Podstawowe Reguły Astrologii Ezoterycznej i Hermetycznej
Astrologia jest bardzo starą nauką ezoteryczną i hermetyczną z wieloma regułami i zasadami, których trzeba się nauczyć, a które współcześnie, szczególnie w XIX, XX (szczególnie od 1930 roku) i XXI wieku są nagminnie ignorowane przez dyletantów po bardzo kiepskich kursach prowadzonych przez osoby, które nie mają wiedzy ani zrozumienia w naukach ezoterycznych ani hermetycznych. Astrozofia (Wiedza Gwiazd) oraz Astromagia (Magia Gwiazd), jak starożytni częściej nazywali Astrologię, przypomina, że Zodiak powstaje w wyniku rocznego obiegu Ziemi dookoła Słońca, a 1/12 tego rocznego cyklu orbitalnego wyznacza małą miesięczną fazę tego cyklu zwaną Znakiem Zodiaku. Znak Zodiaku informuje nas w jakim obszarze nieba, w jakiej porze roku i na tle jakich gwiazd z Ziemi widzimy Słońce, chociaż Znaki Zodiaku przesuwają się na tle gwiazd o jeden stopień na 72 lata, co zwane jest ruchem precesyjnym. W każdym solarnym Znaku Zodiaku niczym w astronomicznym miesiącu mamy inne zachowanie Przyrody, pogodę, klimat, zgodnie z czterema porami roku zmieniającymi się co trzy Znaki: Zimą, Wiosną, Latem i Jesienią. Znaki Zodiaku to dwanaście faz rocznego cyklu życia wynikłych z ruchu Ziemi wokół Słońca i zmieniającego się położenia Słońca na tle gwiazd!
1. Cały Znak (greckie: Zoidia, Zoidion) Wschodzący jest Pierwszym Domem (Topos). Cały Znak, w którym wypada stopień Ascendentu (Wschodzenia), jest uważany za Pierwszy Dom, a następujące po nim znaki są traktowane jako kolejne Domy, w kolejności. Stopień Ascendentu to punkt unoszący się gdzieś w Pierwszym Domu i w znaku pierwszego domu, i chociaż nadal wyznacza horyzont po wschodniej stronie nieba, wyznaczając które stopnie twojego znaku wschodzącego są nad horyzontem, a które poniżej horyzontu, nie oddziela pierwszego domu od dwunastego domu. Przykładowo, sygnifikacje znaku Barana jako pierwszego domu baraniego, wynikają z tego, że znak ten jest domem (miejscem życia) walecznego boskiego żołnierza Aresa (Marsa), równocześnie będąc miejscem wysokiej godności królewskiego Słońca – którego ów znak Marsa zawsze ugości z honorami, bo jest znakiem działania i namacalności, które należą nie tylko do cech Marsa, ale także do cnót królewskiego Słońca. Na głębszą symbolikę znaku Barana i domu pierwszego baraniego ma również wpływ to, że Wenus jest tutaj najdalej od własnego domu jak tylko może – to jest w opozycji do władanego przez siebie znaku Wagi (czyli jest na tak zwanym wygnaniu) i nie jest w stanie pozytywnie kontrolować spraw znaku czy domu Wagi – spokojna reprezentacyjna i równa debata, jaką chciałaby prowadzić Wenus – specjalistka od wizerunku czy sprawiedliwości – nie jest tutaj możliwa. Jest to również miejsce upadku Saturna, zatem tradycja, powolna skrupulatność i struktury, które chciałby przynieść Saturn, nie mają tu prawa głosu. Stąd właśnie wynika to, że to co baranowe, będzie gotowe rzucić się w ogień i macać z wydarzeniami, ale nie sprawdzi się, tam, gdzie potrzebna jest pokerowa cierpliwość długofalowych politycznych rozgrywek intelektualnych.
2. Horoskop urodzeniowy (natalny, natywnik) osoby urodzonej w nocy, ze Słońcem poniżej horyzontu jest odczytywany i interpretowany inaczej niż w przypadku osoby urodzonej w ciągu dnia, ze Słońcem nad horyzontem. Zagadnienie znane jest w astrologii jako Władcy Troistości oraz hairesis czyli frakcje, sekcje, partie - dzienne oraz nocne. Podstawowy podział horoskopów to podział na horoskopy dzienne i nocne. Horoskopy urodzenia w czasie dnia to takie, gdzie Słońce było nad horyzontem (nad osią Ascendent-Descendent). Pozostałe Horoskopy (Słońce pod horyzontem) to horoskopy lub urodzenia nocne. Podział ten ma znaczenie tak fundamentalne, że wiele elementów horoskopu w astrologii rozpatruje się zupełnie inaczej, zależnie od tego czy Horoskop jest dzienny czy nocny. Doktryna ta opisywana jest greckim słowem αἵρεσις (hairesis), które można przetłumaczyć jako: stronnictwo, sekta, odłam, podział, własną opinię czy wybór. Nie tylko Słońce i Księżyc, ale wszystkie siedem klasycznych planet materialnych przynależy do jednego ze stronnictw (sekt). Innymi słowy, planety dzielą na dzienne oraz nocne. Planety dzienne – Zeus (Jowisz) i Kronos (Saturn) – współpracują ze Słońcem i równocześnie ich wpływ jest lepszy w horoskopach dziennych. Planety nocne – Ares (Mars) i Afrodyta (Wenus) – współpracują z Księżycem i działają lepiej w horoskopach nocnych. Hermes (Merkury) jest obiektem nieba o charakterze mieszanym i transparentnym, zabarwiającą się wpływem innych planet i współpracuje z oboma stronnictwami. Jego natura tradycyjnie ustalana jest na podstawie jego położenia wobec Słońca – gdy jest gwiazdą zaranną (wschodzi przed świtem Słońca) ma naturę dzienną, gdy jest gwiazdą wieczorną (zachodzi po zachodzie Słońca) – ma naturę nocną.
3. Starożytni używają znacznie bardziej złożony i wyrafinowany system planetarnych godności i słabości, z dużo subtelniejszym, bardziej zniuansowanym i bogatszym stopniowaniem planetarnych sił, słabości i wynikających z tego interakcji, w tym zależnych od jasności wizualnej planety czy gwiazdy stałej w magnitudo. W tradycyjnej astrologii hermetycznej i helleńskiej planety zostają omówione jako pierwsze, zanim zostaną omówione znaki zodiaku. W astrologii klasycznej planety są znacznie ważniejsze od znaków. Należy zacząć astrologię od natury planet (gwiazd ruchomych), by następne w kolei znaki zodiaku, mogły być zrozumiane przez pryzmat swoich planetarnych władców. Astrolodzy hermetyczni i helleńscy śledzili ruch siedmiu planet na tle zodiaku i gwiazd stałych jako punktu odniesienia i to natura planet nadaje szczególne znaczenie znakom zodiaku, wpływa na znaki zodiaku. Każda z Siedmiu klasycznych, z siedmiu planet chaldejskich wyznacza godziny dnia, a porządek dobowy biegu godzin planetarnych zwanych Horami (Hora to 1/12 dnia lub nocy liczona na każdy dzień) to w kolejności szybkości obiegu orbitalnego: Saturn, Jowisz, Mars, Słońce, Wenus, Merkury, Księżyc, po czym cykl się powtarza wypełniając cały Tydzień. Cykl w sobotę rozpoczyna się o wschodzie Słońca od Saturna, w niedzielę od Słońca, w poniedziałek od Księżyca, we wtorek od Marsa, w środę od Merkurego, w czwartek od Jowisza, a w Piątek od Wenus. Tydzień mając 168 godzin (24x7) w pełni zamyka swój obieg godzin planetarnych zwanych Horami.
4. Astrologia czy astrozofia i astromagia posiada planetarne sygnifikatory dla każdego aspektu życia jednostki. Spośród szerokiego grona kandydatów na sygnifikator wybiera się planetę najlepiej spełniającą wszystkie niezbędne kryteria. Mocne i słabe strony oraz położenie planety zostaje przeanalizowane, aby przewidzieć, jak dobrze właściciel Horoskopu poradzi sobie w tym konkretnym obszarze życia. Hyleg jest jednym z takich synifikatorów i prawdopodobnie najbardziej znanym. Przykładowo, sygnifikatorem rozwoju duchowego, rozwoju duszy czy jaźni i wzrostu świadomości jest planeta najstarsza w stopniach swojego znaku, znajdująca się w znaku na największej długości ekliptycznej znaku (w stopniach od 0 do 30). Na Wschodzie taką planetę spośród siedmiu chaldejskich nazywa się Atmakaraką (od Atman - dusza, jaźń; oraz Karaka - sygnifikator). System trzydziestu trzech małych wtajemniczeń w organizacjach ezoteryczno-hermetycznych wzoruje się na tym porządku, trzydzieści stopni jako trzydzieści lekcji wtajemniczających, a trzy główne jako dekany znaku.
5. Astrologia tradycyjna wykorzystuje zwykle tylko główne lub ptolemejskie aspekty, których dynamika opiera się na znakach i ich cechach biegunowości, żywiole i modalności. Mamy zatem koniunkcje jako najważniejsze i najsilniejsze, potem opozycje i kwadratury, a potem trygony i sekstyle. Wiedza czy mądrość aspektów pochodzi rzecz jasna z tysiącleci obserwacji wielu pokoleń astrozofów czy astromagów, jest dobrze poznana i rozważona, dokładnie sprawdzona przez wiele pokoleń badaczy naukowych. Wśród aspektów Świateł (Słońce i Księżyc) oraz planet pierwszej klasy jasności (Wenus, Jowisz, Mars, Saturn, Merkury) mamy w szczególności aspekty do Gwiazd Stałych i ich małych konstelacji, asteryzmów, takich jak: Plejady, Wielka Mgławica Andromedy (WMA), Tron Arymana (TA, Obszar Ciemnych Mgławic), Algol (Gorgona), Gwiazd Królewskich (Antares, Aldebaran, Regulus, Fomalhaut), Warkocz Bereniki, Wiecheć Panny ze Spiką, Tarcza Magów, Korona Magów, Kruk, Puchar, Syriusz, Maczuga Oriona, Pas Oriona (Pas Magów), Głowa Kozła, Ogon Ryby, Głowa Lwa. Astrolog musi się dokładnie nauczyć obrazu nieba, musi dokładnie znać mapę nieba.
