Mistrz Hilarion - Wiedza Tajemna i Nauka

Hilarion - Mistrz wiedzy tajemnej, nauki i uzdrawiania

Hilarion to imię pochodzenia grecko-łacińskiego, genetycznie spieszczenie imienia Hilarós (łac. Hilarus) 'wesoły, pogodny, radosny'. Hilarion - imię męskie pochodzenia greckiego. Wywodzi się od greckiego ‘ιλαρος (hilaros) oznaczającego "pogodny", "radosny". W Polsce rzadko występujące. Częściej można je spotkać na ziemiach wschodnich, gdzie jest używane przez wiernych Kościoła wschodniego w formie Iłarion. Można się doliczyć siedmiu świętych chrześcijańskich, którzy nosili to imię: męczenników, anachoretów, biskupów. Wersje ruskie to Ilarion (Иларион) i Larion (Ларион). Hilarion imieniny obchodzi 12 lutego, 12 lipca i 21 października. 

Mistrz Hilarion

W mistyce, duchowości, gnozie i ezoteryce spotykamy ideał Mistrza Hilariona, gdzie Hilarion lub Hillarion jest świętym duchem opiekuńczym ludzi łączących wiedzę naukowa, doświadczenia badawcze z wzniosłą filozofią oraz wiedzą tajemną, z ezoteryką czy okultyzmem oraz praktyczną magią. Z teozofii i okultyzmu pochodzą wglądy zgodnie z którymi dusza określana jako Mistrz Hilarion była w dawnych wiekach Apostołem Pawłem z Tarsu, Platonem oraz Świętym Hilarionem z Gazy w Palestynie od którego to akurat mądrości wywodzi się ideał patrona promienia łączącego wiedzę naukową i okultną w harmonijną i logiczną całość. Jedną z cech osób których patronem duchowo jest Mistrz Hilarion jest posiadanie ogromnej wiedzy interdyscyplinarnej z wielu dziedzin nauki i bezproblemowe łączenie zaawansowanej nauki i technologii z mistycznym wglądem, metafizyką, wiedzą tajemną czy jasnowidzeniem. 

DRZEWA - Horoskop celtycki i astrologia

Drzewa - horoskop celtycki, drzewa w astrologii, medytacje z drzewami 

DRZEWA emanują życiową energią, dają wiele przyrodniczych leków, tworzą mistyczny nastrój opisywany przez wrażliwe i dojrzałe dusze poprzez wieki, w różnych kulturach i tradycjach misteryjnych. Do energii drzew przywiązywali wielką wagę celtyccy druidzi tak samo jak wedyjscy jogini czy amerykańscy szamanie indiańscy. Drzewa działają na człowieka nie tylko poprzez własne piękno lub zawartość sporządzanych z kory czy liści fitoterapeutycznych naparów. Otaczające drzewa silne pole energetyczne wpływa na duszę i na emocje. Drzewa pobudzają nas lub uspokajają, martwią lub cieszą, wywołują myśli i uczucia, łagodzą stresy. Dawno temu zauważyli to ludzie tworząc świątynie w lasach i gajach, stawiając ołtarze pod świętymi drzewami, odpoczywając w ich dobroczynnej bliskości. W cieniu gałęzi niektórych drzew ustawiano stoły weselne, wierząc że roztaczać będą one opiekę nad nowożeńcami. Na drzewach zawieszano kołyski z niemowlętami, pozwalając by wiatr szumiąc w liściach i kołysząc gałęziami bujał dziecko do snu. Każdy gatunek drzew posiada inne właściwości i jego oddziaływanie na człowieka jest inne. Podobnie jak wywary, nalewki i syropy sporządzane z różnych drzew oddziaływają na różne schorzenia w naszym ciele, tak i energie rozmaitych gatunków są pomocne w różnych duchowych, psychicznych  i fizycznych problemach. Warto pamiętać, że nie ma roślin złych i szkodliwych, gdyż wiemy przecież doskonale, że z wielu trujących ziół wyrabiane są cenne lekarstwa, a nawet śmiercionośny jad żmii jest poszukiwanym przez farmaceutów surowcem. Wśród drzew również zdarzają się takie, których nie powinniśmy „zjadać” ze względu na zawartość trujących składników. Należą do nich chociażby rodzimy cis i akacja. Trzeba pamiętać, aby po przytulaniu się do nich lub trzymaniu liści czy owoców w dłoniach, starannie umyć ręce.

Figowiec pagodowy - Drzewo Bodhi - Bonsai

Z rozłożystych konarów lipy czerpał natchnienie polski poeta Jan Kochanowski. Wpływ drzew doceniał też znany myśliciel, pisarz i miłośnik przyrody Wolfgang Goethe, który chętnie korzystał z inspirującego oddziaływania leśnych olbrzymów. W zależności od rodzaju drzewa, pojawiają się w duszy człowieka różne stany wywołane obecnością charakterystycznej dla rośliny energii. Duszki czy aniołki natury towarzyszące drzewu mogą kontaktować się z nami poprzez wysyłanie nam pewnych skojarzeń, obrazów, myśli. Mogą nas inspirować do pewnych zadań, chętnie wspierają nasz wewnętrzny rozwój. Pewien rodzaj energii towarzyszącej danemu gatunkowi harmonizuje z przesłaniem opiekującego się nim ducha natury czy anioła przyrody. Niemniej każdy z nich wzmacnia i wspiera rozwój człowieka i dodaje mu zdrowia. Przez systematyczne zasilanie energią drzew można zwiększyć odporność organizmu, polepszyć samopoczucie, przywrócić optymizm, wpłynąć dodatnio na twórczą aktywność  i pracowitość. Znane są również liczne przypadki, kiedy energetyczny wyłącznie kontakt z drzewem przyczynił się do całkowitego wyzdrowienia z poważnej fizycznej choroby lub znacznego przyspieszenia procesu leczenia prowadzonego metodami tradycyjnymi. Ogólnie rzecz biorąc, pamiętajmy, że drzewa o stożkowatym zakończeniu, jak na przykład świerk, topola czy jarzębina stymulują wyższą aktywność układu nerwowego. Natomiast te, których korony są zwieńczone miękko i owalnie, jak w przypadku sosny, jesionu czy wierzby, uspokajają, sprzyjają refleksji. 

Duchowy mistrz i nauczyciel Gautama Buddha pod drzewem Bodhi wzorem dawniejszych poprzedników na Ścieżce Jogi, osiągnął ostateczne przebudzenie i oświecenie, stąd indyjski figowiec uznawany jest jako drzewko oświecenia i życia duchowego. Drzewo Bodhi symbolizuje Oświecenie, także ochronę, gdyż drzewo Bodhi ochraniało Buddę podczas medytacji przed atakami demona Mary i przed żywiołami przez niego rozpętanymi. W tradycjach odwedyjskich w Indii, Birmie i Tybecie to drzewo jest symbolem wiedzy duchowej, wszechświata i trimurti - triady boskich energii oświecających. Tradycyjny figowiec pagodowy wyrasta nawet na 30 metrów wysokości i żyje nawet 2 tysiące lat. Liście figowca pagodowego są miękkie i podobne do topoli. Drzewo figowca pagodowego związane jest z tradycjami przodków, przynosi potomstwo oraz pomyślność dla rodziny i krewnych. W indyjskiej kulturze duchowej i magicznej okrąża się figowiec, odprawia ceremonie dla sprowadzenia pomyślności dla rodziny oraz pozyskania potomstwa, w tym dla usunięcia bezpłodności. Pary starające się o potomstwo powinny często spędzać czas pod drzewem figowca pagodowego, a w Europie można także wyhodować sobie drzewko w domu, w doniczce. Podobne działanie przypisywane jest figowcowi bengalskiemu w Indii nazywanego drzewem banian, banyan, akshayavat. W drzewach cenionych przez szamanów i rozmaite ezoteryczne tradycje, takich jak figowiec pagodowy bardzo łatwo zamieszkują lokalne boginie, aspekty Wielkiej Matki wspierającej Przyrodę, Naturę.

Rok hermetyczny - Ingresy Merkurego

Hermaea - Hermetyczny Nowy Rok - Ingresy Merkurego 

Hermetyczny Nowy Rok - Ingres Hermesa (Merkury, Budha) w Znak Koziorożca następujący zwykle w grudniu lub styczniu, na przełomie każdego roku kalendarzowego. Hermetyczny Nowy Rok celebrujemy podczas ingresu czyli wejścia Hermesa w znak Koziorożca, a wejścia planety w kolejne Znaki Hermetyczne to są Celebracje Ingresów planety zwanej na Wschodzie jako Budha (Hermesa) w Znaki Zodiaku - Dni Spotkań członków szkół ezoterycznych, grup i zakonów hermetycznych. W dawnej Grecji takie szczególne dni powiązane z tradycjami hermetycznymi to święta znane jako Hermaea. Według wiedzy duchowej hermetyków Zeus (czytaj: Dzeus) ofiarował Hermesowi Kaduceusz, który miał mu posłużyć do stworzenia świata z czterech żywiołów oraz do leczenia energiami czterech żywiołów. Działalność żywiołów jest oparta na ich wzajemnej współpracy i zgodzie, a rozkład żywiołów w każdym roku badamy czasem przebywania Merkurego w znakach żywiołów. Drugim bardzo ważnym aspektem hermetyzmu jest jego stosunek do wiedzy i mądrości. W dawnej grecko-egipskiej świadomości bóstwo czy archanioł Hermes uosabiane energetycznym wpływem planety Merkury było pośrednikiem między światem żywych i umarłych, między Tym światem i Tamtym światem. Modląc się czy medytując nad grobem zmarłego, Grecy zanosili modły archaniołowi Hermesowi, aby ten zaniósł ich modlitwy do jego duszy. Dusza, która zstępuje do Ziemi wchodzi w posiadanie olbrzymiej wiedzy, której Ziemia jest źródłem, stąd także badanie wpływów Hermesa jako planety na Ziemię i ludzkość oraz duchy w Zaświecie. W starym jeżyku czeskim planeta Merkury nazywana jest imieniem Dobropan, a w kabalistycznym hebrajskim Kochawa (Kokhava).  

Hermes Trismegistos - Posłaniec Niebios

Dawni Grecy nazywali Merkurego Stílbōn lub Hermáōn. Później wprowadzili nazwę Apollo na określenie Merkurego o poranku i Hermes na planetę widzianą wieczorem. Babilończycy nazywali planetę Nabu – na cześć boga mądrości i pisarzy w swojej mitologii. W starożytnych Chinach Merkury znany był jako Chen Xing, dosłownie „Gwiazda Godzinna”. Utożsamiany był z kierunkiem północnym i żywiołem Wody w filozofii wu xing, a przyporządkowanym mu kolorem był indygo lub granatowo-niebieski. Tradycja ezoteryczna wedyjska używa imienia Budha dla Merkurego – na cześć boga inteligencji, oświecenia duchowego, nauki i matematyki, wędrówek misyjnych, poszukiwań duchowych, a także handlarzy i opiekuna środy jako dnia tygodnia. Środa od wschodu Słońca jest dniem Hermesa, szczególnie pierwsza Hora, godzina planetarna dnia po wschodzie Słońca. Bóstwo Odyn (lub Woden) z mitologii germańskiej, od którego wywodzi się angielska nazwa środy (Wednesday, od Woden's day), również utożsamiany był z Merkurym. Majowie wyobrażali sobie Merkurego jako sowę lub cztery sowy (dwie o poranku i dwie wieczorem), będące posłańcami zaświatów. Dawni Słowianie również używali symbolu sowy jako powiązanej z wiedzą i mądrością ezoteryczną, hermetyczną czyli okultystyczną. Na Bliskim Wschodzie, Merkury był opisywany i wspominany przynajmniej w XVI wieku p.e.ch., chociażby w Asyrii czy później w Babilonie, jednak wiedza o tej planecie niewątpliwie pochodziła z obszaru dzisiejszych Indii, Pakistanu, Birmy, Hindukuszu i Pamiru, gdzie zresztą przetrwało najwięcej hermetycznych traktatów oraz ustnych linii hermetycznych przekazów z mistrza na uczniów. 

Zasada hermetyczna, 'jak na górze tak na dole', stosowana była i jest od zawsze w ten sposób, że z pomocą astrologii i wglądów badamy jak jest na górze i wprowadzamy porządek niebiański na Ziemi czyniąc na dole to, co wskazuje stan istniejący na górze. Energię Hermesa z góry (z Nieba) ściągamy na dół (na Ziemię). Istnieje pojęcie znaku hermetycznego w astrologii ezoterycznej Hermesa, co oznacza, że znak w którym aktualnie znajduje się Merkury, Hermes. Osoby urodzone w tym samym znaku Słońca i Merkurego mają niejako podwójny identyczny znak, który jest w ten sposób wzmocniony. Pamiętamy, że znak egzoteryczny oznacza położenie Słońca w pewnym przedziale kątowym do Punktu Barana na ekliptyce czyli pewien przedział długości ekliptycznej. Jednak jeśli jest noc, a Słońce i cały znak są pod horyzontem, sam znak ma niewielkie znaczenie, niewielki wpływ na urodzonego w takim czasie człowieka. Podobnie jest ze znakiem hermetycznym, który także największą siłę wpływu wykazuje, gdy Merkury razem z tym znakiem jest ponad horyzontem czyli ponad linia ascendent-descendent w horoskopach urodzeniowych.