząc ten sam poziom świadomości. Na Ziemi inkarnuje się dużo upadłych dusz, które sieją zło, tych najgorszego rodzaju bywa nawet około 40 procent populacji, często są siewcami wojny lub moralnego zepsucia, zboczeń i deformowania duchowości. Człowiek musi nauczyć się dobrze rozpoznać oba rodzaje ludzkich bytów. Wielokrotnie nie jest to łatwą sprawą bo nawet w kręgach duchowych, w których ludzie oczekują pomocy i dobrej wiedzy wkrada się zło czyniąc szkaradną robotę zniszczenia dobra.
Na świecie coraz więcej ludzi praktykuje siddha jogę, rozwój vibhuti, obudzenie mocy uzdrawiania, charyzmatów, obudzenie Kundalini. Uczniowie uczą się jak kontrolować zewnętrzny świat poprzez wewnętrzne zmysły. Kontrolując zewnętrzny świat sięgają dalej, kontrolują świat ludzi. Niebezpieczeństwo praktyk siddha jogi tkwi w tym, że większość ludzi utożsamia siddhi z samorealizacją i wiedzą łączenia się z Bogiem. Prawdą jest, że część siddhi jest pozytywna, ale istnieją także demoniczne moce ze świata ciemności, z diabolicznej mroczlandii. Należy dobrze umieć rozpoznać pozytywny kierunek, nie na podstawie słów, ale rozpoznania duchowego wnętrza, na podstawie prawdy i mądrości. Początkujący wybierając praktyki jogiczne, ćwiczenia różnych dynamicznych medytacji i innych nie znanych sobie technik może nabawić się zupełnie nieoczekiwanych konsekwencji.
Ćwiczenia siddha jogi podnoszą pola świadomości i zewnętrzną manifestację wielkich mocy, zanim osoba stanie się stabilna wyzwalają niskie poziomy podświadomości, wzmacniają ego i prymitywne żądze. W tej grupie dużo studentów zaczyna dla własnej satysfakcji uprawiać magię, która z czasem staje się czarną magią, czarnoskięstwem, dżadu tuną (jadu tuna). Jeśli człowiek użyje mocy Bożych w niewłaściwym kierunku natychmiast zatrzymuje swój osobisty rozwój duchowy, bywa, że na wiele wcieleń. Kiedy ego staje się mocniejsze studenci zapominają, że mają w swoim życiu do wykonania coś bardziej cennego i zaczynają manipulować zewnętrznym światem aby czerpać własne korzyści, osiągnąć bogactwo, nie płacić w sklepie rachunku hipnotyzując kasjerkę czy zdobyć panienkę lub chłopczyka do kopulacji. Próba stosowania zdolności psychotronicznych do szkodzenia czy przeciwdziałania autentycznym boskim mistrzom z poziomu doskonałości, arhatom i ich dobrym uczniom, także jest ciężką zbrodnią jaka jest stosunkowo często popełniana przez głupie i ciemne osoby po wielu kursach ezoterycznych, które nie są zdolne do rozpoznawania kto jest po stronie Światła, a kto po stronie Mroku, Zła.
Warto pamiętać, że postępujący tak zwanymi własnymi ścieżkami, nieuznający żadnego nauczyciela, mistrza, guru, arhata, zostali już w dawnych czasach nazwani błądzącymi duchami. Nieuznawanie mistrza, guru, arhata, duchowej hierarchii mistrzów mądrości, brak wizerunku guru w sercu, pozostawia osoby zainteresowane rozwojem duchowym bez kierownictwa i żadne działanie takich błądzących w pomieszaniu umysłu duchów ludzkich czy podludzkich nie ma konstruktywnego znaczenia. Odstąpić od Mistrza, Guru, Arhata, Doskonałego Pzrewodnika Duchowego, to zdradzić Boga i siebie samego, zdradzić własną duszę, jaźń, zdradzić Atmana i Brahmana. Ludzie mają w swoich wcieleniach tylko Trzy Próby, niejako Trzy Życia pozwalające im znaleźć Mistrza, Guru, Duchowego Przewodnika pośród żyjących na ziemi aktualnie Najwyższych Mistrzów Duchowych. Każda kolejna próba jest trudniejsza do przejścia, a po odrzuceniu Trzech Mistrzów oferowanych przez okoliczności losu, takie dusze zostają uznane za bezpowrotnie niegodziwe i zostają odesłane do światów Patali, do Piekieł, gdzie egzystują w mrokach ciemności aż do czasu unicestwienia tych niższych, mrocznych krain chaosu i dyskordii, czarnoksięstwa i zadowalania zmysłów w sposób niegodziwy. Rozłączenie z Przewodnikiem, z Guru, z Mistrzem Doskonałym, zawsze wstrzymuje ewolucję duchową, wstrzymuje rozwój świadomości, ponieważ rozłączenie połączenia ze Źródłem Oświecenia jakim jest żyjący na ziemi mistrz duchowy prowadzi do automatycznego rozłączenia nici łączącej niższe sfery ludzkiej istoty z Wyższą Jaźnią, Boską Duszą, Atmanem. Człowiek trafia do odciętych od boskości i na nic jego dalsze demoniczne już bajania o kontaktach z Wyższą Jaźnią czy łączności z Brahmanem, Bogiem.
Pozdrawianie i wielbienie Arhata lub arhatów (przywódców ruchu duchowego, aśramu, linii przekazu):
Om Arhate Namah! (108x, 308x lub 1008x)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz