Tattwa - Dobowy zegar przemian

Co to jest tattwa i jak ją wykorzystywać w codziennym życiu 

Nazwa tattwa pochodzi z języka sanskryckiego (języka jogów i magów) i oznacza po prostu ruch, zasadę, prawo, żywioł. Tattwy można określić jako biorytm kosmiczny "średniego zasięgu", jako elementy czy żywioły, energie pięciu żywiołów działające w rytmie dobowym. Do tego samego pasma należy rytm dobowy, miesięczny, roczny. Istnieją cykle biorytmów długotrwałe sięgające setek i milionów lat jak również trwające ułamki sekund. Pełny cykl tattwiczny trwa 120 minut czyli 2 godziny zegarowe i nazywany jest Pańćatattwą. Pięć tattw w cyklu tattwicznym wyznacza jeden z najpopularniejszych rytmów do medytacji i innych ćwiczeń jogi oraz kalaripayat (sztuki walki). W tym czasie co 24 minuty następuje emanacja kolejnej tattwy, 5 razy 24 minuty daje równo 2 godziny zegarowe. Ze wschodniej medycyny wiemy także, że co 2 godziny aktywny jest inny meridian (nadi) jednego z organów wewnętrznych czyli inny obieg prany w narządach i systemach organizmu człowieka. 

Przemiany pięciu żywiołów - zegar tattwiczny

Zawsze o wschodzie Słońca w danym miejscu na Ziemi rozpoczyna działanie tattwa Akaśa (duch, eter, przestrzeń), często na kartonowych zegarach szczęścia oznaczana kolorem czarnym (jak niebo w nocy) lub kolorem indygo-fioletowym. Po niej, po 24 minutach następuje tattwa Wiatru (oznaczana zwykle jako zielona lub niebieska), a dalej w takich samych odstępach czasu tattwy: Ognia (czerwona lub pomarańczowa), Wody (biała) i Ziemi (żółta, złocista). Po upływie dwóch godzin cykl rozpoczyna się od nowa drganiami tattwy Akaśa (czarnej, indygo). Właśnie w takim dwugodzinnym cyklu zegar biologiczny odmierza także impulsy w nadis czyli w kanałach energetycznych organizmu. 

Wystarczy znać dokładny lokalny czas wschodu Słońca (Surya, Ravi) w danej miejscowości, aby określić fazę tattwy, a co za tym idzie, przeanalizować swoje działania, zaplanować je, dostosowując do rytmu kosmicznego działania żywiołów, elementów. Ruch obrotowy Ziemi trwa 24 godziny, a jej roczny ruch obiegowy wokół Słońca sprawia, że godzina wschodu Słońca w danej szerokości geograficznej zmienia się cyklicznie. Cykl ten powtarza się w kolejnym roku kalendarzowym. Księżyc obiega Ziemię w ciągu 28 dni, a jego przeciętna, średnia prędkość mierzona w stopniach wynosi 1 stopień na 2 godziny zegarowe, czyli 12 stopni na dobę. Natomiast obserwowane z Ziemi Słońce przemieszcza się ruchem pozornym około 1 stopień na dobę. Rytmy Tattwiczne tworzą impulsy kolejnych Tattw, Żywiołów, Elementów Przyrody. Cykl rozpoczyna się od wschodu Słońca, a każda Tattwa pulsuje przez 24 minuty. Tak więc Pięć Tattw, Pięć Żywiołów, przechodząc rytmicznie jedna w drugą, dokonuje w ciągu 2 godzin jednego pełnego Impulsu Zmiany (Przemiany), co jest ważne dla uzdrowicieli, bioenergoterapeutów, szamanów, cudotwórców czy akupunkturzystów. Pięć energii Żywiołów (Tattw) przechodzi przez każdy meridian w cyklu dwugodzinnym. 

Pentagram - gwiazda pięcioramienna

Pentagram - magiczna pięcioramienna gwiazda pitagorejska

Pentagram (gr. πεντάγραμμον), pentangle, pentalpha, gwiazda pentagonalna, gwiazda pitagorejska – figura geometryczna – wielokąt gwiaździsty foremny. Słowo pentagram pochodzi od greckiego słowa πεντάγραμμον (pentagrammon), od πέντε (pente), "pięć" + γραμμή (grammē), "linia". W wielu kulturach pentagram uważany jest za symbol magiczny. Gwiazda pięcioramienna (☆) jest często spotykanym ideogramem. Gdy jest narysowana za pomocą odcinków równej długości a kąt między ramionami w każdym z jej szczytów wynosi 36°, określana jest jako "złota gwiazda pięcioramienna". Gdy połączymy liniami prowadzonymi wewnątrz gwiazdy jej ramiona, otrzymamy pentagram - symbol o odniesieniach mistycznych i magicznych. 

Przykładowe sposoby skonstruowania pentagramu: 

- Idealny pentagram powstaje poprzez wyrysowanie przekątnych pięciokąta foremnego i następnie zamazanie oryginału. Kreślimy odcinek z pierwszego wierzchołka pięciokąta do trzeciego, potem odcinek z trzeciego do piątego, z piątego do drugiego, z drugiego do czwartego i z czwartego do pierwszego.

- Można również wydłużać boki pięciokąta do momentu spotkania, otrzymując większy pentagram.

- Innym sposobem jest połączenie ramion gwiazdy pięcioramiennej liniami prowadzonymi wewnątrz niej.

- Kąt wewnętrzny pentagramu ma miarę 36°.

W pentagramie ukryty jest złoty podział, φ = (1+√5)/2 = 1.61803398... 

Pitagorejczycy nazywali pentagram ὑγιεία hugieia "zdrowie". Symbolika gwiazdy jest różna, chociaż krąży dookoła tego samego zagadnienia, a mianowicie - Boga. Gwiazda jest obrazem idei boskiej, według której porusza się świat; symbolem bóstwa; boskiego oka; Mesjasza; anioła; wzniosłej istoty, władcy przeznaczenia; boskiego ognia, światła, światła niebiańskiego walczącego z mocami ciemności; wiedzy o przeszłości, teraźniejszości i przyszłości, wróżbity, mądrości; (duchowego) przewodnika; nieskończoności, nieosiągalnego ideału, wiecznej szczęśliwości, szczęścia, sukcesu, nadziei; losu, doli, przeznaczenia; zasługi, stałości, czystości, czujności, wolności; duszy, ożywionych duchów, duszy bohatera; nieśmiertelności; natchnienia poetyckiego; człowieka, straży, kwiatu; wysokich lub zbyt wysokich ideałów. Często sens symboliczny gwiazd zależy od ich kształtu, liczby ramion, umieszczenia i barwy (jeśli występuje). Już za czasów starożytnych ludzie wierzyli, że określone gwiazdy odpowiadają opiekuńczej mocy odpowiednich bogów, czy też są duszami zmarłych wielkich ludzi. Indianie posunęli się dalej, stwierdzając że każdej zmarłej osobie odpowiada gwiazda i przodkowie "patrzą na nas z góry". 

Parapsychologia - Psionika - Psychotronika

Zjawiska PSI - Metapsychika - Parapsychologia - Psionika - Psychotronika

Współcześnie, w XXI stuleciu, jest wiele stron internetowych pod nazwą "Psychotronika", "Psionika" czy "Parapsychologia" brak jest chociaż jednej na której byłoby solidne elementarne wprowadzenie w zagadnienia którymi zajmuje się psychotronika jako nowoczesna dyscyplina nauki, spadkobierczyni dawnej parapsychologii (metapsychologii). Większość stron jakie znajdujemy w internecie to jedynie reklamy mniej lub bardziej popularnych polskich szkół psychotronicznych. Niniejszy artykuł wypełnia chociaż trochę tę zasadniczą lukę w dziedzinie psychotroniki i parapsychologii, acz powinno się gwoli historycznej ciągłości dodać, że zanim pojawiła się nazwa parapsychologia (od 1889), wszelkie odnośne przedmioty badań znane były pod jeszcze starszą nazwą okultyzmu czyli wiedzy tajemnej, sekretnej. Psychotronika oraz psionika to nazewnictwo najnowsze odnoszące się do tej części nauk tajemnych, które badane są aktualnie współczesnymi metodami naukowymi. Trzeba także pamiętać, że z danej parapsychologii w XIX-tym i na początku XX-tego wieku jeszcze wyłoniła się współczesna psychologia i psychoterapia, w tym psychosynteza czy psychologia transpersonalna. 

Psychotronika - interdyscyplinarny dział nauki utworzony oficjalnie w 1973 roku na naukowym I Międzynarodowym Kongresie Badań Psychotronicznych w Pradze, na którym podjęto decyzję o konieczności podjęcia szeroko zakrojonych badań nad różnymi - niezbadanymi dotąd, bądź kategorycznie odrzuconymi przez ateistyczną część naukowców - zjawiskami. Definicja zmodyfikowana na Pierwszym Polskim Kongresie Psychotroniki przez Radę Naukową ds. nomenklatury w Łodzi 26 października 1991 roku: Psychotronika - nauka interdyscyplinarna, mówiąca o siłach działających na odległość i o interakcjach zachodzących pomiędzy organizmami żywymi, a ich środowiskiem, przy czym pojęcie środowiska jest rozszerzone do wpływów Układu Słonecznego i kosmosu. Tematyka psychotroniczna, dawniej metapsychiczna, tematyka zjawisk i mocy paranormalnych, okultnych była typowa dla wszelkich spotkań Mistrza Saint Germaina znanego także jako Mag Rakoczy na dworach królewskich całej Europy od Hiszpanii, przez Francję i Niemcy po Rosję, a także od Szwecji aż po Włochy i Grecję. 

Psychotronika jako nauka współczesna z pogranicza XX i XXI wieku korzysta z dorobku fizyki, psychologii, biofizyki, geologii oraz antropologii. Nazwę tę zaproponował francuski inżynier Fernand Clerc. Psychotronika wchłonęła między innymi tematykę parapsychologiczną, stawiając sobie wcześniej za cel naukowe poznanie fizykalnych przyczyn takich zjawisk, jak telepatia, psychokineza, zjawiska mediumiczne. Szczególnym obiektem badań w psychotronice jest "pole energetyczne", odróżniające się od pól energetycznych znanych nauce (elektrycznego, magnetycznego) swoją strukturą, nieuchwytną dla jakiegokolwiek aparatu badawczego mogącego dać sprawdzalny wynik badania, określaną przez szereg koncepcji teoretycznych, wśród których na czoło wysuwają się teorie "biograwitacji" i "pola morfogenetycznego". Koncepcje te wywołują szereg sporów we współczesnej nauce, szczególnie ze względu na nieintersubiektywny charakter badań, w których nader trudno jest uzyskać powtarzalne i przewidywalne wyniki. 

Chiromancja - Czytanie z ręki

Chiromancja - Czytanie i interpretacja znaków na dłoniach 

Chiromancja to z gr. cheir = ręka, manteia = wróżenie, przepowiadanie, wieszczenie jest to przepowiadanie, czytanie losu, także wróżenie z dłoni, to zagadnienie różnie nazywane na przestrzeni wieków np. nauka starożytna, sztuka dywinacyjna, wróżenie lub umiejętność odczytywania losów ludzkich z dłoni. Z chiromancji wyrosła metoda identyfikacji ludzi na podstawie kształtów linii papilarnych, które są unikalnym wzorcem indywidualnym powtarzanym zwykle nie częściej niż raz na milion, a dokładniej co 800 tysięcy do półtora miliona w różnych społeczeństwach.

Chiromancję dzielimy na dwie odrębne, ale uzupełniające się nawzajem dziedziny - chirognomię i chirologię. Chiromancja jest jednym z najstarszych sposobów badania charakteru człowieka i przepowiadania przyszłości na podstawie cech ludzkich rąk. Za jej kolebkę uważane są wedyjskie Indie gdzie do dziś jest ona powszechnie praktykowana. Na początku dwudziestego wieku chiromancja zyskała tak dużą popularność, że uznano ją za naukę parapsychologiczną, psychotroniczną, oczywiście, jeśli jest uprawiana na wysokim poziomie, w fachowy sposób. 

Chirognomia - z greckiego cheir - ręka, gnome - poznanie - to badanie konturów, zewnętrznych kształtów dłoni (szerokość, długość), spoistości wnętrza dłoni, kształtu palców i określanie ogólnego wyrazu. Wyniki badań określają charakter, temperament i skłonności człowieka.

Chirologia - nauka o dłoni, polega na badaniu wnętrze dłoni, tj. wzgórków, linii i znaków. Wyniki badań umożliwiają wejrzenie w przyszłość, w karman czyli chiromancję. Z chirologii wywodzi się metoda oznaczania osób z pomocą odcisków palców. 

Chirografia - gr. cheir - ręka, grapho - piszę - w tym wypadku przeprowadza się szczegółową analizę i opis linii, a także znaków na dłoni. 

Mistrz Saint Germain Rakoczy

Saint Germain Rakoczy - Czohan Siódmego Promienia 

Hrabia de Saint-Germain, znany jako Mistrz Rakoczy (ur. XIV wieku ; ostatnio zm. przypuszczalnie 27 lutego 1784 roku), znany też jako "Cudowny Człowiek" (der Wundermann) – szlachcic, dworzanin, podróżnik, wynalazca, wirtuoz pianina i skrzypiec, malarz i poeta. Wykazywał też zdolności w dziedzinie alchemii i prekognicji, uzdrawiania i białej magii. Po jego śmierci wiele organizacji okultystycznych, nawet w XX wieku (np. The Summit Lighthouse) uznało go za swojego duchowego patrona. Na przestrzeni lat wiele osób twierdziło, że są hrabią de Saint Germain lub że St. Germain przez nich przemawia. Niewiele wiadomo o przeszłości i prawdziwej tożsamości hrabiego Saint Germain, którego utożsamia się w ezoteryce z wieloma wcieleniami wybitnych i sławnych ludzi jak Franciszek Bacon czy z księciem Rakoczym. 

Hrabia Saint Germain - Mistrz Rakoczy

Istnieje wiele spekulacji i domysłów na temat pochodzenia i przodków Saint Germain'a. Niektóre zakładają możliwość, że był nieślubnym dzieckiem hrabiego Adanero z Bayonne i Marii Anny Neuburskiej, wdowy po Karolu II Habsburgu, królu Hiszpanii. Inne, że był synem Franciszka II Rakoczego, księcia Siedmiogrodu. Mistrz Rakoczy, Hrabia Saint Germain jest magiczną postacią mistrza duchowego znaną z publikacji oraz wizji i objawień teozoficznych oraz postteozoficznych Annie Besant (1896), C. W. Leadbeater (1926), Guy Ballard (1930), Alice A. Bailey, Edgar Cayce (1935), Benjamin Creme'a (1975), organizacji Loży Białego Orła, Różokrzyżowców, Wniebowstąpionych Mistrzów czy Fundacji Saint Germaina. Postać owiana jest niebotyczną ilością magicznych legend na miarę wielkiego białego maga Apoloniusza z Tiany czy wielkiego druida Merlina (Myrrudina). Często przyjmuje się, że Sir Franciszek Bacon upozorował w dniu 9 April 1626 swoją śmierć i wyjechał do Transsylwani w Rumunii, gdzie kupił wielki zamek od rodziny Rakoczych, Rakóczi. W dniu 1 May 1684 używając alchemicznej boskiej magii dokonał angelizacji osiągając nieśmiertelną formę bytu i przybrał imię Saint Germain stając się jednym z Mistrzów Mądrości Duchowej Hierarchii Nieśmiertelnych. 

Po raz pierwszy jako hrabia de Saint Germain pojawił się w roku 1710 w XVIII wiecznej Wenecji, gdzie poznał młodą hrabinę de Georgy. Przedstawiał się wówczas jako markiz Balletti. Jego wiek oceniono na około 40 lat. Z różnych źródeł wynika, że hrabia był w następnych latach gościem wielu lóż wolnomularskich i tajnych stowarzyszeń. De Saint-Germain pojawił się Londynie w 1743 i w Edynburgu w 1745, gdzie został aresztowany za rzekome szpiegostwo, lecz wkrótce wypuszczony. W tym czasie zdobył reputację wspaniałego wiolonczelisty. Spotkał też Jana Jakuba Rousseau. W 1746 zniknął. Horace Walpole, który poznał go w Londynie rok wcześniej, opisał go następująco: „Śpiewa, wspaniale gra na wiolonczeli, komponuje, jest szalony i niezbyt rozsądny”. Ponownie pojawił się w Wersalu w 1758. Wywołało to wielkie poruszenie. Nabył kwatery w Zamku Chambord. Hrabia Saint-Germain zasłynął ze swoich olbrzymich bogactw, często pokazywał się obwieszony drogocennymi kamieniami. Rozdawał też liczne prezenty, tkaniny barwione nowymi technikami, a nawet diamenty. Mimo to mówiono, że nie mają dla niego większej wartości. W tym okresie pojawiła się też plotka o długowieczności tajemniczego szlachcica. Saint Germain był bliskim znajomym i doradcą Ludwika XV Burbona i jego metresy Madame de Pompadour. W tamtym okresie nadworny błazen i mim, Gower, zaczął parodiować salonowe maniery hrabiego, żartując, że ten mógł być doradcą nawet samego Jezusa Chrystusa. Opuścił Paryż w 1760, po tym, jak Étienne-François de Choiseul próbował go aresztować. 

Medytacje Światła Plejad i Plejadanie

Plejady i Plejadanie - Medytacje Światła Plejad 

Plejady (gr. Πλειαδες) – w greckiej mitologii siedem córek Atlasa i okeanidy Plejone (wg poematu Kallimacha ich matką była królowa Amazonek), siostry Hiad oraz Hyasa. Bywa, że do Plejad zalicza się również Kalipso i Dione. Plejady były towarzyszkami Artemidy. Ścigane przez Oriona, zostały uratowane przez Zeusa, który przeniósł je na firmament w postaci gwiazd. Odmienna wersja mitu o siedmiu siostrach mówi, że wraz ze swymi siostrami Hiadami przemieniły się w gwiazdy z żalu, po śmierci ich brata Hyasa, ukąszonego przez węża. Wschód Plejad był znakiem rozpoczynającym okres żeglugi (1-15 maja), a zachód (w listopadzie) okres burz. Mit o córkach Atlasa miał swoje odzwierciedlenie w muzyce oraz literaturze. Od Plejad nazwę wzięła plejada aleksandryjska. Plejady są źródłem nazwy gromady otwartej o tej samej nazwie, która to gromada z kolei jest źródłem nazwy marki Subaru, produkowanej przez Fuji Heavy Industries. 

Plejady - Medytacje Światła z Plejad

Plejady (w katalogu Messiera M45 lub Messier 45; inne nazwy: Baby, Kurczęta, Kokoszki, Siedem Sióstr, Subaru) – są najbardziej znaną gromadą otwartą na niebie. Swoją popularność zawdzięczają głównie temu, że można je swobodnie podziwiać nawet nieuzbrojonym okiem. Gromada ta znajduje się w gwiazdozbiorze Byka i jest odległa od nas o około 400 lat świetlnych (126 parseków). Ta młoda gromada – mająca około 100 mln lat – jest otoczona piękną, niebieską mgławicą, która widoczna jest na zdjęciach wykonanych odpowiednią techniką. Pomimo tego, że Plejady widać gołym okiem, lepszy efekt wizualny osiągniemy używając zwykłej lornetki. Plejady mają charakterystyczny kształt, który przypomina znacznie pomniejszoną Małą Niedźwiedzicę. Zawiera ona kilkaset gwiazd, spośród których 10 najjaśniejszych ma indywidualne nazwy. Są to: Taygeta, Maja, Asterope, Sterope II, Merope, Plejone, Alcyone, Atlas, Calaneo i Electra. Większość spośród nich to błękitne olbrzymy typu widmowego B. Ich jasność wynosi od 3,0 do 5,9m. Nazwa tej gromady nawiązuje do greckiego mitu o Plejadach, choć wiele innych prastarych kultur na całym świecie poświęcało im szczególną uwagę. Gromada M45 jest najlepiej widoczna na polskim niebie od października do marca. Najlepsze warunki do obserwacji są w grudniu około godziny 23.00. Plejady znajdują się w gwiazdozbiorze Byka.

Wiek Plejad to około 100 milionów lat; są to głównie młode, gorące gwiazdy, młodsze od naszego Słońca mniej więcej 50 razy. Odległość od Ziemi – około 400 lat świetlnych, różne źródła podają od 380 do 541 lat świetlnych. Gromada obejmuje około 500 gwiazd, a jej średnica to około 12 lat świetlnych; na niebie widoczne w kwadracie o wymiarach 60' x 60'[2]. Jasność Plejad widzialna z Ziemi jasność to około 1,4m; w rzeczywistości najjaśniejsze gwiazdy należące do M45 są jaśniejsze od Słońca od 40 do 100 razy! Najjaśniejsze w kolejności widziane gwiazdy Plejad to: Alcyone, Atlas, Electra, Maia, Merope, Taygeta, Pleione, Celaeno, Asterope, Sterope II. Cała gromada jest otoczona bardzo słabo widzialną mgławicą refleksyjną, pozostałością po "gwiezdnym żłobku", który wyprodukował te gwiazdy. Mgławicę tę najlepiej widać na zdjęciach wykonanych techniką długiego naświetlania (jak to powyżej). XIX-wieczny niemiecki obserwator Heinrich Louis d'Arrest zaobserwował, że mgławica otulająca Plejady jest niewidoczna (lub ledwie dostrzegalna) w wielkich teleskopach, podczas gdy można ją zaobserwować w szukaczach tychże teleskopów. Światło mgławicy otulającej Plejady jest przedmiotem skupienia i kontemplacji w jodze, tantrze jak i w zachodnich szkołach ezoterycznych. Światło Plejad sugerowane jest jako pożądany duchowy wpływ nawet w Biblii. 

Rozwój duchowy i ścieżka próbna

Rozwój Duchowy - Ezoteryczna Ścieżka Próbna 

Ścieżka Próbna poprzedza Ścieżkę Wtajemniczenia, Ścieżkę Świętości i jest przygotowaniem do Wtajemniczenia. Oznacza ona takie okresy w życiu człowieka, w których decyduje się on coraz mocniej stanąć po stronie sił prowadzących do ewolucji i pracować nad kształceniem swego charakteru. Kandydat na ucznia duchowego bierze się w garść, rozwija właściwości, których brak odczuwa, i gorliwie usiłuje opanować osobowość. Z własnej i nieprzymuszonej woli rozwija ciało przyczynowe (sutrama-manas), uzupełnia jego braki i usiłuje zeń uczynić właściwe naczynie dla pierwiastka duchowego, dla boskiej duszy, dla atmana. Podczas pierwszej inicjacji planetarnej zwanej pierwszym wtajemniczeniem duchowym boskie dziecię rozpoczyna swoją pielgrzymkę boską drogą ku pełni świętości. Pierwsze wtajemniczenie jest początkiem podążania po niebiańskiej Bożej Drodze. Ścieżka Próbna to okres przygotowania przed podjęciem inicjacji i ścieżki wtajemniczenia duchowego. Na ścieżce próbnej, przygotowawczej pewna budowla sprawiedliwego życia, właściwego myślenia i postępowania musi zostać wzniesiona, aby kandydująca do ścieżki wtajemniczenia osoba mogła podjąć proces pierwszego wtajemniczenia duchowego, które w swej istocie jest bardzo silną siedmioczęściową transformacją. 

Duchowe wtajemniczenie jako spływ boskiego światła

Nieśmiertelnym przeznaczeniem budzących się ku wtajemniczeniu dusz ludzkich jest osiągnięcie świadomości Wyższej Jaźni, świadomości Duszy, Atmana, a następnie świadomości Ducha Bożego, Brahmana (Elohim, Allah). Na ścieżce próbnej, przygotowawczej, człowiek uczy się przede wszystkim poznawania siebie i swoich wzorców funkcjonowania, stwierdzania swoich słabostek oraz ich naprawiania, eliminowania. Uczy się on także pracować w roli niewidzialnego pomocnika i przez kilka żywotów wdrażany jest do tego rodzaju pracy służenia innym bezinteresownie. Później, gdy kandydat/ka do ścieżki wtajemniczenia poczyni postępy, odpowiednio udoskonali i uszlachetni swój charakter, rozświetli osobowość boskim światłem, można taką osobę powołać do odpowiedniej duchowej pracy. Uczy się osobę kandydującą podstaw Mądrości Bożej, które musi ugruntować i umocnić, utrwalić, a także wprowadza się na końcowe stopnie Kolegium Duchowej Nauki Bożej czyli Wiedzy Ezoterycznej, Mistyki. Uczeń jest już wtedy osobiście znany któremuś z wielkich mistrzów duchowych Hierarchii Światłości i pozostaje pod opieką starszych uczniów tego Mistrza Mądrości w celu określonego nauczania. Jeśli kandydat/ka czyni odpowiednie postępy pozostaje pod kierownictwem ucznia wtajemniczonego zgodnie z zasadą starszeństwa rangi mądrości i mocy duchowej. 

Bardziej rozwinięte jaźnie i te, które skłaniają się ku życiu duchowemu, a nie wstąpiły jeszcze na ścieżkę próbną, słuchają nauk uczniów ze ścieżki próbnej, a czasem tworzy się dla nich wielkie grupy, które ku ich pożytkowi prowadzą wtajemniczeni pierwszego i rzadziej drugiego stopnia wedle jednego z siedmiu promieni skupienia świadomości o jakich naucza ezoteryczna wiedza tajemna. Praca tych grup jest raczej bardzo początkująca i podstawowa, jakkolwiek ze światowego punktu widzenia jest odrobinkę okultystyczna czy ezoteryczna. Pod nadzorem instruktorów jaźnie te uczą się jak być pomocnikami przy czym tych ostatnich wybiera się zwykle z pośród najbardziej rozwiniętych duchowo, rozświetlonych boskim światłem. Bardziej zaawansowani i ci, którzy znajdują się już na ścieżce próbnej i zbliżają się do wrót planetarnej inicjacji, zatrudnieni są w tym, co można by nazwać pracą wyspecjalizowaną, i tworzą grupę pomocników, asystentów dla członków Duchowej Hierarchii Mistrzów Mądrości. 

Medytacja Trójkątów Światła

Medytacja Trójkątów Światła 

W przypadku kiedy formowanie grupy medytacji transmisji światła lub przyłączenie się do grupy MT na planie fizycznym nie jest możliwe, stworzenie świetlanej triady - trójkąta medytacyjnego z dwoma innymi osobami daje możliwość brania udziału w tej formie służby duchowej, choć nie jest to już taki sam poziom mocy światła. Trójkąt Światła jest grupą trzech osób, które łączą się w myślach na kilkadziesiąt minut twórczej medytacji. Nie muszą oni mieszkać w tej samej okolicy, i nie jest konieczne synchronizowanie godziny do wykonania tej pracy. Ponieważ więzi trójkąta światła zbudowane zostaną z substancji mentalnej, mogą być ożywione nawet wtedy kiedy tylko jeden z uczestników wykonuje tę pracę. 

Medytacja Trójkatów Światła i Transmisja Światła

Praca w trójkącie światła jest prosta. Mentalnie połącz się z pozostałymi uczestnikami. Wtedy powiedz na głos (jeśli to możliwe) Wielką Inwokację. Zobacz swój trójkąt światła połączony ze wszystkimi innymi trójkątami i z grupami transmisyjnymi i medytacyjnymi na Ziemi. Zobacz jak to białe światło krąży w tej sieci punktów ogniskowych i rozprzestrzenia się aby otoczyć świat, pomagając w ten sposób strumieniem Światła i Miłości objąć całą ludzkość. Poprzez zastosowanie metody trójkątów światła, jest wytwarzana i pielęgnowana sieć boskiego Białego Światła i dobrej woli pokrywająca całą planetę. Sieć Światła dostarcza niezbędnych splecionych włókien oświetlonej mentalnej substancji, przez które przepłynąć może duchowa energia. Praca w trójkątach światła jest drogocenną służbą ludzkości i może być wykonywana razem z Medytacją Transmisyjną. 

Grupy transmisyjne i trójkąty światła są ogniwami pomiędzy Duchową Hierarchią Mistrzów Braterstwa Światłości i uczniami duchowymi oraz wtajemniczonymi pracującymi na planie zewnętrznym, w ludzkich inkarnacjach. Pomagają one budować most od ludzkości do duchowego królestwa światłości. Więc bez przerwy będzie istnieć potrzeba na tę pracę, aby pomóc ludzkości w wykorzystaniu sposobności, jaką umożliwia obecność Dźagadguru, Kalkina-Maitreya między nami. Jest to służba duchowa, w której możemy zaangażować się do końca życia, wiedząc że pomagamy w wielkiej przemianie prowadzącej do nadejścia Nowej Ery Wodnika. Nie ma rozwoju duchowego bez medytacji światła w triadach oraz grupach!

Czohan Morya - Mistrz z Himalajów

Mistrz El Moryah - Himachala Master 

Medytacje Mistrza Morya (Moria) są w czerwcu każdego roku około przesilenia, dla osób bardziej zaawansowanych, oraz w grudniu, zwykle na początku grudnia lub około przesilenia w grudniu, dla bardziej początkujących wtajemniczonych duchowo w przekaz od Mistrza Morya, a właściwie Maurya lub Mourya, gdyż powinno się pisać lepiej od Mistrza i Króla Himalajów Mahatma Moryah lub Mauryah. Ojciec Niebiański, El Morya (ros. Эль Мория) towarzyszy nam w naszych umysłach, uczuciach i emocjach. Możemy się do niego zawsze zwrócić, gdy zaczynają nas opanowywać złe nastroje, myśli czy nawet depresje. On, Mistrz El-Moryah pomaga nam w przywróceniu dobrego humoru, wiary i siły w podążaniu drogą Światła, Miłości i Mocy. W Zegarze Mistrzów odpowiada za Mądrość Bożej Woli i Mocy. Istnieją spisane nauki Mistrza Morya, nauki dla klanów Wojowników Maurya, dla Synów Moryah. Mistrz Morya (Moria) nie udziela przekazów przez channeling, gdyż jest duchem wzniosłym, oświeconym, wniebowziętym, mistrzem wysoko ponad zwykłą ludzkością, a światłe boskie duchy nie używają channelingu do kontaktów z ludźmi, a jedynie wcielają się jako awatarowie dla przekazania Orędzia Nauk wtajemniczonym uczniom duchowym. Wszelkie autentyczne nauki Mistrza Morya pochodzą z czasów jego ziemskich wcieleń jako awatara - posłańca Bożego (Mistrz H - Himachala - Hermes - Henoch). 

Mistrz Morya - Hermes Trismegistos, Henoch, Himachala-Raja

Legendarny jogin, święty, mistrz duchowy i cudotwórca znany jako niebiański Władca Himalajów - Himalaya Master El Morya (eLMo). Znany mistykom z wielu objawień i spontanicznych spotkań. Duch, Anioł i Bóg najwyższych gór świata, Himalajów i Pamiru. Wspominany w wielu legendach i mitologiach religii Wschodu, włącznie z tradycją henochiańską judaizmu. Wspominany m.in. w Śiwa-Puranach jako Himachala, król legendarnego królestwa himalajskiego obejmującego Nepal, Bhutan, Sikkim i Tybet oraz część Afganistanu. Ojciec stu synów i równie wielkiej liczby córek, z których najważniejszą jest Bogini Parwati, małżonka Boga Śiwa. Małżonek niebiańskiej nimfy, Bogini Meny, Menaki, teść Boga Śiwa. 

Król ascetów, bretharian i joginów przebywających na ascetycznych odosobnieniach w Himalajach. Współcześnie jak i w XXI-XX wieku wspominany jako źródło przekazów duchowych o telepatycznym charakterze przez wiele mediów jak Helena Bławatska, Alice Bailey, Helena Roerich czy Elizabeth C. Prophet. Główny mistrz himalajskich odmian jogi m.in. krija jogi, siddha jogi czy laja jogi. Znany na Zachodzie sufi, Hazrat Inayat Khan podaje w swojej autobiografii, że w czasie duchowych pielgrzymek i poszukiwań otrzymał w Himalajach łaskę spotkania Mistrza Himalaja w formie niebiańskiej audiencji trwającej kilkanaście godzin, w tym nauk i błogosławieństwa darśanu. Ślady kultu El Morya (L.M.) czyli Śri Himalaya Rishi można spotkać w prawie całej duchowości i jodze korzeniami wywodzącej się od himalajskich mistrzów mądrości Dalekiego Wschodu. Często wspominany w pismach orientalnych jedynie jako Mahatma, dosł. "Wielka Dusza". 

Kruk - Mistyczny strażnik ścieżki duchowej

Kruk - Mityczny Strażnik Ścieżki 

Kruk (Corvus corax) - największy przedstawiciel rodziny wróblowatych -  pełnił olbrzymią rolę w mitologiach różnych kręgów kulturowych. W dawnych mitach pełni role wyłącznie pozytywne, chociaż także związane ze śmiercią czy ostrzeganiem. Czarny kruk uchodzi za symbol inteligencji, jest ptakiem wróżebnym i proroczym, ale również utożsamianym ze zdobywcą świecidełek, bo jak sroka porywa drobne przedmioty, które przez brak wola ukrywa w różnych zakamarkach. Jest ptakiem słońca i świtu, bo krakaniem od przedświtu obwieszcza nadchodzący dzień, zachęcając do wczesno-porannej praktyki duchowej. W Turcji i na Bliskim Wschodzie oraz w Persji z tego powodu kruki pełniły ważną rolę w kulcie Boga Mitra – ten kto osiągnął najniższy stopień wtajemniczenia w mitraizmie otrzymywał nazwę „kruk”. Spostrzegawczość, pojętność, oswajalność i bystrość uczyniły z kruka posła bogów. W średniowieczu kojarzono kruka (przez zwrot „paść kruki”) ze śmiercią na szubienicy. Inne powiedzenie ma jednak bardziej pozytywne znaczenie – „kruk krukowi oka nie wykole” oznacza, że swój swego nie skrzywdzi. Kruk rozpoznaje innego kruka i nie krzywdzi członków swojej wspólnoty - to podstawowa zasada Braterstwa Mitry. Kruki to także ci, którzy wstają wcześnie i oglądają światło świtu oraz wschodzącego Słońca. 

Kruk - Corvus corax 

Jego zasadnicza rola w symbolice wszystkich ludów i wszystkich kultur to bycie strażnikiem tajemnic. Pilnuje tajemnic przyszłości i wróżby. Widać to już w mistyce babilońskiej, w której wtajemniczany w misteria adept, musiał przejść siedem stopni uświadomienia, przybierając kolejno siedem imion. Pierwsze z nich to Kruk – symbol pierwszego stopnia, podobnie jak w misteriach Mitry. Wyraźna tu jest jego rola jako symbol strażnika progu tajemnic. Ten próg musiał być przekroczony, aby osiągnąć później pełną mądrość i czystość. Jego rolę strażnika poszerzano czasem. Np. w niektórych poematach o wyprawie Argonautów – np. Apolloniosa i Apollodorosa – pojawia się kreteński olbrzym z brązu, Talos, który oblatuje trzy razy dziennie wyspę i miota kamienie z procy, uniemożliwiając Argonautom przybicie do brzegu. Talos w astronomicznym traktacie późnoantycznym babilończyka Teukrosa objawia się jako konstelacja, a na jego głowie widnieje sylwetka kruka. Kruk jest także częstym znakiem na babilońskich kamieniach granicznych. W Afryce kruk właściwie wszędzie pełni rolę przewodnika, strażnika i ostrzegającego przed niebezpieczeństwem. 

Kruki są symbolem małżeńskiej wierności, gdyż łączą się w pary na całe życie, a niewierność jest u nich bardzo rzadka. Pary zwykle co roku wybierają to samo miejsce na gniazdo. Na swym terytorium pozostają przez cały czas, tworzone pary są monogamiczne. Kruki dochowują sobie wierności prawdopodobnie do końca życia, nie są znane przypadki zmiany partnera czy partnerki w czasie życia tego drugiego. Kruki budują gniazdo na wierzchołku wysokiego drzewa, najczęściej iglastego, np. świerka lub sosny o gęstej koronie, a w górach na półce skalnej. Rzadziej gnieździ się para kruków na liściastych drzewach. Potężne gniazdo zbudowane z grubych gałęzi i drobniejszych patyków, wyściełane mchem, miękkimi trawami, korzonkami i sierścią zwierząt. Kruk uchodzi za symbol ptaka długowiecznego, chociaż współcześnie życie kruków jest coraz krótsze, w nieodpowiednim środowisku trwa zaledwie 10-15 lat. Znany jest przypadek kruka z londyńskiej twierdzy Tower, który na zamku dożył 44 lat, acz jeszcze na podstawie obrączkowania rejestruje się osobniki w wieku ponad 40 lat. W rzeczywistości stwierdzono, że pewien oswojony od pisklęcia kruk żył 69 lat przyjaźniąc się z człowiekiem, który go wychował. W różnych legendach i podaniach długowieczność kruków jest często wysławiana – niektórzy uważali, że niektóre osobniki żyły nawet 3 razy dłużej niż człowiek, to jest do 150 czy 180 lat. W odpowiednich warunkach kruk może żyć rzeczywiście bardzo długo. 

Hathor - Bogini Białej Magii

Hathor - Święta Bogini i Biała Magia 

Szamańskie medytacje z Sercem Bogini Hathor (Het Heru), odrodzenie wyższej świadomości w praktykach z magiczną Boginią Hathor. Przywoływanie opieki Hathor - anielskiej Bogini Magii, Królowej Niebios. Piękna i uwznioślająca muzyka grana na harfie i innych dawnych instrumentach egipskich związanych z tradycjami Zakonu Kapłanek i Kapłanów Boskiej Wysokiej, Ceremonialnej Magii. Szamańskie tańce i duchowe śpiewy ku czci Bogini Hathor. Medytacje z magiczną duszą Bogini Hathor, Dawczynią Miłości i Niebiańskiej Magii. Hathor jako Bogini miłości i małżeńskiej wierności, Bogini małżeńskiego erotyzmu, opiekunka małżeństw i małżeńskiej miłości, Bogini Macierzyństwa. Władczyni Magii Syriusza (Sepdet), a wedle starszych tekstów egipskich także Stwórczyni Wszechświata. Hathor jest pradawną Boginią ziemi egipskiej, Synaju oraz ziemi Kanaan, Boginią Magii, duchowości, ezoteryki, okultyzmu, wiedzy hermetycznej, gnozy... 

Hathor - Bogini Złotego Światła

Magia to boska religia w praktycznym, przyziemnym wydaniu, a magiczne zaklęcia wspomagają plony, lekarstwa, zabiegi lecznicze, ochraniają przed złymi zdarzeniami, ochraniają związek małżeński. Magiczne, rytualne zaklęcia egipskie składają się z trzech działań: magicznych ruchów, magicznych słów i działań magicznymi przedmiotami. W ramach magicznego ruchu znajdujemy specyficzny, odpowiedni do praktyk magicznych taniec Bogini Hathor. Magiczne słowa to często krótkie opowieści ze świata Bóstw, Bogiń i Bogów wyzwalające Moc, a także przypominające dawne legendy. Nie ma Magii bez mistycznych legend i opowieści. Teksty magiczne zapisywane są z pomocą pięknej, ozdobnej i wyrazistej kaligrafii, w odpowiednim stanie ducha, ze skupieniem na odpowiednim Bóstwie. Tylko ręczne kaligrafie wykonane przez Maga, wykaligrafowane w ozdobny i piękny sposób, z włożeniem energii skupienia i medytacji mają charakter magicznego tekstu. Jako amulety można użytkować posążek świętej krowy, gdyż jest to jedna ze starych postaci Bogini Hathor, a także instrument muzyczny Sistrum, naszyjnik zwany Menat, od Mena - Macierz, Matka Magii. Tłumaczenie snów i wieszczenie ze snów to zajęcie wielu kapłanek wieszczek magicznej Bogini H. 

Siedem Promieni Ewolucji Dusz Ludzkich

Siedem Promieni Ewolucji Dusz Ludzkich

Koncept Siedmiu Promieni Ewolucji Dusz pochodzi z tajemnej wiedzy Wschodu, a znany był już grupom teozofii, białej magii, okultyzmu i ezoteryki w XIX wieku. Wiedzę o Siedmiu Promieniach przekazywano na spotkaniach członków tajemnych szkół, grup i bractw ezoterycznych w sekrecie, często tylko tym, którzy dłużej i głębiej zaangażowali się w studia nauk hermetycznych. Wiedza ta znana była wtajemniczonych w misteria ezoterycznego i hermetycznego Braterstwa Mitry (Mithra). 

Siedem Promieni Ewolucji Dusz

Promienie kosmiczne, niebiańskie, promienie ewolucji dusz są bardzo ważnym aspektem, falą energii z kosmosu, z niebios, ze źródła, od Stwórcy dusz. Jest wiele typów promieni napływających na Ziemię z trzech lub więcej uniwersalnych poziomów niebiańskich, z trzech hierarchii anielskich. Każdego z nas prowadzi czy raczej wspiera co najmniej jeden promień kosmiczny, promień świadomości, promień ewolucji duszy (atmana). Głównym jest osobisty promień duszy, chociaż wielu z praktykujących ma 2 lub więcej prowadzących promieni. Jednak aby połączyć się z uniwersum potrzebne jest 7 promieni kosmicznych. Dusze wyżej duchowo rozwinięte są zasilane promieniami o wyższych oktawach z wyższych poziomów kosmicznych. Budząca się energia Kundalini Śakti w większym stopniu jest uzależniona od promieni kosmicznych. Kiedy w ciele następuje większa aktywność Energii Kundalini i przyłączenie się 7 promieni następuje zjednoczenie człowieka z Uniwersum, z Paramatmanem. Taki człowiek jest w pełni połączony z 7-ma kosmicznymi ośrodkami. 

Uczniowie ścieżki duchowego rozwoju ewoluują w obrębie jednego z siedmiu głównych promieni ewolucji dusz. Można powiedzieć, że trzy promienie aspektu oraz cztery promienie atrybutu wyznaczają siedem klas ewolucji dusz z jakimi stykają się mistrzowie Duchowej Hierarchii. Siedem promieni ewolucji to okultystyczny koncept, który rozprzestrzenił się w wielu dawnych religiach misteryjnych i szkołach hermetycznej duchowości. Tajemna Wiedza o siedmiu promieniach znana jest dobrzy przynajmniej od VI wieku p.e.ch. (BCE), zarówno wśród Aryan (Ariów) w Indii jak i w zachodniej kulturze duchowości i ezoteryki. Wiedza o siedmiu promieniach ewolucji dusz widoczna jest w gnozie i tradycjach mitraickich, które rozpowszechniały się w Cesarstwie Rzymskim. Nawet podziały niebios na siedem sfer, liczba siedmiu archaniołów w ezoterycznym chrześcijaństwie i kabale czy siedem inicjacji wtajemniczających w kolejne poziomy Szkół Ezoterycznych pokazują ślady wiedzy o siedmiu promieniach. Każdy z Promieni Świadomości wchłaniany jest przez system energetyczny człowieka oraz szczególnie przez jeden z ośrodków rozwoju świadomości czyli przez jedną z ćakr. 

Fioletowy Płomień - Magia Transmutacji

Fioletowy Płomień Boskości 

Barwa fioletowa (fiolet) – to światło o długości od 380 do 450 nm. Fioletowy kolor od zawsze kojarzył się z boską władzą, uduchowieniem i szlachetnością. Podobna do fioletu purpura była bardzo cennym barwnikiem naturalnym, uzyskiwanym z niektórych gatunków małży, używano jej w starożytności, a później w średniowieczu, do farbowania płaszczy osób piastujących wysokie stanowiska. W religii chrześcijańskiej purpura symbolizuje męczeństwo, w imperialnej Anglii była jedynym kolorem, którym w czasie żałoby można było dopełnić odcienie szarego i czarnego, przez co aż do początku XIX wieku był uważany za kolor ponury. W latach 60-tych XX wieku fiolet stał się kolorem buntu i przemian, uznawano go za niekonwencjonalny i prowokujący, zaś odcienie fioletu stały się symbolem młodości i poszukiwania wolności. W Tajlandii fiolet jest kolorem żałoby dla wdów, kolorem oczyszczenia po zmarłym mężu. Ametyst, kamień trzeźwości, jest minerałem o barwie fioletowej bardzo przydatnym do robienia tematycznych amuletów. 

Punkt Światła i Fioletowy Blask

Fioletowy Płomień to jeden z siedmiu Boskich Promieni Ewolucji Dusz przenikających przez otaczający naszą planetę mrok. Świat ziemski, w którym obecnie żyjemy jest bardzo skutecznie oddzielony od swobodnego przepływu tych promieni. Siła ich przenikania zależy w tym układzie przede wszystkim od tego, jak wiele z ich oświecającej mocy zostanie przyciągnięte i przetransformowane przez istoty ten świat zamieszkujące, czyli przez ludzi tu obecnych. Fioletowy Płomień to wibracja po części niezwykła i w naszej rzeczywistości rzadka jak Płomień Diamentowy. Jest również czysta i mocna jak diament oraz jasna jak jego blask. Fioletowy Promień to ultraszybka siła sprawcza uwalniająca od negatywnego karmana, która wnika w strukturę rzeczywistości zmieniając ją u podstaw, na poziomie przyczynowym i atomowym. Jest to moc duchowego światła, moc światła duszy, nie znająca barier ani przeszkód karmicznych, moc ostateczna znosząca wiele ludzkich indywidualnych ograniczeń, splątań, uwarunkowań. 

Pracujemy z Fioletowym Płomieniem dla oczyszczania od negatywności karmicznych, oczyszczania astralnych demonicznych podpięć pod ciała duchowe, system energetyczny nadis i czakry pacjentów w uzdrawianiu. Gdy zaczynamy pracę z Fioletowym Płomieniem, zwracajmy uwagę na efekt który nazywa się psychicznym wyjałowieniem. Fioletowy Płomień działa oczyszczająco na zanieczyszczone ciała duchowe jak psychiczny Ludwik czy Domestos. Jeśli boli za bardzo, przerywamy cykl oczyszczania lub uzupełniamy kurację naprzemiennie wielkimi strumieniami energii duchowej życzliwości, sympatii i przyjaźni, Maitri. Ważne jest aby praktykować w grupie o wzajemnie przyjacielskim i życzliwym nastawieniu. Fioletowy Płomień rozważa się często jako alternatywny dla oczyszczającego Purpurowego Płomienia. Odczuwamy fioletowy jako płomień Boskiego Ognia, Agni, o znacznie większej energii przenikającej wszystkie zakamarki ciał duchowych uzdrawianej istoty. Płomień Purpurowy ma łagodniejsze działanie, jakby ślizga się po wierzchu uzdrawianej osoby. Z tego powodu na początek kuracji oczyszczającej często wybieramy Płomień Purpurowy albo Płomień Różowy, a dopiero do doczyszczania używamy Płomień Fioletowy. 

Centiloquium - Astrologia w aforyzmach

Astrologia - Sto aforyzmów Ptolemeusza 

Zapraszamy do zapoznania się lub przypomnienia sobie aforyzmów astrologicznych Centiloquium przypisywanych Ptolemeuszowi zawartych w „Centiloquium” – popularnemu już od prawie 1800 lat zbiorowi 100 podstawowych zasad interpretacji horoskopów. Jego pierwsze nowożytne tłumaczenie na język polski opublikowane zostało w Polskim Kalendarzu Astrologicznym na rok 1937. 

Klaudiusz Ptolemeusz

Wiele reguł dotyczy zdrowia, choroby i śmierci - tematyce, które należy do bardzo podstawowych w analizowaniu zdarzeń ludzkiego losu i przeznaczenia. Centiloquium - sto aforyzmów astrologicznych Ptolemeusza to w swej istocie wypiski z dzieła Tetrabiblos, Czworoksiągu Ptolemeusza poświęconego astrologii, aforyzmy, które pilnie studiowano, analizowano i rozważano w czasie kształcenia młodych astrologów i magów. 

Sto Aforyzmów Ptolemeusza zostało bardzo spopularyzowanych około X wieku, gdy egipski matematyk Ahmad ibn Yusuf al-Misri napisał do nich swoje komentarze. Wszystkie starożytne arabskie tłumaczenia Centiloquium zawierają podział na osiem rozdziałów, jak u Yusuf  ibn al-Daya, który zostaje zachowany w tym tłumaczeniu. Przez wieki aforyzmów tych uczono się na pamięć, a mistrzowie astrologii czy magii objaśniali znaczenie każdego z nich swoim uczniom na licznych przykładach. Centiloquium to astrologia w stu pigułkach aforyzmów. 

CENTILOQUIUM - Klaudiusz Ptolemeusz 

POLSKI KALENDARZ ASTROLOGICZNY na rok 1937, 

wydany w Bydgoszczy zawiera CENTILOQUIUM Klaudiusza Ptolemeusza.

Ptolemeusz (urodzony około 100 roku – zmarły około 168 roku grecki uczony pochodzący z Tebaidy) to nie tylko  astrolog. Napisał wiele dzieł z dziedziny matematyki, astronomii, geografii czy  muzyki. 

CENTILOQUIUM jest zbiorem 100 astrologicznych sentencji: 

Astrologia - aforyzmy i cytaty

Astrologia w cytatach i aforyzmach 

Horoskop urodzeniowy może być prawidłowo zinterpretowany jedynie dzięki duchowej mądrości (buddhi) mężczyzny lub kobiety; spotyka się ją jednak rzadko. --- Paramahansa Yogananda 

Astrologia jest nauką samodzielną. Wyjaśnia nam ona bardzo wiele. Z jej znajomości dużo się nauczyłem i wielokrotnie odniosłem korzyści! --- Albert Einstein 

Lekarz nie znający astrologii nie ma prawa nazywać siebie lekarzem --- Hipokrates 

Ekliptyka i Zodiak

O astrologii współczesny człowiek albo w ogóle nie ma pojęcia, albo - co gorsza - ma pojęcie najzupełniej fałszywe, jako że prasa codzienna przedstawia ją w sposób godny pożałowania. A o podręcznik astrologii w naszych krajach trudniej niż o oryginał "De revolutionibus". --- Włodzimierz Zonn, astronom 

Widzieć astrologa albo zajmować się astrologią: nadejdzie sukces większy niż dotychczas; ujrzeć znaki astrologiczne: odkryjesz rzeczy ważne dla twojego dalszego rozwoju. --- z sennika greckiego 

Astrolog, który nie ogląda nieba, nie umie pokazać ekliptyki, równika gwiazdowego oraz planet i gwiazd stałych jest totalnym ignorantem. Prawdziwy astrolog zawsze wie jak aktualnie wygląda gwiaździste niebo ponad głową. Prawdziwy astrolog jest znawcą położenia planet i gwiazd stałych na nieboskłonie, czuje ich wschód, górowanie i zachód. --- Siddha Jyotisha 

Istnieje zasada, odporna na wszelkie dane, odporna na wszelkie argumenty, która niezawodnie utrzymuje człowieka w wiecznej ignorancji. Tą zasadą jest potępienie, zanim przystąpi się do badania. --- Herbert Spencer

Jeżeli udamy się na dworzec możemy zauważyć, że ruch pociągów jest ściśle skorelowany z ruchem wskazówek zegara. Naiwne naukowe podejście kazałoby nam zadać pytanie: które z tych zjawisk jest przyczyną, a które skutkiem? Czy pociągi wywołują ruch wskazówek, czy też wskazówki wywołują ruch pociągów? Skoro korelacja jest dobrze widoczna musi też istnieć związek przyczynowo---skutkowy. Tymczasem go nie ma. Jest natomiast niewidoczna gołym okiem zasada organizacyjna, która odpowiada za występowanie tej korelacji. Z taką samą sytuacją mamy do czynienia w przypadku astrologii. --- dr Will Keepin, fizyk 

Mag - Magia i magiczne moce

MAGIA I MAGICZNE MOCE MAGÓW SŁOŃCA 

MAG - od łac. magus, gr. μάγος, per. مغ; – kapłan-astrolog zaratusztrianizmu, potrafiący przepowiadać przyszłość z układu gwiazd, uzdrawiać i leczyć ludzi. Pojęcie znane jest od co najmniej IV wieku p.e.ch. Mag pochodzi z sanskryckiego Maga - oznaczającego wedle wielkiego słownika sanskrytu Monier-Williamsa kapłana kultu słonecznego, szamana królów linii solarnej w Indii. Magiem jest zatem każdy kto czci Słońce, Surja jako bóstwo i wykonuje jogiczne oraz wedyjskie praktyki solarne. Przykładowym zestawem kultowych praktyk indyjskich i perskich magów jest Surya Namaskar/am - jogiczne pozdrowienie Słońca, ćwiczone oczywiście razem z odpowiednimi mantramami. 

Mitra - Słoneczny Władca Magów

Sama nazwa MAG pokazuje czym się osoba zajmuje, co powinna umieć, jakie życie prowadzić. Sprawowanie kultu solarnego, kontemplowanie światłości Słońca, percepcja kosmicznego Ognia solarnego, perfekcyjna znajomość zagadnień astrologii, zdolności uzdrowicielskie oraz wieszcze, jasnowidztwo - oto obraz Maga, którego na zachodzie często myli się z magikiem robiącym sztuczki iluzjonistyczne czy zręcznie pocieszającego klientów w jakimś pseudo ezo tv. 

Mag, czarownik, szaman – osoba parająca się magią, religią szamańską. Stosuje różnorakie gesty, zaklęcia, wypowiada inkantacje i wykonuje inne czynności rytualne mające dać mu władzę nad siłami nadnaturalnymi, które według jego przekonania dadzą mu moc zmiany rzeczywistości. Także osoba pełniąca funkcję religijną polegającą na sformalizowanej i instytucjonalnej więzi ekstatycznej z istotami nadludzkimi, duchami przodków, boginiami lub bogami. Niektórzy quasi magowie odrzucają tradycyjne rytuały na rzecz technik zainspirowanych współczesną psychologią czy NLP, jednak jest to rażący błąd w podejściu. Brak możliwości naukowego stwierdzenia powiązania między zastosowanym środkiem a ewentualnym efektem powoduje jednak, że skuteczność działań magicznych i istnienie postulowanych przez nią sił nadnaturalnych pozostaje w sferze wiary oraz zjawisk nadnaturalnych. Najbardziej znanym Bractwem Magów w Imperium Rzymskim był misteryjna organizacja Mitraitów. Mitraizm to kult Słońca, magiczny kult Słońca zwanego Mitrą z jego siedmioma stopniami uczniowskiego wtajemniczenia w pradawna wschodnią Magię. 

Pochodzenie nazwy mag wywodzi się czasem (ze względu na nazwę) od członków starożytnego plemienia Magów, wchodzącego w skład irańskiego ludu Medów. Kapłanami-magami byli mędrcy, którzy według Ewangelii Mateusza złożyli pokłon i dary narodzonemu Jezusowi Chrystusowi (w tradycji Trzej Królowie). W definicji maga mieści się uzdrowicielska i cudotwórcza działalność Jezusa Chrystusa oraz Apostołów, podobnie jak praca Druidów czy polinezyjskich Tohungów i hawajskich Kahunów. Kult Mitra, Słońca, w starożytnej Persji oraz Indii był sprawowany przez Magów. Pierwszym totemicznym zwierzęciem mitraickich magów był Kruk (Corvus). Planetą której rytm i cykle są podstawowe z punktu widzenia adeptów magicznych zakonów, bractw i klanów jest Merkury (gr. Hermes), a astrologiczne cykle i zasady merkuriańskie zwane są hermetycznymi. 

New Age -Nowy Wiek - Ruch Nowej Ery

New Age - Epoka Wodnika - Ruch Nowej Ery i Nowej Ludzkości 

New Age - z ang., wymowa: [njuː eɪdʒ]; w spolszczeniu Nju Ejdż, także Epoka Wodnika, Nowa Era, Ruch Nowej Ery (RNE), Złota Epoka, Złoty Wiek, Nowy Złoty Wiek – złożony i wielowymiarowy, alternatywny ruch duchowo-kulturowy, zapoczątkowany w drugiej połowie XX wieku, wyrosły z przekonania, że ludzkość, pogrążona w głębokim kryzysie, znajduje się w punkcie zwrotnym pomiędzy dwiema epokami ("erami"). Źródeł poglądów Nju Ejdż oraz genezy całego ruchu można doszukiwać się w astrologii, teozofii, zwłaszcza w pismach Heleny Bławackiej i wielkiej ezoterycznej kontynuatorki jej myśli Alice Bailey (1880-1949), ważnej prekursorki New Age, w Księdze Urantii, antropozofii Rudolfa Steinera oraz kontrkulturze lat 60-tych XX wieku (np. ruch hippisowski). Jak w przypadku większych społecznych kultur duchowych takich jak buddyzm, chrześcijaństwo czy islam, trudno jest wskazać absolutnie wszystkie źródła leżące u podstaw zaistnienia danej kultury duchowej.

Duchowa Praca Zjednoczonych Narodów Wyzwolonej Ludzkości

New Age jako synkretyczny kierunek filozoficzny może być scharakteryzowany jako monizm, panteizm, a także pewnego rodzaju etyczny indywidualizm i woluntaryzm, po trochu nawiązuje do indyjskiej Wedanty oraz Adwaita Wedanty. Zakłada, iż wszyscy są jednością, a poczucie odrębności jednostki od świata i innych istot jest uświadomieniem sobie własnego ego przez umysł. Ruch Nju Ejdż zaleca wiele praktyk, mających na celu zjednoczenie ze światem. Są to np. medytacja, koncentracja, relaksacja, afirmacja, joga, reiki, medytacje Wniebowstąpionych Mistrzów takich jak Elmoryah, Śiwa czy Saint Germain. Zwolennicy Ruchu New Age deklarują, iż uznają wolną wolę każdej istoty ludzkiej za najwyższe dobro i szanują dobroczynne decyzje każdego człowieka. Filozofia New Age głosi, że każdy jest równy każdemu. New Age jest także często łączony z psychologią perennis (psychologią wieczną) o której mówił, między innymi, Aldous Huxley mając na myśli wiedzę o duchowości i jedności człowieka ze światem, bliskiej temu, o czym mówi panteizm. 

New Age generalnie jest kontynuacją duchowych i metafizycznych tradycji gnostyckich, wiele czerpie również z religii orientalnych, ze współczesnych nauk szczegółowych i naukowych hipotez z pogranicza nauki. Ruch New Age w Polsce rozwija się już od ponad 30 lat. Bezpośrednim jednak źródłem tej duchowej filozofii Nju Ejdż jest XIX-wieczna teozofia, biała magia, a także antropozofia. New Age wykorzystuje też wiele koncepcji filozoficznych i religijnych, odpowiednio definiując je dla celów synkretycznych, jako że dobra i zdrowa filozofia powinna być wewnętrznie spójna i logiczna. Nowością tu jest wykorzystanie nauki i techniki lub powoływanie się na nie. Teozofia to rodzaj mistycyzmu i gnostycyzmu rozpropagowany zwłaszcza w XIX wieku przez Towarzystwo Teozoficzne Heleny Bławackiej. Podkreśla niezbędną jedność duchowych i materialnych składników wszechświata. Poszukuje ukrytych sił, które sprawiają, że materia i duch oddziałują na siebie w taki sposób, że umysły ludzkie i boskie w końcu się spotykają, a wtedy następuje moment oświecenia. Gnoza to ogólnie pewna forma wiedzy, która nie jest intelektualna, ale wizjonerska lub mistyczna i, jak się uważa, została objawiona. Może ona połączyć człowieka z boską tajemnicą. Gnoza była bardzo rozpowszechniona w pierwszych wiekach chrześcijaństwa, zwalczana przez satanistycznych inkwizytorów kościoła katolickiego jako nauka niemożliwa do pogodzenia z brutalną i zaborczą polityką imperialistyczną Rzymu oraz Watykanu. 

Święte Bractwo - Okultystyczny Zakon Magów

Święte Bractwo - Zakon Wiedzy Tajemnej 

Wymownym przykładem obrazującym świat magii widziany oczami ludzi jest cieszący się ciągłym zainteresowaniem cykl filmów edukacyjnych o Harrym Potterze. Magia, okultyzm i zjawiska paranormalne są także często tematem horrorów, thrillerów czy też książkowych bestsellerów. magia jest także natchnieniem dla muzyki black metalowej, która jest wciąż popularna wśród części fanów heavy metalu na całym świecie, jednakże muzyka służąc do rozwoju zdolności magicznych jest z natury całkiem inna. Patrząc szerzej na zjawisko popularności tematów ezoterycznych i magicznych, trudno powstrzymać się od refleksji na temat miejsca, jakie w świadomości współczesnego człowieka zajmuje magia, Biała Magia. Nasilający się obecnie proces sekularyzacji ludzkości wzmacnia zainteresowanie magią bo rzeczywistości i religii chrześcijańskiej, w której żyjemy w Europie i Ameryce bardzo brakuje poważnych komponentów duchowych, mistycznych i metafizycznych, szamańskich.

Sykomora - Magiczne drzewo - Figowiec morwowy

Wyraz "magia" pochodzi od łacińskiego magicus co oznacza "odwołujący się do czarów" lub też od greckiego mageia, co określa teologię Magów - kapłanów Ahura Mazda czy Ormuzda. Nazwa "Mag" odnosi się do starożytnej wspólnoty niebiańskich kapłanów Ahura Mazda w tym do Proroka Spitama Zaratusztra w dawnej Medii i Persji, którzy przez tradycję uznawani byli za władających nadprzyrodzonymi siłami, boskimi mocami. Magowie to Mędrcy Boży, którzy przyszli do narodzonego Dzieciątka Jezus, aby złożyć mu wizytę, przekazać błogosławieństwa i pierwsze namaszczenie w charakterze nowo narodzonego Maga rozpoznanego przez wschodnich Wtajemniczonych. Wyznawcy Jezusa mają szczególny obowiązek wdzięczności wobec Magów dzięki którym Jezus stał się sam prorokiem Bożym.

Święte Bractwo to jedna z najbardziej elitarnych, awangardowych organizacji duchowych, ezoterycznych czy okultystycznych znana także jako Bractwo Magów lub Zakon Świętych, Bractwo Oświeconych. W Polsce liczy około 1000 adeptów, jednocząc wybitne duchowe i okultystyczne osobowości posiadające magiczne moce duchowe oraz kultywujących Duchowe Braterstwo. Święte Bractwo jest to zakon magiczny, którego celem jest wskazywanie ludziom boskiej wiedzy i sposobów duchowego oświecenia. To, co jest elementem wspólnym wszystkich definicji magii, to fakt, że słowo to odnosi się do nadprzyrodzonej mocy oraz skutków jej oddziaływania na ludzi i otoczenie. Prosty fakt, że Magowie byli mędrcami, składającymi pokłon i błogosławiącymi Jezusowi Chrystusowi, wedle części chrześcijaństwa Synowi Bożemu sprawia, że magia w literaturze światowej postrzegana jest generalnie jako wielkie dobro i praktyka dążenia do światła, a jej szkodliwe nielegalne użycie nazwano czarną magią. Marzeniem każdego człowieka jest szczęście, bogactwo oraz zdrowie w sensie psychicznym, fizycznym i społecznym. Według magów marzenie to można realizować dwoma drogami wytyczonymi przez białą magię, z pomocą metod magii naturalnej związanej z żywiołami przyrody oraz z pomocą anielskiej i boskiej ceremonialnej magii wysokiej, doskonale znanej także jako kaballah.

22 Arkana Maga - Moce Magiczne i Duchowe

22 Arkana - Przywileje Białego Maga 

Przywileje Maga znane także jako Arkana Białego Maga dzielą się na trzy grupy po Siedem Przywilejów. Pierwsza grupa to najtrudniejsze przywileje, a ostatnia grupa to najłatwiejsze przywileje do opanowania. W zasadzie, czytanie powinno zaczynać się od końca, gdyż mniejsze przywileje wymienione są pod koniec jako ostatnia grupa, łatwiejsza do opanowania. Przywilej 22 jest podsumowaniem wszystkich jako Corona Magica, czwarte wielkie wtajemniczenie starożytnej szkoły magów. Arkana 15-21 opisują podstawy magii i zdolności Maga najniższego stopnia wiedzy i umiejętności. Siedem Przywilejów najlepiej opanowywać w ciągu Siedmiolecia, inaczej na każdy Przywilej aspirant dostanie Siedmiolecie. Osiągnięcie 22 Przywilejów w 22 lata oznacza Mistrzowską Duszę Maga! 22 Arkana Magii nauczano w świątyniach Bogini Hathor. Stanowiły 22 mniejsze procesy hermetycznej edukacji i wtajemniczania, praktycznego wtajemniczenia, wyznaczając mistyczną oraz magiczną ścieżkę Tarota... W swej istocie, Tarot, to alfabet semicki, hebrajski lub aramejski, z opisem 22 kolejnych magicznie rozumianych liter, a właściwie mistyczno-magicznych znaków tajemnicy.  

Rdzeń każdego hebrajskiego i szerzej semickiego Słowa składa się zwykle z trzech liter-znaków, stąd zwyczaj wyciagania trzech liter z alfabetu i kojarzenia semickich, hebrajskich pojęć, słów lub pierwszych liter słów czyli akrostychów, mających znaczenie w kontekście intencji lub pytania o jakieś wydarzenie. W celach mantycznych zawsze posługujemy się alfabetem hebrajskim lub aramejskim, znając oczywiście dobrze znaki oraz język, gdyż trzeba dobrze kojarzyć mistyczne powiązania Słów, aby przepowiednia czy predykcja Tarota miała być skuteczna. Trzy kombinacje z możliwością zmiany kolejności znaków literowych, ze zbioru 22 liter alfabetu, to spora ilość możliwości, a do tego mamy pewną swobodę oznaczania samogłosek, zatem trzeba potężnego umysłu aby opanować prawdziwy Tarot Magów oparty na semickiej, egipskiej i także chaldejskiej tradycji, bo Chaldejczycy z południa obszaru dorzecza Eufratu i Tygrysu jak najbardziej byli Semitami, a i dawny język akkadyjski także jest z grupy języków semickich.  Kombinacje z powtórzeniami 3 litery z 22 znaków dają 2024 Słowa jakie mogą powstać, jednak dalsze wyciągając cztery litery mamy już 12.650 Słów, pięć liter (krzyż) mamy 65.780 możliwych Słów, a przy sześciu z 22, mamy 296010 możliwych Słów - układów znaków liter...  

Hebrajski alfabet i wibracje liter w przeliczeniu na liczby

Dwadzieścia dwie litery ze Świętej Tory obrazują wibracyjne zasady aktywności duchowej Bóstwa na tych, którzy podążają mistyczną ścieżką, studiują Świętą Trójwiedzę, numerologię/gematrię, astrologię i chirologię. Najważniejsze w tradycji semickiej kabbalah (po aramejsku qabbaltah), tak pod względem znaczenia, jak i powszechności użycia w mistyce i ezoteryzmie (okultyzmie), jest pismo stosowane już w drukarstwie i kaligrafowaniu świętych zwojów, zarówno tych biblijnych, jak i typowo związanych z samą kabbalah. Pismo to zwane jest ktaw aszuri, skrypt asyryjski, alfabet semicki chaldejsko-asyryjski. Pismo to, kształt liter, wibracja liczbowa i pierwotnego obrazu jaki symbolizuje litera, jest gruntownie komentowane, analizowane i badane, włącznie z powiązaniami z innymi literami - zanakami pisma. Jako drugi rodzaj pisma w chaldejsko-semickiej kabbalah stosowana jest kursywa przy odręcznym pisaniu w tekstach szkolnych, świeckich, w korespondencji prywatnej, pismo, które wywodzi się ze znaków pisma protosynajskiego, współcześnie w uproszczeniu znanego pod nazwą ktaw iwri, czyli pisma hebrajskiego. Pismo protosynajskie wywodzi się najpewniej z egipskich znaków zwanych hieroglifami, i mogło być używane w czasie przebywania w niewoli egipskiej, a także w czasie słynnego wyjścia z Egiptu i ucieczki przez Morze Czerwone oraz objawienia na Górze Synaj czyli na Świętej Górze Horeb w dzisiejszej północno-zachodniej Arabii Saudyjskiej. Starożytny alfabet protosynajski składa się z piktogramów mających wartość spółgłosek, zatem zasady pisma semickiego są w nim doskonale reprezentowane. Wiele innych rodzajów pisma semickiego, w tym fenickie oraz aramejskie, paleohebrajskie i hebrajskie, nabatejskie, a także greckie i arabskie, etruskie i łacińskie są wywodzone z tego starożytnego mistyczno-magicznego alfabetu. 

Złota Bogini Białej Magii - Hathor

Arkana 1-7 to Wielkie Arkana Maga 

1. Przywilej ﭏ lub  (Alef, Aleph). Mag widzi Boga osobiście, nie umierając i biesiaduje swobodnie z Siedmiu Planetarnymi Geniuszami. 

Wielu adeptów i adeptek tradycyjnej tradycji magicznej zastanawia się jak rozumieć ten tekst? On oznacza, że w mentalnym planie, nie patrząc na pełne obznajomienie z Potokiem Jedności, Poświęcony zachowuje typ duszy jemu właściwy, dopóki to można. Rozumiem pod słowem „typ” mentalny charakter monady, który będzie albo Aleph (dusza – poszukiwacz w metafizycznej sferze), albo Ghimel (dusza – pielęgniarka, dusza – zbieracz), albo Lamed (dusza – sługa; dusza szukająca poświęcenia się na służbę duchową). W astralnym planie ten sam Poświęcony, widząc nad sobą Wszystkopochłaniającą Kliszę הּהּיּ a przeprowadzając w dół mechanizm tej samej Kliszy, nie gardzi zachowaniem do właściwej pory swojej Jaźni i kierowaniem jej planetarnymi cechami. On sam w fizycznym planie, uświadamiając sobie złudę obrazów ziemskiego bytu, nie burzy dobrowolnie ani swojego ciała, ani warunków, w których to ciało działa. 

Siedem Planetarnych Geniuszy to Siedem Planet Astrologii, w tym dwa Światła: Słońce i Księżyc, a także Pięć Jasnych Planet: Saturn, Jowisz, Mars, Wenus, Merkury. Mag jest biegłym Mistrzem Astrologii nieustannie obcującym i biesiadującym swobodnie z Duszami Planet i ich wpływami oraz układami. 

2. Przywilej כֿ (Bet, Beth, Vet). Mag stoi wyżej od wszystkich zgryzot i bojaźni.

To znaczy, że on nie wzrusza się hamulcami logicznego charakteru w planie metafizycznym oddaleniem Duszy – Siostry i powolnością postępów uczniów swoich w astralnym planie i nie boi się cierpień i śmierci ani o siebie, ani o innych w fizycznym planie.

Aksjomat Podstawowy Astrologii

Wpływ Światła - Podstawowy Aksjomat Astrologii 

Aksjomat to takie twierdzenie, które uchodzi za oczywistość i dlatego go nie udowadniamy, za podstawę na której buduje się system przekonań i obraz świata. Nie ma geometrii bez aksjomatów, a kto chodził do szkoły na pewno rozumie czym jest aksjomat w planimetrii (geometrii płaskiej). Za to odwołując się do aksjomatów można dowodzić innych twierdzeń. 

Współczesna astrologia traci swoją zdolność opisywania ludzkich charakterów, przepowiadania przyszłości i ludzkich losów czego główną przyczyną jest zatracenie wiedzy o aksjomatach na których astrologia powstała. Tylko nieliczni astrolodzy w XX wieku raczyli przypominać zainteresowanym aksjomaty astrologii jako starożytnej wiedzy i mądrości. Aksjomaty tak samo są ważne w matematyce i geometrii, jak i w filozofii, teologii czy systemie wieszczenia, prognozowania i przepowiadania przyszłości.

Pas Zodiaku na nieboskłonie - rysunek orientacyjny

Warto zatem przypomnieć podstawowy aksjomat astrologii, założenie przyjęte jako pewnik na podstawie którego cała praktyczna wiedza astrologiczna powstała, a przecież każdy system wróżebny posiada jakiś aksjomat czy aksjomaty na których opiera swoje istnienie i interpretacje. Raczej nie uświadczymy tego na rozmaitych tandetnych kursach pseudoastrologii czy astropsychologii proponowanych przez różne równie tandetne organizacje twierdzące, że zrzeszają astrologów w Polsce, Europie czy Ameryce. Wpływ, siła czy moc światła to podstawowy aksjomat astrologii, która sama wprowadziła pojęcie magnitudo. 

Podstawowym aksjomatem astrologii na którym jako na kosmicznej zasadzie opiera się astrologia jest oddziaływanie, wpływ światła na ludzi i zwierzęta oraz rośliny, na przyrodę. Im większe, jaśniejsze wizualnie światło, im większa jasność obiektu, tym większy wpływ na kształtowanie ludzkich losów i charakter człowieka. Aksjomat Wpływu Światła, aksjomat jasności świecącego obiektu oznacza, że tak czy owak, Słońce i Księżyc oraz Wenus jako najjaśniejsze obiekty na niebie, w czasie swojej widoczności, mają największy wpływ na ludzkie losy, na kształtowanie charakteru i losów istot. Z aksjomatu wprost wynika, że to, czego na niebie nie widać, nie ma znaczącego wpływu na ludzkie losy, nie ma istotnego czy szczególnego wpływu na kształtowanie charakteru. I oczywiście, nie ma sensu zajmować się małymi obiektami, których światło nie jest wyraziście widoczne. 

Najsilniejsze światła świecące na niebie, ponad linią horyzontu, to Słońce, Księżyc, a dalej Syriusz, Wenus, Jowisz... Światło, czyli świecący obiekt musi jednak znajdować się ponad linią horyzontu, ponad linią ascendent-descendent, aby jego promienie miały bardziej znaczący wpływ na ludzki los czy kształtowanie charakteru. Wszystko to, co jest poniżej linii horyzontu i aktualnie nie świeci na badaną osobę jest znacząco mniej istotne, a często nieistotne, wyłączone, wygaszone, pozbawione wpływu na badaną osobę czy obiekt, chociaż wywierać może wpływy jako tło wydarzeń...  

Radża Joga - Królewska Sztuka Rozwoju Duszy

Radża Joga - Sztuka Królewska - Droga Oświecenia 

Termin "RadżaJoga" -  w dewanagari राजयोग Radźajoga "joga królewska - rozpowszechnił się w literaturze indyjskiej dopiero od około XV wieku, wcześniej używano terminu Uro Yoga (Joga Światła). Używany był ówcześnie w opozycji do jogi opartej na ćwiczeniach ciała fizycznego (HathaJoga), gdzie emfaza szła na techniki medytacyjne w pozycji lotosowej. Można go interpretować, jako odnoszącego się do celu praktyk joginów – Jaźni, Duszy, Atmana, którą charakteryzuje sanskrycki rdzeń rāj (radź) o znaczeniach władać, rządzić, błyszczeć, jaśnieć. Królewska joga – to rodzaj jogi, określanej jako sztuka królewska z uwagi na zaawansowane praktyki medytacyjne (dharana, dhyana, samadhi) i mentalne (praca z świadomością, procesem myślowym, intuicją, zmysłami jak Pratyahara). 

Maharyszi Patańdźali - Radźa Jogin

Starożytny system jogi, któremu ostateczny kształt nadał Patańdżali w swoich Jogasutrach to Uro Joga lub Radźa Joga. W tej postaci został uznany za jeden z sześciu ortodoksyjnych (tzn. uznających autorytet Wed) systemów filozoficznych. Teoretyczną podbudowę filozoficzną stanowi dlań sankhya – jeden z tych sześciu systemów, natomiast sama Joga Królewska skupia się na zagadnieniach praktyki rozwoju duchowego, realizacji Jaźni, Duszy, Atmana. 

Wielu współczesnych Guru - Mistrzów Jogi - naucza technik powiązanych z Radżajogą, jednak bardzo rzadko się zdarza Prawdziwy Mistrz, Guru, który jest w stanie nauczać całej Królewskiej Jogi, która obejmuje 12 poziomów duchowych inicjacji, wtajemniczeń. Praktykę Radźa Jogi rozpoczyna się od inicjacji u prawdziwego mistrza duchowego, zrealizowanego Guru. Podstawowa trudność w podjęciu praktyki Królewskiej Jogi polega na znalezieniu odpowiedniego nauczyciele, mistrza duchowego, znawcy praktyki Radża Jogi, aby móc podjąć inicjacyjną Ścieżkę Rozwoju Duchowego, Ścieżkę Samorealizacji (Sampradźńata Margah). 

Asany są praktykowane w Jodze Królewskiej o tyle, o ile służą podtrzymaniu zdolności pozostawania w pozycji Padmasana, w pozycji pełnego lotosu. Joga Królewska nazywana jest Złotą Serią Asan, gdyż wszystkie pozycje jogiczne, Asany służą praktyce Lotosu, są serią pozycji medytacyjnych w których adepci trzymają nogi zwinięte do pozycji Padmasana, symbolizującej panowanie nad zmysłami i umysłem. Osoby, które nie są w stanie jeszcze wykonywać asana w pozycji Padmasana, nie są de facto praktykantami Radża Jogi, a jedynie kandydatami i nie powinny otrzymywać inicjacji w Jogę Królewską, w Jogę Światłości. 

Otwarcie Serca - Mistrz El Morya

Otwarcie Serca - Rozwój Duchowy - Mistrz El Morya 

Uważna i skupiona koncentracja na Mistrzu takim jak El Morya umożliwia boskim energiom stopienie się  z ludzkim sercem podczas gdy wyraża się boską świadomość światła i mądrości. Brahman - Stwórca wyraził życzenie, aby ludzkość w czasie okresów olbrzymiego wzrostu świadomości doświadczyła przebudzenia czakry serca, anahata ćakry. Przebudzenie takie jest doświadczane bardziej intensywnie przez tych, którzy są świadomi tego procesu, ale wszyscy doświadczają tego, że z ich czakrą serca, zwłaszcza podczas snu pracują wzniesieni mistrzowie. Zwykle nie więcej niż 1/16 całej ludzkiej populacji w Kali Judze doświadcza wzmożonego przebudzenia ośrodka sercowego. 

El Moryah - Vajrasattva - Adhibuddha

Co ponad 2 tysiące lat wchodzimy w nowy cykl kosmicznej energii, zatem potrzebne jest wiele przygotowań, chociaż wejście w nowy cykl trwa około 400 lat, a rozpoczęło się z końcem XIX wieku. Mistrzowie Światłości jak Mistrz Jupieter, Mistrz Kuthumi, Mistrz El Morya czy Mistrz Saint Germain, przyjęli wibrację światła, pochodzącą z serca Brahmana - Stwórcy i teraz ucieleśniają, podtrzymują i dzielą się boskim światłem i świadomością w miarę potrzeby. Działają  jako strażnicy boskiego światła (daiva jyoti), ale wielu wzniesionych, niebiańskich mistrzów również pracuje z tą energią, aby pomóc zintegrować ją w czakrach serca duchowej awangardy ludzkości. Wzniesieni mistrzowie, a także wedyjscy dewowie jak Indra, Waruna, Agni, Wayu czy Ambara, Mahadewa, będący przewodnikami wszystkich poszczególnych głównych typów osób są proszeni o kierowanie energii, którą mistrzowie wysyłają do czakry serca każdej z tych osób, z którymi pracują.  

Wibracja boskiego światła Wiragi ma kolor lawendowo-niebieski i może budzić uczucia ukojenia, uspokojenia i odprężenia. Lawendowo-niebieskie światło ma na celu uspokojenie i rozluźnienie energii czakry serca, zwłaszcza na jej obrzeżach – po to, aby możliwe się stało rozszerzenie, przebudzenie i rozwinięcie świadomości czakry serca, jak również aby mogła ona wyrażać większą ilość światła. Lawendowo-niebieskie światło uzdrawia również ból w czakrze serca, niezależnie od tego, czy jego powodem jest oddzielenie od Stwórcy, zerwane relacje, śmierć bliskich osób czy też czyjeś osądy. Wszystkie przejawy bólu, utrzymywanego w czakrze serca, będą ukojone, dzięki czemu łatwiejsze stanie się uświadomienie sobie, puszczenie i uzdrowienie w czakrze serca wszelkich niepotrzebnych energii. Gdy weźmie ona „głębszy oddech” i kojące energie się w niej zadomowią, dusza, dżiwatman (jivatman) w sercu, będzie w stanie rozszerzyć się i w pełniejszym stopniu promieniować.