niedziela, 24 grudnia 2017

Niebo - zjawiska astrologiczne w 2018 roku

Zjawiska astronomiczno-astrologiczne na Niebie w 2018 roku 


W 2018 roku, jak to w niebieskim porządku czekają nas niektóre zjawiska okresowe, które astrolodzy i astronomowie przewidują z pomocą obliczeń, a współcześnie także programów komputerowych typu stellarium - planetarium na wiele lat naprzód z bardzo dużą dokładnością. Spoglądając z zainteresowaniem w Rocznik Astronomiczny czy program astronomiczny typu Stellarium, dowiadujemy się jakie ważniejsze zjawiska niebieskie czekają nas w 2018 roku, które zostały precyzyjnie obliczone na podstawie wcześniejszych obserwacji astronomicznych. 

W kalendarzowy Nowy Rok, Słońce wschodzi o godz. 7.38, a zachodzi o 15.49 – zatem dzień Noworoczny trwa 8 godz. 11 minut i jest już dłuższy od najkrótszego dnia roku o 6 minut, co wszystkich powinno napawać optymizmem na drodze wzrostu ku Światłości. 

Plejady - jeden z najważniejszych obiektów astrologicznych na niebie

Rok 2018 to numerologicznie wibracja (2+0+1+8) liczby (11) czyli tzw. liczba mistyczna czy mistyczno-magiczna. Sam Nowy Rok, w dniu swego początku, 1.01.2018 ma wibrację (13) sumowaną do liczby (4). W Sylwestra 2017 z wibracji roku (10) dającej (1) przechodzimy do kolejnego roku 2018 mającego duchowo-mistyczną wibrację (11), oby tylko w pozytywnym, a nie w negatywnym czy śrdkowym aspekcie. Dzień 31.12.2017 to wibracja dnia (3+1+1+2+2+1+7) pod postacią liczby (17) czyli w sumowaniu (8). W numerologii, ostatni dzień kalendarzowego roku kończy wibrację starego roku, a pierwszy dzień Nowego Roku rozpoczyna wibrację kolejnego roku. 

W kalendarzowy Nowy Rok najjaśniejsza gwiazda nieba, Syriusz, najlepiej widoczna w okresie zimowym, wschodzi kilka minut po godz. 19-tej, a w obszar górowania wchodzi po godzinie 23-ej, pozwalając na wieczorne medytacje z jej kosmiczną świetlistą energią tonizującą i łagodzącą wpływy i więzy saturniczne. 

W dniu 20 grudnia 2017 o godz. 5:48 planeta Saturn będąc na tle gwiazd stałych w gwiazdozbiorze Strzelca opuszcza znak Strzelca, a wchodzi do znaku Koziorożca (Makara), zatem rok 2018 oraz 2019 i aż do 22 marca 2020 do godz. 5 rano będą mocno w mocy saturnicznej, gdyż w znaku Koziorożca Saturn ma największą siłę rażenia jako władca tego znaku. W dniu 22 marca 2020 Saturn zmienia nie tylko znak zodiaku, ale także przechodzi do gwiazdozbioru Koziorożca (będzie w znaku Wodnika na tle gwiazd gwiazdozbioru Koziorożca). Jeszcze od 2 lipca do 17 grudnia 2020 roku Saturn na krótko powraca do znaku Koziorożca (a gwiazdozbioru Strzelca), aby w końcu przejść całkiem w energie wodnikowe. Dodatkowo Saturn przechodzi przez obszar zwany we wschodniej, w tym perskiej astrologii Tronem Arymana (południowy biegun galaktyczny) poddając się najmocniejszym siłom mrocznym. Zarówno rok 2017 jak i 2018 są pod wpływem sił z Tronu Arymana (Mroku). Poprzednie wejście Saturna do znaku Koziorożca (i przejście centralnie przez Tron Arymana) miało miejsce 13 lutego 1988 roku, włącznie z koniunkcją Saturn-Uran), a w czasie 2,5 lat pobytu Saturna w tym znaku zodiaku nastąpił katastrofalny upadek Polski Ludowej (PRL), a także rozpoczęła się totalna katastrofa ekonomiczna Polski, która z 10-tej potęgi gospodarczej świata stała się praktycznie państwem Trzeciego Świata. Rozpadły się także międzynarodowe struktury gospodarcze (RWPG) i wojskowe (Układ Warszawski) do których Polska należała. 


Czas obiegu Saturna wokół zodiaku to 29,5 lat. W jednym znaku zodiaku Saturn gości przez 2,5 roku. Saturn, milczący, nieustępliwy, niepobłażliwy a wymagający Pan Czasu i Losu, władca karmana, włada znakiem Koziorożca, Wodnika i domem 10 (Dom X). Jego widoczne przez teleskop pierścienie symbolizują pancerz barier bezpieczeństwa, wytyczone i strzeżone granice oraz  zewnętrzną dyscyplinę, konieczną tak długo, aż uzyskamy dyscyplinę wewnętrzną. Władca Koziorożca jest surowym, budzącym respekt kosmicznym nauczycielem. Powoduje, że zbieramy to, co posialiśmy. Wyznacza konsekwencje za źle wykorzystany czas. Jest czujnym strażnikiem, kontrolerem oraz srogim sędzią i egzekutorem prawa przyczyny i skutku. Preferuje zdrowy rozsądek, zaleca świadomość konsekwencji każdego czynu. Wymaga przestrzegania ustalonych zasad, samoograniczenia, zakazów i tabu, słuchania głosu sumienia, przestrzegania porządku rzeczy. Ustanawia hierarchiczny porządek i gradację odpowiedzialności. Zarządca znaku Koziorożca egzaminuje, weryfikuje, testuje wszystko to, z czym ma kontakt. Wygasza to co zbędne, słabo umocowane, niepraktyczne, nierzeczywiste, co już się przeterminowało. Kosmiczny Władca Czasu może umacniać jedynie tych, którzy potrafią cierpliwie ale nie bezproduktywnie czekać na zrealizowanie ambicji i planów. Podnosi świadomość istnienia ograniczeń i konieczności liczenia się z nimi. Działa konsekwentnie ale niespiesznie – „powolutku, aż do skutku”. 

Saturn w Koziorożcu – przynosi szacunek dla pracy i jej rezultatów, obowiązkowość, poważne podejście do każdego problemu, stosowanie się do tradycyjnych zasad postępowania i korzystanie z kanonów wiedzy, nie zrażanie się niepowodzeniami, dążenie do zdobycia wpływowego stanowiska, stabilność, wytrwałość, despotyzm, chorobliwa ambicja, a także symbolizuje mądrość życiową, doświadczenie, dążenie do celu życia, surowość i sprawiedliwość sądów. 

Wiosna, na którą wielu czeka zawsze z utęsknieniem, rozpocznie się 20 marca o godz. 17.15, 
Lato: 21 czerwca o godz. 12.07, 
Jesień: 23 września o godz. 03.54, a 
Zima: 21 grudnia o godz. 23.23 dając początek kolejnej północnej drodze Słońca, a także rozpoczynając praktycznie kolejny rok ezoteryczny czasem Słońcostania (Gody, Święto Czohanów). 

Hermetyczny Nowy Rok - ingres Merkurego w znak Koziorożca wypada na 11 styczeń 2018 roku o godz. 6:08 rano. Celebracje Nowego Roku Hermetycznego już od 10 stycznia 2018 wieczorem!  

Słońce - nasza gwiazda dzienna, wykaże się aktywnością magnetyczną niską, w fazie bliskiej do minimum 24 cyklu słonecznego, a zatem powoli, przez najbliższe 2-3 lata, będzie zmierzać ona do minimum i wtedy nie będzie plam słonecznych, czyli silnych pół magnetycznych w fotosferze Słońca. Należy się jednak zawsze liczyć, ze sporadycznym wzrostem lub nagłym spadkiem jego aktywności, co może pociągnąć za sobą powstawanie rozmaitych zjawisk geofizycznych i zaburzeń nie tylko w pogodzie kosmicznej. 

Z przewidywalnych zjawisk okresowych, a mimo to zawierających zawsze w sobie choć odrobinę tajemniczości, wystąpią w 2018 roku trzy częściowe zaćmienia Słońca: 15 luty, 13 lipca i 11 sierpnia, które nie będą widoczne w Polsce. Wystąpią też dwa całkowite zaćmienia Księżyca: 31 styczeń i 27 lipiec. To styczniowe zjawisko okultacji Księżyca, będzie niewidoczne w Polsce. Zaćmienie lipcowe zaś, będzie w Polsce widoczne dopiero od fazy maksimum (godz. 20.22), bowiem u nas, Księżyc wzejdzie całkowicie zaćmiony o godz. 20.23, a koniec tej fazy nastąpi o godz. 21.14, zaś koniec fazy częściowej okultacji o 22.20. Zatem warunki do obserwacji tego wakacyjnego zjawiska nie będą łatwe, ale warto je spróbować obserwować, bowiem będzie to najdłuższe całkowite zaćmienie Księżyca w XXI wieku, a będzie trwało aż 104 minuty. 

W dniu 3 stycznia 2018 o godz. 7 rano, Ziemia w swym rocznym ruchu po orbicie eliptycznej jest najbliżej Słońca, czyli w peryhelium, w odległości od niego niewiele ponad 147 mln km. Ziemia porusza się wtedy najszybciej w 2018 roku na swej orbicie, bo z prędkością 30,27 km/sek., czyli prawie 109 000 km/godz. Jest to dla ludzi pocieszający znak, że dnia przybywa coraz szybciej. Lato na półkuli południowej jest znacznie bardziej gorące bo Słońce jest w tym czasie najbliżej Ziemi i najmocniej tam grzeje. 

Zima kalendarzowa na naszej północnej półkuli, przynajmniej teoretycznie, jest najkrótszą porą roku. Trwa bowiem tylko, lub aż 89 dni. W praktyce, jak wiadomo, bywa z zimą różnie, bowiem ma swoje kaprysy. Natomiast Ziemia będzie w aphelium (najdalej od Słońca – prawie 153 mln km) w dniu 6 lipca o godz. 19, stąd lato na półkuli pólnocnej jest mniej gorące niż na południowej, na której trwa w tym czasie zima, znacznie sroższa niż na półkuli północnej. 

Niepotrzebna i niezdrowa dla ludzi zmiana czasu z zimowego na letni, w ramach Unii Europejskiej, czeka nas 24/25 marca 2018, a powrót na czas zimowy, czyli środkowo-europejski w nocy 27/28 października 2018. 

Księżyc powita kalendarzowy Nowy Rok w perygeum, podążając przy tym do pełni zwanej Superpełnią lub Superksiężycem, a zakończy 2018 rok w fazie po ostatniej kwadrze. Superksiężyc czyli najjaśniejszą pełnię Księżyca widzimy na niebie także w dniach 1/2 stycznia i 31 stycznia 2018 roku. Ponadto, tarcza Księżyca będzie zakrywać jasne istotne dla astrologii planety Marsa i Saturna, zaś z gwiazd Aldebarana (8 razy) najjaśniejszą gwiazdę w konstelacji Byka i Regulusa (5 razy) najjaśniejszą gwiazdę w gwiazdozbiorze Lwa. Niestety, te niezmiernie ciekawe zjawiska, nie będą w Polsce widoczne. 

Najważniejsza hermetyczna planeta to Merkury (Hermes), który zawsze wędruje na niebie blisko Słońca, a którego można zaobserwować nisko nad horyzontem, na wschodnim niebie o świcie, lub na zachodzie o zmierzchu. Jeśli pogoda obserwacyjna nam dopisze, to najłatwiej będzie go można dostrzec przed wschodem Słońca - z początkiem stycznia, końcem sierpnia i w połowie grudnia. Zaś wieczorem, najlepsze warunki do jego obserwacji, będą w połowie marca 2018 roku. 

Wenus (Śukra), w roli hermetycznej Gwiazdy Wieczornej, wystąpi na niebie od połowy marca, aż do połowy października. Zaś wspaniale błyszczącą Wenus jako Jutrzenkę, będzie można podziwiać od początku listopada, aż do wiosny 2019. W pozostałych okresach, skryje się ona w promieniach Słońca. Ponadto, 5 marca o godz. 19 dojdzie do koniunkcji, czyli zbliżenia na niebie Wenus z Merkurym. Dojdzie ponadto do ich wzajemnych zbliżeń 18 marca i 14 października, ale nie będą w Polsce widoczne. 

Mars (Mangala), od początku roku 2018 widoczny jest na porannym niebie przed wschodem Słońca, stopniowo przedłużając swą obecność na nocnym niebie, a 27 lipca będzie w opozycji do Słońca, więc widoczny będzie przez całą noc, zaś od początku grudnia 2018 tylko na wieczornym niebie. Czerwonawy Mars w swej rocznej wędrówce po nieboskłonie jest w koniunkcji z gwiazdą Zubenelgenubi z 2/3 stycznia 2018, a potem w koniunkcji z Jowiszem (7 styczeń o godz. 5 rano w odległości 0.2 stopnia), zaś 10 lutego 2018 jest w koniunkcji z Antaresem najjaśniejszą gwiazdą w Skorpionie mającą cechy anty-Aresa (anty-Marsa). 

Królewski i kapłański Jowisz (Brhaspati, Guru), może być obserwowany od początku roku 2018 w gwiazdozbiorze Wagi (a w znaku Skorpiona) i to przez większą część nocy. W dniu 9 maja 2018 Jowisz będzie w opozycji do Słońca i wtedy będziemy go mogli obserwować przez całą noc. Od początku sierpnia będzie widoczny tylko na wieczornym niebie, a następnie w połowie listopada skryje się w promieniach zachodzącego Słońca. W dniu 8 listopada 2018 roku Jowisz na rok wchodzi do znaku Strzelca (przechodząc przez gwiazdozbiory Skorpiona i Wężownika). Pojawi się nam w drugim tygodniu grudnia na porannym niebie, w gwiazdozbiorze Skorpiona, gdzie pozostanie do końca roku 2018. Jowisz jest w koniunkcji z Merkurym 30 października o godz. 5 rano i 21 grudnia 2018 o godz. 16, oraz z Marsem 7 stycznia o godz. 5 rano w gwiazdozbioerze Wagi (a w znaku Skorpiona) czyli ładny widok na porannym niebie przed wschodem Słońca mamy. 

Saturn, od drugiego tygodnia stycznia 2018 jest widoczny na porannym niebie, poprzedzając wschód naszej gwiazdy dziennej, goszcząc w gwiazdozbiorze Strzelca (a w znaku Koziorożca) przez cały rok, gdzie 27 czerwca 2018 będzie w opozycji do Słońca i wtedy można go obserwować przez całą noc. Od końca września, aż do połowy grudnia Saturn jest dostępny do obserwacji na wieczornym niebie. Potem skryje się za Słońcem, by pojawić się na porannym niebie, ale dopiero po Nowym Roku 2019. Saturn jest w koniunkcji z Merkurym 13 stycznia 2018 o godz. 8 rano, i z Marsem 2 kwietnia 2018 o godz. 14. 

Uran - ostatnia z planet teoretycznie widzialnych dla oka ludzkiego, chociaż bardzo słabo, od początku roku 2018 jest widoczny na wieczornym niebie w gwiazdozbiorze Ryb pod tak zwanym Ogonem Ryby (a w znaku Barana), w którym to pozostanie do końca roku. Z końcem marca 2018 nastąpi jego złączenie ze Słońcem, aby się nam pojawić w połowie maja na porannym niebie, wydłużając stopniowo okres przebywania nad horyzontem. W opozycji będzie 24 października 2018, a od początku grudnia, widoczny będzie na niebie od wieczora, w pierwszej połowie nocy. Uran, w połowie maja 2018 wchodzi w znak Byka, w którym pozostanie przez kolejnych 7 lat, jako, że Uran obiega Słońce (i pozornie ekliptykę) przez 84 lata, po 7 lat w jednym znaku zodiaku. 

Punkt Ciemnego Księżyca (Punkt przeciwległego ogniska elipsy orbity Księżyca) do 8 sierpnia 2018 (od 9 listopada 2017) pozostaje w znaku Koziorożca. Potem przechodzi do znaku Wodnika. Ciemny Księżyc znany jest już w starożytności, a cywilizacja egipska kojarzyła czasem obiekt z gwałtowną śmiercią, z ceremoniałem pogrzebowym, dlatego już wtedy Ciemny Księżyc przypominał o potępieniu, ucieleśniał kosmiczne czy raczej astralne siły zła i zniszczenia, a także uważany był za mroczne, ciemne lub czarne, niewidzialne ciało kosmiczne o charakterze astralnej kuli. Okultyści nazywają ten obiekt astralną “Ósmą Sferą” – według nauki astrologii ezoterycznej jest to kula obiagająca Ziemię, nie odbija ona jednak żadnego światła, dlatego nie możemy jej dostrzec. “Ósma Sfera”, nazywana także sferą ciemności, odpowiada wyobrażeniom o piekle, jest to bowiem zło bierne oraz miejsce pobytu potępionych dusz, które oderwały się od swojego bosko-duchowego pryncypium. Dusze te są śmiertelne i czeka je unicestwienie. Miejsce to jest także siedzibą najrozmaitszego rodzaju potworów i demonów. Czarny Księżyc z punktu ezoterycznego to punkt, w którym skupiają się w horoskopie czarne promienie i moce piekielne, jest on rezerwuarem negatywnego karmana, którego przynieśliśmy z poprzednich wcieleń, bądź też którego wytworzyliśmy w obecnej inkarnacji. Ciemny czy Czarny Księżyc, to wysypisko wszelkich ludzkich złych uczynków, grzechów, złych namiętności, perwersji, zboczeń, i złych mocy cimnej strony. 

Największe oddalenie Księżyca od Ziemi nazywa się apogeum, Księżyc jest w nim najmniejszy i najciemniejszy, gdyż jest najdalej od Ziemi. W tym samym kierunku znajduje się drugie, puste ognisko elipsy po jakiej Księżyc krąży wokół Ziemi. Ten szczególny punkt jest generalnie tym, którego jako Ciemnego, Czarnego czy Drugiego Księżyca poszukiwali zarówno okultyści, Egipcjanie, Grecy czy inni badacze minionych epok. Najczęściej jako Ciemny Księżyc przyjmowano czas, gdy prędkość kątowa i rozmiar kątowy Księżyca na niebie były najmniejsze uznając, że ciemna siła hamuje Lunę w jej drodze w pasie zodiakalnym. Czas obiegu wyznaczonej jako medianę tych trzech punktów mających nieomal to samo położenie Ciemnego Księżyca wokół całego Zodiaku wynosi 3232 dni, co równe jest 8,9 lat i odpowiada to dobowemu ruchowi od 6 do 7 minut kątowych. Istnienie Ciemnego Księżyca jako obszaru podobnego Węzłom Księżycowym Rahu i Ketu poruszającego się 3 stopnie w przeciągu 27 dni, znane jest z astrologii perskiej i średniowiecznej europejskiej, a ten hipotetyczny obiekt czy obszar pokonywał cały Zodiak w przeciągu około 3240 dni, co bliskie jest współcześnie, matematycznie wyznaczonemu Ciemnemu Księżycowi jako drugiemu punktowi ogniskowemu orbity Księżyca. Podobnie jak Algol, jest to jedno z najmroczniejszych miejsc w jakich może się znaleźć jakieś Światło lub planeta w swoim ruchu wzdłuż ekliptyki, skupienie żeńskich demonów astralnych siejących zarazę, gorączkę, spustoszenie i śmierć niewinnych. Czarny Księżyc, jeśli aspektowany w horoskopie natalnym ukazuje złowrogą, demoniczną naturę, grzeszny i zbrodniczy aspekt zepsutego moralnie ego, furię i paranoję, koszmary senne oraz koszmary i horrory życiowe jakie fundują człowiekowi siły ciemności. 

W 2018 roku kilkadziesiąt skatalogowanych komet okresowych powróci do peryhelium (punkt ich orbity najbliższy Słońca), lecz niestety, będą one widoczne tylko przez teleskop, zatem nie wywołają żadnych istotnych dla badania astrologicznego wpływów ani perturbacji w losach ludzkości. 

W 2018 roku z kilkunastu większych rojów meteorów, które rokrocznie promieniują, polecamy do obserwacji: Kwadrantydy z maksimum 3 stycznia, którym będzie przeszkadzał Księżyc tuż po pełni, Perseidy 12/13 sierpnia i Geminidy z 14 grudnia. Bardzo dobre warunki do obserwacji będą mieć Perseidy – Księżyc będzie dwa dni po nowiu, oraz nieco gorsze z wieczora Geminidy – Księżyc będzie tuż przed pierwszą kwadrą. 

Korzystając zaś z każdej wolnej chwili, w długie zimowe wieczory, spójrzmy spokojnie w niebo, z niewątpliwie najpiękniejszym gwiazdozbiorem Orionem i pamiętajmy przy tym o przysłowiu: „Gdy woda zimą w rzekach huczy - to na wiosnę mróz dokuczy”. 

Jeśli w Wigilię 24 grudnia niebo okaże się pogodne lub ewentualnie zachmurzone w stopniu wciąż pozwalającym na dostrzeganie najwyraźniejszych obiektów, jako pierwszą po zachodzie Słońca możemy zwykle dostrzec Wegę z gwiazdozbioru Lutni, Kapellę stanowiącą najjaśniejszy obiekt Woźnicy lub Aldebarana w Byku. Jeśli nie ta trójka, na liście kandydatów mamy w dalszej kolejności Deneba z gwiazdozbioru Łabędzia i Altaira (alfa Orła), z czego ten ostatni ma najmniejsze szanse z uwagi na niższą jasność, niższe położenie i tym samym obecność na jaśniejszym tle nieba, w dodatku zachodniego. 


Kalendarzyk zjawisk koniunkcyjnych - 2018 


Mars w koniunkcji z gwiazdą Zubenelgenubi z 2/3 stycznia 2018; 

Ziemia najbliżej Słońca (Peryhelium) - 3 stycznia 2018 - godz. 6:35 rano; 

Jowisz w koniunkcji z Marsem 7 stycznia o godz. 5 rano; 

Saturn w koniunkcji z Merkurym 13 stycznia 2018 o godz. 8 rano; 

Mars w koniunkcji z gwiazdą Antares - 10 luty 2018; 

Wenus w koniunkcji z Merkurym - 5 marca o godz. 19; 

Koniunkcja Wenus i Uran w odległości 0°04` - dnia 29 marca 2018 - godz. 00:47; 

Saturn w koniunkcji z Marsem - 2 kwietnia 2018 o godz. 14; 

Wenus w koniunkcji z Plejadami - 23-25 kwietnia 2018; 

Merkury w koniunkcji z Uranem - około 13 maja 2018; 

Słońce w koniunkcji z Plejadami - 20/21 maja 2018; 

Merkury w koniunkcji z Plejadami - 29/30 maja 2018; 

Ziemia najdalej Słońca (Aphelium) - 6 lipca 2018 - godz. 18:47; 

Jowisz w koniunkcji z Merkurym - 30 października o godz. 5 rano; 

Ingres Jowisza w znak Strzelca - 8 listopada 2018 

Koniunkcja Merkury i Jowisz odległości - 0°26` - 27 listopad 2018 - godz. 22:27

Jowisz w koniunkcji z Merkurym 21 grudnia 2018 o godz. 16 (w odległości - 0°50`);


Brak komentarzy:

Prześlij komentarz