TARA DEWI - Tantryczna Bogini Indii i Tybetu

TARA - Żeńska forma Bogini uosabiająca Współczucie i Miłosierdzie 

Istnieje wiele legend, które odpowiadają na pytanie: skąd wzięła się Tara (Tārā, po tybetańsku Dolma, Drolma) lub Tāriṇī. Według jednej z nich narodziła się z łez Avalokiteśvary (istoty uosabiającej współczucie). Poprzysięgła, że będzie mu towarzyszyć dopóki jego celem będzie ulżenie cierpieniom ludzkim. Z tego powodu jest uważana za jego duchową małżonkę, a także emanację. Tara jest żeńskim bodhisattwą współczucia oraz matczynego miłosierdzia, a co więcej narodową patronką Tybetu, która ochrania przez wszelkimi niebezpieczeństwami i cierpieniami. Imię Tara jest uosabiane z wieloma jej wizerunkami. Tara ma różne kolory w zależności od tego czym się zajmuje: Zielona, Biała, Niebieska, Żółta, Czerwona i Czarna/Indygo Tara, w zasadzie pięć kolorów żywiołów w tradycji chińskiej i tybetańskiej, tak jak w medycynie chińskiej i tybetańskiej, wedle obiegów pięciu przemian żywiołów. Kolory to nie jedyne aspekty jej imienia, ponieważ jej imię ma dwa znaczenia: Wyzwolicielka oraz Gwiazda Przewodnia. Praktykujący wadźrajanę uważają ją za klucz do rozwinięcia siebie oraz poznania nauk o współczuciu (karuna) i pustce przestrzeni czy przestrzennej próżni (śunjata). Pierwotnie, szczególnie dla tradycji buddyjskiej, Tara to Ārya Tārā - Szlachetna Bogini Gwiazda lub Gwiezdna Szlachcianka w tradycjach Arjów. 

Mandala 21 Form Bogini Tara Dewi - Przewodzi Zielona Tarani

Tara, Tārā (तारा) lub Tāriṇī, jest jedną z dziesięciu Mahāvidyā, jedną z dziesięciu bogiń zgrupowanych pod nazwą Wielkiej Mądrości, w strukturze podobnej do kabalistycznego Drzewa Życia i Sefirot. Pojęcie to jest używane w ikonografii, w tym szeroko w tantrycznych Indiach. Tara przepływa przez ocean narodzin i ponownych narodzin, a jako swoja kolejna inkarnacja zachowuje wysoką świadomość poprzednich zstąpień. Czasami przedstawiana na ciele Śiwa, Jogina-Bóstwa, czasami karmiona mlekiem własnej matki, kojarzy się również z kremacjami. W ikonografii hinduizmu bogini z odciętą głową w dłoni lub z krwawą bronią oznacza, że ​​zabiła ludzką zazdrość lub złe pragnienia (żądze kaamiczne). Ten symbol nie powinien być traktowany jako wartość nominalna, ale raczej jako zwycięstwo bogini nad złem wierzącego lub szerzej nad złem świata ludzkiego lub demonicznego (asurycznego). Podobnie jak wiele bóstw tantrycznych (ezoterycznych), u początków buddyjskiej Tary znajduje się tytułowe bóstwo hinduskie, najwyraźniej związane najpierw z Boginią Mā Durgą oraz jej emanacjami, chociaż dziś jest zwykle formą Bogini Mā Kâlî, niszczącej wszelkie zło i jednocześnie twórczej bogini matki hinduizmu. 

Chiński pielgrzym Xuanzang donosi o istnieniu bardzo uczęszczanej świątyni poświęconej Bogini Tara Devi w pobliżu Nalandy w VI wieku e.ch. Nastąpiło to po rozprzestrzenianiu się wadźrajany w Himalajach, Indonezji i, w mniejszym stopniu, w Azji Wschodniej. Wraz z odwrotem buddyzmu przed ekspansywnym hinduizmem i islamem, Bogini Tārā stała się generalnie wyłącznością buddyzmu tybetańskiego, również praktykowanego przez Mongołów i część Mandżurów. W Chinach, Japonii i Korei dużą popularnością cieszy się żeńska forma Awalokiteśwary, Guanyin (Kuan Yen) czyli znajomo brzmiąca Quan Yin. Biała Tārā częściej występuje w pozycji lotosu, a Zielona w pozycji półsiedzącej, z jedną nogą opuszczonej z niebiańskiego siedziska tronowego. Dźanguli, która chroni przed wężami, siedzi na pawie (majurah), który podobnie jak orły garudah jest wrogiem bogiń. Liczba ramion postaci Bogini Tary jest zmienna (od 2 do 12), a także oczu (do 7, w tym jedno na środku czoła i jedno na każdej dłoni i na każdej podeszwie stopy). Najczęściej Tara wykonuje mudry dawania (varada-mudra), nauczania (vitarka-mudra) lub nieustraszoności (abhaya-mudra). Tara Devī zwykle trzyma w dłoni niebieski kwiat utpala. 

Tārā, Tāriṇī jest kobietą bodhisattwą, rodzajem Bogini, która posiada wielkie cudowne moce, siddhi, w szczególności, aby uwolnić wiernych od fizycznych i duchowych niebezpieczeństw. Jest także bóstwem tantrycznym (śaktyjskim) wizualizowanym i medytowanym przez praktykujących tybetański buddyzm wadźrajany, diamentowego wozu, aby rozwinąć pewne wewnętrzne cechy i zrozumieć zewnętrzne, wewnętrzne i sekretne nauki współczucia i mądrości jako zrozumienie pustki przestrzeni, śunjatam. Jak wszystkie bóstwa tantryczne, może być czczona jako jidam (yidam), czyli bóstwo medytacji. Ma punkty wspólne z dakiniami, ale wyróżnia się tym, że jest główną kobiecą postacią Buddy. Zatem dla jogini Machik Labdrön, rya Tāra jest manifestacją w ciele błogości (sambhogakaja) Yum Chenmo, pierwotnej babci (dharmakāya). W buddyzmie tybetańskim, w którym wadźrarajana jest szczególnie skuteczną metodą ścieżki mahajany, uważana jest za Wyzwolicielkę i Matkę wszystkich Buddów, która chroni przed strachem i lękiem. Według mistrza Tārānatha, była w świecie z przeszłości księżniczką zwaną „Księżycem mądrości” (dźńānaćandra w sanskrycie, a po tybetańsku Yeshe Dawa). Składając w ciągu kilku kalp ofiary Buddzie tego świata, Dundubhīśvara (tyb. Tonyo Drupa), „Władcy dźwięku bębna”, rozwinęła umysł przebudzenia bodhićitty, pragnienie zostania Buddą, który pomoże wszystkim istotom, i w ten sposób stała się bodhisattwą, decydując się zachować swoją kobiecą formę przez kolejne wcielenia, aż osiągnie pełny stan Buddham (Bodhi Swāhā). 

Tara - sanskrycka transliteracja: Tārā, dosł. "dobra", "zbawienna", "czysta", "jaśniejąca", "promienna", "gwiezdna" lub "rzeka" - w mitologii indyjskiej to Bogini, żona kapłana niebios Bryhaspati, kapłana Bogów utożsamianego z planetą Jowisz, która jest patronem kapłaństwa i symbolem oraz planetarną energią Guru (trzeba w astrologii dokładnie zbadać położenie i aspekty Jowisza, także z gwiazdami stałymi, aby zobaczyć, czy ktoś nadaje się do roli Guru, Mistrza Przewodnika Duchowego). Tara to także Bogini, małżonka Boga Śiva jako Tāra (rodzaj męski) Śiva. Jest to druga forma ezoteryczna z dziesięciu postaci w mandali Boga Śiva i jego Bogini, Śrī Devī. Znaczenie Tara odnoszone jest do rodzaju bolidu przemierzającego niebo i zostawiającego za sobą świetlisty ślad niczym rzeka światła. Bogini Tārā Devĭ zapewnia ziemskie przyjemności i Zbawienie dla tych, co do niej aspirują, stając się jako dusze (dźiwah) czy jaźnie jej wiernymi uczniami (śiszja, ćelah), wielbicielami (bhakta). Podobną funkcję spełnia Bóg Tāra Śiva. Bogini Tārā jest patronką wiedzy o kosmosie, astronomi i astrologii, numerologii, chirologii i podobnych, podobnie jak jej mąż, Tāra Śiva. Tārā jest mocą, śakti złotego lingamu (bana lingam), złotego kosmicznego jaja, z którego wyewoluował ten cały Wszechświat (Brahmanda). Jest boginią kosmicznej próżni (śunyah, śunyatah), ucieleśnia nieskończoną przestrzeń, kosmiczny etereum, czystą i promienie świetlistą. Tāraka Asura to niebezpieczny demon atakujący dzieło Bogini Tārā, zatem atakuje czystość aby pokalać wyznawców, atakuje promienność i świetlistość nasyłając medytującym "dołki" i depresje, atakuje kosmiczną wiedzę, zachęca do szkodliwego ignorowania odwiecznych praw i zasad duchowych, udaje gwiezdnych posłańców z kosmosu wyprowadzając poszukujących na manowce swoimi mrocznymi i pomylonymi czannelingami. Tāraka to archetyp osoby ban-guru, fałszywego mistrza, osoby, która naśladuje, podrabia prawdziwych mistrzów. Demona Tāraka Asura pokonuje Syn Boży, Kārttikeya (syn Plejad, syn sześciu matek) w postaci Subrahmanya czy Sanatkumara, Skanda zrodzony z Boga Śiva i Bogini Pārvati. 

Planety w Domach Horoskopowych

Planety w domach horoskopowych 

W horoskopie występuje dwanaście domów (gr. σπίτι), które odpowiadają znakom zodiaku ustawionym tak, jakby Punkt Barana (stopień zerowy znaku Barana) znajdował się w pozycji stopnia Ascendentu. Raz na dobę wszystkie znaki zodiaku pokrywają się z domami. Każdy z domów odpowiedzialny jest za inną sferę życia człowieka. Domy horoskopowe symbolizują typowe sytuacje życiowe, czyli obszary rodzinnej, zawodowej i społecznej aktywności, w których uzewnętrzniają się energie planet i gwiazd stałych, ozdobione kolorytem zawiadujących nimi znaków zodiaku. Archetypowe działanie astrologicznych Świateł, planet i gwiazd stałych, zmodyfikowane jest specyficznymi powiązaniami z pozostałymi energiami horoskopowymi, wynikającymi z aspektów zachodzących w układach z pozostałymi planetami w horoskopie.

Domy równe i całkowite gdy Ascendent jest na stopniu zerowym 0 znaku Barana

Sygnifikacje domów horoskopowych wskazują na predyspozycje do podejmowania działań w określonych domenach naszej egzystencji, oraz nastawienie do doświadczeń z tych konfrontacji płynących. Położenie Światła (Słońce, Księżyc), planety lub gwiazdy stałej w określonym domu horoskopu może podpowiedzieć nam, w jakim obszarze ludzkiej aktywności mamy szansę optymalnego wykorzystania swoich zdolności, określonych przez znaki zodiaku właściwości charakteru i potencjału osobowości jakim dysponujemy. Domy w szczególności służą do analizowania kosmicznego wpływu istotnych z punktu doświadczenia astrologów gwiazd stałych oraz gwiazdozbiorów i asteriksów czy asteryzmów (stacji gwiazdowych, małych konstelacji, grup gwiazd stałych o podobnym wpływie). Istotna jest także analiza smoczych Węzłów Księżycowych Rahu i Ketu w domach horoskopowych, gdyż Rahu i Ketu od zawsze traktowane są jako planety astralne z uwagi na poruszanie tych punktów zaćmieniowych wzdłuż ekliptyki. Domy i znaki zodiaku w których są aktualnie Rahu i Ketu także stanowią ważną oś wpływów w horoskopie. Księżyc w szczególności, ale także Słońce i inne obiekty spośród planet, nieco inaczej interpretujemy jak są w pobliżu węzłów zaćmieniowych, szczególnie na tak zwanych pierścieniach zaćmieniowych czyli na stopniach występowania zaćmień wokół węzłów, gdzie nabierają więcej cech mrocznych, ciemnych, szkodliwych, uszkadzających, maleficznych. 

Cały Znak (greckie: Zoidia, Zoidion) Wschodzący jest Pierwszym Domem (grecki: Topos). Cały Znak, w którym wypada stopień Ascendentu (Wschodzenia), jest uważany za Pierwszy Dom, a następujące po nim znaki są traktowane jako kolejne Domy, w kolejności. Stopień Ascendentu to punkt unoszący się gdzieś w pierwszym domu i w znaku pierwszego domu, i chociaż nadal wyznacza horyzont po wschodniej stronie nieba, wyznaczając które stopnie twojego znaku wschodzącego są nad horyzontem, a które poniżej horyzontu, nie oddziela pierwszego domu od dwunastego domu.

Najwcześniej w tradycji astrologicznej pojawiły się pojęcia domów kątowych i wpływów gwiazd stałych oraz planet widzialnych na niebie się tam znajdujących. Przypisuje się im szczególnie ważne znaczenie i istotne właściwości. Są to domy: pierwszy (Asc), czwarty (IC), siódmy (Dsc) i dziesiąty (MC). Wierzchołki, czyli miejsca początkowe tych domów, posiadają swoje odrębne nazwy i są uznawane za jedne z najważniejszych punktów interpretacyjnych w każdym horoskopie:

Dom I – Ascendent, czyli znak wschodzący, to sposób, w jaki nas widzą inni ludzie, postrzeganie naszej osoby przez najbliższe środowisko, manifestowanie własnej osobowości, poczucie własnego JA, cechy wyglądu zewnętrznego, nasz sposób bycia. 

Zapamiętajmy, że starożytna astrologia nazywa pojęciem Ascendent (dosłownie: Wschodzący), CAŁY ZNAK, który wschodzi, przecina Horyzont i się wyłania, i ten pierwszy Znak Wschodzący jest Pierwszym Domem (Domy równe, całkowite, pełne)! 

Dom IV – Imum Coeli, czyli głębia nieba, to nasze psychiczne wnętrze, poziom emocjonalności, siła w rozumieniu stopnia zintegrowania osobowości, rodzaj reakcji na zmiany w najbliższym otoczeniu, charakter życia wewnętrznego, poczucie intymności. Przy predykcyjnych domach równych jest to dom w którym wypada IC.

Dom VII – Descendent, czyli znak zachodzący, to zdolność i chęć do nawiązywania kontaktów, intensywność relacji z otoczeniem, świadomość pochodząca z kontaktów partnerskich, towarzyskich i zawodowych, charakter specyficznej dla nas percepcji otoczenia. 

Zapamiętajmy, że starożytna astrologia nazywa pojęciem Descendent (dosłownie: Zachodzący), CAŁY ZNAK, który zachodzi, przecina Horyzont i znika, i ten siódmy (od Ascendentu) Znak Zachodzący jest Siódmym Domem (Domy równe, całkowite, pełne)! 

Dom X – Medium Coeli, czyli środek nieba, to kariera zawodowa w rozumieniu reagowania na potrzeby, warunki i wymogi środowiska społecznego, zdolność do asymilacji z otoczeniem, indywidualne ambicje zawodowe i sposób ich realizacji, miejsce w życiu publicznym. Przy predykcyjnych domach równych jest to dom w którym wypada MC.

Gwiazdy Stałe Ptolemeusza i Astrologia

Ptolemejskie Gwiazdy Stałe na Stopniach Ekliptyki 

Profesjonalny astrolog na początek swojej kariery powinien poznać gruntownie kilkanaście przynajmniej Gwiazd Stałych, zwykle od 15 do 28 wymienia się jako podstawę tej wiedzy. Dwadzieścia Sześć Gwiazd Stałych znajdujących się na Ekliptyce uważa się za szczególnie ważne dla astrologii od czasów Mistrza Ptolomeusza, który był zwolennikiem dogłębnego rozważania położenia Gwiazd Stałych, podobnie jak wszyscy starożytni astrolodzy, zachodni i wschodni. Temat ten jest również faworyzowany w astrologii perskiej, arabskiej, indyjskiej i w astrologii Odrodzenia. Indyjska astrologia analizuje gwiazdy w 27 grupach zwanych nakszatrami, a arabska astrologia zajmuje się na początek 28 stacjami Gwiazd Stałych, podczas gdy kabaliści badają w horoskopie na początek 22 gwiazdy z pasa zodiakalnego.

Obrotowa Mapa Nieba - Pozwala Identyfikować Gwiazdy Widoczne na Niebie

W XX wieku z wielką szkodą dla astrologii trochę zapomniany został system podstaw w Gwiazdach Stałych, a to z powodu absurdalnego zafascynowania się nie mającymi większego znaczenia obiektami poza granicą widoczności (6 magnitudo), który przypominany jest od czasu do czasu w astrologii wydarzeniowej, szczególnie politycznej. Gwiazdy Stałe (łac. stellae fixae) najwyraźniej operują (wpływają) wtedy, gdy są w bardzo dokładnym aspekcie do planety, MC, IC, Ascendentu lub Descendentu w horoskopie (z orbami zasięgu 0,5°, 1 stopień oraz z wpływem słabszym w liczbach węzłowych 2°, 3°, 5°, 7 stopni). Najsilniej działają w koniunkcji, ale należy również rozważać kwadraturę, opozycję i trygon. Położenie tych gwiazd na stopniach znaków podaje się w przybliżeniu, a jest ono typowe tylko dla obecnego okresu, trzeba sprawdzać położenie Gwiazd Stałych na tle stopni ruchomego zodiaku czy ekliptyki. Gwiazdy Stałe bowiem przemieszczają się na stopniach ruchomego Zodiaku (zwrotnikowego) z szybkością około 1° na 70-72 lata czyli około 50,3 sekundy łuku na rok (z powodu precesji). Powstaje w ten sposób ruch tzw. precesji, spowodowany przesuwaniem się biegunów co jest związane z zagadnieniem tak zwanego Roku Platońskiego. Wielu astrologów podaje własności stopni w znakach od cech gwiazd stałych na tych stopniach, takie jakie były przed 1950 rokiem, jednak minimalnie raz na 20 lat trzeba uaktualnić położenia Gwiazd Stałych w ruchomych znakach zodiaku, na stopniach zodiaku, aby móc właściwie interpretować koniunkcje planet i punktów z gwiazdami stałymi.

Wpływ Gwiazd Stałych tym się różni od wpływu planet, że jest bardziej dramatyczny, ekspresyjny, niespodziewany i pojawia się z większą gwałtownością. Z reguły efekty planetarne rozwijają się stopniowo i są stosunkowo powolne, można niemal powiedzieć – delikatne, podczas gdy Gwiazdy Stałe zdają się wywierać swój wpływ w formie nagłych, silnych i gwałtownych erupcji, które w krótkich odcinkach czasu wywierają nadzwyczajne skutki. Po tym, gdy wyniosły urodzonego na najwyższy szczyt, powodują jego nagły upadek i troszczą się zwykle na dodatek o cały szereg dramatycznych i nieoczekiwanych, nieszczęśliwych wypadków. Innymi słowy, gwiazdy stałe mogą wynieść człowieka z dna nędzy na najwyższy punkt dobrobytu i bogactwa, lub odwrotnie, podczas gdy planety generalnie nigdy nie działają w taki ostry sposób. Można przyjąć za dość pewną regułę to, że Gwiazdy Stałe zwykle nie wywierają same swoich wpływów (za wyjątkiem tych przypadków kiedy leżą na osiach głównych MC-IC (zenit-nadir), ASC-DESC (horyzont), RAHU-KETU (węzły zaćmieniowe) oraz niektóre Punkty, jak Punkt Fortuny czy Punkt Ciemnego Księżyca) i że główny efekt jest przenoszony przez planety. Wydaje się jak gdyby tworzyły one pewien rodzaj fundamentu czy bazy, na której zbudowany jest horoskop. Jeśli planeta posadowiona jest razem z gwiazdą, to działanie planety w znacznym stopniu się wzmaga, zmienia. Gwiazda daje planecie w życiu urodzonego znaczenie, które nie mogłoby być uzasadnione samą pozycją i aspektami w horoskopie. Wszystkim astrologom znane są przypadki, w których określone planety w horoskopie z nieznanego powodu dochodzą do niezwykłego znaczenia tak, że w dramatyczny sposób są zauważalne przez całe życie. W podobnym przypadku w tle znajduje się zazwyczaj Gwiazda Stała, która w ten sposób ukazuje swoje działanie przez odnośną planetę.

Istotnych Gwiazd Stałych wystarczy do obsadzenia wszystkich 360 stopni Ekliptyki, a pełna astrologia bierze pod uwagę nawet około tysiąca Gwiazd Stałych. Od czegoś trzeba rozpocząć naukę, zwykle od najjaśniejszych Gwiazd Stałych, od tych, co są w ścisłym pasie Ekliptyki (w zasięgu płaszczyzny orbity Księżyca), od kilkunastu gwiazd magicznych czy 22 kabalistycznych...