El Morya - Duchowe Nauki Mistrza

Przesłanie duchowej wiedzy Mistrza El Morya (Moria, Moryah) 

Znaki Posłańców Mistrza Morya - Słowa Nauki Mistrza Morya 

OM TAT SAT OM. Prawda dyktuje surowy ton przesłań Niebios dla ludzkości. Nasi posłańcy, wysłannicy, Zwiastuni, inkarnują się na Ziemi, ale nie zawsze jest dla nich dobra możliwość przekazywania Przesłań duchowej wiedzy. Nie z powodu tego, że My nie chcemy albo Posłannik nie jest w stanie. Mówimy, że nie ma możliwości przekazywania Przesłań duchowej wiedzy i mądrości w związku z tym, że ogromna energia zawierata w Przesłaniach, nie jest spożytkowana przez ludzi danego pokolenia, przez naszych młodych uczniów będących we wcieleniach. Z ogromnym żalem Mistrzowie muszą konstatować takie czasy, o których wiadomo, że ludzkość spowita jest mrokiem. Każde przesłanie czy orędzie z niebios od duchowych mistrzów opiera się na realnej praktyce w jakiej dany mistrz jest biegły. 

Mistrz El Moryah - Moria, Morya, Hermes, Henoch

W ludzkim świecie istnieje mnóstwo różnych informacji na tematy duchowe i mistyczne, nie wszystkie jednakże mają głębszą wartość czy znaczenie. Istnieje wiele rozmaitych książek i rozmaitych publikacji, jednakże wiele z nich to materialy bardzo niskiej jakości, wymieszane z mrokiem. My i nasi Posłannicy przychodzimy nie po to, aby przekazywać wszelakie informacje. Przychodzimy po to, aby nasi prawdziwi i szczerzy uczniowie powrócili do Niebiańskiego Domu dzięki pomocy i przekazywanej przez wysłanników boskiej wiedzy. Nasi uczniowie otrzymują lekcje nauk duchowych, Lekcje Hridaya, które są dla wszystkich, otrzymują także lekcje dla odpowiednich kręgów duchowego wtajemniczenia i rangi wykonywanej służby duchowej. 

Ludzki świat w tej postaci, w jakiej teraz istnieje, nie może zaspokoić poszukujących oświecenia dusz, które pamiętają o wyższym świecie, o Boskim Świecie Niebios. Dusze wzniosłe, starsze i bardziej doświadczone pamiętają prawdziwe relacje pomiędzy ludźmi, które oparte są na Współczuciu i Życzliwości, na braterskiej Miłości i Współpracy dawnego Złotego Wieku. Wielu z ludzi poszukujących jednakże zgubiło boskie prawdy i sekrety, które stanowią samo serce Bytu. I żadne zabawki czy pierdułki ani przyjemności ziemskiego świata nigdy nie zastąpią adeptom ani uczniom ścieżki próbnej tej Prawdy (Satyam), która zawsze jest z nimi, ale o której zapomnieli w krzątaninie zagmatwanych spraw dnia codziennego. 

Posłannik przychodzi do każdego ludu, narodu i języka, aby jeszcze raz przypomnieć uczniom i oddanym sercom, z którymi wiążą Mistrza liczne, bardzo liczne wcielenia, o tej Prawdzie, która znajduje się w ich sercach, w głębinie ich istoty, w Wyższej Jaźni, w głębi Atmana. Wzniesionym Zastępom aniołów i świętych Bożych trudniej jest w okresach ciemności, coraz trudniej dokołatać się do ludzkich serc, które pokryte są nieprzeniknionym pancerzem zamroczenia ciemnymi sprawami światowymi. Jedynie niewielu wiernych i prawdziwych uczniów pozostaje we wcieleniu, takich którzy pamiętają o Bogu i gotowi są z całą siłą swojego poświęcenia i ogromnego współczucia dla ludzkości ofiarować swoje życie, serce i duszę dla uratowania dusz wielu ludzi, tych ludzi którzy pobłądzili w świecie iluzorycznym i nie widzą nawet przebłysku Boskiego Światła. 

Posłannik przychodzi dla nielicznych świetlanych dusz w celu wsparcia i pomocy, nie zważając na decyzje Rady Karmicznej, aby ograniczyć udzielanie sekretnych nauk i duchowych Przesłań z powodu złej kondycji ludzkości czy danego narodu. Współczucie i pragnienie pomocy ludzkości pokonuje wszelkie przeszkody i trudności, jednak lekcje ducha w coraz mroczniejszym świecie także stają się rzadką okazją dla tych, którzy mają do nich dostęp. Usta Duchowej Hierarchii Mistrzów przemawiają w jakimś znamienitym dniu roku - w dniu zimowego czy letniego przesilenia, w dniu Pełni Księżyca (Purnima) wypadającej w poniedziałek czy z okazji Guru Dźanman - Urodzin Mistrza - Starszego Duchowego Przewodnika. 

Domy w Horoskopie

Domy w astrologii - Domum, Astrorum Domus, Dominium 

Horoskop składa się z kilku warstw podlegających analizie, takich jak Znaki Zodiaku, Stacje Gwiazd (Gwiazdozbiory), Domy (Dominium, Domicykl, Władztwo, gr. Topos), pozycje Świateł i planet, pozycje gwiazd stałych. Domy to pewne stałe obszary nieba będące analogami Znaków Zodiaku w ułożeniu jakby od Ascendentu rozpoczynał się Znak Barana. Nad każdym Domem panuje jedna z dziewięciu planet (włącznie z węzłami Rahu i Ketu). Każdy Dom to odmienna sfera ludzkiego życia, dlatego są one w stanie pokazać sposób realizacji jednostki w społeczeństwie, nabyte przyzwyczajenia, sposoby działania, a także cele, które stawia przed nią życie, oraz metody, przy pomocy których będzie ona je realizować. Miejsce położenia wierzchołków Domów zależy od miejsca i czasu urodzenia. 

Podział na Domy w horoskopie

Domy astrologiczne, podobnie jak Znaki Zodiaku, są czynnikiem ukierunkowującym działanie Świateł, planet i gwiazd. Przesuwanie się Świateł, planet przez Znaki Zodiaku (Zwierzyniec Niebieski) wiąże się z ich ruchem na tle ekliptyki, natomiast pozycja Świateł, planet i gwiazd stałych w Domach (Dominiach) związana jest z ruchem Ziemi wokół własnej osi. Ziemia dopełnia swój obrót w ciągu 24 godzin, a Światła, planety i gwiazdy stałe w tym samym czasie przesuwają się przez wszystkie Domy. Jest to więc ten element astrologicznej mapy nieba, który zmienia się najszybciej. Światło, planeta czy gwiazda stała znajduje się w jednym z dwunastu Domów około dwóch godzin, natomiast ze względu na jej ruch w paśmie ekliptyki pozostaje w jednym Znaku Zodiaku o wiele dłużej (Słońce przez miesiąc, Księżyc 2,5 dnia). Właśnie dlatego punkt, od którego rozpoczyna się rachubę Domów, określono grecką nazwą Horoskopos, czyli „pokazujący godzinę”. Określenie to dopiero później zaczęło obejmować całą astrologiczną mapę nieba, w której punkt ten pełnił chyba najbardziej istotną rolę, jako że jest to także punkt Ascendentu. 

W dyskusjach na temat doniosłości aksjomatów i spostrzeżeń astrologii często powoływano się na fakt, że nawet drobna różnica w czasie urodzenia zmienia już kształt astrologicznej mapy nieba, powodując w ten sposób m.in. zróżnicowane losy bliźniąt. Punkt Horoskopos zwano również z łacińska Ascendentem (ASC), gdyż wyznaczał on to miejsce na Kole czy Kwadracie Zodiaku, które ukazuje się właśnie nad horyzontem. Punkt ekliptyki znajdujący się w tym momencie najwyżej nad horyzontem nazwano Medium Coeli (MC), czyli środek nieba. Oba te punkty wraz z ich symetrycznymi odpowiednikami – Descendentem (DSC), czyli punktem zachodzącym, oraz Immum Coeli (IM), czyli punktem ekliptyki znajdującym się najniżej „pod” horyzontem – stały się podstawą do najstarszego podziału na Domy. W starożytności znany jest zasadniczy podział na Osiem Domów, zwany także Kołem Dharmy lub Kołem Życia (Losu), obecnie zaś stosowany jest powszechnie system podziału na dwanaście Domów od Znaków Zodiaku. Najstarszym z tych sposobów wyznaczania 12-tu Domów jest prosty podział na dwanaście różnych części po trzydzieści stopni każda, co zwie się systemem Domów Prostych. 

Najważniejszymi są Domy wyznaczane przez cztery omówione punkty horoskopowej mapy nieba (ASC, MC, DSC, IC). Te cztery spośród dwunastu Domów horoskopu symbolizują najbardziej podstawowe sfery doświadczeń w życiu człowieka. Ascendent symbolizuje doświadczenia związane z ciałem jako fundamentem, na którym rozwija się osobowość; Immum Coeli (czwarty w kolejności dwunastu Domów) – doświadczenia związane z okresem niesamodzielności i przebywania pod opieką rodziców; Descendent (Dom siódmy) – doświadczenia związane z równorzędnymi relacjami międzyludzkimi, a więc przede wszystkim z małżeństwem i wszelkimi związkami partnerskimi i kooperacyjnymi; Medium Coeli (Dom dziesiąty) – doświadczenia związane z miejscem w społeczeństwie i pozycją zawodową. Te cztery „naroża” horoskopu są zarazem miejscami, gdzie Światła, planety i gwiazdy stałe, a zwłaszcza obiekty wschodzące lub znajdujące się w zenicie, działają najsilniej. 

Astrologia klasyczna, perska i wedyjska, używa prostych kodów na oznaczenie poszczególnych Domów (Dominium), przypisując każdemu Domowi konkretne cechy czy plany działania. Każdy z Domów ma trzy różne płaszczyzny działania. Podział jest prosty: dzielimy długość Domu na trzy równe części. Każdy Dom horoskopu można podzielić na trzy równe części, tak samo, jak każdy Znak Zodiaku (30 stopni długości ekliptycznej) dzielimy na trzy części czyli na trzy dekany czy dekanaty (po 10 stopni). Generalnie, pierwsza 1/3 danego Domu związana jest z pierwszą częścią życia człowieka, druga 1/3 danego Domu związana jest z drugą, środkową częścią życia człowieka, a trzecia 1/3 danego Domu związana jest z trzecią, ostatnią częścią życia człowieka. 

Od mieszkańców Mezopotamii zwanych Chaldejczykami oraz od Persów i Egipcjan astrologii nauczyli się Grecy, którzy tę wiedzę hermetyczną dokładniej uporządkowali i oparli na obliczeniach astronomicznych, bardzo ścisłych jak na tamte starożytne czasy. W greckiej astrologii pojęcia „Dom" (greckie: οίκος, oikos) używamy w co najmniej dwóch znaczeniach. Po pierwsze, każdy Znak Zodiaku jest „Domem" dla pewnej planety, ta zaś planeta jest „władcą" tego Znaku. Jeśli Znak jest „ciepły", czyli ognisty lub powietrzny, to jest dla swojej planety „Domem dziennym". Na przykład Waga jest Domem dziennym dla planety Wenus. Znaki „chłodne", czyli wodne lub ziemne, uważa się za „Domy nocne". Dla przykładowej planety Wenus Domem nocnym jest znak Byka. Po drugie, Znaki Zodiaku nazywa się „Domami", które się numeruje przypisując im liczebnik porządkowy w kolejności. Znak zodiaku, który wschodzi, nosi numer jeden i nazywany jest „Pierwszym Domem", a następne po nim numerowane są kolejno, aż do dwunastego, który z pierwszym graniczy zamykając obwód Koła Zodiaku. Ten starożytny, antyczny, hermetyczny system Domów nazywany jest systemem Domów równych i pełnych albo całkowitych. Uważany jest za najlepszy dla dokonywania predykcji. 

Hekate - Magia Wielkiej Bogini

Bogini Hekate  - Wielka Magia Wschodu 

Bogini Hekate (HKT) - imię greckie: Ἑκάτη Hekátē, łac. Hecate, egipskie: Heqet (HQT) – to w mitologii greckiej bogini magii, czarów i uroków, rozdroży (miejsc sprzyjających czarom i urokom), egzorycmów, widm i zjaw z zaświatów, podróży astralnych po Zaświecie, mgły, także mgły mistycznej. Hekate jest także boginią świata podziemnego, Księżyca i magii księżycowej, nekromancji i spirytyzmu (wywoływania duchów, czannelingu). Hekate według Hezjoda jest dobroczynną boginią wielu dziedzin życia - wojny, rady, gier, jeździectwa, rolnictwa, prawdopodobnie później została także bóstwem chtonicznym, czyli podziemnym, boginią sprawującą pieczę nad światem zmarłych, Hadesem i Tartarem. Jej kult związany jest z boską magią, światem duchów i widm, także tych pogrążonych w ciemnościach z powodu niskiego stopnia rozwoju. Noce spędzała goniąc z pochodnią w towarzystwie upiorów i wściekłych psów czy wilków. Podczas tytanomachii popierała bóstwo Zeusa, dlatego nie została w żaden sposób wygnana. Bogini Hekate (Thea) jest małżonką Wielkiego Hermesa, co pokazuje w ezoteryzmie, że Magia jest małżonką Mądrości, Boskiej Gnozy w postaci wiedzy hermetycznej. 

Hekate - Bogini Magia

Imię "Hekate" nie ma dobrze udokumetowanego pochodzenia, ale wiadomo, że praktyki magiczne z Boginią Hekate służą od wieków w celu uzyskania nieśmiertelności lub chociaż przedłużenia życia. Niektórzy sugerują, że może ono oznaczać: "Ta, która stoi w odali", "Oddalająca", a chodzi o odsyłanie klątw i przekleństw od osób zaatakowanych czarnoksięstwem (czarną magią, satanizmem). Istnieje też podobieństwo między słowem "Hekate" a egipskim określeniem "hekau" oznaczającym magię, co chyba najlepiej oddaje funkcję bogini Hekate, a egipskiej Heqet. Według Roberta Gravesa imię to oznacza "sto" i odnosi się do Wielkiego Roku stu księżycowych miesięcy, w których dawniej rządził Święty Król. Po upływie tego czasu był on składany w ofierze, a jego krew miała stanowić symbol nowych narodzin ziemi. Niewątpliwie, praktyki z Boginią Hekate wymagają znajomości cykli i energii Księżyca, a sama Bogini Hekate transmituje przez swoją aurę i trzecie oko energię światła księżycowego dającą długowieczność oraz transformację ku ciągłej świadomości duszy poprzez kolejne wcielenia w różnych epokach i światach. 

Bogini Hekate nosi też wiele przydomków, dodatkowych imion-właściwości, a nazywano ją też Aphrattos (Bezimienna), Antaia (Spotykająca), Enodia (Przydrożna) lub Pandeina (Straszliwa). W swoim imieniu Pandeina (Straszliwa) podobna jest do magicznej indyjskiej Bogini Bhairavi lub Kālī (Kaalii) oraz niektórych form Bogini Tary (Tārā). Greckie imię bogini Hekate wskazuje na nią jak na "Działającą z Daleka". Nosiła przydomek Hekate Trioditis, czyli Hakate Trójdrożnej, a na Wschodzie Bogini Trzech Dróg jest zwykle Świętą Mateczką trzech mistycznych czy magicznych systemów zwanych ścieżkami lub drogami (droga księżycowa, droga słoneczna i droga niebiańska). Łacińska wersja tego przydomka brzmi Hekate Trivia i posiada to samo znaczenie. Inny z przydomków Hekate, to Protyreja, co wiąże się z jej funkcją strzegącej wrót, strażniczki bramy. Bogini zwana była także Suką i Wilczycą. Imię Pandeina w znaczeniu Straszliwa kojarzymy ze wschodnią magią indyjską, gdzie mamy postać Wielkiej Bogini pod imieniem Bhairavi oraz Mahākālī (Mahaakaalii) także ukazującej się w formie groźnej czy straszliwej, pokonującej demony, odpędzającej wszelkie zło Królowej Niebios. 

Uchodziła za córkę tytana Persesa i tytanidy Asterii, zatem formalnie pochodzi z rodu tytanów, jednakże z uwagi na charakter oraz życiowe wybory staje się jedną z bogiń nieba. W dawnej boskiej magii często uważano ją za boginię surowej pokuty i słusznej pomsty. Często jej posągi stały na rozstaju dróg i stąd Rzymianie nadali jej przydomek Hekate Trivia. Z czasem jednak wizerunek bogini Hekate bardzo się zmienił. Umiłowana przez niebiańskich bogów z Olimpu, ulubienica Zeusa (Dzeusa), któremu piastowała dzieci, była łaskawa dla ludzi: zsyłała bogactwo, siłę i sławę, osłaniała żołnierzy w bitwach i żeglarzy na morzu, czuwała nad sprawiedliwością w sądach i prowadziła zawodników olimpijskich do mety patronując olimpiadom. 

Bogini Hekate jest magicznym bóstwem obdarzającym ludzi wszelkimi dobrami (bogini dobrobytu i fortuny, bogini dobrego losu). Zapewnia rozmnażanie się bydła pasterzom, rybakom obfity połów. Niesie powodzenie w słusznej walce i zawodach sportowych. Wiązana jest także z dziećmi i ich przyjściem na świat. Stoi na straży wrót przejścia pomiędzy światami i prawa przyczynowo-skutkowego według którego funkcjonują światy duchów oraz aniołów i bóstw. Medea jest kapłanką bogini Hekate. Jej potęga jest ogromna, rozciąga się na trzy światy, ziemię, niebo oraz podziemie - czci ją nawet sam bóg Zeus. Bogini Hekate jest najstarszą Boginią na Olimpie, władczynią magii olimpijskich bogów nieba. Panuje nad życiem i śmiercia każdego człowieka, potrafi więzić i uwalniać duchy wszelkiego rodzaju. Jest wielce honorowana i wzywana przez boskich magów, okultystów, ezoteryków, szamanów i czarownice. Według starożytnego gnostycznego tekstu "Wyroczni Chaldejskich", bogini Hekate jest Wielką Matką, życiem wszechświata. Wzywa się ją używając jej sigillum - jest to sierp Księżyca z dwoma punktami u góry i trzecim pomiędzy nimi. 

Moc świecenia - skala jasności gwiazd i planet

Moc wpływu - jasność gwiazd stałych i planet w astrologii 

Moc świecenia oznaczana w astronomii i astrologii jako jasność w wielkościach gwiazdowych czyli w skali magnitudo - to podstawowy wskaźnik do szacowania siły z jaką obiekt oddziaływuje w horoskopie. 

Gwiazdozbiory i gwiazdy stałe na niebie

Wielkość gwiazdowa – to pozaukładowa jednostka miary stosowana do oznaczania blasku gwiazd (nie mylić z jasnością) i innych podobnych ciał niebieskich. Jednostką wielkości gwiazdowej jest magnitudo (oznaczenie m lub mag). Zazwyczaj w fizyce do wyrażenia wartości natężenia światła używa się luksów, jednakże ze względów praktycznych i historycznych w astronomii stosuje się nadal magnitudo. 

Magnitudo są jednostkami spopularyzowanymi przez Ptolemeusza w jego Almageście około 140 roku e.ch., ale znane już były za czasów Hipparcha (190-120 p.e.ch.), który wszystkie gwiazdy klasyfikował pod względem blasku na 6 grup, tak jak czynili to magowie w dawnej Persji i Indii. Najjaśniejsze gwiazdy miały wielkość 1, najsłabsze widoczne gołym okiem 6. Skala ta była w użyciu jeszcze na początku XIX wieku. Była to skala odwrócona (i to się nie zmieniło do dziś), tzn. im jaśniejsza jest gwiazda tym niższa wielkość gwiazdowa jest jej przypisana (Pierwsza Klasa to Najjaśniejsze Obiekty na Niebie). W połowie XIX wieku rozszerzono ją o wielkości początkowo 7 mag, potem 8 mag, itd., aby mieć możliwość uwzględnienia gwiazd i obiektów niewidocznych gołym okiem. Najjaśniejsze obiekty na niebie mają ujemną wartość magnitudo (np. Syriusz: −1,47 mag), ale w starej klasyfikacji astrologicznej należy do Pierwszej Klasy Jasności. 

Obserwowana wielkość gwiazdowa 

Obserwowana wielkość gwiazdowa (także widzialna, pozorna lub widoma, oznaczana literą m) – wielkość gwiazdowa obiektu widzianego z Ziemi (przy założeniu braku atmosfery). Zależy od mocy promieniowania (jasności) gwiazdy i jej odległości od Ziemi. 

W 1856 roku Norman Pogson zauważył, że tradycyjny system sześciu wielkości gwiazdowych można uściślić przyjmując, że różnica jasności równa 5 wielkości gwiazdowych odpowiada stosunkowi natężeń oświetlenia równemu 1:100. Łatwo obliczyć, że dla gwiazd różniących się o jedną wielkość gwiazdową czynnik ten równa się pierwiastkowi piątego stopnia ze 100. Liczba ta, zwana czynnikiem Pogsona, równa się w przybliżeniu 2,51188643150958 (2,512). Pogson jako punkt odniesienia swojej skali użył Gwiazdy Polarnej i przypisał jej wielkość 2 mag. Od tego czasu okazało się, że jest to gwiazda zmienna, jednak zasada pozostała niezmieniona. 

Psychotronika parapsychologia psionika psi

Chociaż istnieje wiele stron internetowych pod nazwą "Psychotronika", "Psionika" czy "Parapsychologia" brak jest chociaż jednej na której byłoby trochę elementarnego wprowadzenia w zagadnienia którymi zajmuje się psychotronika jako nowoczesna dyscyplina nauki. Większość stron jakie znajdujemy w Google to jedynie reklamy mniej lub bardziej wątpliwych polskich szkółek psychotronicznych oraz prywatnych usług. Niniejszy artykuł wypełnia chociaż trochę tę zasadniczą lukę w dziedzinie psychotroniki i parapsychologii.  

Definicje pojęć: 

Psychotronika, Psionika, Parapsychologia, Zjawiska Psi 

PSYCHOTRONIKA - interdyscyplinarny dział nauki utworzony oficjalnie w 1973 roku na naukowym I Międzynarodowym Kongresie Badań Psychotronicznych w Pradze, na którym podjęto decyzję o konieczności podjęcia szeroko zakrojonych badań nad różnymi - niezbadanymi dotąd, bądź kategorycznie odrzuconymi przez ateistyczną część naukowców - zjawiskami. Definicja zmodyfikowana na Pierwszym Polskim Kongresie Psychotroniki przez Radę Naukową ds. nomenklatury w Łodzi 26 października 1991 roku: Psychotronika - nauka interdyscyplinarna, mówiąca o siłach działających na odległość i o interakcjach zachodzących pomiędzy organizmami żywymi, a ich środowiskiem, przy czym pojęcie środowiska jest rozszerzone do wpływów Układu Słonecznego i kosmosu. 

Psychotronika korzysta z dorobku fizyki, psychologii, biofizyki, geologii oraz antropologii. Nazwę tę zaproponował francuski inżynier Fernand Clerc. Psychotronika wchłonęła między innymi tematykę parapsychologiczną, stawiając sobie wcześniej za cel naukowe poznanie fizykalnych przyczyn takich zjawisk, jak telepatia, psychokineza, zjawiska mediumiczne. Szczególnym obiektem badań w psychotronice jest "aura", biopole" czyli "pole energetyczne", odróżniające się od pól energetycznych znanych nauce (elektrycznego, magnetycznego) swoją strukturą, nieuchwytną dla jakiegokolwiek aparatu badawczego mogącego dać sprawdzalny wynik badania, określaną przez szereg koncepcji teoretycznych, wśród których na czoło wysuwają się teorie "biograwitacji" i "pola morfogenetycznego". Koncepcje te wywołują szereg sporów we współczesnej nauce, szczególnie ze względu na nieintersubiektywny charakter badań, w których nader trudno jest uzyskać powtarzalne i przewidywalne wyniki. 

PARAPSYCHOLOGIA [gr.], Metapsychologia; termin wprowadzony 1889 przez psychologa M. Dessoira na określenie dziedziny badań dotyczących zjawisk zw. paranormalnymi. Zalicza się do nich wszelkie formy tzw. spostrzegania pozazmysłowego (ESP, ang. extrasensory perception), jak np.: jasnowidzenie (świadomość istnienia przedmiotów i zdarzeń niepochodząca z przekazu zmysłowego), prekognicja (świadomość zdarzeń mających dopiero nastąpić), telepatia (wymiana informacji między ludźmi na odległość bez pośrednictwa zmysłów). Do zjawisk tych należą również różne postacie wpływania na obiekty martwe, np. wywoływanie ich ruchu, czyli tzw. psychokineza lub telekineza, bądź żywe — bez oddziaływania na nie znanymi metodami fizycznymi lub chemicznymi. 

Parapsychologia, a bardziej współcześnie psychotronika to wiele przedmiotów i zazębiających się ze sobą dziedzin prawdziwej, wyższej wiedzy, której najczęściej sprzeciwiają się zatwardziali materialiści i ateiści oraz psychopaci - główne kategorie osób niezdolnych do subtelnych doznań i doświadczeń oraz abstrakcyjnego myślenia. Termin parapsychologia został wprowadzony w 1889 roku przez M. Dessoira. Upowszechnił się wraz z założeniem Laboratorium Parapsychologicznego na Uniwersytecie Duke'a w Durham, w Karolinie Północnej. Pramatką parapsychologii jest szeroko pojęta magia oraz szamanizm. Metapsychologia to niemal archaiczne, rzadko używane w Polsce określenie. Przedrostek „meta” sugeruje, że źródła badanych zjawisk leżą poza naszą psychiką. Parapsychologia to inaczej wiedza tajemna, gnostycyzm, ezoteryka, hermetyzm, okultyzm. 

Gematria - Numerologia Kabalistyczna

Numerologia kabalistyczna - gematria - psychologia matematyczna

Numerologię kabalistyczną rozwinął i rozpowszechnił w środowiskach duchowo-mistycznych biblijny Patriarcha Abraham, pochodzący z Ur w Chaldei, a działo się to ponad 4 tysiące lat temu. Kabbalah jak i jej dział w postaci numerologii kabalistycznej zwanej fachowo gematrią jest dziedziną objawionej boskiej wiedzy z Drzewa Życia czyli z Drzewa Sefirot. Gematrii czyli numerologii kabalistycznej uczył już Patriarcha Henoch (Enoch) wywodząc jej pochodzenie z Raju, z Ogrodu Eden, zatem gematria zwana numerologią kabalistyczną lub także liczbowaniem biblijnym jest bardzo starą sztuką i nauką współcześnie kojarzoną z psychologią matematyczną i rozwojem duchowym człowieka, a najbardziej z psychometrią w sensie badania i analizowania osobowości i dążeń człowieka. 

Numerologia kabalistyczna - gematria

Numerologia kabalistyczna czyli gematria (gematrija) to system wiedzy mało znany i niezwykły, metoda równocześnie prosta, klarowna, jak i bardzo złożona, mistyczna, sekretna. Posługując się przeliczeniem imion, nazwisk i nazw miejscowości na liczby czy cyfry oraz datą urodzenia osoby, której sytuację diagnozujemy oraz znajomością specjalnych kodów liczbowych i planetarnych opartych na kabalistycznych sefirotach, w krótkim czasie uzyskujemy informacje o sytuacji rodzinnej, stanie zdrowia, talentach, możliwościach, karmie, przeznaczeniu, cyklach życia osoby, która zgłasza się na konsultację numerologiczną czy gematryczną. Numerologia kabalistyczna jest dziedziną wiedzy tajemnej która bardzo dobrze uzupełnia się z astrologią kabalistyczną. 

Słowo „kabała”, a właściwie kabbalah pochodzi z języka hebrajskiego, a ściślej z dawnych języków semickich takich jak aramejski, gdzie po aramejsku to tzw. Qabbaltah. Kabała to rodzaj mistycznej, tajemnej nauki praktykowanej w judaizmie, rozpowszechnionej obecnie na całym świecie, opartej na Torze, Talmudzie i wielu innych dziełach, spokrewnionej z medytacją i poszukiwaniem odpowiedzi na życiowe pytania o przeznaczenie oraz przyszłość. Kabałą czyli mistyczną duchowością może zająć się każdy niezależnie od religii, którą wyznaje. Podobnie jak każda wiedza tajemna, również i ta była utrzymywana w sekrecie i niedostępna dla niewtajemniczonych. Nawet dzisiaj nie mamy zbyt wielu książek o kabale w przeciwieństwie na przykład do podręczników o tarocie, czy podstawach numerologii pitagorejskiej, która bardzo wiele zaczerpnęła z gematrii na ktorej się opiera. Literatura o kabale z pewnością daje dostęp do wiedzy, lecz aby ją zgłębić, trzeba samemu ją badać, studiować, medytować. Tylko poprzez własną pracę - nazywaną studiowaniem kabały - otrzyma się mądrość, która stanowi meritum tej hermetycznej nauki duchowej. 

Każdemu człowiekowi znajomość numerologii kabalistycznej przyda się w podejmowaniu życiowych decyzji, wybieraniu dat ważnych życiowych wydarzeń, budowaniu relacji z ludźmi. Koniecznie powinni się z nią zapoznać znawcy podobnych systemów numerologicznych, z którymi zresztą się zazębia, jak numerologii pitagorejskiej czy wedyjskiej. Najprawdopodobniej numerologia wedyjska będąca sztuką uzupełniającą do królewskiej sztuki astrologii wedyjskiej jest pierwotnym źródłem pochodzenia zarówno numerologii kabalistycznej jak i aramejskiej oraz kabalistycznej. Bez problemów opanują ezoteryczną wiedzę numerologiczną również te osoby, które z numerologią nie zetknęły się nigdy wcześniej. W swej istocie, numerologia pitagorejska ma korzenie w numerologii kabalistycznej, a poznanie drzewa sefirot zwanego także drzewem wtajemniczenia czy inicjacji jest pomocne na drodze życia oraz na drodze duchowego rozwoju człowieka. 

Numerologia kabalistyczna w jednym swoim dziale tycząca dat urodzenia i dat wydarzeń to głęboka nauka analizowania i interpretowania indywidualnych dat urodzenia oraz dat zdarzeń. Na podstawie dat urodzenia partnerów, męża i żony, oraz daty znamiennej dla ich związku (np. daty ślubu, poznania, zaręczyn, założeniu spółki) można nauczyć się analizować jakość relacji dwóch osób (np. małżeństwa, konkubinatu, związku biznesowego), określać jej słabe i mocne strony, trwałość, ładunek emocjonalny. Znając profesjonalnie tajemnice numerologii kabalistycznej można w kilka czy kilkanaście minut rozszyfrować najskrytsze tajemnice człowieka, opowiedzieć o jego przeszłości i przyszłości, pomóc wybrać najkorzystniejszą datę dla ważnych, życiowych decyzji. Należy jednak pamiętać, że podstawą numerologii kabalistycznej jest zamiana liter imion i nazw na cyfry, a badanie dat zdarzeń, w tym dat urodzin jest jedynie działaniem pomocniczym. 

Giuseppe Calligaris - Uczony i Uzdrowiciel

Giuseppe Calligaris - Uzdrowiciel, Uczony Medyk i Mistyk (1876-1944) 

Jeśli zrobilibyśmy listę najbardziej kontrowersyjnych naukowców XX wieku, włoski lekarz i naukowiec Giuseppe Calligaris znalazłaby się z pewnością na samym szczycie tej listy. Cóż takiego odkrył ten człowiek, którego jedna z książek stała się podręcznikiem akademickim służącym przez długie lata studentom medycyny we Włoszech. Druga z kolei została nie tylko wycofana ze sprzedaży, ale za jej napisanie odebrano Calligarisowi tytuł profesora uniwersytetu.  

Giuseppe Calligaris przy pracy

Giuseppe Calligaris urodził się w małej górskiej miejscowości Forni de Sotto we Włoszech 29 października 1876 roku (wibracja roku 23, daty urodzenia 35/8). Jego ojciec był lekarzem gminnym i przypuszczalnie to on przekazał synowi zamiłowanie do medycyny. W 1901 roku Giuseppe Calligaris ukończył wydział medycyny w Bolonii i otrzymał dyplom lekarza. Jego praca dyplomowa zatytułowana „Myśl, która leczy” wywołała wówczas wielkie poruszenie na uczelni poruszając kwestie z zakresu psychoterapii. W roku 1902 doktor Giuseppe Calligaris przeniósł się do Rzymu, gdzie został asystentem dyrektora instytutu neuropatologii na miejscowym uniwersytecie. Otworzyła się przed nim obiecująca kariera. Jego talent, zdolności i aspiracje doprowadziły do nadania mu w 1909 roku tytułu profesora medycyny. Wkrótce potem, z pomocą ojca, Calligaris zakłada klinikę chorób nerwowych. W trakcie swojej praktyki lekarskiej obserwował różnice we wrażliwości chorych, cierpiących na uszkodzenie układu nerwowego. To doprowadziło go do odkrycia na ciele człowieka ciągu nadwrażliwych linii, których pobudzanie powoduje określone reakcje psychofizyczne, takich samych jakie znane są w chińskiej i indyjskiej medycynie jako meridiany. 

Zaobserwował też punkty wzdłuż tych linii, których odpowiednia stymulacja powoduje wręcz zadziwiające i niewiarygodne możliwości człowieka. Okazało się, że nauczył się precyzyjnie udokumentował rewelacyjną metodę pobudzania zdolności paranormalnych. Rezultatem stymulacji odkrytych przez doktora Calligarisa punktów jest, między innymi czytanie myśli innego człowieka, telepatyczne wysyłanie i odbiór myśli, widzenie osób i przedmiotów na odległość, widzenie aury, bilokacja czyli przebywanie w dwóch miejscach na raz, jasnowidzenie, wykrywanie kłamstwa i prawdy, przekazywanie odczuć, widzenie przeszłości i przyszłości, widzenie mieszkańców innych planet i światów, widzenie gwiazd i planet w przybliżeniu. 

Medyk, uzdrowiciel i mistyk Giueseppe Calligaris dokładnie opisał rozmieszczenie tych punktów na ciele człowieka, a także sposób, w jaki należy je stymulować. Metoda Calligarisa, oprócz wyzwolenia zdolności paranormalnych, pozwala także leczyć pewne choroby z niektórymi rodzajami nowotworów włącznie, tak samo jak chińska czy indyjska akupresura i akupunktura, o których wówczas krążyły mity i legendy. Każdy z nas może nauczyć się, jak rozmawiać telepatycznie, jak widzieć przyszłość czy znikać przedmioty. Sposób na to – niewiarygodnie prosty – odkrył w dziełach wschodniej wiedzy tajemnej, zbadał, opracował naukowo i rozpowszechnił doktor Giuseppe Calligaris. Opublikował w temacie obszarów i linii wrażliwych 19 opasłych tomów dzieł liczących łącznie 20 tysięcy stron. Wiele z tomów jego prac wydano jednak w nakładzie zaledwie kilkaset egzemplarzy i szybko stały się białymi krukami wiedzy tajemnej, dostępnymi jedynie w języku włoskim, gdyż za jego życia nie dokonano żadnego przekładu na inne języki. 

Agni Joga i zdrowe odżywianie duchowe

Agni Joga - Żywa Etyka - zdrowe odżywianie duchowe - jarstwo

Przybliżamy wszystkim zainteresowanym i sympatykom zagadnienie "Żywej Etyki" znanej też jako podstawy Agni Jogi, ponieważ prezentuje ona ciekawe poglądy na temat zdrowia i żywienia, w szczególności na temat zdrowego i leczniczego odżywiania wegetariańskiego, a w języku polskim dotychczas mało jest informacji o tym nurcie ezoterycznym, jakże starożytnej Ścieżki Maurya i Wojowników Szambali (Śambhalah). 

Żywa Etyka, czyli nauki wprowadzające w Agni Jogę Maurjów, to 'na pierwszy rzut oka' synkretyczna nauka mistyczno-filozoficzna łącząca zachodnią tradycję teozoficzną, duchowość i ezoterykę Wschodu. Dobre wprowadzenie do studiowania gnozy, magii, hermetyzmu, sufizmu i wszelkiego mistycyzmu oraz oczywiście do studiowania oryginalnej joga darśany czyli filozofii i mistyki jogi klasycznej. Mówiąc o teozofii nie mamy na myśli znaczenia tego pojęcia błędnie podawanego przez ideologów chrześcijańskich zajmujących się zwalczaniem duchowości Wschodu (także na Wikipedii), ponieważ teozofia lansowana przez współczesny ruch New Age z USA i opisana w kiepski sposób na Wikipedii nie ma wiele wspólnego z ruchem mającym korzenie w zachodnim gnostycyzmie i neoplatonizmie a także w indyjskiej klasycznej jodze z himalajskich dolin. 

Słowo teozofia (θεοσοφία) oznacza boską mądrość, oświeconą mądrość. Głosicielami nauki o Żywej Etyce oraz nauk Agni Jogi byli w XX stuleciu Mikołaj Roerich i Elena Roerich. Po raz pierwszy założenia nauki opublikowano w serii książek wydanych w latach 1924-1938 bez podania autora - z obawy o reakcję władz radzieckich, gdyż oryginały były wydane w drugim obiegu w Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich. Źródłem bazowym Żywej Etyki były starożytne teksty przetłumaczone przez Elenę Roerich oraz nauki spisywane na żywo z ust mistrzów i nauczycieli linii przekazu Mistrza Moryah w Indii i Tybecie oraz w Ałtaju. Zgodnie z twierdzeniami Roerichów, Żywa Etyka powstała w trakcie ich rozmów z „Wielkim Nauczycielem” znanym w kręgach teozoficznych jako Mahatma Morya, Moryah, El Morya lub Maurya (spolszczenie Moria nie jest zbyt eleganckie, gdyż deformuje fonetykę imienia).

Rozmowy z Mahatmą trwały przez dobrych 20 lat od 1920 do 1940 roku. Kwestia istnienia człowieka, którego można byłoby utożsamić z Mahatmą Morya po dziś dzień jest otwarta, gdyż jest to jeden z mistrzów nieśmiertelnych, rezydujących w Himalajach, który podobnie jak Mahavatar Babadżi - przychodzi do kogo chce i uczy kogo uważa za stosowne, a nie tych którzy by chcieli. W dziennikach Eleny Roerich można przeczytać, że na początku rozmów obserwowała ona u siebie zjawisko pisma automatycznego, czyli pozazmysłowego przekazu występującego czasem w stanie samadhi i powodującego pisanie na papierze słów i zdań bez udziału kontroli świadomości. Kolejne zapiski uzyskała drogą „jasnosłyszenia” - zdolności, którą dysponowała i która pod kierunkiem Mistrza została rozwinięta. Doświadczenia telepatyczne i z jasnosłyszeniem przemieniły się z czasem w rodzaj objawienia Mistrza Morya oraz doprowadziły do poszukiwania Mahatmy w Ałtaju, Tybecie i Himalajach, co w końcu zaowocowało osobistym spotkaniem z tym Mistrzem Nieśmiertelnym. Podstawę Agni Jogi stanowi 14 ksiąg będących zapisem owych rozmów, z których część uzyskana została drogą jasnosłyszenia, a część drogą z ust mistrza do uszu ucznia. Znaczną część pierwszych zapisków w obliczu konfrontacji osobistej z Mahatma, pod koniec życia obaj Roerichowie musieli wyraziście poprawić, gdyż zawierały błędy i niedopowiedzenia charakterystyczne dla pierwszych prób zdalnego, duchowego kontaktu Mistrza z uczniami. 

Mistrz El Morya, co bardzo ważne, generalnie nie jest osiągalny z pomocą channelingów i już w dawnych czasach bardzo przestrzegał przed licznymi współcześnie amerykańskimi i europejskimi oszustami, którzy twierdzą że mają z Nim kontakt z pomocą channelingu tak, jakby wywoływali jakiegoś ducha astralnego na seansie spirytystycznym. Channeling to metoda do kontaktu z niższymi astralnymi duchami osób zmarłych i z demonami, ale nie jest możliwym w ten sposób kontaktowanie się z oświeconymi mistrzami duchowymi ani świętymi, awatarami, bodhisattwami czy prorokami. Ostatnia z tych ksiąg zatytułowana „Nieziemskie” po raz pierwszy została opublikowana w 1990 roku jako wybór dokonany z zapisków i notatek małżeństwa Roerichów. Idee rozpowszechnione przez małżeństwo Roerichów doprowadziły do powstania w wielu krajach stowarzyszeń i organizacji opierających swa działalność na kulturalnym dorobku Roerichów, a także pojawiły się z Himalajów i Tybetu takie, które mają kilka tysięcy lat tradycji w przekazywaniu nauk Mistrza Moryah. Nauka przekazana przez Roerichów jest przede wszystkim ruchem społecznym opartym na mistyczno-ezoterycznych i filozoficznych zasadach Żywej Etyki. Wielu kontynuatorów idei Żywej Etyki uważa, że nauka ta jest gnozą, mistyką i filozofią rozwoju duchowego, nie tylko praktyczną Jogą Ognia Mahatmy Moryah - jak jest znana w Himalajach i Tybecie. 

Joga dla początkujących

Joga dla początkujących, czyli buduj siłę mięśni przez medytację

Joga tradycyjna pochodząca z Indii i Himalajów jest świetnym sposobem przeciwko różnym dolegliwościom oraz zmęczeniu i zdenerwowaniu. Pomaga walczyć z depresją, nerwicami, stresami i nadwagą. Joga z asanami, mudrami i bandhami wzmacnia mięśnie ciała, odchudza, uspokaja emocje i eliminuje stres. Joga na poważnie to indyjski system filozoficzny oraz rodzaj aktywności fizycznej i psychofizycznej w komplecie. 

Joga tradycyjna w Indiach

Asany, jeden z ośmiu głównych działów ćwiczeń, polegają na wykonywaniu określonych pozycji ciała pod okiem doświadczonych instruktorów, trenerów, a najlepiej aćarjów (przedstawicieli tradycyjnych szkół jogicznych). Można praktykować jogę w domu oraz klubach sportowych, chociaż często zajęcia jogi odbywają się w różnych wynajętych na ten cel salach spełniających kryteria dobrej wentylacji, dostępu świeżego powietrza, miłej i przytulnej atmosfery, typowo indyjskiego wystroju sali dharmy - miejsca ćwiczeń (dharmaśalah). Ćwiczenia najlepiej wykonywać każdego dnia z rana po przebudzeniu, a także wieczorem, w porze zmierzchu. 

Jak zacząć ćwiczenie jogi?

Joga jest tym rodzajem aktywności, którą może wykonywać każdy z nas, niezależnie od poziomu sprawności fizycznej. Także osoby z różnymi dolegliwościami zdrowotnymi (np. otyłością lub cukrzycą) mogą spróbować jogi i często odnoszą korzyści. Warto zacząć od podstawowych pozycji (asan medytacyjnych, zwykle siedzących), które znajdziemy nawet w Internecie, ale ktorych bezpieczniej i praktyczniej nauczyć się od aćarjów jogi, nauczycieli lub instruktorów. Pamiętajmy, że joga to nie tylko rodzaj ćwiczeń fizycznych, ale również system filozoficzny, system treningu psychofizycznego, metod uzdrawiania, relaksacji i medytacji. Podczas treningu czy warsztatu jogi powinniśmy się z czasem wyciszyć, odstresować, uleczyć z wielu dolegliwości i w końcu także poddać medytacji w jej właściwym sensie dhjany. 

Skala biowitalności Bovis i BSM

Skala biowitalności Bovisa, BSM i Midichloriany 

Bovis, jednostka Bovisa, BU - Bovis Unit lub BEU - Bovis Energy Unit – skala pomiaru biowitalności opracowana przez francuskiego uczonego znanego jako Antoine czy Andre Bovisa (1871-1947), używana przez radiestetów, wahadlarzy i zwolenników geomancji. Po wieloletnich badaniach ustalił poziom energetyki organizmu zdrowego człowieka, który wynosi przeciętnie 6500 jednostek. Skala Antoine czy Andre Bovisa sięga generalnie od 0 do 10.000 jednostek. Wszystkie wartości powyżej 6500 uważane są za bardzo korzystne i stymulujące. Wykazują one właściwości uzdrawiające i wzmacniające. Natomiast wartości poniżej 6500 wskazują na osłabienie, dysharmonię lub chorobę w ciele człowieka. Poniżej podajemy przykładowe zakresy biowitalności człowieka, oparte na badaniach przeprowadzonych przez samego Andre Bovisa do roku 1947 oraz przez Blanche Merz (1919–2002) w 1983 roku. Entuzjasta radiestezji i parapsychologii, André Bovis, pochodzi z Boilermaker w Nicei. W 1930 roku, jego osobiste badania i studia podparte jogą i teozofią pozwoliły mu ustalić skalę wartości do określenia ilości energii życiowej zawartej w żywności.  

Oryginalny liniowy biometr Bovisa

Wyróżnić możemy następujące zakresy biowitalności człowieka: 

a) Od 4 000 do 5 000 (4-5 kB, kilobovisów) – zwykle ciężki stan chorobowy, także ciężkie psychozy (choroby psychiczne); 

b) Od 5 000 do 5 500 – zaawansowany stan chorobowy, zaawansowane psychozy i nerwice; 

c) Od 5 500 do 5 700 – średniozaawansowany stan chorobowy, także zaburzenia psychiczne; 

d) Od 5 700 do 6 000 – mało zaawansowany stan chorobowy lub stan poprzedzający chorobę, także stany lekkich zaburzeń psychicznych lub nerwowych; 

e) Od 6 000 do 6 400 – osłabienie, osłabiona psychika, słabość umysłu, nadwątlone zdrowie; 

f) 6 000 do 6 500 – normalna witalność zdrowego człowieka; 

g) Powyżej 6 500 (6,5 kB, kilobovisów) do 10 tysięcy Bovisów (10 kB, MCh) – podwyższona i nadzwyczajna biowitalność; 

h) Powyżej 10.000 jednostek (10 kB) - Bardzo wysoka biowitalność (praniczność, chi, ki, mana, prana etc); 

Oryginalna skala Andre Bovisa ma 10.000 (10 kB) umownych jednostek pomiarowych, a sam Bovis uczył, że wykraczanie poza ten próg skali zdarza się bardzo rzadko. Wzorcem pomiarowym dla określenia intensywności „promieniowania” są „wibracje” ciała zdrowego człowieka. Wartość wzorcowej jednostki pomiarowej generalnie wynosi 6.500 umownych jednostek. Takie założenia poczynił Bovis, a radiesteta czy al-jeddi (rycerz dżedai), który chce posługiwać się tą skalą musi wczuć się mentalnie w tą porównywalną wartość 6.500 jednostek. Opracowano także rozwinięcie skali BOVISA czyli skalę BSM (Bovis - Simeneton - Merz) na poziomy promieniowania powyżej 10 tysięcy jednostek. Skalę BSM poleca się do badania i prowadzenia pomiarów w miejscach Mocy tam gdzie mamy do czynienia z witalnymi  energiami czy nawet z węzłami lub ćakrami Ziemi. Poziom wibracji poniżej 6.500 jednostek nie jest sam w sobie zły, tylko wskazuje na osoby lub miejsca o bardzo niskiej, słabej witalności, które z uwagi na swój stan mogą wampiryzować energię na ludziach zdrowych. Można powiedzieć, że są to osoby lub miejsca osłabione, wyczerpane, chore, powodujące łatwe powstanie chorób somatycznych lub zaburzeń i chorób psychicznych. 

Saturn Antares i Tron Arymana

Saturn, Antares i Tron Arymana w horoskopie i astrologii

Antares jest gwiazdą stałą, której Arabowie jako trzeciej z kolei tego rodzaju gwiazd przypisują charakter krytyczny. W 9-ym stopniu Łucznika (Strzelca) znajduje się na początku XXI wieku stała gwiazda o nazwie ANTARES, która posiada charakter krytyczny, tak samo, jak nałogowe w tej materii Plejady oraz Północny Osioł. W tych punktach znajdujące się takie ciała niebieskie, jak Księżyc lub Słońce czy też taki punkt wypadający jak szczyt I domu zwanego wschodnikiem, oraz przy towarzyszeniu krytycznych aspektów do tych ciał, lub Ascendentu od planet takich, jak Saturn, Mars, Rahu lub Ketu oraz Uran - zapowiada to choroby oczu, a nawet ślepotę. Ma to też miejsce, jeżeli w tych punktach nieba znajdą się złe planety, a aspekty od Słońca lub Księżyca do nich są krytyczne, przy tym, jeżeli te złe planety ulegają tzw. retrogradacji, czyli pozornemu cofaniu się względem Ziemi (ruch wsteczny), ujemne znaczenie takich konstelacji jest wtedy spotęgowane dwukrotnie, ponieważ retrogradacja planety daje dwukrotne przejścia przez to samo miejsce na niebie w stosunku do Ziemi. 

Koniunkcja Saturna i Antaresa - z 21/22 grudnia 2015

Antares jest 16-tą (czasem 15-tą jak inna gwiazda zmienna osłabnie) co do jasności gwiazdą naszego nieba i jedną z największych jakie są znane w rzeczywistości. Leży w odległości około 550 lat światła, jest ponad 800 razy wieksza od Słońca i około 11 tysięcy razy jaśniejsza. Antares to gwiazda z czerwonawo-pomarańczowym lub rubinowym blaskiem światła. Na niebie Antares osiąga wielkość gwiazdową od 0,9 do 1,8 magnitudo. Antares należy do gwiazd zmiennych zwanych mirydami. Towarzyszka Antaresa ma jasność 5,5 magnitudo, jasnoniebieską barwę (klasa widmowa B3V), okres obiegu wokół wspólnego środka masy wynosi 878 lat. 

Barwa ognisto-czerwonawa i szmaragdowo-zielonkawa dają ciekawe połączenia zabarwień Antaresa. Indra jako wódz wojowników powiązany jest z Antaresem w indyjskiej astrologii. W astrologii kabalistycznej Antares powiązany jest z Archaniołem Urielem (Ariel, Oriel). Antares to Serce Skorpiona. Z czterech Strażników Nieba (Aldebaran, Fomalhaut, Regulus i Antares), gwiazda Antares zwana jest Strażnikiem Zachodu. Cztery Gwiazdy, Strażnicy Nieba zwani są także Czterema Jeźdźcami Apokalipsy. Antares kojarzony jest także z Wielkimi Katastrofami jak zagłada Atlantydy i sekretnej wiedzy o nich, a także z kultem Wielkiej Bogini. 

Ptolemeusz mówi, że Antares jest w swoim wpływie podobny do Marsa i Jowisza. Robson widzi go jako bardzo negatywną gwiazdę, wskazując na skłonności destrukcyjne, zło i "niebezpieczeństwo nieszczęśliwych wypadków". Ebertin twierdzi, że Antares czyni ludzi twardymi i wojowniczymi, nadającymi się do kariery wojskowej. Rigor dodaje do tego bystry umysł i odwagę, ale również ostrzega przed skłonnością do samodestrukcji. Antares wśród kabalistów powiązany jest z mistycznym niebiańskim wojownikiem archaniołem Urielem. Archanioł Uriel znany też jako Fanuel (אוּרִיאֵל, Fanuel - „ogień Boży” lub „światło Boga”, Ariel - Lew Boży) - według tradycji judaistycznej i w niektórych wierzeniach chrześcijańskich to jeden z najwyższych rangą archaniołów. Uriel płynący „po promieniu słońca” i szybujący „gładko nad mrokiem wieczoru”. Archanioł wyzwolenia, uwolnienia, walki narodowo-wyzwoleńczej, zbawienia oraz światłości. W etiopskiej Księdze Henocha Archanioł „sprawujący władzę nad gromem i trwogą". Trwoga pada na  społeczeństwa i gromy szaleją, powstania wybuchają, autodestrukcyjne wojny się rozpoczynają, gdy Antares ma władzę nad społeczeństwem. Antares jest także gwiazdą skruchy i zadośćuczynienia, zatem największych nieszczęść z wpływu tej gwiazdy i jej aspektów mogą się spodziewać ci, którzy za swoje błędy nie okazują skruchy ani nie dokonują zadośćuczynienia. Razem z archaniołem Michaelem usuwa siły zła, strąca złoczyńców do piekieł i do Tartaru, gdyż sam jest archaniołem tego świata i Tartaru, ludzi i dżinnów (demonów). W Dniu Sądu Ostatecznego Michael i Uriel wprowadzają do Raju Lud Boży, Lud Księgi, czyli naznaczonych pieczęcią zbawienia, znakami czy stygmatami wyzwolenia i zbawienia. 

Ascendent jest tam, gdzie przecięcie linii horyzontu z linią ekliptyki na wschodzie nieboskłonu. Ascendent oznacza wschodzenie, linie wschodu obiektów na niebie. Połączenie z Ascendentem następuje poprzez linię horyzontu. Według Anonima z 379 roku: Jeżeli gwiazda wschodzi lub jest powiązana z Ascendentem, to jej energia będzie się manifestować przez całe życie, choć najsilniej będzie widoczna w dzieciństwie. Jeżeli zatem Antares w czasie narodzin jest na Ascendencie to jest to gwiazda silnie determinująca życie człowieka, szczególnie jego młodość.