CZAKRY

Czakry - Czakramy - Ćakry - Ćakramy 

Ćakra lub ćakram - w sanskrycie "koło", "okrąg", "dysk" – według nauk metafizycznych tradycji dharmicznych oraz wschodnich ezoteryków, ośrodek energetyczny w ciele, czyli miejsce, gdzie krzyżuje się wiele kanałów energetycznych (nadi, meridianow) i gromadzi się energia prana (chińskie: Qi, Chi). Ośrodek taki czy centrum psychoenergetyczne, odbiera, magazynuje i promieniuje energię o wibracji właściwej dla swojej funkcji, która konieczna jest do życia istot (w szczególności ludzi). Rozwijanie ćakr prowadzi do rozwoju wewnętrznego i duchowego wyzwolenia.

Istnienie ćakr i kanałów energetycznych (nadi) stanowi składnik filozofii i praktyki duchowego rozwoju głównie w jodze tantrycznej, wschodniej ezoteryce, kulturze wedyjskiej. Joga, bioenergoterapia, ajurweda i wiele technik rozwoju wewnętrznego, bazuje na wiedzy o ćakrach. Jako że wiedza o ćakrach jest wiedzą ezoteryczną, traktowana jest przez uczonych badaczy z pewną dozą sceptycyzmu, czasem jako po prostu miejsca do koncentracji w ciele. Najczęściej wyróżniane jest 6, 7, 8 lub 13 ćakr głównych w linii pionu i kręgosłupa, z których każdej przypisywany jest inny kolor, funkcja i położenie. Mówi się o sześciu głównych ćakrach w tułowiu, pięciu ćakrach ciała i jednej w głowie oraz o siódmym lotosie, który jest na wyciągnięcie ręki ponad głową zwanym Koroną. 

Najczęściej w naukach tantrycznych jogi wyróżnia się Siedem Ćakramów, tutaj w porządku od góry (Sahasrara) do podstawy tułowia (Muladhara): 

Sahasrara (Sanskryt: सहस्रार) - Tysiąclistna; 

Ajna (Sanskryt: आज्ञा) - Rozkaz, Trzecie Oko; 

Vishuddha (Sanskryt: िवशुद्ध) - Nadczysta; 

Anahata (Sanskryt: अनाहत) - WIbrująca, Dźwiękowa, Serce; 

Manipura (Sanskryt: मिणपूर) - Ogród Klejnotów; Miasto Skarbów, Gród Kryształu; 

Swadhisthana (Sanskryt: स्वािधष्ठान) - Mieszkanie Światła Jaźni; 

Muladhara (Sanskryt: मूलाधार) - Zbiornik Korzenia, Naczynie Podstawy; 

Polska nazwa jest dosłownym tłumaczeniem nazwy w sanskrycie. Warto pamiętać, że praktykami z ćakrami zajmuje się tantryczna Laja Joga, której częścią składową jest Kundalini Joga. 

Podstawy Laja Jogi - Praktyki z Czakrami 

Laja Joga - medytacyjna szkoła jogi oparta na pracy z Czakrami i mocy Kundalini; metoda Kundalini Joga – dążenie do wyzwolenia przez budzenie energii węża Kundalini jest metodą pomocniczą Laja Jogi. Ogół praktykujących Laja Jogę nie nazywa się w Indii Joginami czy Nathami (jak w Hatha Jodze), ale Lajami (Layas). Laja Joga może być praktykowana zarówno jako system tantryczny jak i jako system wedyjski, odpowiednio “Tantrika Laja Joga” lub “Waidika Laja Joga”.

Termin Laya wywodzi się od czasownika “Lay”, co znaczy “iść”, “poruszać się”. Słowo zaś Layah niesie ze sobą takie znaczenia jak “stykanie się”, “jednia”, “przyleganie”, “przyczepienie”, “przymocowanie”, “lgnięcie”, “przynależność”. Pokazuje to istotny proces jaki przechodzi osoba podążająca ścieżką Laya w swym rozwoju duchowym. Aby “iść” należy połączyć się ze Ścieżką, przylgnąć do niej, a nawet przynależeć w sensie jedni, utożsamienia.  

Layah znaczy tu też pewne zachowania i czynności ukryte pod tym mianem, takie jak: “ściskanie się”, “obejmowanie się”, “przytulanie się”. Można powiedzieć szerzej, że jest to też “przyjmowanie kogoś do serca”, “zawieranie kogoś w sobie”, “wszystkoobejmujące ogarnianie”.

Następna grupa znaczeń słowa Layah to “ukrycie się”, “przyczajenie się” lub “czujne czyhanie, warowanie”. Opisuje to pracę wewnętrzną, a w szczególności to wszystko, co pozostaje do zrobienia poprzez proces odosobnienia, niejako sekretnie, w ukryciu. Laya Yogah polega na głębokiej duchowej praktyce w warunkach odosobnieniowych (ang. retreat) i sekretnych (tajemnych). 

Trzecia grupa znaczeń terminu Layah to “fuzja”, “zlanie się”, “stopienie się”, “roztopienie się”, “rozpuszczenie się”, “przetopienie się” w sposób w jaki wytapia się złoto, “rozpuszczenie dające wszelkie rozwiązania”. Pokazuje to cały alchemiczny niejako proces przemiany i transformacji. W swej istocie Laya Yogah to proces duchowej alchemi, magicznej transformacji w niebiańską postać. 

Ostatnia grupa znaczeń to korona i istota całego procesu Layah. Oto “zaniknięcie”, “unicestwienie”, “zanik”, “wygaśnięcie”, “skasowanie”. Jest to śiwaicki, tantryczny w swym duchu aspekt przemiany ludzkiej duszy. Zwrot “Layam Yaa” oznacza tyle, co “być rozpuszczonym” lub “być unicestwionym”. Rzecz dotyczy oczywiście tej fałszywej, materialnej osobowości zwanej też niskim ego (Anava, Asmita). 

W bardziej wewnętrznym sensie termin Layah używa się w znaczeniu “wchłonięcia” lub “pochłonięcia umysłu”, “wyłącznego oddania” (Pranidhana), także “głębokiej koncentracji”. Stan Layah to także “rozluźnienie umysłu”, “bezczynność umysłu”. Można by powiedzieć, że jest to proces wchłonięcia umysłu w głębokiej koncentracji lub też rozluźnienie w głębokim oddaniu się koncentracji. 

PRALAYA to “odpocznienie” i “miejsce odpocznienia” zarazem, “siedziba” lub “miejsce pobytu”, miejsce odpocznienia. Oto miejsce do którego prowadzi koncentracja, Satkara. Pralaya to stan rozpuszczenia materialnego Wszechświata w Bogu, Brahmanie, w czasie, kiedy cykl istnienia Brahma-Loki zostaje zakończony, a następuje Noc Brahma i przygotowanie do Nowego Dnia.  

Laja Joga jest Tantryczna 

Laja Joga (ang. Laya Yoga) – śiwaicki, tantryczny system praktyki jogi oparty na rozwijaniu tak zwanych ćakramów (czakry) oraz budzeniu energii Kundalini. Laja oznacza pochłanianie, roztapianie lub rozpuszczanie wszelkich uciążliwości i negatywności, uwalnianie od przeszkód i trudności poprzez rozpuszczanie karmana oraz spalanie zalążków przyczyn. Często zwana jogą medytacyjnego wchłonięcia lub jogą zaabsorbowania, pochłonięcia niższej natury przez wyższe boskie siły duchowe.

Można powiedzieć, że termin Laja Joga używany jest w dwóch znaczeniach. W jednym jest to każda szczególna metoda praktyki czy nawet pojedyncze ćwiczenie, które rozpuszcza uwarunkowania umysłu czy przyczyny cierpienia. W drugim jest to wszechstronny i uporządkowany system inicjacyjny tyczący wyzwolenia z uwarunkowań metodami pochłaniania i rozpuszczania.

Filozoficznie cel duchowy szkoły Laja Jogi opisuje traktat “Jogabidźa” (142) następująco: “Jest to tożsamość, jednolitość (aikya) kszetra (pola w znaczeniu umysłu, jaźni) z kszetradźńa (znawcą pola, świadomością poznającą). Uświadomiwszy sobie tę tożsamość, umysł rozpuszcza się, a kiedy następuje stan Laja, siła witalna (pawana) staje się stabilna. Dzięki temu stanowi pochłonięcia (Laja) człowiek osiąga Anandam - błogość i szczęśliwość oraz świadomość transcendentalną.

Stan Laja (Laya) jako wyższy cel duchowy Laja Jogi określa się jako wejście pojedynczej duszy (atmana) do Absolutu czy Wszechducha, zjednoczenie z Bogiem, Brahmanem. Laja to wejście w Boga, w Brahmana, wstąpienie w świadomość Boga, stopienie się z Najwyższą Świadomością, z Wszechduchem – Brahmanem. Termin Laja (Laya) jako końcowy stan świadomości czy etap realizacji duchowej utożsamiany jest z czwartym stopniem ekspansji świadomości znanym jako Turya lub z jego wysublimowaną wyższą fazą.

Laja Joga (Laya Yoga) kładzie nacisk na praktykowanie takich grup ćwiczeń jak mantra, mudra i yantra (jantra) – odpowiednio praca z dźwiękiem, postawą i gestem, oraz praca ze znakami i symbolami (mandala). Podana kolejność uwzględnia także metodologię wprowadzania ćwiczeń, o czym często zapominają nauczyciele wiedzy o ćakramach (czakra) na Zachodzie ucząc w dosyć przypadkowy sposób w porównaniu z metodyką mistrzów Wschodu.

Mantra oczyszcza narząd mowy i zmysł słuchu, mudra uzdatnia ciało dla przepływu wyższych energii, a jantra pozwala na łączenie z wyższymi istotami niebiańskimi. W fazie doznawania kontaktu z wyższymi bytami, należy być bardzo ostrożnym, gdyż nie wszystkie byty bezcielesne bywają zaraz Bogami czy Boginiami, a światy demoniczne też są pełne bezcielesnych duchów, często udających Bóstwa.

Jeżeli chodzi o ćwiczenia typu asany – jogiczne pozycje kojarzone zwykle z jogą, system Laja Jogi używa głównie pozycji medytacyjnych: siedzących (siad klęczny, lotos), stojących (drzewo), leżących (śawasana) oraz spacerowania. Oczywiście z odpowiednim skupieniem, wizualizacją, rytmem oddychania czy modlitwą (mantrą). Praktykuje się dużo form pokłonów i półpokłonów oraz ruchów rytualnych czy ofiarniczych zwanych sthulla-krija.

Do praktyki lajów należą też dobrze znane w północnej Indii tak zwane biegi transcendentalne, przypominające jogging oraz spokojne leżenie na wodzie z minimalną ilością ruchu niezbędnego do utrzymania się na powierzchni. Jest to tak zwany ‘relaks wodny’ połączony z sesją intensywnego oddychania oczyszczającego.

Laya Marga

Laja Joga u podstaw słusznie kojarzona jest jako mistyczna droga, Marga do zjednoczenia z Bogiem (Absolutem, Brahmanem) przez intensywne modły, mantrowanie, medytacje z wyobrażeniem światła i oddawanie czci (pokłony, wielbienie), które prowadzą do przebudzenia mocy Kundalini.

Praca z ćakramami, ćakroterapie (czakroterapie) jakie powszechnie występują na Zachodzie stając się coraz popularniejsze, należy odnosić bardziej do metod praktyki Laja Jogi niż do metod Kundalini Jogi której są przypisywane. Niestety z punktu widzenia metodologii Laja Jogi, często zachodnie systemy ćakroterapeutyczne pozbawione są elementarnych podstaw, takich jak prawidłowe nawiązywanie łączności z Bóstwem (Devata) z pomocą intensywnych praktyk długotrwałego wielbienia jakiejś odpowiedniej formy Boga, Deva.

Traktaty takie jak “Bhagawata-Purana” (2.4.14) czy “Uddhawagita” (23.29) wykorzystują termin Ku-Jogin w odniesieniu do osób praktykujących sadhanę niewłaściwie.

Wielkie Ideały Laja Jogi 

Laja jest w głównej mierze Ścieżką Wchłonięcia czyli Pralaya Margą. Wyższa Jaźń, Atman, boski, duchowy element, wchłania substancję ego (Anava, Asmita), transmitując całokształt materialnego obrazu w subtelną postać, będącą doskonałym odbiciem (obrazem) Doskonałego Człowieka (Purusza). Ścieżka Wchłonięcia (Laya Margah) posiada trzy podstawowe aspekty, które są praktycznie realizowane. Obejmują one (te aspekty) całokształt procesu oczyszczania (uzdrawiania, otwierania) Serca (Anahata) według kolejności Kręgu Oczyszczania, czyli Ścieżki Próbnej:

- WIWEKA (zdolność wyboru tego co właściwe); aspekt nauki i studiów ezoterycznych; słuchanie i odbiorczość wobec GURU (Tego, który wyprowadza z ciemności); zrozumienie i pojmowanie;

- MUMUKSZU (tęsknota, żarliwość); aspekt duchowego praktykowania; gorliwe wypełnianie przepisanych ćwiczeń duchowych; czysta, żarliwa praca medytacyjna; rozwój odbiorczości, czuciowiedzy, intuicji;

- WIRAGA (moc spokoju, siła ciszy); aspekt siły duchowej rozbudzany dzięki stałości, zrównoważeniu i dyscyplinie; wola pracy i służenia (s. SEWA).

Krótko to ujmując otrzymujemy: Naukę, Praktykę i Służenie. Wynikiem tego podejścia jest szybkie osiągnięcie stanu Pustki (s. Śunya), Błogości (s. Ananda) i potężnej SIŁY WOLI (s. Virya), co określone jest także Entuzjazmem.

Uczeń na Ścieżce Laja otrzymuje pomoc w formie wskazówek i ćwiczeń duchowych od swego GURU, aby efektywnie mógł pokonać przestrzeń oddzielającą go od jego duchowego celu, od Boga (s. Iśwara). Praktyki i instrukcje (wskazówki) dawane są z uwzględnieniem jogicznych zasad fizjologii ciała oraz z uwzględnieniem praw psychiki (umysłu).

Praktyki duchowe Laja Margi, na każdym jej szczeblu pochodzą od linii sukcesji tradycji Laja, którą zapoczątkował Mistrz Śiwa wraz ze swoją małżonką, Śri Parwati. Uznawani są oni oboje za Wielkich Ryszi, czyli Mędrców oraz za Słonecznych Nauczycieli (s. Surya Guru). Całość nauk i praktyk przekazywana jest w linii sukcesji przez kolejnych Parama Guru czy Maha Guru (Wielki Nauczyciel), którzy zwykle noszą tytuł – imię: Guru Ananda Śiwa.

Całość Odwiecznej Mądrości wraz ze Ścieżką Wchłonięcia może być przekazywana przez Laja Guru (Nauczycieli Wchłonięcia) lub innych Aćarjów (Wysłanników) Szkoły Laja (Laya Sampradaya), którzy mogą inicjować, wprowadzać chętnych w naukę medytacji oraz wprowadzać w różnorakie systemy szczególnych praktyk związanych z tradycją Laja. Podstawowy zakres praktyki obejmuje dwie formy przekazu, inicjacji (s. Dikszan) znane odpowiednio jako Laya Sadhana oraz jako Laya Abhyasa.  

Sadhana to w ogólności zestaw jakichkolwiek ćwiczeń, które prowadzą do duchowego celu, do Boga (s. Iśwara). Można to rozumieć jako uświęcanie, oczyszczanie. Abhajasa w tradycji LAJA, to praktyka wypróżniająca świadomość z uwarunkowań ego poprzez rozwój głębokiego, wewnętrznego związku z linią przekazu. Jest to stała, wewnętrzna praktyka przebywania w Jaźni, w Jestem, poza ciałem i umysłem. Jest to ciągła praktyka powstrzymywania zjawisk świadomości (strumienia myślenia i emocji), powstrzymywania złudzeń i rojeń tworzonych przez psychikę. 

Całość podstaw praktyki Laja Jogi obejmuje takie sprawy jak:

- nauka osiągania skupienia, uspokojenie chaotycznych zjawisk psychiki, co przynosi zdolność bezpośredniej percepcji intuicyjnej (s. Pratjaja);

- kultywowanie inicjowanej praktyki jogicznej (s. Abhjasa) oraz ćwiczenie się w osiąganiu nieprzywiązania do tego co widziane, w bezpragnieniowości czy raczej w “byciu” ponad pragnieniem (s. Wairagja);

- osiąganie i pielęgnowanie stanu samourzeczywistnienia, samorealizacji (samowiedzy czy mądrości samourzeczywistnienia) o czterech właściwościach (s. Sampradźniata)

- oddanie siebie Władcy Istot Żyjących, służenie Panu i Bogu swemu, idamowi, (s. Iśwarapranidhana);

- wzrastanie w świadomości Boga i dochodzenie do wewnętrznego Ja (s. Ćetana), co osiąga się przez wibrowanie Prańawy – odwiecznego, pierwotnego dźwięku, AUM, oraz rozproszenie przeszkód na drodze do skupienia świadomości;

- nauka i kultywowanie podstawowego ćwiczenia oddechowego, które składając się z wdychania i wydychania (s. Śwasapraśwasa), usuwa czynniki rozproszenia wyłaniające się ze świata psychiki, czyli cierpienie (ból), złe samopoczucie (niepokój) i drżenie ciała (nerwice);

- rozwijanie ćatur-brahmawihary, czyli Poczwórnej Niezmierzonej Czystości, która jest Oświeconą Świadomością i kontemplacją wyciszania dźwięku, czterem cnotom: Miłującej Dobroci i Przyjaźni (Maitri), Współczuciu czy Sympatii (Karuna), Życzliwej Radości (Mudita), a także Bezstronnej Tolerancji (Upaksha);

- uzyskanie stanu beztroski i jasnego, świetlistego poglądu oraz pogody ducha poprzez ćwiczenie ustalania uwagi w Świetle (s. Dźjoti);

- wytworzenie świadomości (psychiki) Czystego Kryształu (Diamentu), w której wszystko odbija się takim jakim jest, a praktykujący może łatwo nabrać właściwości tego na czym się skupia, co zwie się stanem Utkwienia (Popadnięcia, Ustalenia) lub Ekstazy Połączenia (s. Samapati);

- osiąganie poznania wypełnionego prawdą (s. Rytambhara Pradźnia), w którym gasną wszelkie nasiona karmiczne, a przeznaczenie zmienia swój bieg tak, że zawracamy na prostą drogę ku naszemu jedynemu i prawdziwemu Bogu.

Powyższych dziesięć punktów jest streszczeniem pracy pierwszej klasy jogi klasycznej, przedstawionej przez Mistrza Patańdźalego w jego dziele pt. “Jogasutra”. W pierwszym rozdziale, noszącym tytuł “Samadhi-Padah” znajdziemy dogłębne rozwinięcie tych dziesięciu punktów. Kultywując tych dziesięć spraw, osiągamy dogłębną realizację Ścieżki Próbnej, przedstawionej na początku jako Ścieżki Wchłonięcia.

Samadhi-Padah dana przez Rishi Panjali , jak zostało to tutaj w skrócie przedstawione, zawiera wskazówki (instrukcje) jak rozwinąć elementy, podstawy praktyki jakiejkolwiek jogi. Wiele kierunków pracy wynika z tych podstawowych spraw. Przykładowo, cała pobożność, praktyka oddania i wielbienia wynika z aspektu Iśwarapranidhany, a cała nauka o oczyszczeniu, uzdrowieniu, kontroli umysłu i skupieniu wynika z celu, którym jest rozwój Czystej Intuicyjnej Percepcji Prawdy (s. Rytambhara Pradźnia). Mantra joga zajmująca się dźwiękiem wywodzi się od pracy z prawibracją AUM (OM, Ą).

Podstawowe filary etyki i moralności zawierają w sobie cztery cnoty Brahmawihary, co buddyści zwą Bodhićitta. Sztuka oddychania i wszystkie ćwiczenia stąd wynikłe mają swój rdzeń w praktykowaniu Śwasapraśwasa (wdechu-wydechu), zwanego też oddychaniem połączonym. Wizualizacja bóstw (aniołów) wywodzi się z praktykowania medytacji ze światłem, czyli jest techniką związaną ze Światłem, Dźjoti.

Iśta Mantram w Praktyce Lajów 

W himalajskiej tradycji Lajów (Laya Sampradaya) bardzo istotną praktyką jest powtarzanie indywidualnie dobranego słowa o wartości dźwięku. Mantrę (słowo, dźwięk) Indywidualną określa się mianem IŚTA MANTRA. Jest to mantra medytacyjna używana w trzech postaciach (aspektach), którymi są:

I. DŹAPA (Japa) - słowo lub fraza (kilka słów) mówione głośno lub szeptem, śpiewane lub intonowane na melodię płynącą z głębi serca. Powtarzanie rozpoczyna się zwykle od AUM (OM), które jest rodzicem wszelkich mantr, pradźwiękiem. Jest to mantra dźwiękowa (s. ŚABDHA).

II. ARTHA - znaczenie, istotna treść słowa, zwykle też myślowe powtarzanie mantry. Umysł czy raczej cała psychika intonuje (śpiewa) mantrę jakby wewnątrz, w sercu, w jaźni. Jest to zatopienie w znaczeniu słowa oraz pojmowanie treści całą psychiką. Jest to koncentracja, skupienie psychiki na słowie aż do stanu pogrążenia się czy pochłonięcia jego treścią. Artha zawiera też aspekt wizualizowania treści mantry.

III. PRATJAJA (Pratyaya) – odbieranie echa, intuicyjna percepcja, odczuwanie, skupienie na odbiciu z głębi wnętrza jakie rodzi się na skutek dwóch poprzednich aspektów. Odczuwanie polega na kontemplacji wywołanego wrażenia, na odbiorze płynącej z głębi energetycznej wibracji. Jest to praktyka odczuwania w MILCZENIU. Tutaj głębia znaczenia sama się objawia, stajemy się świadomi istotnej treści. Jest to intuicyjne uprzytamnianie sobie znaczenia i treści, poza myślami i emocjami.

Ujmując Iśta Mantram bardziej zwięźle, mamy trzy aspekty: Dźapa, Artha i Pratjaja, czyli Intonowanie, Myślowe Powtarzanie i Milczące Odbieranie. Mantra joga zawiera więc Wibrację Dźwięku, Wizualizację Znaczenia i Milczenie. Iśta Mantra jest dźwiękowym aspektem Iśwara, czyli Pana i Boga mieszkającego w każdym sercu. Prańawa AUM (OM, Ą) odnosi się do Iśwara w jego własnej, odwiecznej postaci. Pozostała część mantry to twórczy potencjał jaki musi człowiek w sobie rozwinąć, aby pokonać dystans pomiędzy sobą a Bogiem, aby przybliżyć się do Boga.

Iśta Mantra jest zatem Słowem Kierunkowym, które skierowuje Ciebie i przybliża do Twojego duchowego Ideału, do Świętego Celu. Dzięki Indywidualnie otrzymanej mantrze wchodzisz do głębi swojej własnej, prawdziwej Istoty. Pratjaja staje się stopniowo drogą do stopienia własnej psychiki (umysłu) z Kosmiczną Świadomością, z Umysłem Boga, Kreacji.

Podstawowa praktyka, w szczególności Iśta Mantra, pozwala nam na osiągnięcie czystego, pierwotnego stanu, czyli Doskonałego Człowieka (s. Purusha). Osiągamy stan bycia Obrazem Boga, w całej pełni przejawiając swój duchowy potencjał. Purusza, czyli Wyższa Jaźń, Doskonały Człowiek, w całej pełni odzwierciedla właściwości Pana (s. Iśwara). Iśta Mantra pozwala na osiągnięcie zasadniczego zjednoczenia z właściwym kształtem siebie samego, który jest Czystym Klejnotem Jutrzenki (s. Purusza – pura znaczy czysty klejnot zaś uszas – to gwiazda poranna, jutrzenka).

Poprzez ciągłe, wytrwałe powtarzanie, wyobrażanie i odczuwanie Iśta Mantry utożsamienie się z Kosmiczną Świadomością (s. Purusza) staje się pełne, osiągnięty zostaje stan Jedności (Niedwoistości Jaźni). Iśta Mantra podtrzymuje właściwy kierunek, ku Jedni, w której fałszywe pojęcie małego ja (niższej jaźni) rozpoznane jako “kosmiczne złudzenie optyczne” przestaje istnieć wraz z wynikłym stąd egoizmem, cierpieniem i wszelką iluzoryczną ułudą (s. Maya).

Samadhi zostaje osiągnięte. Samourzeczywistnienie (samorealizacja) uwieńczona Intuicyjnym Wglądem w Prawdę staje się faktem, a cztery właściwości (oznaki) samorealizacji (s. Samprajńata, Sampradźńata) stanowią widoczny dowód. Pierwsza klasa Jogi Lajów zostaje ukończona.

Ćakramy – Fundamenty Laja Jogi 

Oto lista podstawowych ćakramów (czakramów) w ciele eterycznym czyli w subtelnej energetycznej powłoce Linga Śarira. Jest siedem tych organów opisywanych symbolicznie w formie kwiatów lotosu (padma).

1. Muladhara, Adhara - ośrodek u podstawy tułowia, którego korzeń jest w okolicy kości ogonowej, a centralna część na wysokości krocza. Mula oznacza korzeń, a dhara – zbiornik. Kwiat ten mówiąc symbolicznie posiada cztery płatki, czyli cztery kanały energii (nadi). Rządzi on żywiołem ziemi, a przeniknięty jest energią tamaguny (inercji). Podstawowa barwa aury jest niebieska, symbolem jest krzyż lub trójkąt z wierzchołkiem w dół (symbol łona). Kontaktuje nas z eteralem.

2. Swadhisztana (Svadhishtana) – ośrodek podpękowy lub dolnobrzuszny. Swa – to jaźń, Dhi – światło, Sztana – mieszkanie, siedziba. Jest to ważny ośrodek będący mieszkaniem światła jaźni (niższego ja). Korzeń ośrodka jest u dołu kręgów lędźwiowych, a centrum wewnątrz podbrzusza. Czakram ten posiada obrazowo mówiąc sześć barwnych płatków ułożonych w dwie triady. Symbolem jest półksiężyc lub gwiazda sześcioramienna. Kieruje on żywiołem wody (s. jala), a rządzony jest przez radżagunę (pasję). Podstawowa barwa aury (otwierająca) jest czerwona. Ośrodek ten kontaktuje nas astralem (kama). Istnieje również siódmy, jakby centralny kanał energii czy płatek w tym czakramie o barwie białej.

3. Manipura (-ka) – ośrodek żołądkowy, nadpępkowy, zwany też splotem słonecznym. Korzeń jest u dołu kręgów piersiowych, a kwiat rozwija się w górnej części jamy brzusznej. Mani oznacza klejnot, a Pura - gród lub ogród. Jest to ogród klejnotów albo Gród Klejnotów. Kieruje on żywiołem ognia, a podlega strumieniowi satwaguny, czyli energii harmonii i dobroci. Podstawowa barwa aury, tzw. otwierająca, jest żółta. Symbolem są trzy trójkąty wpisane w okrąg. Posiada on dziesięć w sumie kanałów energetycznych czy płatków. Pozwala na kontakt ze światem mentalnym (manas).

4. Anahata - ośrodek sercowy, grzbietowy zwany też dzwonem. Położony jest wewnątrz klatki piersiowej, korzeń znajduje się pomiędzy łopatkami. Barwa otwierająca jest złotawo-żółta, jeśli chodzi o aurę i biała, jeśli chodzi o wtajemniczenia duchowe. Anahata znaczy dźwięk, słowo, wibracja. Kieruje żywiołem powietrza, wiatrem, a podlega łącznie wszystkim trzem gunom. Żywioł powietrza jest otwierającym, potem przechodzi w żywioł wody lub ognia. Symbolem jest słońce o dwunastu promieniach, tyle ile ma płatków. Przez serce wnikamy w trzy światy łącznie.

5. Wiśuddhi (Viśuddha) – ośrodek w górnej części szyi, z tyłu za językiem. Ważne funkcje tego ośrodka to kontrola żywiołu eteru (akashy, światła), a przez niego władza nad czterema żywiołami, kontakt ze światem kazualnym (przyczynowym) i stymulacja sił twórczych. Barwa otwierająca to szmaragd (błękitno-zielonkawa) lub srebrna. Wiszudhi to światło czystości. Kierowany jest tamaguną (inercja). Posiada szesnaście płatków czy też strumieni energii. Zapis karamy odczytujemy przez ten ośrodek. Symbolem jest pusty w środku okrąg.

6. Adźna (Ajna) – ośrodek wewnątrz głowy, na wysokości środka czoła i na linii uszu. Zwany trzecim okiem od daru jasnowidzenia w czasie i przestrzeni i postrzegania przez widzącego (umysł). Kontroluje żywioł życia i daje władzę nad zmysłami. Łącznik z ciałem sfery budhi. Barwa otwierająca to różowo-błękitna. Symbolem jest tzw, oko mądrości. Radżaguna, czyli pasja włada tym ośrodkiem. Posiada 96 płatków (kanałów lub szprych) w 6-ciu skupionych po 16 energii o podobnym zabarwieniu. Adżna znaczy rozkaz.

7. Sahasrara - ośrodek zwany tysiąclistnym. Korzeń jest na szczycie głowy, kwiat rośnie w górę. Ra – słońce, Sra – pracowanie, Ha – otwarcie, Saha – tysiąc. Jest to słońce pracujące nad otwarciem tysiąca. Dokładnie 960 płatków, w kręgu zewnętrznym i 12 w wewnętrznym. Kontroluje go energia satwaguna. Barwa otwierająca aury jest biało-fiołkowa. Daje pełnię władzy w obu ciałach: fizycznym i energetycznym.

*********************************

SEKRETNA WIEDZA O ĆAKRACH 

MULĀDHARA ĆAKRAM 

Muladhara Sanskrit: मूलाधार, Mūlādhāra czyli ćakra (w spolszczeniu: czakra) korzenia, ćakram zbiornika podstawy – według tradycji hinduskiej, a szczególnie tantryzmu oraz m. in. zwolenników buddyzmu, jest pierwszą z tzw. głównych ćakr czy ćakramów, czyli subtelnych  ośrodków energetycznych w ciele witalnym zwanym Linga Śarira. Odpowiada za kontakt ze światem fizycznym, z Ziemią, z której pobiera ona fizyczną energię życia (nazywaną w różnych kulturach Prana, Mana, Chi, Qi, Ki). Otwiera się u osób demonicznych ku dołowi i promieniuje krwistym, czerwonym kolorem. Przejawiają się przez nią najniższe ludzkie instynkty pochodzące od zwierząt (jedzenie, sen, seks, przetrwanie).

Muladhara Ćakram

Muladhara jest główną ćakrą tradycji tantrycznej, ćakrą która zapewnia w życiu mocne fundamenty: głębokie bezpieczeństwo, stabilizację we wszelkich dziedzinach. Na tych mocnych fundamentach, mielibyśmy budować swoje życie. Bez nich mielibyśmy odlatywać w świat wiecznych przypuszczeń oraz miotać się z jednej skrajności w drugą. Według założeń ezoteryków, kiedy w końcu ugruntujemy swój byt, czujemy, że nic w świecie nie jest w stanie nas skrzywdzić, wyrwać nas z harmonijnego życia.

Według niektórych opinii, w kulturze zachodu, seks przejawia się jako nieczyste, grzeszne działanie, co jest konsekwencją dysharmonizacji i zanieczyszczenia ośrodka podstawy. Podobnie ma się sprawa z bogactwem, które według niektórych, uważa się za złe, co oznacza zanieczyszczenie pewnych aspektów Muladhara Ćakry. Ogólnie, praca z Ośrodkiem Podstawy czy Korzenia wymaga sublimacji instynktownych potrzeb, takich jak jedzenie, spanie, kopulowanie, przetrwanie (zdobywanie, gromadzenie).

Harmonijne działanie ćakry chroni nas przed ustawicznym poczuciem lęku, zagrożenia czy paniki. Ćakra Korzenia jeśli oczyszczona i dobrze działająca – powoduje odczuwanie głębokiego bezpieczeństwa fizycznego, a ludzie są zdolni zapewnić sobie również bezpieczeństwo materialne oraz dobrze funkcjonować w świecie fizycznym. Odczuwa się miłość do Ziemi, która, według opinii joginów i tantryków, uczyniła nas takimi jakimi jesteśmy, oczywiście w głębi Atmana, Duszy czyli Wyższej Jaźni. Z Muladhary mamy energię do realizacji swoich mniejszych i większych celów. Odczuwamy, że Ziemia to bardzo przyjazne i bezpieczne miejsce do życia.

Człowiek z dysharmonią ćakramu podstawy odczuwa zagrożenie swojego bytu, przezywa stany lękowe, aż do psychozy, uważać świat i swoje otoczenie za miejsce bardzo nieprzyjazne, zimne i niebezpieczne. Wydaje się mu, że musi o wszystko walczyć, odczuwa chwiejność w swoim działaniu i ogólny lęk przed życiem i ludźmi.

Niedoczynność ćakry objawia się m.in. niską odpornością fizyczną oraz psychiczną, odczuwaniem lęku i niepewności, brakiem siły przebicia, niezdecydowaniem, niezdolnością do funkcjonowania w grupie. Człowiek postrzega wtedy świat jako koszmar i piekło, chowa się przed nim, a zdarzenia układają się w schematy pecha i nieszczęścia. Występuje obniżenie aktywności, niechęć do życia, utrata sił witalnych. Człowiek bywa zły na własne ciało, nie lubi siebie, boi się tak ludzi jak i siebie, nie akceptuje płci.

Ośrodek, w opinii praktyków jogi i tantry, można oczyszczać, wysubtelniać i rozwijać przez siadanie na ziemi w pozycji skrzyżnej, wdychanie jej zapachu lub inny bliski z nią kontakt, także uczuciowy. W aktywizacji pomaga również świadomość i wpatrywanie się w kolor czerwony oraz złocisto-żółty, na przykład podczas czerwonego wschodu lub zachodu słońca. Kolor elementu ziemi czy energii ziemi jest właśnie złocisto żółty. Odczuwanie świadomością Ziemi jako naszego przytulnego domu, który chroni nas przed niebezpieczną pustką kosmosu. Wielką pomocą są również odpowiednie zapachy, medytacja, yantra oraz mantra czakramu Ziemi (sylaba Lam).

Wstępne oczyszczenie i wyregulowanie Ośrodka Muladhara opiera się na regularnym odżywianiu i spożywaniu posiłków tak, aby nie być do końca najedzonym. Praktykuje się też okresowe posty, bez jedzenia na samej wodzie źródlanej lub posty w formie suchej głodówki. Choroby typu anoreksja – bulimia to po części choroby zaburzonej i rozregulowanej oraz silnie zanieczyszczonej Muladhary. Osoby z tymi przypadłościami mogą sobie z czasem pomóc, jeśli podejmą poważne praktyki z ćakramami, oczywiście u kompetentnych jogicznych Guru czy Nauczycieli Duchowych, a nie u psychotroników czy Newagowców.

Regulacja Muladhary to także znalezienie równowagi pomiędzy pracą i odpoczynkiem, aktywnością i biernością, zdolność do głębokiego relaksu i odprężenia jak i zdolność do intensywnego wysiłku fizycznego. Jednym z zagadnień fundamentalnych jest także nie gromadzenie rzeczy i środków ponad miarę rzeczywistych potrzeb czyli oczyszczenie się ze wszystkiego tego, co jest zbędne i niepotrzebne w życiu.

Regulowanie Muladhary to usunięcie błędnych przekonań na temat seksu i płci, akceptacja swojego ciała i płci, a także roli społecznych z płci wynikłych. Uregulowanie życia seksualnego, także oczyszczenie się ze skłonności takich jak wyłudzanie seksu na kłamstwa o miłości, rozwinięcie zdolności do tworzenia trwałych więzi seksualnych opartych na zaufaniu, szczerości i prawdzie, oczyszczenie tak z zazdrości i lęków o zdradę, jak i ze skłonności do zdradzania i oszukiwania w sprawach seksualnych. Akceptowanie własnego potomstwa, dbanie o owoce łona, czyli dbanie o własne potomstwo, to wszystko są aspekty oczyszczenia sfery Muladhary. Okresowy celibat i zdolność do wstrzemięźliwości, podobnie jak z postami w jedzeniu też jest potrzebny. Potrzebna jest równowaga pomiędzy kopulowaniem, a celibatem (wstrzemięźliwością).

Oprócz psychologicznych spraw do regulacji, oczyszczenia i wysublimowania, są także ważne punkty duchowe, jak generalna akceptacja Boga, Brahmana, Wszechducha, Wyższej Istoty czy Świadomości. Osoby odrzucające Absolut, Boga, Brahmana powodują, że Muladhara skierowana jest w dół i ulegają stopniowej inwolucji, otwarcia na ciemność, mrok, chaos i upadek duchowy. Trzeba tak pracować, tak starać się osobiście doświadczyć Brahmana, aby Muladhara skierowana została ku górze, co jest właściwym kierunkiem dla jej rozwoju i obudzenia Kundalini. Osoby z Muladharą skierowaną w dół, w tym ateiści, bezbożnicy, nie powinni dostawać do praktyki technik Kundalini, gdyż całą siłę Ośrodka Korzenia skierują w dół i skończą jako seksualni zwyrodnialcy, zboczeńcy, bandyci, rozpustnicy, chorzy psychicznie, a także jako źli czarni magowie…

Zbiornik Korzenia – Svayambhu  

Krąg Zbiornika Podstawy, jak można przełożyć zwrot Muladhara Ćakram, otwiera nam pracę z Lotosami, z ośrodkami świadomości, poczynając od samego dołu tułowia, od miejsca pośrodku, pomiędzy łonem a kością ogonową. Mula – oznacza Korzeń, Podstawę lub Spód, stąd nazwa odnosi się do dolnej partii ciała, która w pozycji siedzącej, na ziemi jest spodnią i przypomina miejsce, gdzie z pnia drzewa w głąb ziemi zapuszczane są korzenie. Wibracyjnie słowo Mula oznacza pracę rozpuszczenia i wysubtelnienia wszelkich trucizn i zanieczyszczeń materialnej świadomości.

Adhara to naczynie, zbiornik, oczywiście czara energii, a tą właściwą czarą jest umiejscawiana w tym Lotosie, tak zwana Svayambhu Lińga, która jest zbiornikiem energii zasilającej jaźń, dającą siłę psychiczną, a także przechowującą pamięć pozaświadomych wzorców zachowań. Adhara Ziemi, zbiornik energii podstawowej, ziemnej, opisywany jest jako piękny kwiat lotosu o czterech płatkach, a ściślej o czterech kanałach energetycznych, które z tego zbiornika energii świadomości wypływają, a poświatą czy aurą czterech płatków lotosu są symbolizowane!

Żywioł Ziemi – Prithivi, Bhumi  

Żywioł ziemi rysowany polem kwadratu zabarwionym na żółto jak blask świeżo wykopanej, żółtej ziemi, piasku, przypomina nam jak energizować i rozwijać ten ośrodek w jego bardzo istotnym aspekcie. W systemie pracy z elementarnymi żywiołami, napełniamy ośrodek żółtą barwą, siedzimy na kwadratowym, żółtym dywaniku w czasie modlitw i medytacji, chodzimy boso po żółtym, świeżo wykopanym piasku, jako dzieci bawimy się w piaskownicy o kształcie kwadratu, ze świeżą, czystą, żółtą ziemią! Mieszkamy też w pokojach o podstawie wyznaczonej dokładnie przez kwadrat, a podłogę malujemy sobie na kolor żółty, ziemisty. Mieszkanie w komnacie o kształcie kwadratowego sześcianu szczególnie dobrze wzmaga oczyszczanie i pracę tego ośrodka, ale w wystroju wnętrz i odzieży należy unikać kolorów brudnych, czyli czarnych, ciemnych, brunatnych, brązowych i szarości, gdyż ich oddziaływanie zanieczyszcza aurę i zakłóca pracę Ćakramów.

Muladhara Yantram - Praktyki w Czakrą Podstawy

Mantra Ziemi – Lam 

Żywioł ziemi symbolizuje sylaba LA recytowana z unosowionym, dźwięcznie wibrującym M na końcu, czyli razem LAM, gdzie mocno i intensywnie wibrujemy samogłoskę L, dźwięk ziemi, jako elementu przyrody, żywiołu, czyli Tattwy! Wibrowanie sylaby nasiennej LAM jest podstawą do pracy nad rozwojem ośrodka, a dźwięk musi być dobywany głęboko z dołu tułowia, co wymaga pewnej wprawy i fachowego instruktażu. Bez pracy z dźwiękiem, bez wibrowania sylaby nasiennej i rozwijającej ośrodek, czyli dźwięku L, LA, LAM, żaden rozwój Korzennego Zbiornika nie jest możliwy w istotny sposób! Wibrowanie głosem i kontemplowanie sylaby, dźwięku LAM rozwija magnetyzm pozwalający na przyciąganie wszystkiego tego, co potrzebujemy w materialnym świecie, pomaga w dążeniach do wzrostu, tak materialnego, jak duchowego bogactwa człowieka.

Oczyszczanie Zmysłu Węchu 

Zmysł Węchu ma siedzibę w tym ośrodku i w miarę praktyki rozwijania Mulādhara Ćakra, człowiek przechodzi rozmaite zjawiska związane ze zwiększeniem wrażliwości na wszelkie zapachy. Nos jako organ węchowy mocno związany jest z czteropłatkowym lotosem u podstawy tułowia i w czasie wąchania należy skupiać świadomość w obszarze miednicy i krocza, pomiędzy odbytem, ogonem, a zewnętrznym narządem płciowym, łonem! Sylaba LA oddziaływuje na zmysł powonienia i może być pomocna w terapii zaburzeń węchowych, oraz w dolegliwościach organu powonienia, czyli nosa!

Cztery Zwierzęce Aktywności 

Cztery podstawowe, życiowe, zwierzęce aktywności, wypływają z ośrodka korzeniowego, a są to pragnienia i potrzeby nieomal instynktowne, związane z człowieczym bytem, jak pożywianie, spanie, seks i przeżycie (walka o przetrwanie i zdobywanie bogactw). Każda z tych sfer musi być oczyszczona i wysublimowana, a w odżywianiu i spaniu należy zachować zdrowy umiar, podobnie jak w aktywności seksualnej oraz w zdobywaniu bogactw materialnych i pozycji w świecie. Wszelki prymitywizm i chaos w tych czterech aspektach jest niewskazany. Brak kontroli nad swoim odżywianiem, tak jego jakością jak i ilością prowadzi do rozlicznych dolegliwości, dobrze jest jeść zdrowe, jarskie jedzenie i pić czystą, źródlaną wodę, a od czasu do czasu przestrzegać postu przez wstrzymanie się od przyjmowania wszelkich pokarmów, chociaż przez parę dni, przez liczbę płatków ćakramu!

Dolnobrzuszne Oddychanie 

Głębokie, dolnobrzuszne oddychanie z lekkim ściskaniem zwieracza odbytu przy wdechu i rozluźnianiem podczas wydechu pomaga w oczyszczaniu i sublimacji, wysubtelnieniu tego podstawowego poziomu świadomości, zachowań i energii. Praca fizyczna na granicy wytrzymałości fizycznej, mocny trening energetycznych sztuk walki (Kalarpayat) czy ćwiczeń Hatha Yogi jest bardzo polecany, podobnie jak długie marsze i górskie wspinaczki, praca w ziemi, w lesie czy ogrodzie w sposób oczywisty, bo w związku z żywiołem ziemi.

Instynkt Przetrwania 

Ādhara to ośrodek przetrwania, ośrodek instynktu życia, zachowania życia, obrony i ochrony życia, a czysta i silna energia tego czteropłatkowego lotosu uniemożliwia samobójstwo, uniemożliwia też zabójstwa, z wyjątkiem obrony własnej, gdy nie ma innego ratunku dla nas samych lub naszych bliskich! Gdy element ziemi dobrze pracuje, osoba jest zintegrowana, ma dobre poczucie stabilności, silne poczucie osobistego bezpieczeństwa i mocne oparcie w sobie samej, jest dojrzała, zaradna i samodzielna w podstawowych sprawach życiowych. Osoby zaabsorbowane nadmiernie życiem seksualnym, lub w drugą stronę, unikające życia seksualnego, to jednostki patologiczne, z zanieczyszczonym i chorym ośrodkiem. Podobnie wynaturzenia typu skrajna bieda lub chorobliwa pogoń za bogactwem albo nadmierne zaabsorbowanie odżywianiem czy skrajności w ilości snu, to wszystko patologie związane z ośrodkiem korzeniowym, z Mulādharą!

Oczyszczanie Czterech Vrttis 

Spokojne spacery wśród przyrody, w rytmie czterech kroków wdech i w rytmie czterech kroków wydech, pozwalają na zrównoważenie i wysublimowanie ośrodka i jego funkcji. W szczególności należy oczyścić i uwolnić się od czterech zasadniczych zakłóceń, negatywności, jakie płyną z nieoczyszczonego, zabrudzonego ośrodka Mulā, a są to tak zwane cztery Wŗttis! Odpowiadają czterem energiom związanym z kanałami czy strumieniami energii, łączącymi ośrodek podstawy tułowia z ośrodkiem korony ponad głową.

Pierwszą szkodliwą Wŗtti jest wszelka niepewność, chwiejność, zwątpienie, powątpiewanie.

Drugą negatywnością jest wszelki strach, lęk, obawa, fobia lękowa czy niepokój.

Trzecia Wŗtti to pomieszanie pojęć, słów i zdarzeń, złe interpretacje i oceny o obrazie paranoi, obłędu czy pieniactwa.

Czwarta Wŗtti podlegająca uwolnieniu i oczyszczeniu to lęk przed śmiercią, unicestwieniem, końcem świata, zagładą, lub ogólnie pociąg do śmierci!

Jeśli są nawet małe ślady tych zanieczyszczeń, to znaczy, że trzeba podjąć środki zaradcze, gdyż kwiat lotosu nie pracuje jako energetyczny organ Duszy, Jaźni, Atmana czyli Duchowego Ciała w sposób właściwy. Najlepiej eliminować Wŗttis w wymienionej kolejności, od pierwszej.

Sadhana Czterech Płatków 

Cztery płatki Kwiatu Lotosu Podstawy, to w kolejności od recytacji oczyszczających: WAM, ŚAM, SZAM, SAM, a patrząc z góry na lotos przy ziemi, jest to kierunek zegarowy. Kolejność ta oczyszcza z czterech Wŗttis, reguluje i równoważy cztery procesy życiowe, a także daje wzrost ogólnej, życiowej harmonii i rytm życia w biegu zdarzeń, także harmonię z kolejnymi porami roku.

Pierwszy płatek, Wam, jest biały i światło białe, jasne, słoneczne, bywa używane jako pierwszy kolor czyszczący i wzmacniający Lotos.

Drugi płatek, Śam jest żółtawy, a to w związku z pracą nad istotnym elementem ziemi.

Trzeci płatek, Szam, jest czerwony, a związana z tym głębsza praca dotyczy potężnej, ogniowej sfery Kuńdalini!

Czwarty płatek, Sam jest błękitnawy i związany z barwą zbiornika Lińga Śarira oraz widmowej powłoki energetycznej.

Każdy z płatków wyznacza nam jeden z czterech typów osobowości przeciętnego człowieka i jest w związku z żywiołem elementalnym. Obraz, symbol do pracy z Kuńdalini to Ogniowy Trójkąt wewnątrz ziemnego kwadratu i sylaba KLIM (Kling), bardzo wibrującą, z długim „i”, która pomaga kontrolować wszelkie pozaświadome pragnienia, uwalnia od chorobliwych pożądań i wzmaga witalność!

Spirala Kuńda – Mocy Wiary i Ufności liczy 3 i 1/2 zwoju pokazując, że istnieją 3 i 01/2 cykle pracy z rozwojem Mocy Ducha Człowieczego. W środku Trójkąta Ognia Kuńdalini ma początek centralny kanał energii, Suszumńa (Oś Tao), który biegnie od dołu tułowia, aż po szczyt głowy i do Lotosu Potrójnej Korony ponad ludzką głową. W związku z Mulādharą, pracuje się nad rozwojem i wzmocnieniem tego zasadniczego, centralnego kanału oraz systemu Wadźra, czyli czterech towarzyszących strumieni energii, które kontrolują między innymi Serce, Jelito Cienkie, Układ Łonowo-Krążeniowy i System Potrójnego Ogrzewacza czyli Trzech Bioenergii (Tridośa: Kafa, Pitta, Vata).

Cztery Rodzaje Szczęścia 

Każdy płatek lotosu Mulā symbolizuje jeden z czterech rodzajów Szczęścia, Ānandam, jakie przeżywać głębiej może oczyszczony na tym pierwszym stopniu, czy kręgu świadomości, człowiek.

Słoń w symbolice ukazuje wielki potencjał dla rozwoju nieprawdopodobnej siły i mocy, a symbol Pioruna (Vajra) w ręku Anioła Indra zdolność do oddziaływania energią wewnętrzną poprzez skupienie i energizowanie się na wzór pioruna czy błyskawicy. Należy ćwiczyć dolnobrzuszne oddychanie i skupienie na sylabie Lam oraz pracować z odpowiednimi kolorami na różnych etapach pracy nad ośrodkiem, a są cztery fazy pracy i rozwoju niczym cztery pory roku lub cykl czterolecia!

Kuńdalini śpi jak się symbolicznie powiada w zbiorniku u dołu tułowia, a jest to potencjał wielu zdolności i twórczych możliwości, jakie się pojawiają, gdy człowiek czerpie z pozaświadomych sfer!

Kuńda to naczynie na ofiarny ogień, gdzie czysta ofiara pokarmowa jest rytualnie spalana, a to oznacza, że do budzenia Mocy Ducha potrzebna jest odpowiednia dieta ożywiająca i karmiąca wewnętrzny ogień.

KUŃ to Wiara, Ufność, Zaufanie, Wiara pojęta jako Moc Ufności, a nie jako czcze wierzenie czy naiwność. Kuńda to naczynie poświęcenia dla Wiary, a Kuńdala to Zwój Mocy, Krąg Wiary i Ufności. Pokazuje to sposób podążania Ścieżką Ducha, z Ufnością, Wiarą, poprzez kolejne coraz bardziej duchowe Kręgi Spirali Wtajemniczenia.

Brahman w postaci z czterema twarzami w cztery strony świata to symbol Twórczego Wszechducha, który wszystko przenika, a którego istotą jest Miłosierdzie.

Gāyatri jako Bogini, Matka Ziemia, otwiera dla harmonii i kontaktu z całym Życiem Przyrody, z planetą jako całością! U dołu ośrodka Mulādhara jest węzeł Kańda, w którym spotyka się 12 Meridianów w obiegu wewnątrz ciała, a są one powiązane ze zbiornikiem Swajambhu Linga, który otwiera człowiekowi bramy subtelnego świata energii i podróżowania w czterech eterycznych podprzestrzeniach czy równoległych światach, subtelnych planach Ziemi. Lotos podstawy odpowiada i za doświadczenie eterycznej eksterioryzacji i za leczenie stałych, twardych struktur organizmu, jak kości, zęby, paznokcie, rogówki, mięśnie, a także za fizyczną stronę funkcjonowania organów płci!

**********************************

SWADHISZTHANA - Siedziba Światła Jaźni 

Swadhiszthana - sanskrytu स्वाधिष्ठान  czyli Svādhiṣṭhāna (siedziba światła Jaźni) – to według tradycji hinduistycznej, dżinizmu i buddyzmu druga ćakra człowieka, umiejscowiona w okolicy krzyża, a patrząc z przodu pod pępkiem nad kością łonową. Według tantryków i joginów odpowiada za percepcję przyjemności zmysłowych, zmysł smaku i za międzyludzki podświadomy magnetyzm. Swadhishthana jest magazynem, jak również portalem pierwotnej, nieoczyszczonej energii, emocji i sił twórczych. Otwiera się u ludzi ku przodowi i promieniuje kolorem jasnopomarańczowym, jednak w praktykach mistycznych skierowujemy kwiat lotosu ku górze.

Drugi Lotos, osadzony jest w podbrzuszu, pomiędzy pępkiem a kością łonową, ponad pęcherzem, a pomiędzy nerkami, gdyż zawiaduje energią wodną i płynami organizmu. Na powierzchni brzucha, pod pępkiem oraz z tyłu na kręgosłupie, są akupresurowe punkty, obszary pomagające stymulować system płynów w organizmie, kontrolowany przez Drugi Lotos!

Swādhi to Dom Światła Duszy, Jaźni, Dom uaktywnionej Kuńdalini Śakti (Mocy Wiary i Ufności). Mocą tego Lotosu jest Moc usuwania ciemności ignorancji, Moc rozpraszania mroków niewiedzy oraz Moc usuwania wrogów duchowości, tak wrogów i przeszkód wewnętrznych, jak i Moc pokonywania wrogów zewnętrznych! Integracja Jaźni, integracja podświadomości daje poczucie Pełni, poczucie cherubinowego hermafrodytyzmu, który bez przeszkód spełnia się w związku miłosnym kobiety i mężczyzny, ale życie w pojedynkę także doskonale znosi.

Swadhishthana - Siedziba Światła Jaźni

Swādhiszthana to Lotos o sześciu płatkach, to jest sześciu wibracjach dźwięku, sześciu subtelnych kanałach energii, która zasila podświadomą ludzką Jaźń, Ego, mające siedzibę właśnie w Kwiecie Lotosu! Swāh oznacza Jaźń, Ego, Podświadomość, a Dhi oznacza Światło, Blask, Jasność. Swādhi to Jaźni Światło, zaś SHTHANA, w pisowni spolszczonej Szthana, to Siedziba, Miejsce.

Swādhiszthana to dosłownie „Siedziba Światła Jaźni”, a nazwa ta wskazuje, że w związku z tym Lotosem skupiamy się w Świetle Własnej Jaźni, poszukujemy Światła Prawdziwej Natury. Skupienie w podbrzuszu, w ośrodku energii pod pępkiem oraz płynięcie, dążenie do Światła, odsłanianie Światła Własnej Jaźni czy skupienie w punkcie Światła i dążenie do Oświecenia jest podstawowym procesem praktyki na tym poziomie rozwoju.

Ćakra ta jest głęboko związana z elementem wody i dlatego za jej pośrednictwem odbiera się związane z tym żywiołem cechy świata oraz informacje. Z innej strony, woda miałaby oczyszczać, zarówno na planie psychicznym jak i fizycznym i powodować przepływ emocji. Dzięki temu świat może wydawać się piękny i ciągle na nowo zaskakiwać. Przejawem działania tej ćakry jest m.in. aktywność twórcza, wrażliwość na sztukę w różnorodnych jej formach. Istotnym jej aspektem są także relacje z innymi ludźmi, przede wszystkim z przeciwną płcią, otwartość uczuciowa i naturalność.

Biegunowe, binarne pary zachowań i reakcji dualnego świata, takie jak pożądanie-tłumienie, pobudzanie-hamowanie, czy też dawanie-branie albo przyjemność-przykrość wynikają z natury Lotosu Podbrzusza, którego dwie podstawowe siły, to jest PRZYCIĄGANIE i ODPYCHANIE tworzą tego rodzaju biegunowe pary w różnych układach. Skupiamy się w Świetle Lotosu Jaźni w podbrzuszu i odpychamy, odsuwamy to, czego chcemy się pozbyć, wyzbyć, a przyciągamy to, co chcemy mieć. Z wydechem wyzbywamy się wad i negatywności, a w czasie wdechu przyciągamy to, co chcemy mieć, nabieramy tego, czym chcemy się stać i być!

Jedność kobiety i mężczyzny, albo poprawniej jedność matki i ojca jest wiodącym tematem, a mistyczne podejście do przeżywania miłości i pragnienie tworzenia związku miłosnego przeplata się z duchowymi dążeniami i aspiracjami ku oświeceniu! Biała, kremowo-biała, czysta sylaba dźwięku WAM (VAM), której główną graficzną częścią w Sanskrycie jest Okrąg, pokazuje cały kierunek i metody pracy nastawione na Światło, Czystość i Doskonałość oraz wewnętrzną Głębię Jaźni. Krąg Światła jest też wewnętrzną bramą do astralnego planu oraz bramą do świata wodnego, do sfery astralnych, podświadomych snów, marzeń i pragnień! Osiągnięcie Światła Jaźni, Duszy, Swādhi, oznacza pokonanie samego czy samej siebie, pokonanie Ego i całkowite Zwycięstwo nad własną, niższą naturą.

Energia seksualna występuje tutaj jako zdolność do macierzyństwa i ojcostwa i pozwala powstawać życiu, co niektórzy kojarzą z wodą, z wodami płodowymi bez których nie byłoby istnienia. Płodzenie nowego życia i przyjemność z rodzenia są tak mocno ze sobą powiązane, ponieważ za obie te formy odpowiada czakra “Siedziba Jaźni”. Według przytoczonych wierzeń mężczyzna daje kobiecie twórczy impuls, który ją zapładnia. Reszta procesu powstawania odbywa się w ciele kobiety, która karmi dziecko tak fizycznie jak i duchowo, pozwalając mu się rozwijać. Jest to ćakra w której przyjemnosciowa seksualność zamienia się w dojrzałość płciową do tworzenia trwałych związków, wydania i wychowania potomstwa.

Dobry smak, estetyzm erotyczny polega na wymianie i akceptacji własnej seksualności, która w miarę podróży duchowej wysubtelnia się i uwzniośla. Żaden konflikt pomiędzy prowadzeniem życia seksualnego, a dążeniami duchowymi nie powinien mieć miejsca, gdyż jest tylko oznaką psychoseksualnej choroby, schizofrenii. Kontrola ekspresji seksualnej musi opierać się na akceptacji i wysubtelnianiu życia erotycznego, a nie może mieć postaci tłumienia i wypierania potrzeb, budowania kompleksów winy, gdyż to powoduje powstawanie patologii takich jak pedofilia, sadomasochizm, transwestytyzm, awersje do płci przeciwnej, pederastię, i tak zdeformowane osoby odradzają się w kolejnych życiach nie mogąc osiągnąć Światła Duszy, Centrum Własnej Pierwotnej Jaźni.

Swadhiszthana to ośrodek zmysłowości i namiętności, także ośrodek transformacji seksualności, przyjemności i zadowolenia seksualnego, ośrodek osiągania sublimacji erotycznych rozkoszy. Stąd duchowość związana z tym ośrodkiem jest często przemieszana z wątkami erotycznymi, które albo idą w kierunku hiperseksualizmu, albo w kierunku celibatu i ascezy seksualnej. Błąd typowy, sataniczny, to przeciwstawianie seksualności i erotyzmu życiu duchowemu i oświeceniu, a taki rozdział nie powinien mieć miejsca, gdyż osoby negujące i odrzucające własną seksualność, zamiast duchowego światła Oświecenia osiągną jedynie rozdwojenie jaźni, to jest schizofrenię, z którą będą się odradzać w kolejnych wcieleniach. W gorszej postaci mogą się odradzać jako rozmaicie uwarunkowani zboczeńcy, jeśli z pomocą sił rozmnażania dokonywali krzywd oraz używali ich w sposób sprzeczny z prawami przyrody.

Swadhisztana położona jest w okolicy genitalnej. Jej barwą jest pomarańcz. Przebywające w niej Bóstwa to Waruna, Wisznu i Rakini. Oczywiście z Wisznu (Vishnu) związana jest Bogini Lakszmi, a także Mistyczny Ptak, czyli Garuda Dewa, Olbrzymi Mityczny Orzeł. Pojazd praktyk Garuda Dewa służy adeptom w Tybecie dla przedłużania życia i treningu długowieczności. Służy także do rozwoju świadomości Tysiącleci, jako że Garuda, podobnie jak Feniks jest ptakim żyjącycm tysiąclecie, po którym się odradza, powstaje z popiołów.

Związaną z Wodą i Swadhishthaną mantrą nasienną jest sylaba „Wam”. Odpowiadające ćakrze gruczoły to nadnercza lub jajniki. Lotos tej czakry posiada sześć płatków, co pokazuje, że jest to magiczny lotos, bo szóstka to cyfra magiczna. Czakra ta wiąże się specyficznie z płcią i płciowością, a nie tak bardzo z seksem jako czynnością kopulatywną, co przynależy do Muladhary. Jeżeli czakra funkcjonuje poprawnie wtedy osoba pełna jest siły, energii, witalności i kreatywności. Niedoczynności czakry powodują oziębłość, brak siły życiowej, chęci do życia. W skrajnych przypadkach może prowadzić do depresji. Osłabienie tej czakry powoduje wyalienowanie, niezdolność do odczuwanie głębszych emocji.

Przeładowanie czakry Swadhi powoduje nadmiernie silną zmysłowość, niekontrolowany pociąg seksualny, chorobliwą erotomanię czy nawet skłonność do gwałtów i dewiacji seksualnych. Osoby, które zatrzymają się na poziomie transformacji podświadomego materiału drugiej czakry mają duże problemy z kontrolowaniem swych żądz zmysłowych. Może u nich też występować agresja i skłonność do popadania w gniew i inne silne negatywne emocje, jak chorobliwa zawiść czy zazdrość.

Harmonia i Dysharmonia Swadhiszthany 

Harmonijne działanie Svadhishthana ćakry, czyli jej oczyszczenie i zrównoważenie, objawia się odczuciem “płynięcia z naturalnym prądem życia”. W takim stanie nie blokujemy swoich uczuć, które wtedy przez nas same swobodnie przepływają. Możemy być naturalni i otwarci. Dopiero w konsekwencji tego nasze emocje stają się ważną częścią życia, jednak mimo to potrafią nami zawładnąć. Można też przyciągać rzeczy i zdarzenia, których się pragnie.

Dysharmonia ośrodka objawia się ciągłym szukaniem przyjemności, które nigdy nie jest uwieńczone spełnieniem. Ludźmi z taką dysharmonią targają prymitywne popędy, chcą coraz silniejszych doznań, przez co za bardzo przywiązują się do seksu oraz wszelkich używek. Odczuwa się potężne emocje, które prowadzą do destrukcji zamiast kreacji. Często występują stany zazdrości i nadmierne przywiązania. Innym objawem, często występującym, jest obawa o własną atrakcyjność. Według opinii tantryków, reklama, jako działalność skierowana właśnie w swadhiszthanę, przekonuje, że tylko pewne produkty mogą zapewnić piękno, szacunek i uznanie. Według nich nie należy poddawać się reklamie, ponieważ jest to sztuczny produkt cywilizacji. Należy natomiast zwrócić się do własnego małego JA i tam odnaleźć swoją wewnętrzną i zewnętrzną atrakcyjność.

Ludzie, u których ćakra sakralna jest przyblokowana, odczuwają brak własnej wartości, ich emocje są jakby zakrzepnięte, są oziębli, a seks kojarzy im się tylko ze zwykłym technicznym spółkowaniem. Według opinii tantryków, prawdopodobnie w dzieciństwie brak im było bliskości i czułości, a w okresie dojrzewania stłumili całkowicie własną kreatywność i inspiracje, przez co nie są świadomi działania tego ośrodka. Ćakra ta blokuje się poprzez tłumienie głosu intuicji, potrzeb twórczych oraz uczuć przyjaźni i miłości.

Ćakrę tę ożywia kontakt z przyrodą, kontemplacja naturalnych, przeźroczystych zbiorników wodnych, kąpiele oraz podróże wodne i picie wody ze świeżych źródeł. Bardzo korzystnie wpływa również światło księżyca (szczególnie sierp księżyca). Kontakt ze sztuką i tańcem pomaga poczuć piękno świata i zatracić się w świecie subtelnych acz podświadomych uczuć. Stymulującym kolorem jest promienny jasny pomarańcz. Najskuteczniej jednak działają odpowiednie dla tego czakramu mantry, symbole i medytacje.

Ćakra swadhiszthana to świat nieświadomości, świat śnienia, świat żywiołu wody, ocean. Droga rozwoju wiedzie przez ceremonie chrztu z wody, przez narodzenie na nowo po śmierci symbolicznej przez (zanurzenie oddające) utonięcie. Wskutek pomyślnego przebiegu zanurzenia w pochłaniających wodach jednostka zyskuje miano podwójnie urodzonej (dwidźa) otrzymując nieśmiertelną duszę. Osiągnięcie tej ćakry może objawić się jako podróż w głąb Atmana – Duszy i stoczenie tam walki z potworem wodnym (Lewiatan, Makara) o postaci będącej skrzyżowaniem rekina z krokodylem. Praca duchowa Swadhiszthany to pokonanie potworów kryjących się w głębinach, pokonanie bestii, pokonanie mitycznego smoka.

Owocem zanurzenia i udanego powrotu, jest przemiana w istotę duchową, w czystą Jaźń pełną Światła. Tantra warunkuje jednak taki osiąg rozbudzeniem energii Kundalini czyli Śakti. To zaś uzależnia od impulsu wewnętrznego w człowieku, pochodzącego z poziomu buddhi, który poprzez ocean pchnie nas na drodze indywiduacji, ku następnej ćakrze. Chodzi tu o impuls nadrzędny względem woli ego człowieka, który spowoduje, że nie ucieknie na sam widok Lewiatana, a wręcz przeciwnie – wyda takiej wewnętrznej przeszkodzie bitwę. W terminologii psychologicznej dochodzi do konfrontacji z nieświadomością. Tym Lewiatanem jest hydra własnego pozaświadomego Ego, które jest wewnętrznym wrogiem, którego trzeba zwyciężać oraz kontrolować.

W symbolice indyjskiej, w przestrzeni swadhiszthana ćakry występuje potwór Makara, ale i sierp Księżyca (półksiężyc z wierzchołkami zwróconymi w górę). To jakby czara napełniona duszami ostatnio zmarłych, które czasie pełni Księżyc oddaje Słońcu, gdzie otrzymują nowe życie – taki mit manichejski przytacza Jung, kończąc wykład o drugiej ćakrze.

Świadomość osadzona w tym sześciopłatkowym Lotosie tworzy Krąg, Ćakram ludzi, którzy dbają o dobry gust i smak, dbają o smak potraw tworząc duchową, wegetariańską sztukę kulinarną, ludzi, którzy dążą do Światła Duszy, Jaźni, szukając i odkrywając siebie jako Istotę Światła! Jaźń, duszę, kontemplujemy w postaci punktu czy kropli jaśniejącego, słonecznego światła, które oświeca księżycową, astralną naturę człowieka z góry! Krokodyl, Święty Krokodyl, zwierzę ziemno-wodne symbolizuje ego, jaźń podświadomą i niższą naturę człowieka. Sen jest tą wodną, astralną częścią życia człowieka, podczas gdy jawa, to czas, jaki Święty Krokodyl spędza na ziemi. Badanie snów, sfery wodnej, astralnej jest częścią duchowej pracy nad własnym rozwojem, podobni jak magia znaków i symboli oraz ich interpretacja, a raczej dogłębne zrozumienie i poszerzanie zrozumienia.

Praktyki z Lotosem Księżyca, Wody i Smaku 

Czakrę Swadhi pobudza się medytując nad kolorem pomarańczowym, otaczając się pomarańczowymi obiektami. Pomaga zapach sandału oraz kamienie takie jak kameol czy kamień księżycowy oraz mantra „Wam”. W medytacji wizualizuje się tę czakrę jako pomarańczową kulę w okolicy genitalnej. Można również medytować na świetle księżyca. Kontakt z nieskazitelnie czystą wodą jest także wskazany. Niektóre polecane asany to: padmasana, mahamudra, śasankasana, paścimottanasana, uddiyana-bandha.

Słowo Mocy, Mantram tego Lotosu to sylaba Wam ożywiająca i kontrolująca żywioł elementu Wody, a ludzie urodzeni w żywiole wodnym (Ryby, Raki, Niedźwiadki) często spontanicznie skupiają się w tym Lotosie. Wdychamy sylabę OM, a wydychamy myśląc sylabę Wam, to bardzo prosta mentalna praktyka ożywiania i oczyszczania Lotosu Podświadomości, jaką wykonuje się w rytmie oddychania! Można też po prostu wdychać myśląc sylabę Wam oraz wydychać sylabę Wam, aby oczyszczać Wari-Pitham, czyli Siedzibę Wody, Lotos Wody swego Wewnętrznego Ciała Duszy.

Powtarzanie frazy Om Wam Namah też należy do podstawowych, recytacyjnych praktyk oczyszczających, stosowanych we wszystkich autentycznych szkołach duchowego rozwoju. Swadhiszthana to Lotos zwany Sercem Podświadomości albo instynktownym Sercem Brzucha.

Wibruj często wibrację Wam, myśl często wibrację Wam, skupiając się w biało-kremowym blasku Jaźni, a proces rozwoju nabierze dynamiki i staniesz się osobą panującą nad podświadomą, astralną sferą księżycową. Ośrodek Podświadomości odpowiada za rozliczne zjawiska psychiczne, astralne, senne i emocjonalne, w które nie należy się angażować, a traktować jako mało istotne i uparcie dążyć do odkrycia boskiego Światła Duszy. Ludzie lubią pracować ze znaczeniami snów i warto się tego nauczyć.

Półksiężyc albo Sierp Księżyca jest znakiem, symbolem tego energetycznego, astralnego czy emocjonalnego ośrodka, a przecież wiadomo, że Księżyc wpływa na Wody całej planety i na wody całego organizmu, każdej żywej istoty!

Żywioł Wodny i związany z nim zmysł smaku, tak kulinarnego jak i estetycznego mają siedzibę w Lotosie Podpępkowym o sześciu płatkach, które symbolizują sześć faz przemiany, sześć wyraźnie odmiennych etapów rozwoju człowieka, który dociera w końcu do Centrum Jaźni, poznając Prawdziwego Siebie jako Wewnętrzne Światło Duszy Jaźni.

Światło Jaźni, Dhi w Lotosie Swadhiszthana jest ostatecznie Światłem Jasnym, Białym, Kremowo-białym, jak blask słońca, stąd ciepłe, kremowo-białe światło jest najpopularniejszym znanym tematem pracy i metodą oczyszczania, przedmiotem dążenia ludzi skupionych, skoncentrowanych, osadzonych swą świadomością w Lotosie Wody!

Sześć Wrtti (Vrittis) – Negatywności trzeba oczyszczać i sublimować, a są to wszelkie słabości, braki w empatii (współczuciu), niszczycielstwo, złudzenia i iluzje, pogarda oraz podejrzliwość! Takie stany emocjonalne i cechy charakteru trzeba usunąć, a radosną seksualność męsko-damską pozostawić w spokoju i kultywować z umiarem i w radości. Sześć płatków tworzy dwa biegunowe trójkąty sił męskości i żeńskości, dzięki którym ludzie tworzą trwałe czy długotrwałe więzi miłosne, erotyczno–miłosne pełne rozkoszy, szczęścia i satysfakcji. Wiedza o tworzeniu związków miłości rodzi się w coraz bardziej oczyszczonym i rozwiniętym Lotosie Emocji, jakim jest serce podświadomości, Swâdhiszthana! Jest to ośrodek naturalnej ekspresji emocji i pierwotnych uczuć, potrzeb niższej jaźni, ego, ośrodek życiowego doświadczenia i mądrości życia na wyższych etapach rozwoju.

Każdy z sześciu płatków lotosowego Wieńca uwalnia, oczyszcza jedną z sześciu Wrtti, skaz psyche, sześciu Negatywności emocjonalno-psychicznych ludzkiej jaźni. Oczyszczająco- uwalniający, sublimujący kierunek duchowej pracy, to recytowanie lub kontemplowanie wibracji płatków, energii w kolejności sześciu sylab płatków lotosu BAM, BHAM, MAM, YAM, RAM, LAM, co bardzo szybko, nawet w przeciągu kilku lat całkowicie uwalnia od wszystkich astralnych negatywności i zanieczyszczeń, uwalnia od choroby popadania w zależności od niskich duchów z pomocą channelingów.

W tekstach tantrycznych sześć płatków swadhiszthany ma zwykle kolor cynobrowy, a same mają sylaby wibracji namalowane na nich w kolorze jasniejąco-piorunowym: bam, bham, mam, yam, ram i lam. Oczyszczają one z sześciu Wrttis:

- afektywnej i ślepej uczuciowości, popadania w afekty;

- bezlitosności (okrucieństwa);

- uczucia wszystko destrukcji (poczucia totalnego zniszczenia, powszechnej zagłady);

- urojeniowości, urojeń, rojenia, złudnych imaginacji;

- pogardliwości, gardzenia, poniżania;

- podejrzliwości, podejrzeń, rzucania pomówień;

Woda jest esencją życia, a wodolecznictwo jedną z podstawowych terapii, szczególnie dla wszelkich zaburzeń życia emocjonalnego, erotycznego i zmysłowo-psychicznego. Psycho-odpały rodzą się z zanieczyszczeń Lotosu Swādhi, a stan totalnej HARMONII, ZROZUMIENIA i ZGODY leży w Centrum Jaźni, a to jest Siódmy Etap Transformacji Ego, Jaźni. Waruńa, Anioł Wód, Oceanów, Anioł Strażnik Praw Kosmicznych i Zasad Sumienia oraz Magicznych Znaków Mocy czuwa nad rozwojem Lotosu Wody i Dobrego Smaku (Gustu, Estetyki). Wiszńu i Lakszmi to Anioły, które są Władcami nad astralną, emocjonalną przestrzenią, czwartym wymiarem, stanowiąc doskonałą parę żyjącą w Miłości, Harmonii i Dobrobycie. Wisznu-Śiwa jest symbolem Spełnienia Marzeń, a Śri Lakszmi jest nam Anielicą Obdarzania Dobrami, Anielicą Bogactwa i Dobrobytu.

Barwa Żywiołu Wody często przybiera postać przejrzystego wodnego Światła z domieszką zieleni przyrody lub błękitu nieba, co daje zwykle kolor błękitno-zielonkawy, przejrzysty, szmaragdowy! Praca nad związkami miłosnymi często wymaga zabarwienia płatków Lotosu na kolor cynobrowy czy różowo-czerwonawy, a praca uduchowiania zabarwia je w kolorze pomarańczowym, oranżowym. Każdy płatek ma też jednak swoją własną, charakterystyczną barwę, szczególny kolor własny, jaki stabilizuje się dopiero w Siódmym Etapie, to jest w czasie pracy w Centrum Jaźni, na Oświeconym poziomie duchowego rozwoju Kwiatu Lotosu Swādhiszthanam.

*********************************

Bardziej szczegółowe objaśnienia tematyki ćakr oraz instrukcje praktyk udzielane są przez nauczycieli i mistrzów z dużym doświadczeniem, w Polsce na grudniowych warsztatach o czakramach w czasie których co roku omawia się praktykę z jedną kolejną ćakrą.

Grudzień 2012 - Sahasrara - Ćakram Korony;

Grudzień 2013 - Ajńa (Adźńa) - Ćakram Rozkazu, Trzecie Oko;

Grudzień 2014 - Viśuddha - Ćakram Nadczystości, Ośrodek Akaśa;

Grudzień 2015 - Anahata - Ćakram Wibracji i Dźwięku, Ośrodek Serca;

Grudzień 2016 - Manipura - Ćakram Grodu Klejnotów i Skarbów;

Grudzień 2017 - Svadhishthana - Ćakram Siedziba Światła Jaźni;

Grudzień 2018 - Muladhara - Ćakram Zbiornika Korzenia, Podstawy;

W kolejnych latach cykl jogiczno-tantrycznych praktyk inicjalnych jest powtarzany.

Grudzień 2019 - Sahasrara - Ćakram Korony; 

Szersze omówienie czakramów (ćakr) w kolejnych artykułach! 

Artykuł będzie uzupełniany! Zajrzyj znowu!