Domy w astrologii - Domum, Astrorum Domus, Dominium
Horoskop składa się z kilku warstw podlegających analizie, takich jak Znaki Zodiaku, Stacje Gwiazd (Gwiazdozbiory), Domy (Dominium, Domicykl, Władztwo, gr. Topos), pozycje Świateł i planet, pozycje gwiazd stałych. Domy to pewne stałe obszary nieba będące analogami Znaków Zodiaku w ułożeniu jakby od Ascendentu rozpoczynał się Znak Barana. Nad każdym Domem panuje jedna z dziewięciu planet (włącznie z węzłami Rahu i Ketu). Każdy Dom to odmienna sfera ludzkiego życia, dlatego są one w stanie pokazać sposób realizacji jednostki w społeczeństwie, nabyte przyzwyczajenia, sposoby działania, a także cele, które stawia przed nią życie, oraz metody, przy pomocy których będzie ona je realizować. Miejsce położenia wierzchołków Domów zależy od miejsca i czasu urodzenia.
 |
| Podział na Domy w horoskopie |
Domy astrologiczne, podobnie jak Znaki Zodiaku, są czynnikiem ukierunkowującym działanie Świateł, planet i gwiazd. Przesuwanie się Świateł, planet przez Znaki Zodiaku (Zwierzyniec Niebieski) wiąże się z ich ruchem na tle ekliptyki, natomiast pozycja Świateł, planet i gwiazd stałych w Domach (Dominiach) związana jest z ruchem Ziemi wokół własnej osi. Ziemia dopełnia swój obrót w ciągu 24 godzin, a Światła, planety i gwiazdy stałe w tym samym czasie przesuwają się przez wszystkie Domy. Jest to więc ten element astrologicznej mapy nieba, który zmienia się najszybciej. Światło, planeta czy gwiazda stała znajduje się w jednym z dwunastu Domów około dwóch godzin, natomiast ze względu na jej ruch w paśmie ekliptyki pozostaje w jednym Znaku Zodiaku o wiele dłużej (Słońce przez miesiąc, Księżyc 2,5 dnia). Właśnie dlatego punkt, od którego rozpoczyna się rachubę Domów, określono grecką nazwą Horoskopos, czyli „pokazujący godzinę”. Określenie to dopiero później zaczęło obejmować całą astrologiczną mapę nieba, w której punkt ten pełnił chyba najbardziej istotną rolę, jako że jest to także punkt Ascendentu.
W dyskusjach na temat doniosłości aksjomatów i spostrzeżeń astrologii często powoływano się na fakt, że nawet drobna różnica w czasie urodzenia zmienia już kształt astrologicznej mapy nieba, powodując w ten sposób m.in. zróżnicowane losy bliźniąt. Punkt Horoskopos zwano również z łacińska Ascendentem (ASC), gdyż wyznaczał on to miejsce na Kole czy Kwadracie Zodiaku, które ukazuje się właśnie nad horyzontem. Punkt ekliptyki znajdujący się w tym momencie najwyżej nad horyzontem nazwano Medium Coeli (MC), czyli środek nieba. Oba te punkty wraz z ich symetrycznymi odpowiednikami – Descendentem (DSC), czyli punktem zachodzącym, oraz Immum Coeli (IM), czyli punktem ekliptyki znajdującym się najniżej „pod” horyzontem – stały się podstawą do najstarszego podziału na Domy. W starożytności znany jest zasadniczy podział na Osiem Domów, zwany także Kołem Dharmy lub Kołem Życia (Losu), obecnie zaś stosowany jest powszechnie system podziału na dwanaście Domów od Znaków Zodiaku. Najstarszym z tych sposobów wyznaczania 12-tu Domów jest prosty podział na dwanaście różnych części po trzydzieści stopni każda, co zwie się systemem Domów Prostych.
Najważniejszymi są Domy wyznaczane przez cztery omówione punkty horoskopowej mapy nieba (ASC, MC, DSC, IC). Te cztery spośród dwunastu Domów horoskopu symbolizują najbardziej podstawowe sfery doświadczeń w życiu człowieka. Ascendent symbolizuje doświadczenia związane z ciałem jako fundamentem, na którym rozwija się osobowość; Immum Coeli (czwarty w kolejności dwunastu Domów) – doświadczenia związane z okresem niesamodzielności i przebywania pod opieką rodziców; Descendent (Dom siódmy) – doświadczenia związane z równorzędnymi relacjami międzyludzkimi, a więc przede wszystkim z małżeństwem i wszelkimi związkami partnerskimi i kooperacyjnymi; Medium Coeli (Dom dziesiąty) – doświadczenia związane z miejscem w społeczeństwie i pozycją zawodową. Te cztery „naroża” horoskopu są zarazem miejscami, gdzie Światła, planety i gwiazdy stałe, a zwłaszcza obiekty wschodzące lub znajdujące się w zenicie, działają najsilniej.
Astrologia klasyczna, perska i wedyjska, używa prostych kodów na oznaczenie poszczególnych Domów (Dominium), przypisując każdemu Domowi konkretne cechy czy plany działania. Każdy z Domów ma trzy różne płaszczyzny działania. Podział jest prosty: dzielimy długość Domu na trzy równe części. Każdy Dom horoskopu można podzielić na trzy równe części, tak samo, jak każdy Znak Zodiaku (30 stopni długości ekliptycznej) dzielimy na trzy części czyli na trzy dekany czy dekanaty (po 10 stopni). Generalnie, pierwsza 1/3 danego Domu związana jest z pierwszą częścią życia człowieka, druga 1/3 danego Domu związana jest z drugą, środkową częścią życia człowieka, a trzecia 1/3 danego Domu związana jest z trzecią, ostatnią częścią życia człowieka.
Od mieszkańców Mezopotamii zwanych Chaldejczykami oraz od Persów i Egipcjan astrologii nauczyli się Grecy, którzy tę wiedzę hermetyczną dokładniej uporządkowali i oparli na obliczeniach astronomicznych, bardzo ścisłych jak na tamte starożytne czasy. W greckiej astrologii pojęcia „Dom" (greckie: οίκος, oikos) używamy w co najmniej dwóch znaczeniach. Po pierwsze, każdy Znak Zodiaku jest „Domem" dla pewnej planety, ta zaś planeta jest „władcą" tego Znaku. Jeśli Znak jest „ciepły", czyli ognisty lub powietrzny, to jest dla swojej planety „Domem dziennym". Na przykład Waga jest Domem dziennym dla planety Wenus. Znaki „chłodne", czyli wodne lub ziemne, uważa się za „Domy nocne". Dla przykładowej planety Wenus Domem nocnym jest znak Byka. Po drugie, Znaki Zodiaku nazywa się „Domami", które się numeruje przypisując im liczebnik porządkowy w kolejności. Znak zodiaku, który wschodzi, nosi numer jeden i nazywany jest „Pierwszym Domem", a następne po nim numerowane są kolejno, aż do dwunastego, który z pierwszym graniczy zamykając obwód Koła Zodiaku. Ten starożytny, antyczny, hermetyczny system Domów nazywany jest systemem Domów równych i pełnych albo całkowitych. Uważany jest za najlepszy dla dokonywania predykcji.
