Koniunkcja Jowisza z Uranem - 21 kwiecień 2024

Algoliczna Koniunkcja Jowisza z Uranem - w dniu 20/21 kwietnia 2024

Wydarzenie astrologiczne 2024 roku – 20/21 kwietnia koniunkcja Jowisza z Uranem: szansa na przełom w życiu i wojnie! Ilekroć spotykają się Jowisz i Uran, możemy stworzyć dla siebie nową rzeczywistość. To właśnie w takich momentach los odmienia się na lepsze, życie przeskakuje na wyższy poziom, a my mówimy, że oto niespodziewanie manna spadła z nieba. Jakie prezenty z 20/21 kwietnia wielka koniunkcja przyniesie każdemu znakowi zodiaku? Jeśli czujesz, że jesteś o krok od wkroczenia w zupełnie nowy, ekscytujący rozdział swojego życia, może to być spowodowane tym, że Jowisz łączy się w tym roku z Uranem, ale niestety także z maleficznym Algolem i głową złowieszczej Gorgony. Ich wpływ najbardziej odczuwalny jest od połowy marca do połowy maja 2024. Tak wielka koniunkcja planet nie zdarza się często – do spotkania tej pary, Jowisza i Urana ostatnio doszło w 2011 roku, a ponownie tak blisko siebie będą dopiero w 2037 roku. Ich niebiańska randka jest jednakże najważniejszym wydarzeniem astrologicznym roku 2024, podobnie złowieszcza w formie jak poprzednia w znaku Byka, ponad 80 lat wcześniej. Uczestniczy w nim największa planeta, czyli Jowisz – przynoszący obfitość, fortunę i ekspansję – który łączy siły z przynoszącym rozmaite wybryki, wynaturzenia i dewiacje Uranem – planetą nagłych, elektryzujących zmian, czasem przebłysków geniuszu, ale też buntu i rewolucji oraz wojen, tak jak w okresie 1941 roku. 

Koniunkcja Jowisza z Uranem na Algolu (patrzy z góry) - 8 maj 1941 rok

W astrologii koniunkcja planet to najsilniej działający tranzyt, którego wpływu nie sposób przeoczyć (drugim jest opozycja ciał niebieskich). Koniunkcje pomiędzy planetami polegają na tym, że spotykają się one nie tylko w tym samym znaku Zodiaku czy w tej samej dekanie znaku (w tej samej nakszatrze, stacji), ale także dokładnie na tym samym stopniu znaku Zodiaku. W dniu 21 kwietnia 2024 roku około godziny 6:00 rano licząc dla miasta Warszawy w Polsce dochodzi do kulminacji takiego połączenia Jowisza z Uranem na 21 stopniu znaku Byka, blisko złowieszczej gwiazdy Algol, na Gorgonie, co rozpocznie cykl kryzysów, przełomów i innowacji w sferze finansów oraz relacji społecznych, w tym wojennych. Stanie się tak chociaż znakiem Byka rządzi beneficzna planeta Wenus – patronka interakcji między ludźmi, miłości i sztuki, oraz zarządczyni naszych kont bankowych. Planeta Wenus w dobroczynnym aspekcie wpływa też na poczucie estetyki i styl, jaki prezentujemy światu, a także dba, żebyśmy korzystali z przyjemności życia i potrafili przyjmować dobro oraz otwiera na luksus (Uran te przyjemności wynaturza, szczególnie jak jest pod wpływem ciemnej gwiazdy). Koniunkcja Urana z Jowiszem w Byku, w trzeciej dekanie znaku Byka ostatni raz miała miejsce prawie 83 lata temu – w maju 1941 roku, a dokładnie 8 maja 1941, jednak do takiej koniunkcji dochodzi przez wiele miesięcy, bo Uran porusza się powoli, przez rok pokonując zaledwie 1/7 znaku Zodiaku czyli około 4,3 stopnia. Jeśli ktoś kojarzy historię, to owa złowieszcza koniunkcja z 1941 roku, w której brało udział więcej planet, ale która zaczęła się od okresu spotkania Jowisza z Uranem w końcówce znaku Byka blisko Algola, rozkręciła potężnie dzieło zniszczenia znane jako II wojna światowa. Na początku maja 2024 Uran będzie w miejscu, w stopniu i minutach, gdzie był 30 sierpnia 1939 roku, co nie jest zbyt optymistycznym miejscem jego położenia, straszne koniunkcje wówczas jednak były nieco później. W końcu sierpnia 2023 Uran dochodził już do swojego położenia z 30 sierpnia 1939, ale rozpoczął retrogradację, aby powrócić i przejść przez to miejsce w maju 2024, co zapewne jest przyczyną przeczuwania możliwości eskalacji wojny przez wiele wrażliwych i sensytywnych osób na całym świecie, nie tylko w Polsce.

Ta wielka koniunkcja będzie miała reperkusje przez następne 14 lat, wpływając na nasz sposób celebrowania życia i wszystkiego tego, co czyni nas wyjątkowymi, ale i dziwacznymi, ekscentrycznymi czy wynaturzonymi. W zależności, na jakie miejsce w horoskopie urodzeniowym trafia ten elektryzujący i dziwaczny tranzyt, tam możemy liczyć na wyjątkowo pozytywny i niespodziewany splot wydarzeń, a w przypadku małej konstelacji Gorgony i bliskości Algola, także na nasilenie zjawisk ciemnych, mrocznych i straszliwych, w tym takich jak dziwne nagłe śmierci, nie tylko z powodu wojny czy lokalnych rewolucji lub buntów. Jowisz bez Urana, owszem, przynosi bogate prezenty, umilając i ułatwiając nam życie, ale wpływ Jowisza nie powoduje zwykle tak spektakularnych zmian fatalnych jak negatywnie aspektowany przez Algola i całą Gorgonę Uran – zwrotów i upadków, które zmieniają dotychczasowy nurt egzystencji. W czasie tranzytu Urana przez Gorgonę i Algola warto być otwartym na ryzyko i powitanie naprawdę nowych jakości w życiu, w tym nowych negatywnych wydarzeń o przewrotnym charakterze. Gdy Jowisz i Uran się spotykają, dzieją się nieodwracalne zmiany na wielu poziomach, a w pobliżu Algola na Gorgonie, często są to spektakularne upadki, zarówno materialne jak i duchowe. Utrata wiary i rozsypka niektórych skostniałych wyznań religijnych zdaje się dochodzić do kulminacji z powodu zgorszeń i skandali, ale upadki duchowe i odpadki od ścieżek duchowych oraz misteryjnych spadają na samo dno do samego zera, w najlepszym razie zaczynając swoją ewolucję całkowicie od początku. Jowisz zacznie być gwałtowniej algoliczny (demoniczny, maleficzny) zaraz po koniunkcji z Uranem, gdyż najwięcej negatywności złoczynnej czyli maleficznej gwiazdy przejmuje planeta z którą jest najbliższa koniunkcja, a do tego momentu, to Uran zbiera najwięcej algolizmów i gorgonizmów od maleficznej konstelacji, od mrocznego asteryzmu z kilkoma ciemnymi gwiazdami takimi jak Algol (ten jest z nich najsilniejszy). 

Wniebowstąpiony Mistrz El Morya Khan

Wniebowstąpiony Mistrz El Morya Khan

Wniebowstąpiony Mistrz El Morya jest Chohanem (Ćohan), Duchowym Władcą Bożego Niebiańskiego Promienia Ochrony, Wiary i Woli Boga (Pierwszego Promienia, Błękitnego). Mistrz El Moryah był duchowym opiekunem dla proroka i patriarchy Abrahama (Ibrahima) i także dla legendarnego i sławnego Króla Artura i jego słynnego maga Merlina z sagi Camelot. Mistrz El Moryah znany był w starożytności jako Król Dewów w Himalajach, Wielki Duch, Mahatman (Mahaa-Aatman), jako prasemicki i chaldejski Prorok Henoch i jako Hermes Trismegistos. Mistrz i Mahatma El Morya jest Chohanem (Lordem, Władcą) pierwszego promienia i szefem Rady Darjeeling (czyt. Dardźiiling) czyli Wielkiego Białego Bractwa na Wschodzie Indii w mieście na wysokości ponad dwa kilometry ponad poziomem morza. Mahatman El Moryah reprezentuje boskie atrybuty odwagi, pewności, mocy, szczerości, samodzielności, niezawodności, wiary i inicjatywy. To są cechy zasady Boskiego Ojca - wybitnego męża stanu, władzy wykonawczej, władca, króla. Mahatman El Mauryah znany jest jako dawny Król Niebian w Himalajach, Pamirze i Tybecie, który został obdarzony setką synów, którzy jako Synowie Boży inkarnują się jako Awatarowie, Niebiańscy Posłańcy, zakładając ezoteryczno-hermetyczne grupy i ruchy dla nauczania duchowego i mistycznych wtajemniczeń oraz przekazywania Wiedzy Przedwiecznej. Inkarnacja Ćandragupta, pierwszego buddyjskiego monarchy w indyjskiej dynastii Maurjów, dziadka Aśoki, to dawniejsze wcielenie Mistrza El Moryah, w dynastii spokrewnionej z Buddhą, znaną jako Śakya Maurya. 

Mistrz El Morya Khan - Mahatma Himalaya - Mistrz Syriusza - Sirius Master

Ponieważ umiejętnie przedstawiał wszelkie podstawowe cnoty i zalety duchowe, Mistrz El Morya/h w wielu wcieleniach przybranych na Ziemi nosił koronę władzy, mądrze i dobrze rządząc wieloma królestwami ludzi oraz dewów (jasnych istot niebiańskich). Jego rządy nie były rządami dyktatora, który jedynie żąda od poddanych poddania się jego ludzkiej woli, ale raczej jego interpretacją rządu jest władza Boga nad ludźmi i ludzkością, a jego koncepcja prawdziwych mężów stanu to obraz boskich nadludzi i aniołów wspierających rozwój duchowy ludzkości jako całości. Wzbudza w swoich poddanych oświecone posłuszeństwo wobec odwiecznej świętej Woli i Mocy Boga, Wszechmogącego Boga. Mistrz El Moryah (Mauryah) działał jako nauczyciel sufickiego mistrza przez Szams-ud-Dina z Tabrizu (1185-1248), który był nauczycielem Mewlana Rumi, a także inkarnował jako Mistyczny Władca Mogolski - Akbar I Wielki Dżelaluddin al-Morya Khan (1542-1605). Z Inspiracji Mistrza El Moryah powstały duchowe przekazy Szajcha Akbara Ibn Arabi (1167-1240), wielce wspierające rozwój głównych nurtów mistycznej i gnostycznej tradycji Sufich. Znacznie wcześniej Mistrz El Moryah był inspiratorem i opiekunem syntezy starych nauk zaratusztriańskich, judaistycznych i chrześcijańskich w postaci nauczania ebionity i elkazaity, Proroka Mani, Manesa czy Manicheusza (216-276). Nauki Duchowe Proroka Mani opierały się na religijnym uniwersalizmie, gnozie oraz wiedzy tajemnej tylko dla wtajemniczonych, takiej na solidnym poziomie misteryjnym. Synteza religii jednak nie wszystkim była po drodze w historii, gdyż wymaga wysiłku rozumowego, porównywania abstrakcji mistycznych, a do tego zmniejsza szeregi religii separatystycznych, które żyją z podkreślania różnic zamiast szukania Jedności. Nauki Proroka Mani najdłużej przetrwały we Wschodnim Turkiestanie, gdzie było najwięcej zwolenników oraz w Kraju Ujgurów w Chinach, gdzie nawet w XVI wieku były jeszcze silne ezoteryczne wspólnoty manichejskie. Od około VI wieku, manichejczycy przejmowali, wchłaniali inne, mniejsze grupy i ruchy gnostyczne, a także misteryjną tradycję Synów i Córek Mitry (mitraizm), pomimo, że byli coraz bardziej straszliwie tępieni przez coraz bardziej polityczne chrześcijaństwo i islam oraz gasnący zaratusztrianizm.  

"Wniebowstąpiony Mistrz El Morya, Mauryah, Mistrz Syriuszowy, zaczyna pracę duchową od początku na pierwszym promieniu, w tym jako Prorok Henoch, angelizowany i zabrany do Niebios przez Boga. Uczy, że bez oddania się Woli Bożej, Woli Stwórcy, Brahmana, nie można być zdyscyplinowanym na żadnym innym promieniu ewolucji dusz. Tak więc El Moryah przyjmuje osoby, które być może kiedyś zbuntowały się przeciwko swojemu wewnętrznemu powołaniu i tak naprawdę nie podążają za władcą swojego promienia dusz, ponieważ nie uporały się jeszcze ze swoim własnym związkiem z Wolą Boga manifestowaną przez Wyższą Jaźń, Aumakua, Atmana. Najważniejszą lekcją, jakiej nauczyć się można od Mistrza El Moryah, jest to, że Wola Boża jest przejawiana nas jako wewnętrzny plan naszej boskiej duszy/jaźni. To nasz wewnętrzny plan duchowy i życiowy, to wewnętrzny projekt duszy. Wszelki bunt przeciwko Woli Boga, przeciwko Bogu, Stwórcy, Niebiosom, jest buntem przeciwko Wyższej Jaźni, buntem zdemoniałego ego przeciwko Prawdziwemu Ja, Aumakua, Atmanowi. Jezus, oryginalnie Jeszuah, uczy nas, że dom wewnętrznie skłócony nie może się ostać, dlatego spadają kłopoty i tragedie na tych wszystkich, którzy buntują się przeciwko Bogu i Woli Bożej. Tak więc, aby rozpocząć ścieżkę prawdziwego Ćelakatu, Uczniostwa, musimy zlikwidować tę schizmę wewnątrz siebie. Musimy zdać sobie sprawę, że Wola Boga jest dobra i nie odbiera nam naszej prawdziwej tożsamości, ale jest ozdobą tej ziemskiej rzeczywistości." 

"Odkrywamy, że ci, którzy mają największą Moc Bożą jako władcy, mają również w swoich duszach dar poezji i przepływ miłości jako słodką równowagę dla ich ogromnej mocy duchowej. Ostateczne wcielenie Mistrza El Moryah miało miejsce w Indiach w drugiej połowie XIX wieku, gdzie urodził się jako książę Radźputów. Znany jako Maharadźa oraz Mahatma El Morya Khan, ściśle współpracował z mistrzami Kuthumi i Djhwal Khul (Dźiłal Chul), próbując zaznajomić Zachód z rzeczywistością niewidzialnego świata oraz naukami boskiego Prawa (Rtam, Ryta) i Duchowej Hierarchii poprzez ruchy teozoficzne, przebudzeniowe i iluminackie. Był znany jako Mistrz M., podczas gdy Kuthumi był znany jako Mistrz K.H. lub Koot Hoomi. Od swego pełnego wniebowstąpienia czy ascencji około 1898 roku, Mistrz El Morya niestrudzenie pracował razem z Mistrzem Saint Germainem zwanym Rakoczym na rzecz światowej i indywidualnej wolności oraz wyzwolenia ludów będących pod zbrodniczą okupacją kolonialną. W tym celu dał wiele przekazów nauk i wiele wykładów oraz kazań na temat prawdziwych nauk Chrystusa, Maitreya, Kalkina, Mesjasza, Saoszjanta i ich znaczenia dla nas w tym wieku Ryb. Mistrz El Morya wyjaśnia nam interakcję Duchowej Hierarchii, gdyż Boska Hierarchia Oświeconych Mistrzów Mądrości to często po prostu sukcesja mistrzów i ich uczniów (sampradaya, parampara, silsilah), która istnieje i zawsze istniała w schemacie rzeczy, gdy dusze podążały ku Bogu Stwórcy. W tej Duchowej Hierarchii są wszyscy wniebowstąpieni mistrzowie, ci, którzy stali się jednością z Bogiem poprzez przyspieszenie wznoszenia świadomości (ćittam), które zademonstrowali wszyscy Guru, Swami i Ryszi. Są też ich uczniowie, którzy jeszcze pozostają we wcieleniach, ludzie tacy jak ty i ja, których nazywa się czela/kami, ćelah lub ćelakah. W języku hindi, hindustani, chela/kas (ćela/kah) oznacza „służebnik” lub „uczeń”. My, jako uczniowie mistrzów, współpracujemy z mistrzami, aby pracować dla sprawy dobra światła i wolności na Ziemi." 

Znaczenie dni tygodnia i wibracje daty

Który dzień tygodnia jest dobry, a który zły na różne aktywności według astrologii wedyjskiej?

Astrologia i numerologia to wielce pomocne nauki starożytne dla znajdowania szczęśliwych dni i okresów czasu na różne działania ludzi, w tym na zaręczyny, sluby czy rozpoczynanie nowego biznesu. Starożytna astrologia wedyjska dawnych Aryan dotyczy bardziej dni liczonych od wschodu Słońca w danym dniu aż do następnego wschodu Słońca (godziny po północy do wschodu Słońca traktujemy jak godziny z poprzedniego dnia). Dni odgrywają kluczową rolę w kupowaniu, sprzedawaniu, zawieraniu małżeństw i tak dalej, a dzień z władztwem planety, ducha czy anioła planety, jest od wschodu Słońca liczony. Aryjczycy, a za nimi całe Indie, Pamir, Tybet, Hindukusz, Pakistan, Birma i okoliczne rejony, zwykle sprawdzają najlepszy dzień na rozpoczęcie czegoś nowego, ponieważ chcą być owocni od samego początku i zgodnie z astrologią mieć jak najlepsze szanse na załatwianie różnych spraw. W dzisiejszych czasach nawet kraje zachodnie zaczęły dostrzegać dobre i złe dni, chociaż na bazie podobnej wiedzy z astrologii chaldejskiej i helleńskiej. 

Liczby i planety w astronumerologii

Astrologia wedyjska, związana z Jogą i Rytuałami Ogniowymi, zapewnia kompleksowe wskazówki dotyczące dni tygodnia, i ich funkcji co łatwo się łączy z analizą numerologiczną daty. Według systemu indyjskiego czy hinduskiego dzień tygodnia zaczyna się o lokalnym wschodzie Słońca, a kończy o kolejnym wschodzie Słońca, następnego poranka. Jest to dość odmienne od kalendarza gregoriańskiego, w którym dzień tygodnia i cała data rozpoczynają się o godzinie 12:00 w nocy czyli od północy. Na całym świecie obowiązuje system siedem dni w tygodniu pochodzący ze Wschodu. Uważa się, że dni tygodnia są ważne dla osiągnięcia zwycięstwa oraz owoców (siddhi) w pożądanym zadaniu. Jeśli planetarny władca dnia jest silny w danym kierunku, to upragniona praca czy działanie przyniesie ci sukces, natomiast gdy władca dnia jest słaby w temacie, nie możesz oczekiwać sukcesu od dnia, nie ma pomocy od nieba. 

W astrologii wedyjskiej, sanskryckie słowo "Vaara" (w hindi: Vaar) to nazwa dni słonecznych. Podobnie jak w kalendarzu zachodnim, w kalendarzu hinduskim jest łącznie siedem Vaarów. Przetłumaczone jako „Dzień” tygodnia, Vaara / h jest ważną gałęzią w formowaniu Panchang i jest całkowicie oparte na ruchu Ziemi wokół własnej osi. Różnica czasu między jednym wschodem słońca a drugim jest znana jako „Vaara” lub dzień. Każda Vaara jest pod wpływem planety rządzącej o wschodzie Słońca danego dnia i kojarzy się z cechami tej planety, z cechami ducha czy anioła planety. W hinduskim kalendarzu wedyjskim Vaary są używane do oznaczenia początku pomyślnych i niepomyślnych czasów na wykonanie zadania lub czynności.

Półcienie czyli zaćmieniowe węzły księżycowe Rahu (Głowa Smoka) i Ketu (Ogon Smoka) kojarzą się z wtorkiem i sobotą, a Rahu także z częściami każdego dnia i każdej nocy jako czas tzw. Rahukalam. Liczenie każdego dnia rozpoczyna się wraz ze wschodem słońca i kończy się wraz ze wschodem dnia następnego. Każdy dzień lub Vaara składa się z 24-godzinnego cyklu (lub 30-tu muhurt wedyjskich), który w kalendarzu wedyjskim jest oznaczony jako Hora. Zarządzanie każdą planetą w każdym z dni nadaje im odpowiednie nazwy. Chociaż każdy dzień jest nowym początkiem i jest odpowiednim momentem na wykonanie różnorakich zadań, jeśli naprawdę tego chcesz, każdy dzień ma pewne zalety i wady. W kalendarzu wedyjskim są dni, które są uważane za bardzo pomyślne, a niektóre jako do czegoś nie pomyślne. 

Okultyzm - Dyscyplina Ucznia Wiedzy Tajemnej

OKULTYZM - Życie i Dyscyplina Ucznia Ścieżki Ezoterycznej 

Wiedza Tajemna: Gnoza Ezoteryka Okultyzm Hermetyzm

Refleksje adeptów Szkoły Tajemnej na temat życia uczniostwa

Odpowiedzialność

Wydaje się, że poczucie odpowiedzialności wypływa z centralnej Prawdy, że tak naprawdę jest tylko jedno życie, jedna świadomość i jedna dusza (Jaźń, Dźiwah). Przy takim rozpoznaniu oczywiste jest, że istnieje wiele poziomów i kierunków zdolności reagowania. Bycie komórką w większej istocie oznacza, że ponosimy bezpośrednią odpowiedzialność przed większą istotą, ponieważ nasze zdrowie i faktyczna egzystencja są częścią tej większej istoty i przyczyniamy się do jej zdrowia i dobrego samopoczucia. Nasi bliźni, bliscy ludzie i sąsiedzi, stają się wtedy komórkami współtowarzyszy, a ich zdrowie i dobre samopoczucie są również naszym obowiązkiem, ponieważ oni również przyczyniają się do większego komfortu i dobrostanu. Nawet jeśli oczekujemy, że komórki w naszym ciele będą zdrowe i przyczynią się do naszego dobrego samopoczucia, jednocześnie jesteśmy odpowiedzialni za zdrowie i dobre samopoczucie naszych komórek. Środowisko, sama planeta, niższe królestwa życia przyrody, wszystkie będące częścią większego, stają się również naszą odpowiedzialnością. Tak więc w praktycznym zastosowaniu trzeba odnosić się do innych jak do „towarzyszy”, podróżujących z nami w drodze, i zawsze starać się okazywać przyjaźń, miłość i szacunek, jakie należy przyznać Synowi Bożemu, każdemu, kogo tylko spotykamy. Cenimy sobie przyjaźń, miłość i oddanie, jakie okazują nam nasze zwierzęta domowe, koty i psy, i zapewniamy im wszystko, co wiemy, że one potrzebują. Utrzymywanie środowiska tak czystego, jak to tylko możliwe, staje się ważne i prowadzi nas do prostego życia z jak najmniejszym wpływem szkodliwym na zasoby naturalne Przyrody. 

______________________ 

Budowniczy życia

Osobowość jest budowniczym, a Dusza (Dźiwah, Jaźń) jest brygadzistą. Monada jest Architektem. Budowniczy pracuje pod kierunkiem brygadzisty, przegląda plany, a następnie konstruuje jak najdoskonalszą formę. Gdy budowniczy staje się bardziej doświadczony, aspiruje do bezpośredniej współpracy z Architektem, aby udowodnić, że jest wystarczająco doświadczony, wystarczająco kompetentny, aby przyciągnąć uwagę Architekta i być godnym bezpośredniej współpracy z nim w materializacji planów Architekta i realizacji Jego celu. Praca budowniczego musi być idealnie dopasowana do wizji Architekta, aby przyciągnąć uwagę Architekta, a wymaga to starannej, wytrwałej i uważnej uwagi intencji Architekta przez długi czas.

______________________

Muzyka - droga do centrum

Wszystkie ścieżki prowadzą do wielkiego Centrum, Środka-Ośrodka, a mądrze wybrana ścieżka odpowiada osobowości i duchowym potrzebom Pielgrzyma, Pariwradźaka. Można do niego wejść w taki czy inny sposób, ale w końcu musi to być zarówno serce, jak i umysł. Nasze wyczucie najwyższej muzyki, muzyki sfer, jak się czasem do niej podchodzi na tej płaszczyźnie, rezonuje w sercu poprzez melodię i harmonię, ale także w umyśle poprzez doskonałość struktury i proporcji. (Tutaj można gorąco dyskutować o przykładach za i przeciw! — ale każdy meloman znajduje się w centrum swojego konkretnego muzycznego wszechświata, a będąc jednym z nich, jesteśmy całkowicie przekonani o uniwersalnej wartości świata dźwięków, w którym się rozkoszujemy...). Taka zrównoważona muzyka jest formą prostej wiedzy, bez słów, rezonującą zarówno w sercu jak i umyśle jako Ścieżka do Boskości (Daiva Margah). Inspiracja z góry, dla kompozytora i wykonawcy dowolnego gatunku (chorał Bacha czy solo na kornecie Louisa Armstronga) łączy się z innymi ludzkimi duszami i w ten sposób rezonuje z powrotem do Centrum, do Środka-Ośrodka. Światy przenikają się. 

______________________

Hierarchia jest sercem syntezy

Bardzo ważne jest, aby Ludzkość uzyskała prawdziwy obraz Hierarchii, Duchowej Hierarchii Mistrzów Mądrości, najlepiej jak potrafi. Aby tak się stało, cała idea „hierarchii” musi zostać wyjaśniona. Obecna dwoistość czy dualizm hierarchii i równości musi zostać pokonana. Hierarchia jest Sercem Syntezy, naturalnym przepływem energii/siły w górę i w dół, a każda jednostka przyjmuje i wydaje zgodnie ze swoimi możliwościami i przyjętą odpowiedzialnością. Hierarchia zagraża tylko oddzielającemu się niższemu umysłowi i odwrotnie, używa tej idei hierarchii do samolubnych celów. Wszystkie różnice klasowe są ideą hierarchii zniekształconą przez iluzję separacji, oddzielności. Idea wdzięczności przebiega przez hierarchię, a wdzięczność wyższego za niższego i odwrotnie. Tylko wtedy, gdy są ci, którym można służyć, służebnik, sewaka, może służyć. Jedno ramię sięgające w górę, aby je podnieść, drugie wyciągnięte w dół, aby je podnieść, to podstawa hierarchii. Hierarchia jest zasadniczo łańcuchem bytów w systemie syntetycznym. 

______________________

IQ - Fakty i Mity Testów Inteligencji

IQ - Fakty i Mity o Inteligencji i Testach Inteligencji 

W ujęciu A. Bineta (1905) inteligencja to przede wszystkim zdolność do wydawania trafnych sądów (ocen, osądów, a zatem jogiczna viveka), zwłaszcza w odniesieniu do problemów i sytuacji dnia codziennego. Myślenie człowieka inteligentnego jest ukierunkowane, czyli prowadzone według skutecznego planu zmierzającego do rozwiązania problemów. Binet jest autorem pierwszych stosowanych w praktyce, opartych na tych założeniach, testów pomiaru inteligencji, rozwiniętych później w USA przez L. Termana. W 1912 W. Stern zaproponował przedstawianie wyników testowego pomiaru inteligencji za pomocą tzw. ilorazu inteligencji. Jak wiadomo, inteligencja to sprawność w zakresie czynności poznawczych. Eksperci w dziedzinie badań nad inteligencją są zgodni jedynie co do tego, że inteligencja jest zdolnością uczenia się na podstawie własnych doświadczeń oraz zdolnością przystosowania się do otaczającego środowiska, a tak rozumiane cechy charakteryzują nie tylko człowieka, spotyka się je również u zwierząt. Inteligencja ujmowana jako cecha ludzkiego umysłu to zdolność myślenia, rozwiązywania problemów oraz angażowania adekwatnych do okoliczności procesów poznawczych (takich jak np.: uczenie się, szybkość przetwarzania informacji, zasoby uwagi i skupienia, pamięć robocza, kontrola poznawcza), od których zależy skuteczność przystosowania się do nowych sytuacji i sprawność działania. 

Zagadka na Inteligencję: Ile tygrysów widzisz na tym zdjęciu/obrazie

Szacuje się, że połowa populacji naszej planety ma IQ na poziomie 90-110 punktów, a dwie trzecie, nawet około 70 procent ma w przedziale 85-115 punktów. W rozwiązywaniu zadań na logikę można się wytrenować ćwicząć mózg regularnie. Testy na IQ mają tę samą wadę, co nowe matury - a profesorowie, przyjmując kandydatów na studia wiedzą, że wynik maturalny niewiele mówi o realnych możliwościach studentów. Oczywiście nie jest tak, że naturalny potencjał czlowieka i jego mózgu nie gra roli. Jeśli ktoś jest zdolny, nie potrzebuje wielu ćwiczeń, by zdobywać wysokie wyniki podczas rozwiązywania zadań typu logiczno-matematycznego. Natomiast przyjmując kandydatów na studia nigdy nie wiadomo, czy dana osoba osiągnęła wysoki wynik, bo taki potencjał posiada, czy może po prostu włożyła dużo pracy, by ten wynik zdobyć. Aby z powodzeniem rozwiązywać testy na IQ przede wszystkim potrzebna jest umiejętność logicznego myślenia i odrobina naturalnych zdolności. Testy Mensy są zbliżone do tych, które dostępne są dla każdego, a różnią się przede wszystkim tym, że typowych zadań z matematyki tam nie ma. Aby wejść w szeregi organizacji takiej jak Mensa trzeba na teście osiągnąć minimum 148 punktów w skali Cattella czyli 135 w skali inteligencji Wechslera. W tego typu zadaniach jak w testach IQ wykorzystywane są pewne triki, które są powtarzalne. Jeśli ktoś rozwiązuje takich testów dużo i udaje mu się odkryć te triki, to z każdym kolejnym zadaniem wyłapanie który trik został zastosowany przyjdzie mu znacznie szybciej i łatwiej, to kwestia treningu. 

Najogólniej inteligencję można rozumieć jako zdolność przystosowania się do okoliczności dzięki dostrzeganiu abstrakcyjnych relacji, korzystaniu z uprzednich doświadczeń i skutecznej kontroli nad własnymi procesami poznawczymi. Badacze psyche zawężają zresztą tę definicję jeszcze bardziej, mówiąc o inteligencji jako zdolności do myślenia abstrakcyjnego, dzięki której człowiek może rozwiązywać zadania umysłowe wymagające oderwania się od konkretnych cech zadania i sytuacji. Współczesne definicje inteligencji można podzielić na trzy główne grupy: 

1) Inteligencja jest określana jako zdolność uczenia się na podstawie własnych uprzednich doświadczeń. Osoba inteligentna może popełnić błąd, ale raczej go nie powtórzy, gdyż umie wyciągać wnioski z wydarzeń przeszłości. Będzie też próbowała wykorzystać uprzednie doświadczenia w pewnej dziedzinie lub w związku z określonym rodzajem zadań, planując bieżące czynności intelektualne. 

2) Inteligencja to zdolność przystosowania się (adaptacji, synchronizacji) do otaczającego środowiska. Osoba inteligentna zachowuje się adekwatnie do okoliczności, a jeśli nie przestrzega reguł panujących w środowisku, to czyni to z chęci kontestacji, a nie z braku rozeznania wśród tych reguł czy też z powodu nieumiejętności wypracowania przystosowawczych wzorców działania. 

3) Inteligencja to także zdolność metapoznawcza, czyli rozeznanie się we własnych procesach poznawczych i zdolność ich kontrolowania. Osoba inteligentna używa umysłu bardziej refleksyjnie i jest w stanie intencjonalnie sterować własnymi procesami poznawczymi, rozwijać wgląd. Medytacje refleksyjne pomagają rozwijać i uporządkować zdolności metapoznawcze, także omeny istotne dla zmysłu intuicyjnego poznawania. 

Trzeba jednak kategorycznie powiedzieć, że każdego człowieka nie daje się wyszkolić na geniusza, gdyż oprócz sprawności intelektu potrzeba jest jeszcze ogromna wiedza, prawdziwa wiedza złożona z faktów. Widzimy wiele osób, których nie da się wyćwiczyć na masterów logicznych łamigłówek rozwijających inteligencję. Są jednak potrzebne jakieś uzdolnienia, jednak nie musimy ich nazywać ponadprzeciętnymi, to raczej ogólna sprawność przodomózgowia, płatów czołowych mózgu, zdolność do myślenia abstrakcyjnego. Chodzi o to, że podobny wynik osiągnie osoba, która ma bardzo duże uzdolnienia i nie rozwiązywała takich zadań wcześniej, co osoba o przeciętnym potencjale, która ćwiczyła bardzo dużo rozwiązywanie zagadek logicznych i matematycznych. 

ASCENDENT - Znak Wschodzący Horoskopu

Ascendent - Znak Wschodzący w Horoskopie 

Ascendent, Lagna - to bardzo ważny element horoskopu. Ascendent to taki sekretny znak zodiaku, który można poznać tylko dzięki dokładnej godzinie urodzenia. Mówi o tym, jakie wrażenie wywierasz na innych. Gdy ktoś w Europie lub Ameryce pyta cię: "Spod jakiego jesteś znaku?" ma na myśli to, w jakim znaku zodiaku przebywało Słońce w momencie twoich narodzin. Na Wschodzie, w Arabii, Persji i Indii na pytanie o znak zodiaku podawano zwykle znak w którym przebywa Księżyc, gdyż lepiej oddaje osobowość i charakter człowieka. Prawda jest taka, że znak słoneczny pokazuje tylko ogólne cechy charakteru właściciela horoskopu natalnego. Równie ważny, a nawet ważniejszy jest bowiem znak wschodzący, czyli Ascendent (to nie tylko punkt na kole horoskopu ale cały Znak Zodiaku, a dokładniej stacja księżycowa, Nakszatra oraz Dekana (Dekanat, Drekkana) jakie przechodzą przez horyzont na Wschodzie, przez linię wschodzenia ciał niebieskich tak, aby stawały się widoczne). Ascendent w horoskopie urodzeniowym to bardziej naukowo punkt przecięcia horyzontu i ekliptyki (linii drogi Słońca przez Zodiak) w momencie twojego przyjścia na świat. Trzeba znać jak najdokładniej godzinę swojego urodzenia, najlepiej z dokładność do przynajmniej czterech minut. 

O czym mówi Ascendent (Lagna)? 

Ascendent to twarz, jaką pokazujesz światu, pierwsze wrażenie, jakie wywierasz na innych. Wpływa na twój wygląd zewnętrzny, zachowanie, upodobania do określonego stylu ubierania się. Co ciekawe, ascendent może wzmacniać lub osłabiać cechy słonecznego znaku. Załóżmy przykładowo, że osoba urodziła się w znaku Barana, który słynie z tego, że jest energiczny, pewny siebie i robi dużo zamieszania. Okazuje się jednak, że ma ascendent przykładowo w nieśmiałych i wrażliwych Rybach. Otoczenie może więc odbierać osobę nie jako hałaśliwego Barana, ale jako delikatną i wycofaną Rybkę, myląc się znacząco w ocenie charakteru (trzeba dłużej pobyć z osobą, aby zauważyć co skrywa maska Rybki na Baranim Słońcu). Zdarzają się też sytuacje, gdy mówimy, że ktoś jest "typowym Lwem" czy "typowym Skorpionem" – zwykle dzieje się tak wtedy, gdy dana osoba ma Słońce i ascendent w tym samym znaku. W takim wypadku ascendent wzmacnia bowiem cechy znaku słonecznego. Jest tak najmocniej dla koniunkcji czyli Słońce i Ascendent w tej samej Dekanie lub/i w tej samej Stacji Księżycowej (Arabskiej, Perskiej czy Indyjskiej Nakszatrze). 

Ascendent to ważny punkt w horoskopie, a szerzej bardzo ważny Pierwszy Dom i Znak horoskopu. Należy do astrologicznej Świętej Trójcy (ASCENDENT, SŁOŃCE, KSIĘŻYC), określającej trzon naszej osobowości. Najważniejsza w ustaleniu położenia ascendentu jest dokładna godzina urodzenia, ponieważ osie kosmogramu wędrują bardzo szybko, co 4 minuty zmienia się jeden stopień, a znak zodiaku ma 30 stopni czyli co dwie godziny zegarowe zmienia się znak zodiaku na ascendencie. Ascendent, znak ascencdentu i dekanat pokazuje, jak zachowujemy się w sytuacjach nowych, w czasie zaskoczenia, w sytuacjach nieznanych. Raz do roku kiedy Słońce tranzytuje poprzez nasz Ascendent (poprzez Znak Ascendentu przez około miesiąc, a przez stopień przez jedną dobę) czujemy zwykle przypływ sił, więcej radości i optymizmu, jesteśmy bardziej towarzyscy, a szczęście nam sprzyja. To taki doroczny tranzytowy solarny dzień ponownych narodzin! Dla dawnej astrologii profesjonalnej, w tym helleńskiej, perskiej, arabskiej i indyjskiej, ważniejsze jest położenie Ascendentu (Lagna) od położenia natalnego Słońca, które jest istotniejsze dla tej części astrologii, która służy jedynie rozrywce, gdyż znając dzień łatwo znajdujemy położenie Słońca i coś tam możemy powiedzieć człowiekowi w postaci paru rad na przyszłość. 

Ascendent to w astrologii punkt na ekliptyce zwanej Drogą Słońca (Ravi-Margah, Heliodrom), który wschodzi w określonym momencie i miejscu na Ziemi. Jego położenie uzależnione jest od dokładnego czasu wydarzenia i współrzędnych geograficznych danego zdarzenia (narodzenia człowieka, ślubu, rozpoczęcia budowy domu, przeprowadzki, rozpoczęcia wojny, otwarcia fabryki etc). Tradycyjne źródła wiedzy astrologicznej głoszą, że Ascendent jest jednym z najważniejszych i najbardziej "czułych" punktów w horoskopie, który ma wpływ na wygląd człowieka, jego osobowość, pierwsze wrażenie wywierane na innych, sposób w jaki wchodzi w relacje z otoczeniem, a nawet nastrój, jaki panował podczas jego narodzin. 

Zaćmienie Księżyca - Zjawisko Demoniczne

Zaćmienie Księżyca - 19 listopad 2021 

Nadchodzi astrologicznie najmroczniejsze zjawisko jesieni roku 2021, wywołujące długotrwałe zmiany. Pełnia Księżyca (Purnimah) w Znaku Byka (Księżyc jest w Znaku Byka) nie będzie mieć nic wspólnego ze spokojnym uziemieniem. Ten, kto przetrwa i przeżyje aktualny zaćmieniowy tydzień czy pięć dni w okolicy zaćmienia Księżyca, będzie gotowy na każdy scenariusz jaki zgotuje los czyli fatum. Sprawy mogą przybrać dramatyczny obrót, gdy na niebie zabłyśnie tarcza pełni Księżyca. Jej część tym razem zostanie zaciemniona, co tylko zwiastuje przełomowe zmiany, mroczne zmiany. Trudne zjawiska będą jednak korzystne dla znaków Skorpiona, Strzelca oraz Koziorożca, co nie dziwi, gdyż połowa Strzelca i Koziorożca to galaktyczne Imum Coeli z Ciemnymi Mgławicami oraz wielką Czarną Dziurą nad którą krążą wszystkie gwiazdy Drogi Mlecznej. Te trzy znaki zodiaku zaskakująco odnajdą się w nadchodzącym chaosie zaćmieniowym. 

Zaćmienie Księżyca zwykle przyspiesza przeznaczenie (fatum), którego w żaden sposób nie można uniknąć, przyspiesza fatum, chociaż fatum nie zawsze jest typowo doświadczane jako zły los. Fatum to ogólnie wszystko to, co w ludzkim życiu jest już karmicznie wykrystalizowane tak, że pozostaje niezmienne i nie można tego uniknąć, a zatem wszystko to, co jednak musi się wydarzyć, nawet pomimo starań o zmianę losu. Jeśli coś ma się rozpaść to się rozpadnie, jeśli ktoś ma umrzeć musi umrzeć, a jeśli ktoś ma wyzdrowieć, to wyzdrowieje, pomimo bardzo złych prognoz i przygotowania aktu zgonu przez lekarza. Co ma wisieć nie utonie, ale niestety często bardziej działa to w odwrotną stronę, że kto ma się pogrążyć, ten na pewno się pogrąży. 

Zaćmienie Księżyca - wejście Księżyca w cień rzucany przez Ziemię

W astrologii zaćmienia Luny czyli Selene (Ćandra/mas) aktywują smocze węzły księżycowe, odpowiadające za naszą przeszłość oraz przyszłość zapisaną nam w gwiazdach. Pod ich wpływem dochodzi do wydarzeń, jakich w żaden sposób nie można uniknąć. Mówiąc prościej, zaćmienia Księżyca są punktami zwrotnymi w naszym życiu, często przez węzeł straty bądź rozpadu. Zmiana to czynnik popychający rozwój i na początku może być dla nas niewygodna, a nawet przykra, odczuwana jako solidny kopniak od losu, bardziej lub mniej dołujący. Kopniakiem może być pełnia Księżyca w Byku i jej niefortunne zaćmienie Księżyca przynoszące burzę zmian, niefortunne, gdyż położone u swego początku pomiędzy blisko siebie leżącymi Punktami Fortuny (Szczęścia) i Daimona (Demona, Asura). Ostatnie dni Słońca w Znaku Skorpiona mogą być solidnym jadowitym ukąszeniem, a na dodatek w wielu krajach ujawniły się w miesiącu skorpionim (październik/listopad) ataki skorpionów i jadowitych węży. 

Zaćmienie rozpoczyna się rano 19 listopada 2021 o godzinie 7.02 widocznym w części północno-zachodniej Polski wejściem Księżyca w półcień Ziemi zasłaniającej Księżycowi Słońce i jego światło. W XXI wieku to jak dotąd najdłuższe zaćmienie Księżyca, które potrwa 3 godziny 28 minut i 23 sekundy (210 minut). Zaciemnione zostaje 97 procent tarczy księżycowej, co daje nieomal zaćmienie całkowite. Najdłuższe zaćmienia Księżyca są wtedy, gdy Księżyc jest w okolicy apogeum swojej orbity czyli na jej łuku najdalszym Ziemi. Księżyc znajdzie się w czasie zaćmienia i pełni w odległości 404 574 km od Ziemi. Z Księżyca w czasie zaćmienia Księżyca widzimy po prostu zaćmienie Słońca przez Ziemię. 

Zaćmienie Księżyca może być widziane jedynie w zachodnich oraz centralnych regionach Polski, na kilka chwil przed zachodem Księżyca, a 19 listopada 2021 dojdzie do niego wcześnie rano, teoretycznie już około godziny 6:58. Zaćmienie Księżyca 19 listopada 2021 będzie lepiej widoczne na północnych i zachodnich krańcach kontynentu europejskiego, a południowo-wschodnia część Polski wcale nie zobaczy zaćmienia, które wedle astrologii ma najbardziej ściemniający wpływ na tych obszarach Ziemi, na których jest dobrze widoczne. Od zawsze tradycje astrologiczne, zarówno grecka i rzymska jak babilońska, kabalistyczna, perska, chińska i indyjska przypisują zaćmieniom złowieszcze działanie sił ciemności i mroku, działanie i wpływ sił zła lub nawet złowieszczych sił piekielnych. 

Najgorsze Żony z Imienia i Znaku Zodiaku

Najgorsze, złe, fatalne i pechowe żony z Imienia i Znaku Zodiaku 

Imię to osobista nazwa nadawana osobie przez ród i rodziców oraz grupę społeczną, do której należy. Wraz z ewentualnym drugim imieniem oraz nazwiskiem stanowi u większości ludów podstawowe określenie danej osoby. Zobaczmy, kobiety o jakich imionach i znaku zodiaku uznawane są za najgorsze żony. Imiona są rozpatrywane wedle wibracji numerologicznych czy gematrycznych, wedle czterokolumnowego portretu numerologicznego Imiania. Tym mocniejszy wpływ i działanie Imienia, im bardziej wyraziście jest ono używane przez osobę. Często rodzina nadaje dziecku Imię, aby wyposażyć je w pewne cechy, „zaprogramować” jego przyszłość lub odwrócić nieprzychylny bieg wydarzeń. Imię w przeszłości było wróżbą, błogosławieństwem, życzeniem, które powinno być zgodne z jego znaczeniami, jednak istotniejsza od znaczenia jest wibracja numerologiczna, tyle, że nie chodzi tutaj o jedną końcową cyferkę, a o bardziej szczegółowy obraz Imienia i jego wibracji gematrycznych w portrecie G-NPS. 

To, jakie imię nosimy może determinować nasz styl życia, preferencje, charakter, a nawet predyspozycje zawodowe. Okazuje się, że imiona mogą także świadczyć o tym, czy w naszym życiu częściej będzie gościł pech, czy raczej urodziliśmy się pod szczęśliwą gwiazdą. Wiele rodziców, gdy wybiera imię dla dziecka, przywiązuje wagę nie tylko do jego brzmienia, ale i znaczenia oraz archetypu w kulturze i sztuce. Czasami okazuje się, że imię, które rozpatrywaliśmy, ma niechlubną sławę, jak słynna Nana, imię kurtyzany noszone zresztą jako pseudonim przez wiele prostytutek. Sporo jest imion, które pod tym względem są pechowe, przynoszą w podświadomości zbiorowej czy nieświadomości złe skojarzenia, kreują kiepski los. Życie pisze różne scenariusze, raz jest w życiu kolorowo jak w bajce, a innym razem denerwujemy się, kiedy coś nam nie wychodzi. Jednak należy pamiętać, że zwykle po każdej burzy wychodzi słońce, dlatego nieszczęśliwe momenty zawsze przemijają. Niestety są na tym świecie takie osoby, które ewidentnie mają w życiu pecha i dosłownie nic im nie wychodzi. Pech prześladuje ich na każdym kroku, a w dodatku spędza sen z powiek i psuje humor, a bywa że zło czai się w bardziej wyrafinowany sposób. 

Gwiazdozbiór Skorpiona na mapie nieba - nie mylić ze Znakiem Skorpiona jako odcinkiem Ekliptyki 1/12 Zodiaku, 30 stopni, obiegającym zodiak w Roku Ptolemejskim

Tradycja rozpoznawania tak zwanych "fatalnych imion", szczególnie u kobiet sięga dalekiej starożytności. Archetyp "femme fatale" (czytaj: fam fatal), fatalnych kobiet, istnieje w kulturze, folklorze i mitach wielu kultur od najdawniejszych czasów. Starożytne mityczne lub legendarne przykłady to Lilith, Kirke, Medea, Clytemnestra, Lesbia, Tamamo no Mae i Visha Kanyas. Historyczne przykłady z czasów klasycznych obejmują Kleopatrę i Messalinę, a także postaci biblijne Dalilę, Jezebel i Salome. Przykładem z literatury chińskiej i tradycyjnej historii jest Daji (Dadźi). Dobrze znane przykłady historyczne to Helena z Troi (Helene) oraz Julia z tragedii "Romeo i Julia". Z legend arturiańskich i świata ezoterycznego mamy także  Morgan le Fay czyli popularną "Leidy" Morganę z cyklu Król Arthur, Merlin i rycerze okrągłego stołu. Morgana jest takim archetypowym wzorcem fatalnej kobiety na podobieństwo biblijnej Ewy, która konszachtowała się z siłami zła, w końcu dając Adamowi do zjedzenia zakazany oszołamiający owoc i sprowadzając liczne nieszczęścia, w tym wypędzenie z ogrodów niebiańkiego Raju i nędzne życie na wygnaniu.  Młodsze kobiety, nieletnie, szerzej zwane są współcześnie z francuska "fille fatale" (czytaj: fi fatal) czyli fatalne podlotki, fatalne dziewczyny czy poważniej "śmiertelne nastolatki". 

Jedną z metafizycznych zasad przy nadawaniu imienia dziecku jest, że nie wolno nadawać imienia w rodzinie takiego samego jak miała jakaś przedwcześnie zmarła osoba, długo i ciężko chorująca, tragicznie zmarła w wypadku czy katastrofie, zmarła wskutek zarazy, kaleka, poważnie chora psychicznie, która straciła majątek sprowadzając biedę i nędzę na siebie i rodzinę, popełniła samobójstwo lub zabójstwo kogoś z rodziny etc. Wszystkie takie imiona są w rodzie zakazane na wiele pokoleń, przynajmniej aż o takim przodku/przodkini czy krewnym pamięć całkiem wygaśnie. Z tego samego powodu ezoteryka i kabbalah oraz psychologia transpersonalna w swoim doradztwie, zaleca aby omijać imiona legendarne, które uwikłane były w jakiś rodzaj złej działalności czy doświadczyły wielu nieszczęść. Odpada nie tylko Helena, z powodu nieszczęść w Troi, ale także biblijne postacie jak Ewa (Eva, Eve, Havah lub Chava etc) czy Salome i Salomea, Jezebel czy Jezabel i polska Izabela, Dalila, Lilith lub Lilit, a także Julia (za romans nieszczęśliwy z Romeo), Morgana - za paranie się szkodliwego rodzaju czarnoksięstwem i bardziej za wyprodukowane liczne nieszczęścia przez swoje mroczne knowania. Postaci mocno utkwione w świadomości zbiorowej społeczeństwa czy kręgu kulturowego o obrazie ofiary, pecha, wielu nieszczęść, tragicznej śmierci, ciężkich chorób po prostu omijamy jako imieniodawców czy jako złe archetypy skojarzeniowe obrazujące Imię. 

Inna zasada powiada, że nie daje się dzieciom imion mitologicznych pochodzących od mitycznych istot z zaświatów, od demonów ani od bóstw, gdyż wiele z tych istot także dobrych bóstw niejako kreuje swoimi mistycznymi czy magicznymi mocami i wpływami dodatkowe obciążenia lub specjalne wydarzenia losowe. Grecka bogini magii Hekate (Hecate) nie jest imieniem dla dziecka, gdyż może być zwyczajnie zazdrosna o nosicielkę Jej imienia, a to oznacza bardzo nieprzyjemne ciągi zdarzeń w życiu. Hera, małżonka Zeusa też nie lubi tych, co ją małpują, chociażby przez noszenie Jej imienia, o które jest zazdrosna. Można to traktować psychologicznie, jako reakcję zbiorowej nieświadomości w której archetyp niejako przebywa symbolicznie w postaci obrazów z memów wszystkich legend danej kultury i cywilizacji (nazywane to jest reakcją egregora, archetypu postaci, niejako w zbiorowej pamięci pokoleń). Podobnie nie daje się imion istot wobec których sprawowany jest aktywny kult religijny, gdyż podobnie przyciąga to wiele nieprzyjemności za naruszenia tabu czy normatywu moralnego wymaganego przez bóstwo. Święte Imiona Boga oraz imiona służące do inwokacji bywają objęte pewnymi regułami co do ich wymawiania i stosowania, a wiele codziennych sytuacji nie pozwoli na respektowanie reguł świętości, czystości czy chociażby podniosłego nastroju zarezerwowanego dla inwokowania imion-właściwości głównego bóstwa, Boga czy aspektów boskości i aniołów. Modlenie się do biblijnego archanioła Gabriela będzie nieskuteczne i źle kojarzone albo śmieszne, jeśli kolega z dzielnicy jest pijak, łajdak i kryminalista o do tego dziwkarz i ma na imię Gabriel. 

Sadhe Sati - Saturn i Natalny Księżyc w Horoskopie

Tradycyjna astrologia profesjopnalna kryje wiele tajemnic o jakich wiele osób zajmujących się astrowiedzą, astrozofią czy nawet astromagią nawet nie śniło, a są bardzo pomocne i przydatne w predykcjach i wglądach poprzez astrologiczne Pojedyńcze Oko zwane Kołem Horoskopu. Jedną z takich tajemnic dobrego astrologa oraz astromaga jest Sadhe Sati - Saturniczny Cykl Żniwny. 

SADHE SATI - TRANZYT SATURNA PRZEZ NATALNY KSIĘŻYC 

Sadhe Sati, także Sade Sati, to nieomal najbardziej intrygujące i onieśmielające zjawisko w astrologii, jest najczęściej  kojarzone z trudnościami i wyzwaniami, a także powszechnie uważane za fazę negatywną czy maleficzną, przynajmniej dla osób z tak zwaną ciemną czy złą karmą do odrobienia. Aby poprawnie przeanalizować wpływy Sadhe-Sati, ważne jest, aby zrozumieć umiejscowienie Saturna (Kronos, Śani) w Horoskopie, jego aspekt na kosmogramie urodzenia, a także planetarną masę fluktuacji, której osoba badana astrologicznie doświadcza. Jednakże, jest to okres w życiu człowieka, w którym Saturn, twardy nadzorca karmiczny, sprawdza zdolność znoszenia trudności, testuje cierpliwość, uczciwość i wytrwałość. Osiągnięcie sukcesu w tym okresie zwykle będzie trudne, ponieważ nie można od razu uzyskać pożądanych rezultatów, ale trzeba pracować i poczekać na owoce, tak trochę jak rolnik, który musi poczekać aż plony wyrosną, dojrzeją i są gotowe do zebrania w czasie żniwa. Jeśli wybrana ścieżka życia jest nieprawidłowa lub znajdujesz się na rozdrożu, tranzyt Saturna przez Sadhe Sati pomoże ci zrealizować i zbadać twój prawdziwy potencjał. Czy ci się to podoba, czy nie, Saturn ma surowe podejście i będzie wymagać od ciebie sprostania stawianym wyzwaniom dla twojego tak bardzo potrzebnego rozwoju. Pamiętaj, ciężkie czasy nie trwają długo, a trudni ludzie także przemijają. 

Planeta Saturn - Kronos - Śani

Planeta Saturn jest władcą karmana, a rezultaty naszej przeszłej karmy są najbardziej widoczne właśnie podczas okresu Sadhe Sati. Wielu ludzie obawia się Śani Sadhe Sati z powodu możliwych złych skutków związanych z tym okresem. Saturn jest złowrogą, złoczynną czy lepiej powiedzieć maleficzną planetą z pięciu jasnych planet widzialnych, więc właściciele Horoskopów muszą walczyć podczas Sadhe Sati, ale nie ma się czego bać, szczególnie jak się żyło dobrze, moralnie, uczciwie, tworząc jasny i dobry karman. Saturn działa podobnie jak strażnik, chwytając nas za kołnierz i sprawiając, że widzimy rzeczywistość taką jaka jest (w końcu dociera do człowieka prawda). Karze nas jako fatum losu za nasze błędy, podobnie jak naszych rodziców, ale nie z pogardy, ale po to, by nauczyć nas ważnych życiowych lekcji. Nie ma badania karmana w Horoskopie bez analizy jakości okresów Sadhe Sati, wraz z kilkoma dodatkami do tego cyklu. 

Saturn jest jakby trucizną, a Księżyc (Selene, Ćandra/mas) jest energetycznym mlekiem, które usuwa trucizny. Alergia na mleko występuje karmicznie u osób, które są wewnętrznie mocno zatrute lub nawet uszkodzone przez trujące emocje i toksyczne myśli, tak, że nie znoszą mleka, które jest odtrutką na toksyczne jady emocjonalno-mentalne. Kiedy tranzytowy Saturn znajduje się w pobliżu urodzeniowego Księżyca, jest zobowiązany do pewnego stopnia skazić życie właściciela Horoskopu, w zależności od znaku, na którym jest umieszczony, relacji z władcą znaku i ogólnej siły Saturna (jego jasności i aspektów). Im bliżej Księżyca urodzeniowego znajduje się Saturn, tym poważniejsze bywają skutki oraz odtruwanie, a czasem także objawy toksycznego zatrucia jadami. Pewne efekty występują raz na miesiąc, kiedy Księżyc mija Saturna w swojej drodze na ekliptyce, jednak poważniejsze okresy ujawniania i odtruwania są wtedy, kiedy Saturn mija natalne (urodzeniowe) położenie Księżyca, zodiakalny znak Księżyca, a także znaki silnie z nim związane, w tym czwarty (kwadratura) oraz ósmy licząc od znaku Księżyca jako pierwszego w ciągu w kierunku obiegu znaków i planet w ruchu prostym w zodiaku. Im bliżej tranzytu Saturna jest stopień Księżyca, tym najpoważniejszy może być wpływ Sadhe Sati. Nie tylko urodzeniowa Księżycowa Nakszatra (obszar 13,5 stopnia w którym jest Księżyc), ale sam Saturn daje również maleficzne rezultaty w pobliżu Ascendentu (znaku wschodzącego), w pobliżu acendentalnej Nakszatry (stacja księżycowa) oraz Raśi (znak zodiaku). 

Dusze Ludzi Indygo - Aura Dzieci Indygo

Dusze Ludzi Indygo - Dzieci i Dorośli z Duszą i Aurą Koloru Indygo

(1) Dusze Indygo to ludzie, który żyją z "otwartymi oczami", dostrzegają rzeczywistość taką jaką jest. Są świadomi swojego istnienia i tego, że są częścią czegoś większego od nich, częścią wielkiego Kosmicznego Cyklu, częścią Wszechświata, jakkolwiek by tego nie nazwać.  Ta wiedza jest przeznaczona dla wszystkich osób od początku ich życia aż do krańcowego wieku starszyzny. Każdy, kto jest Indygo może rozmawiać na tym samym poziomie z innymi osobami nawet o wiele starszymi albo o wiele młodszymi. Wiek nie gra istotnej roli, chociaż dusze Indygo łapią intuicyjnie i logicznie sens duchowej hierarchii i starszeństwa. Na pewnym poziomie wszyscy jesteśmy sobie równi w świadomości, w klasie rozwoju świadomości - z wiekiem przychodzi przecież tylko doświadczenie, ale z pewną mądrością i świadomością się rodzimy, a potem rozwijamy i wzrastamy. Pamiętamy, że nie ważne czy mamy dziesięć czy pięćdziesiąt lat, dusze Indygo pozostają wiecznie duszami Indygo, przynajmniej z perspektywy kilku wcieleń, gdyż jest to linia ewolucji dusz ludzkich. Dusze Indygo są zwykle trochę saturniczne, co oznacza, że nawet jak są dziećmi to myślą i funkcjonują w sposób bardziej dojrzały od większości grupy rówieśniczej, a przy tym dobrze sobie radzą w sytuacjach krysowych, jak podjęcie reanimacji kolegi po wypadku, wezwanie pogotowia czy gaszenie pożaru. 

Odcienie Koloru Indygo

(2) Jeśli identyfikujemy się choć w pewnym stopniu z tym, co w książkach i internecie, na najróżniejszych forach, pisze się na temat ludzi i Dusz Indygo, to możliwe, że jest się takim czy taką, Duszą Indygo, także jeszcze jako dziecko. Pamiętajmy, że część tego, co na temat dusz Indygo ludzie wypisują, jest po prostu godne pożałowania i nie musimy się sugerować wszelakimi krotochwilnymi obserwacjami czy opisami osób, które chcą się zaliczać do dusz Indygo ale nimi nie są, a powinny leczyć i korygować swoje złe charaktery na jakiejś terapii (ADHD, borderline, Asperger czy autyzm to nie jest Indygo i nic z Duszami Indygo wspólnego nie ma). Jednakże, na pewno jest kilkanaście cech i jakości, które wyraźnie wyróżniają dusze i ludzi Indygo, koloru aury, który składa się z niebieskiego oraz fioletu dobrze wymieszanych w barwę jednolitą Indygo. Dusze ludzi Indygo lgną do medytacyjnych praktyk ze Światłem, metod takich jak leczenie kolorami, praca z aurą, lubią odzież mocno niebieską, bluzę w kolorze Indygo lub niebiesko-fioletową, wielu zbiera szafirki lub ametysty albo lapis lazuli - kamyczki w kolorach Indygo, bo to dla Indygo jest bardzo naturalne. 

(3) Dusza Indygo, kiedy zobaczy niebiesko-fioletowe zdjęcie gwiezdnej gromady Plejad (Krttika) nie może już oderwać wzroku od tej małej gromady kulistej gwiazd i wypatruje oraz odczuwa słodką energię jaka spływa nieustannie wraz ze Światłem z Plejad. Można powiedzieć, że Światło z Plejad karmi dusze Indygo i pomaga im się rozwijać. Wrażliwość na Plejady i koniunkcje planet z Plejadami jest jedną z wyrazistych cech ludzkiej Duszy Indygo. Dusze Indygo od dzieciństwa spoglądają w Kosmos, patrzą do góry na Niebo, na Gwiazdy, czują zarówno magię Księżyca w Pełni jak i tchnienie wolności płynące od dalekich gwiazd i ich planet, czują magię Kosmosu, magię gwiazd, są wrażliwe na Światłość płynącą z jasniejącego Nieboskłonu. Pogodne zimowe wieczory na pewno upłyną na spoglądaniu w niebo na Plejady, na ich poszukiwaniu, znajdowaniu i zatapianiu się w magicznie upajający blask tych mistyczno-magicznych gwiazd. 

(4) Ludzie z Duszami Indygo zwykle szybko uczą się odróżniać ludzi z jasną aurą od ludzi z ciemną aurą, co w wizjach sennych często pojawia się jako ludzie w bieli oraz ludzie w czerni. Wielu ma wrodzony od dziecka wstręt do kolorów czarnych, szarych i brunatnych, a wybiera jasne barwy pochodzące ze słonecznych promieni, czyste kolory, nawet w poszerzonych skalach, zatem nie tylko trzech czy pięciu kolorów ale siedmiu i dwunastu kolorów jasnych i czystych, słonecznych. Dusza Indygo nie cierpi pomieszczeń urządzonych w tonacjach czerni ani szarości. Niektórzy Indygo nie widzą kolorów aury ale mają świadomość, odczucie, że aura jednych jest jasna, lekka, podnosząca, a aura drugich ciemna, ciężka i przygnębiająca. Można znaleźć wiele Dusz Indygo w klubach radiestezyjnych, wahadlarskich czy stowarzyszeniach rozwoju zdolności parapsychicznych. Ogólnie Ludzie Indygo chętnie się gromadzą wśród swoich, w różnych klubach, grupach i bractwach postępowych, w klubach rozwoju duchowego z modlitwami i medytacjami oraz rytuałami, mamy tu na myśli duchowo rozwojowe kluby i organizacje, takie wodnikowe z natury albo plejadańskie, mistyczno-magiczne, nastawione na przebudzenie, oświeceniowe czy iluminacyjne. 

(5) Dusze Indygo zwykle mają charakterystyczne cechy w Horoskopach, a generalnie lubią Boską czy Duchową Trójwiedzę, wszystko co ezoteryczne i hermetyczne albo mistyczno-magiczne, lubią numerologię, astrologię, chirologię, lubią białą magię, szczególnie ceremonialną, bo Dusze Indygo są stworzone do odprawiania misteriów, takich magicznych ceremonii z symbolami i głębokim znaczeniem do rozważań i uświadomień. Dusze Indygo zwykle nie rozgraniczają się na czuciowców i myślicieli, gdyż czucie i myślenie logiczne są u Dusz Indygo mocno połączone, stopione w jedną Czuciowiedzę. Intuicja i Logika są jakby tym samym, a przynajmniej są jednym współpracującym aparatem wewnętrznym, bo inaczej nie można być Duszą Indygo. Mistrzowie Duchowi tacy jak El Moryah pracują na promieniu ewolucyjnym świadomości Dusz Indygo, a zawansowani Adepci nauk i praktyk ścieżki Mistrza Moryah czy Hermesa Trismegistosa zwykle są mocno związani z ewolucją Dusz Indygo. 

Zaćmienia Słońca i Księżyca - Węzły Rahu i Ketu

Zaćmienia Słońca i Księżyca oraz Węzły Rahu i Ketu

Zaćmienie, w ogólności, to zjawisko astronomiczne polegające na tym, że cień jednego ciała niebieskiego pada na powierzchnię drugiego. Możliwe jest ono, gdy w jednej linii znajdują się oba ciała oraz źródło światła, którym jest zazwyczaj gwiazda jako ciało świecące światłem własnym lub inny obiekt świecący światłem odbitym, co najczęściej zdarza się w przypadku układu Słońce (Helios) i Księżyc (Selene) oraz Ziemia (Gaia). W efekcie takiego położenia, obserwator znajdujący się na obiekcie bliższym źródłu Światła może widzieć jak obiekt dalszy znika zanurzając się w jego cieniu, jak zostaje przysłonięty. W przypadku Ziemi taka sytuacja ma miejsce podczas zaćmienia Księżyca. Obserwator na obiekcie dalszym dostrzega zaś stopniowe zasłanianie i – w przypadku zaćmienia całkowitego – zupełne przysłonięcie obiektu będącego źródłem Światła, a w jego miejscu pojawia się konturowy obraz ciała bliższego. Przykładem takiego zjawiska na Ziemi jest zaćmienie Słońca. 

Zaćmienie Księżyca: A - Słońce, B - Ziemia, C - Księżyc; E - Cień Ziemi, D - Półcień Ziemi

Zaćmienia Słońca i Księżyca należą do spektakularnych, ale stosunkowo rzadkich zjawisk przyrody. Ludzie poświęcali im wiele uwagi od najdawniejszych czasów. Niektóre zapiski historyczne świadczą o tym, że już 2000 lat przed naszą erą ówcześni astronomowie wiedzieli o okresowym występowaniu zaćmień i potrafili je przepowiadać. Dokładny charakter zjawiska zależy od rozmiarów kątowych obserwowanych ciał, oraz od tego, czy posiadają one atmosferę czy nie. Na Ziemi zarówno źródło światła (Słońce), jak i jedyny obiekt, który może – ze względu na niewielką odległość – brać udział w tego typu zjawisku (Księżyc), mają niemal jednakowe rozmiary kątowe (około pół stopnia). W ciągu roku mogą zdarzyć się dwa, trzy, cztery, a nawet pięć zaćmień Słońca. Może wystąpić także nawet pięć zaćmień Księżyca (tylko trzy całkowite), ale łączna liczba zaćmień Słońca i Księżyca nigdy nie przekracza Siedmiu. Lata z siedmioma zaćmieniami zdarzają się rzadko. W ostatnim takim roku, 1982, wystąpiły trzy całkowite zaćmienia Księżyca i cztery częściowe zaćmienia Słońca, a następny rok, 2038, przyniesie cztery półcieniowe zaćmienia Księżyca, jedno całkowite i dwa obrączkowe zaćmienia Słońca. 

Zaćmienie Słońca - Księżyc rzuca cień na Ziemię zasłaniając Słońce

Gdy obiekt przesłaniający źródło Światła ma dużo mniejszy rozmiar kątowy, to mamy do czynienia z przejściem na tle tarczy (tranzytem). Z Ziemi sporadycznie można obserwować przejścia planet Merkurego (Hermesa) i Wenus (Afrodyty) (ostatnie w XXI wieku miało miejsce 6 czerwca 2012) na tle tarczy Słońca. Szczególnym przypadkiem tranzytu jest obrączkowe zaćmienie Słońca, występujące gdy Księżyc podczas zaćmienia znajduje się blisko apogeum. W przypadku gdy obiekt przesłaniający ma znacznie większy rozmiar kątowy niż przesłaniany, zjawisko takie nazywa się zakryciem, zasłonięciem (okultacją). Najczęściej obserwuje się zakrycia gwiazd przez Księżyc. Zaćmienia Słońca zawdzięczamy godnemu podziwu zbiegowi okoliczności, który niekiedy występuje w przyrodzie. Chociaż średnica Słońca jest 400 razy większa niż średnica Księżyca, oba ciała widzimy na niebie jednakowo duże. Toteż Słońce znajduje się dokładnie tyle razy dalej od nas niż Księżyc, ile razy jest większe od Księżyca. W ten sposób w rzeczywistości mniejszy Księżyc może zakryć znacznie większe Słońce. 

Najlepsza data na Ślub w 2021 roku

Najlepsze terminy na ślub, na zawarcie związku małżeńskiego w 2021 roku 

Najlepsze daty na szczęśliwy ślub! W roku 2021 mamy jedynie około 40 do 50 dni dobrych na zawarcie związku małżeńskiego, jeśli weźmiemy pod uwagę tradycyjne składniki, położenie Księżyca na tle gwiazd stałych czy tak zwanych asteryzmów (stacji, nakszatr), a także odpowiednie Tithi czyli dzień fazowy Księżyca czy dzień tygodnia oraz niektóre aspekty planet. Dobrych dni na ślub, na ceremonię zawarcia związku małżeńskiego, zawsze szukamy w oparciu o położenie Księżyca na tle gwiazd, a jedynie część drogi Księżycowej na tle gwiazd (Nakszatr) oraz część Tithi, dni księżycowych, jest odpowiednia dla ceremonii zapoczątkowania drogi życia małżeńskiego. Ważne uroczystości inicjalne, początkowe, należy zawierać w odpowiednim czasie, zgodnie z astrologią i ezoteryką starożytną oraz zgodnie z numerologią daty. Sam dobry dzień tygodnia to za mało, samo dobre Tithi (faza Księżyca co do jednego dnia) to także za mało, sama dobra Nakszatra, położenie Księżyca na tle odpowiednich gwiazd może już być wystarczające bo jest najważniejsze, jednak najlepiej jak wszystkie trzy elementy plus aspekty planet zbiegają się razem, a może być tak, że przez dwa lub trzy miesiące, nie ma zbiegu tych kilku z powyższych wymaganych czynników, wtedy dni na ślub są bardzo niekorzystne w takich okresach, a ludzie zapomniawszy o astrologii i numerologii biorą śluby w bardzo złym i niekorzystnym czasie, także takim, który wręcz gwarantuje niepowidzenie i rozstanie. 

Dobre daty na ślub w 2021 roku

W dobrym dniu i dobrym okresie czasu sprawdzamy jeszcze ceremonię tak, aby nie zaczynała się w godzinie Rahukala, do czego służyć może program Horacal (lub inny typu Rahukala time) pokazujący lokalnie godziny Rahukala, niedobre na rozpoczynanie jakiejkolwiek podróży w tym życiowej podróży jako małżeństwo (ceremonię należy zacząć zdecydowanie przed lub po okresie godziny Rahukala). Jeśli ślub składa się z kilku ceremonii, jak przykładowo ślub cywilny oraz kościelny, a nie zmieści się w jednym dniu, to należy wybrać dwa różne odpowiednie dni o dobrych właściwościach, osobne na każdą ceremonię. Trzeba także pamiętać o lokalnych zwyczajach, takich jak unikanie ślubów w dniu 13 danego miesiąca oraz o godzinie 13-tej w danym dniu i po prostu omijać takie dni czy godziny, nawet jak wypadają w najlepszych księżycowych terminach! Pamiętajmy także, że niektóre całe miesiące księżycowe oraz podobnie solarne bywają niezbyt odpowiednie na zaślubiny małżeńskie, dlatego zostają pominięte w całości w kalkulacjach, chociaż najważniejsza jest dobra, pomyślna Nakszatra czyli położenie Księżyca na tle odpowiednich gwiazd stałych (konstelacji, asteryksów, grup gwiazd). Wyklucza się także dłuższe okresy w których położenie planety Wenus (Śukra) oraz planety Jowisz (Guru) jest niepomyślne dla miłości i zawierania związków małżeńskich (w 2021 roku, od połowy stycznia do połowy kwietnia jest niepomyślna Wenus spalona czyli tak zwana Śukra Tara Asta)! Jeśli jakaś liczba jest dla nas wyraziście pechowa (także zwyczajowo) lub należy do liczb pechowych numerologii, a wypada z wibracji sumy cyfr daty dobrej księżycowo, należy taką datę pominąć i wybrać inną! 

Jak wyglądać może miesiąc całkowicie niepomyślny pokażemy na przykładzie stycznia roku 2021, gdzie przez pierwszych 13 dni stycznia mamy niepomyślny okres solarny, potem 13-16 stycznia nie ma pomyślnej Nakszatry (stacji księżycowej), a 16 stycznia zaczyna się niepomyślny okres aspektów Jowisza (Guru Tara Asta) trwający do 23 stycznia, a potem od 24 stycznia 2021 niepomyślny okres Wenus (Śukra Tara Asta), trwający nie tylko do końca stycznia, ale nawet aż do 23 kwietnia roku 2021, tak zwane spalenie czy zatopienie Wenus (Śukra)! 

Koniunkcja Jowisza i Saturna 21 grudnia 2020

Wielka koniunkcja Jowisza i Saturna 21 grudzień 2020 

Roku 2020 na pewno nie zaliczymy do nazbyt udanych (chociażby z powodu koronawirusów), choć jeśli ktoś jest fanem astronomii czy astrologii i obserwacji wszechświata, ale na pewno zapamięta te dwanaście miesięcy za kilka bardzo interesujących wydarzeń, gdyż była piękna okazja, aby wyjątkowo dobrze przyjrzeć się Marsowi w wielkiej opozycji co zdarza się raz na 15 lub 17 lat, chociaż jest to swoista przystawka do niezwykłego wydarzenia, które następuje 21 grudnia 2020, czyli w dzień zimowego przesilenia, najkrótszego dnia w roku. Wtedy nastąpi bowiem wielka koniunkcja Jowisza i Saturna, zjawisko, w którym obie planety raz na około dwadzieścia lat zbliżają się do siebie na niebie. Koniunkcja, która nastąpi 21 grudnia 2020 roku jest jednak o tyle wyjątkowa, iż odległość między tymi planetami będzie wynosić zaledwie jedną dziesiątą stopnia, około 6 minut łuku. Ostatnie tak bliskie zbliżenie Jowisza i Saturna obserwowano niemal 400 lat temu, w 1623 roku. Wraz ze zbliżaniem się do ostatniego kwartału 2020 roku wkraczamy w okres wyjątkowej koniunkcji cyklicznej z udziałem dwóch największych planet naszego Układu Słonecznego, Jowisza i Saturna. Od kilku miesięcy gdy Jowisz i Saturn niemal równocześnie osiągnęły opozycję, każdego pogodnego wieczoru możemy łatwo ujrzeć tę parkę w niezbyt wygórowanej od siebie odległości, choć na tyle jeszcze dużej, że póki co nie mogliśmy myśleć o objęciu dwóch gazowych olbrzymów jednocześnie w polu widzenia najczęściej stosowanych lornetek. Z przełomem października i listopada 2020 to się zmienia, a przełom jesieni i zimy przyniesie nam istne szaleństwo obserwacyjne dla astrologów i astronomów, na które warto się przygotować i które będzie jednocześnie jednym z najmniej wymagających pod względem sprzętowym. 

Ranga zjawisk jak koniunkcje planet z planetami czy z Księżycem nie jest, co tu dużo ukrywać, wysoka, chociaż dla astrologii koniunkcje Księżyca są podstawą predykcyjną dla przewidywań i wyboru terminów, chociażby na ślub. Koniunkcje zwane w Indii także jogami (joga to koniunkcja, połączenie, zjednoczenie) to jedne z najczęściej powtarzalnych zjawisk, które w ilości kilku występują zwykle w każdym miesiącu. Jedne są bardziej rozległe, inne węższe i efektowniejsze; na obserwacje niektórych musimy wejść w rolę porannych skowronków budząc się o nieprzyzwoitej wczesnej porze doby, a dla ujrzenia innych wystarczy poczekać aż się ściemni i już można działać. Wszystkie te zjawiska stanowią zawsze urokliwy widok i należą do zjawisk najmniej wymagających pod względem sprzętu optycznego, jednocześnie dając szeroką paletę możliwości miłośnikom fotografii krajobrazowej z wykorzystaniem krótkich lub umiarkowanych ogniskowych. Najczęściej do obserwacji wystarczą nam same oczy, a lornetka stanowi tak naprawdę całkiem sensowny sprzęt służący przyglądaniu się tym spotkaniom w większym powiększeniu, niż gołym okiem, ale jeszcze na tyle niewielkim by można objąć dwa czy niekiedy więcej obiektów w polu widzenia lornetki. Teleskopy astronomiczne na tym polu w przeważającej liczbie koniunkcji są sprzętem kompletnie nokautowanym przez lornetki z racji na bardzo małe pole widzenia i stanowią tu sprzęt, który lepiej się sprawdzi czekając w szafie na lepsze czasy i okazje. 

Planety Jowisz i Saturn są stosunkowo łatwe do zauważenia na niebie, a prawdziwi astrolodzy obserwują ich położenie i zmiany jasności. Saturn potrzebuje średnio 29 lat 167 dni i 5 godzin, aby obiec cały Zodiak, pojawić się na tle tych samych gwiazd, w tym samym stopniu Ekliptyki, ale w praktyce cykl trwa czasem 29 lat, a czasem 30 lat. Saturn Rządzi Wodnikiem i Koziorożcem, wywyższony jest w Wadze, w znaku Wagi. Stany retrogradacji przebywa w ciągu około 4 miesięcy czyli 120 dni, przy tym 5 dni jest w stacji, stabilny, tj. 5 dni przed i 5 dni po wyjściu z retrogradacji stoi na niebie. Robi to zawsze bardzo regularnie, każdego roku. Jasność Jowisza (Zeusa, Guru) zmienia się od -2,94 magnitudo w opozycji do - 1,66 magnitudo w koniunkcji ze Słońcem - średnio -2,20 mag (zawsze mocna I wielkość gwiazdowa ptolemejska). Jasność Saturna (Kronos, Śani) zmienia się w granicach od -0,55 do +1,17 wielkości gwiazdowej, ze średnią około +0,46 magnitudo (słabsza od Jowisza, ale I ptolemejska wielkość gwiazdowa). Jako że siła wpływu zależy u podstaw od jasności obiektu należy pamiętać, że Jowisz zawsze jest jaśniejszy od Saturna, a zatem posiada znacznie potężniejsze wpływ i większą zdolność oddziaływania. Saturn jednak na każdym etapie swojej pracy porusza się 2,5 raza wolniej, zatem działa w tym samym przedziale wpływu (aspektu) 2,5 raza dłużej, co oznacza, że nadrabia długością drążenia tematu i nazywany bywa planetą karmiczną (przeznaczenia). 

TARA DEWI - Tantryczna Bogini Indii i Tybetu

TARA - Żeńska forma Bogini uosabiająca Współczucie i Miłosierdzie 

Istnieje wiele legend, które odpowiadają na pytanie: skąd wzięła się Tara (Tārā, po tybetańsku Dolma, Drolma) lub Tāriṇī. Według jednej z nich narodziła się z łez Avalokiteśvary (istoty uosabiającej współczucie). Poprzysięgła, że będzie mu towarzyszyć dopóki jego celem będzie ulżenie cierpieniom ludzkim. Z tego powodu jest uważana za jego duchową małżonkę, a także emanację. Tara jest żeńskim bodhisattwą współczucia oraz matczynego miłosierdzia, a co więcej narodową patronką Tybetu, która ochrania przez wszelkimi niebezpieczeństwami i cierpieniami. Imię Tara jest uosabiane z wieloma jej wizerunkami. Tara ma różne kolory w zależności od tego czym się zajmuje: Zielona, Biała, Niebieska, Żółta, Czerwona i Czarna/Indygo Tara, w zasadzie pięć kolorów żywiołów w tradycji chińskiej i tybetańskiej, tak jak w medycynie chińskiej i tybetańskiej, wedle obiegów pięciu przemian żywiołów. Kolory to nie jedyne aspekty jej imienia, ponieważ jej imię ma dwa znaczenia: Wyzwolicielka oraz Gwiazda Przewodnia. Praktykujący wadźrajanę uważają ją za klucz do rozwinięcia siebie oraz poznania nauk o współczuciu (karuna) i pustce przestrzeni czy przestrzennej próżni (śunjata). Pierwotnie, szczególnie dla tradycji buddyjskiej, Tara to Ārya Tārā - Szlachetna Bogini Gwiazda lub Gwiezdna Szlachcianka w tradycjach Arjów. 

Mandala 21 Form Bogini Tara Dewi - Przewodzi Zielona Tarani

Tara, Tārā (तारा) lub Tāriṇī, jest jedną z dziesięciu Mahāvidyā, jedną z dziesięciu bogiń zgrupowanych pod nazwą Wielkiej Mądrości, w strukturze podobnej do kabalistycznego Drzewa Życia i Sefirot. Pojęcie to jest używane w ikonografii, w tym szeroko w tantrycznych Indiach. Tara przepływa przez ocean narodzin i ponownych narodzin, a jako swoja kolejna inkarnacja zachowuje wysoką świadomość poprzednich zstąpień. Czasami przedstawiana na ciele Śiwa, Jogina-Bóstwa, czasami karmiona mlekiem własnej matki, kojarzy się również z kremacjami. W ikonografii hinduizmu bogini z odciętą głową w dłoni lub z krwawą bronią oznacza, że ​​zabiła ludzką zazdrość lub złe pragnienia (żądze kaamiczne). Ten symbol nie powinien być traktowany jako wartość nominalna, ale raczej jako zwycięstwo bogini nad złem wierzącego lub szerzej nad złem świata ludzkiego lub demonicznego (asurycznego). Podobnie jak wiele bóstw tantrycznych (ezoterycznych), u początków buddyjskiej Tary znajduje się tytułowe bóstwo hinduskie, najwyraźniej związane najpierw z Boginią Mā Durgą oraz jej emanacjami, chociaż dziś jest zwykle formą Bogini Mā Kâlî, niszczącej wszelkie zło i jednocześnie twórczej bogini matki hinduizmu. 

Chiński pielgrzym Xuanzang donosi o istnieniu bardzo uczęszczanej świątyni poświęconej Bogini Tara Devi w pobliżu Nalandy w VI wieku e.ch. Nastąpiło to po rozprzestrzenianiu się wadźrajany w Himalajach, Indonezji i, w mniejszym stopniu, w Azji Wschodniej. Wraz z odwrotem buddyzmu przed ekspansywnym hinduizmem i islamem, Bogini Tārā stała się generalnie wyłącznością buddyzmu tybetańskiego, również praktykowanego przez Mongołów i część Mandżurów. W Chinach, Japonii i Korei dużą popularnością cieszy się żeńska forma Awalokiteśwary, Guanyin (Kuan Yen) czyli znajomo brzmiąca Quan Yin. Biała Tārā częściej występuje w pozycji lotosu, a Zielona w pozycji półsiedzącej, z jedną nogą opuszczonej z niebiańskiego siedziska tronowego. Dźanguli, która chroni przed wężami, siedzi na pawie (majurah), który podobnie jak orły garudah jest wrogiem bogiń. Liczba ramion postaci Bogini Tary jest zmienna (od 2 do 12), a także oczu (do 7, w tym jedno na środku czoła i jedno na każdej dłoni i na każdej podeszwie stopy). Najczęściej Tara wykonuje mudry dawania (varada-mudra), nauczania (vitarka-mudra) lub nieustraszoności (abhaya-mudra). Tara Devī zwykle trzyma w dłoni niebieski kwiat utpala. 

Tārā, Tāriṇī jest kobietą bodhisattwą, rodzajem Bogini, która posiada wielkie cudowne moce, siddhi, w szczególności, aby uwolnić wiernych od fizycznych i duchowych niebezpieczeństw. Jest także bóstwem tantrycznym (śaktyjskim) wizualizowanym i medytowanym przez praktykujących tybetański buddyzm wadźrajany, diamentowego wozu, aby rozwinąć pewne wewnętrzne cechy i zrozumieć zewnętrzne, wewnętrzne i sekretne nauki współczucia i mądrości jako zrozumienie pustki przestrzeni, śunjatam. Jak wszystkie bóstwa tantryczne, może być czczona jako jidam (yidam), czyli bóstwo medytacji. Ma punkty wspólne z dakiniami, ale wyróżnia się tym, że jest główną kobiecą postacią Buddy. Zatem dla jogini Machik Labdrön, rya Tāra jest manifestacją w ciele błogości (sambhogakaja) Yum Chenmo, pierwotnej babci (dharmakāya). W buddyzmie tybetańskim, w którym wadźrarajana jest szczególnie skuteczną metodą ścieżki mahajany, uważana jest za Wyzwolicielkę i Matkę wszystkich Buddów, która chroni przed strachem i lękiem. Według mistrza Tārānatha, była w świecie z przeszłości księżniczką zwaną „Księżycem mądrości” (dźńānaćandra w sanskrycie, a po tybetańsku Yeshe Dawa). Składając w ciągu kilku kalp ofiary Buddzie tego świata, Dundubhīśvara (tyb. Tonyo Drupa), „Władcy dźwięku bębna”, rozwinęła umysł przebudzenia bodhićitty, pragnienie zostania Buddą, który pomoże wszystkim istotom, i w ten sposób stała się bodhisattwą, decydując się zachować swoją kobiecą formę przez kolejne wcielenia, aż osiągnie pełny stan Buddham (Bodhi Swāhā). 

Tara - sanskrycka transliteracja: Tārā, dosł. "dobra", "zbawienna", "czysta", "jaśniejąca", "promienna", "gwiezdna" lub "rzeka" - w mitologii indyjskiej to Bogini, żona kapłana niebios Bryhaspati, kapłana Bogów utożsamianego z planetą Jowisz, która jest patronem kapłaństwa i symbolem oraz planetarną energią Guru (trzeba w astrologii dokładnie zbadać położenie i aspekty Jowisza, także z gwiazdami stałymi, aby zobaczyć, czy ktoś nadaje się do roli Guru, Mistrza Przewodnika Duchowego). Tara to także Bogini, małżonka Boga Śiva jako Tāra (rodzaj męski) Śiva. Jest to druga forma ezoteryczna z dziesięciu postaci w mandali Boga Śiva i jego Bogini, Śrī Devī. Znaczenie Tara odnoszone jest do rodzaju bolidu przemierzającego niebo i zostawiającego za sobą świetlisty ślad niczym rzeka światła. Bogini Tārā Devĭ zapewnia ziemskie przyjemności i Zbawienie dla tych, co do niej aspirują, stając się jako dusze (dźiwah) czy jaźnie jej wiernymi uczniami (śiszja, ćelah), wielbicielami (bhakta). Podobną funkcję spełnia Bóg Tāra Śiva. Bogini Tārā jest patronką wiedzy o kosmosie, astronomi i astrologii, numerologii, chirologii i podobnych, podobnie jak jej mąż, Tāra Śiva. Tārā jest mocą, śakti złotego lingamu (bana lingam), złotego kosmicznego jaja, z którego wyewoluował ten cały Wszechświat (Brahmanda). Jest boginią kosmicznej próżni (śunyah, śunyatah), ucieleśnia nieskończoną przestrzeń, kosmiczny etereum, czystą i promienie świetlistą. Tāraka Asura to niebezpieczny demon atakujący dzieło Bogini Tārā, zatem atakuje czystość aby pokalać wyznawców, atakuje promienność i świetlistość nasyłając medytującym "dołki" i depresje, atakuje kosmiczną wiedzę, zachęca do szkodliwego ignorowania odwiecznych praw i zasad duchowych, udaje gwiezdnych posłańców z kosmosu wyprowadzając poszukujących na manowce swoimi mrocznymi i pomylonymi czannelingami. Tāraka to archetyp osoby ban-guru, fałszywego mistrza, osoby, która naśladuje, podrabia prawdziwych mistrzów. Demona Tāraka Asura pokonuje Syn Boży, Kārttikeya (syn Plejad, syn sześciu matek) w postaci Subrahmanya czy Sanatkumara, Skanda zrodzony z Boga Śiva i Bogini Pārvati. 

Planety w Domach Horoskopowych

Planety w domach horoskopowych 

W horoskopie występuje dwanaście domów (gr. σπίτι), które odpowiadają znakom zodiaku ustawionym tak, jakby Punkt Barana (stopień zerowy znaku Barana) znajdował się w pozycji stopnia Ascendentu. Raz na dobę wszystkie znaki zodiaku pokrywają się z domami. Każdy z domów odpowiedzialny jest za inną sferę życia człowieka. Domy horoskopowe symbolizują typowe sytuacje życiowe, czyli obszary rodzinnej, zawodowej i społecznej aktywności, w których uzewnętrzniają się energie planet i gwiazd stałych, ozdobione kolorytem zawiadujących nimi znaków zodiaku. Archetypowe działanie astrologicznych Świateł, planet i gwiazd stałych, zmodyfikowane jest specyficznymi powiązaniami z pozostałymi energiami horoskopowymi, wynikającymi z aspektów zachodzących w układach z pozostałymi planetami w horoskopie.

Domy równe i całkowite gdy Ascendent jest na stopniu zerowym 0 znaku Barana

Sygnifikacje domów horoskopowych wskazują na predyspozycje do podejmowania działań w określonych domenach naszej egzystencji, oraz nastawienie do doświadczeń z tych konfrontacji płynących. Położenie Światła (Słońce, Księżyc), planety lub gwiazdy stałej w określonym domu horoskopu może podpowiedzieć nam, w jakim obszarze ludzkiej aktywności mamy szansę optymalnego wykorzystania swoich zdolności, określonych przez znaki zodiaku właściwości charakteru i potencjału osobowości jakim dysponujemy. Domy w szczególności służą do analizowania kosmicznego wpływu istotnych z punktu doświadczenia astrologów gwiazd stałych oraz gwiazdozbiorów i asteriksów czy asteryzmów (stacji gwiazdowych, małych konstelacji, grup gwiazd stałych o podobnym wpływie). Istotna jest także analiza smoczych Węzłów Księżycowych Rahu i Ketu w domach horoskopowych, gdyż Rahu i Ketu od zawsze traktowane są jako planety astralne z uwagi na poruszanie tych punktów zaćmieniowych wzdłuż ekliptyki. Domy i znaki zodiaku w których są aktualnie Rahu i Ketu także stanowią ważną oś wpływów w horoskopie. Księżyc w szczególności, ale także Słońce i inne obiekty spośród planet, nieco inaczej interpretujemy jak są w pobliżu węzłów zaćmieniowych, szczególnie na tak zwanych pierścieniach zaćmieniowych czyli na stopniach występowania zaćmień wokół węzłów, gdzie nabierają więcej cech mrocznych, ciemnych, szkodliwych, uszkadzających, maleficznych. 

Cały Znak (greckie: Zoidia, Zoidion) Wschodzący jest Pierwszym Domem (grecki: Topos). Cały Znak, w którym wypada stopień Ascendentu (Wschodzenia), jest uważany za Pierwszy Dom, a następujące po nim znaki są traktowane jako kolejne Domy, w kolejności. Stopień Ascendentu to punkt unoszący się gdzieś w pierwszym domu i w znaku pierwszego domu, i chociaż nadal wyznacza horyzont po wschodniej stronie nieba, wyznaczając które stopnie twojego znaku wschodzącego są nad horyzontem, a które poniżej horyzontu, nie oddziela pierwszego domu od dwunastego domu.

Najwcześniej w tradycji astrologicznej pojawiły się pojęcia domów kątowych i wpływów gwiazd stałych oraz planet widzialnych na niebie się tam znajdujących. Przypisuje się im szczególnie ważne znaczenie i istotne właściwości. Są to domy: pierwszy (Asc), czwarty (IC), siódmy (Dsc) i dziesiąty (MC). Wierzchołki, czyli miejsca początkowe tych domów, posiadają swoje odrębne nazwy i są uznawane za jedne z najważniejszych punktów interpretacyjnych w każdym horoskopie:

Dom I – Ascendent, czyli znak wschodzący, to sposób, w jaki nas widzą inni ludzie, postrzeganie naszej osoby przez najbliższe środowisko, manifestowanie własnej osobowości, poczucie własnego JA, cechy wyglądu zewnętrznego, nasz sposób bycia. 

Zapamiętajmy, że starożytna astrologia nazywa pojęciem Ascendent (dosłownie: Wschodzący), CAŁY ZNAK, który wschodzi, przecina Horyzont i się wyłania, i ten pierwszy Znak Wschodzący jest Pierwszym Domem (Domy równe, całkowite, pełne)! 

Dom IV – Imum Coeli, czyli głębia nieba, to nasze psychiczne wnętrze, poziom emocjonalności, siła w rozumieniu stopnia zintegrowania osobowości, rodzaj reakcji na zmiany w najbliższym otoczeniu, charakter życia wewnętrznego, poczucie intymności. Przy predykcyjnych domach równych jest to dom w którym wypada IC.

Dom VII – Descendent, czyli znak zachodzący, to zdolność i chęć do nawiązywania kontaktów, intensywność relacji z otoczeniem, świadomość pochodząca z kontaktów partnerskich, towarzyskich i zawodowych, charakter specyficznej dla nas percepcji otoczenia. 

Zapamiętajmy, że starożytna astrologia nazywa pojęciem Descendent (dosłownie: Zachodzący), CAŁY ZNAK, który zachodzi, przecina Horyzont i znika, i ten siódmy (od Ascendentu) Znak Zachodzący jest Siódmym Domem (Domy równe, całkowite, pełne)! 

Dom X – Medium Coeli, czyli środek nieba, to kariera zawodowa w rozumieniu reagowania na potrzeby, warunki i wymogi środowiska społecznego, zdolność do asymilacji z otoczeniem, indywidualne ambicje zawodowe i sposób ich realizacji, miejsce w życiu publicznym. Przy predykcyjnych domach równych jest to dom w którym wypada MC.

Gwiazdy Stałe Ptolemeusza i Astrologia

Ptolemejskie Gwiazdy Stałe na Stopniach Ekliptyki 

Profesjonalny astrolog na początek swojej kariery powinien poznać gruntownie kilkanaście przynajmniej Gwiazd Stałych, zwykle od 15 do 28 wymienia się jako podstawę tej wiedzy. Dwadzieścia Sześć Gwiazd Stałych znajdujących się na Ekliptyce uważa się za szczególnie ważne dla astrologii od czasów Mistrza Ptolomeusza, który był zwolennikiem dogłębnego rozważania położenia Gwiazd Stałych, podobnie jak wszyscy starożytni astrolodzy, zachodni i wschodni. Temat ten jest również faworyzowany w astrologii perskiej, arabskiej, indyjskiej i w astrologii Odrodzenia. Indyjska astrologia analizuje gwiazdy w 27 grupach zwanych nakszatrami, a arabska astrologia zajmuje się na początek 28 stacjami Gwiazd Stałych, podczas gdy kabaliści badają w horoskopie na początek 22 gwiazdy z pasa zodiakalnego.

Obrotowa Mapa Nieba - Pozwala Identyfikować Gwiazdy Widoczne na Niebie

W XX wieku z wielką szkodą dla astrologii trochę zapomniany został system podstaw w Gwiazdach Stałych, a to z powodu absurdalnego zafascynowania się nie mającymi większego znaczenia obiektami poza granicą widoczności (6 magnitudo), który przypominany jest od czasu do czasu w astrologii wydarzeniowej, szczególnie politycznej. Gwiazdy Stałe (łac. stellae fixae) najwyraźniej operują (wpływają) wtedy, gdy są w bardzo dokładnym aspekcie do planety, MC, IC, Ascendentu lub Descendentu w horoskopie (z orbami zasięgu 0,5°, 1 stopień oraz z wpływem słabszym w liczbach węzłowych 2°, 3°, 5°, 7 stopni). Najsilniej działają w koniunkcji, ale należy również rozważać kwadraturę, opozycję i trygon. Położenie tych gwiazd na stopniach znaków podaje się w przybliżeniu, a jest ono typowe tylko dla obecnego okresu, trzeba sprawdzać położenie Gwiazd Stałych na tle stopni ruchomego zodiaku czy ekliptyki. Gwiazdy Stałe bowiem przemieszczają się na stopniach ruchomego Zodiaku (zwrotnikowego) z szybkością około 1° na 70-72 lata czyli około 50,3 sekundy łuku na rok (z powodu precesji). Powstaje w ten sposób ruch tzw. precesji, spowodowany przesuwaniem się biegunów co jest związane z zagadnieniem tak zwanego Roku Platońskiego. Wielu astrologów podaje własności stopni w znakach od cech gwiazd stałych na tych stopniach, takie jakie były przed 1950 rokiem, jednak minimalnie raz na 20 lat trzeba uaktualnić położenia Gwiazd Stałych w ruchomych znakach zodiaku, na stopniach zodiaku, aby móc właściwie interpretować koniunkcje planet i punktów z gwiazdami stałymi.

Wpływ Gwiazd Stałych tym się różni od wpływu planet, że jest bardziej dramatyczny, ekspresyjny, niespodziewany i pojawia się z większą gwałtownością. Z reguły efekty planetarne rozwijają się stopniowo i są stosunkowo powolne, można niemal powiedzieć – delikatne, podczas gdy Gwiazdy Stałe zdają się wywierać swój wpływ w formie nagłych, silnych i gwałtownych erupcji, które w krótkich odcinkach czasu wywierają nadzwyczajne skutki. Po tym, gdy wyniosły urodzonego na najwyższy szczyt, powodują jego nagły upadek i troszczą się zwykle na dodatek o cały szereg dramatycznych i nieoczekiwanych, nieszczęśliwych wypadków. Innymi słowy, gwiazdy stałe mogą wynieść człowieka z dna nędzy na najwyższy punkt dobrobytu i bogactwa, lub odwrotnie, podczas gdy planety generalnie nigdy nie działają w taki ostry sposób. Można przyjąć za dość pewną regułę to, że Gwiazdy Stałe zwykle nie wywierają same swoich wpływów (za wyjątkiem tych przypadków kiedy leżą na osiach głównych MC-IC (zenit-nadir), ASC-DESC (horyzont), RAHU-KETU (węzły zaćmieniowe) oraz niektóre Punkty, jak Punkt Fortuny czy Punkt Ciemnego Księżyca) i że główny efekt jest przenoszony przez planety. Wydaje się jak gdyby tworzyły one pewien rodzaj fundamentu czy bazy, na której zbudowany jest horoskop. Jeśli planeta posadowiona jest razem z gwiazdą, to działanie planety w znacznym stopniu się wzmaga, zmienia. Gwiazda daje planecie w życiu urodzonego znaczenie, które nie mogłoby być uzasadnione samą pozycją i aspektami w horoskopie. Wszystkim astrologom znane są przypadki, w których określone planety w horoskopie z nieznanego powodu dochodzą do niezwykłego znaczenia tak, że w dramatyczny sposób są zauważalne przez całe życie. W podobnym przypadku w tle znajduje się zazwyczaj Gwiazda Stała, która w ten sposób ukazuje swoje działanie przez odnośną planetę.

Istotnych Gwiazd Stałych wystarczy do obsadzenia wszystkich 360 stopni Ekliptyki, a pełna astrologia bierze pod uwagę nawet około tysiąca Gwiazd Stałych. Od czegoś trzeba rozpocząć naukę, zwykle od najjaśniejszych Gwiazd Stałych, od tych, co są w ścisłym pasie Ekliptyki (w zasięgu płaszczyzny orbity Księżyca), od kilkunastu gwiazd magicznych czy 22 kabalistycznych...