Kronika Akaszy - Akasza i jej odczytywanie

Akasza (Akaśa) - Kronika Akaszy jej poziomy i odczytywanie 

Akasza to często używane słowo, które jednak w swej oryginalnej, poprawnej formie brzmi Akaśa, gdzie pierwsze dwie literki „A” mają formę długą, co w transliteracji terminów z tantrycznej czy puranicznej jogi zapisujemy jako ākāśa. Słowo to oznacza w jodze piąty żywioł, element ducha, eteru, przestrzeni czy kosmicznej próżni, nieba i niebiańskiej energii duchowej, żywiołu czystej energii przestrzennej, a rozpowszechniła je na Zachodzie teozofia. Pisownia i wymowa Akasza lub z angielskiego Akasha jest niestety błędna, a pierwsze połączenia człowieka z tak zwanymi na zachodzie Kronikami Akaszy od razu spowodują poprawkę wymowy i pisowni na bardziej podobną do brzmienia oryginału. Starożytne opisy wejść do świadomości Kroniki Akaśa najczęściej przedstawiają sposób zdobywania wiedzy i informacji z tej sfery jako wejście do wielkiej Biblioteki w której zgromadzona jest cała dostępna dla ludzkości wiedza, na wzór Biblioteki podzielona na tematyczne działy oraz zbiory dostępne dla odpowiednio uprawnionych osób. W owej Bibliotece Kronik Akaśa pracują także anielskie istoty, które można nazwać Kronikarzami, Duchami Kronik lub Aniołami Zapisów. Jak łatwo się zorientować są to anielskie istności wysokiej rangi, które także strzegą wiedzy przed niepowołanymi i nieuprawnionymi, sprawdzają czy dana osoba do zastrzeżonych części zbiorów posiada stosowne uprawnienia dostępu. Część Kronik Akaśa udostępnianych swobodnie dla ludzi o nawet niezbyt wysokim stopniu rozwoju ale poszukujących wiedzy i mądrości jest stosunkowo niewielka, o czym wiedzą wszyscy ludzie mający pojęcie i jakieś minimalne doświadczenie w dziedzinie korzystania z Kronik Akaśa. Warto także wiedzieć na początek, że zdolność intuicyjnego wyczucia czy uzyskiwania wglądów oraz wizji na temat rozmaitych rzeczy lub zdarzeń nie jest koniecznie tym samym co zdolność czytania z Kroniki Akaśa. 

Akaśa - Kronika Akaszy - Pamięć Wszechświata

Poprzez wieki i tysiąclecia w kulturze Indii, Tybetu czy Egiptu znana była i praktykowana umiejętność łączenia się z Kronikami Ākāśa (Akasza) oraz wędrowanie w ciele duchowym do bibliotek Mistrzów Mądrości w eterycznej sferze Ākāśa. Święte Księgi spisane na materialnym planie są jedynie odbiciem prawdy zapisanej w sferze Światła i Ducha jaką jest plan Kronik Ākāśa. Im bardziej ateistyczne i materialistyczne są w różnych epokach ludzkie społeczeństwa, tym większą jest konieczność spisywania wiedzy duchowej i naukowej w postaci Świętych Ksiąg Mądrości Bożej takich jak Veda, Purańa, Tora, Ewangelia czy Koran. W okresach wzrostu świadomości duchowej danej cywilizacji większy jest nacisk na bezpośrednie korzystanie przez duchowych uczniów z prawdziwej wiedzy zapisanej w bibliotekach na planie eterycznym, z zapisów światła zwanych Kronikami Ākāśa, które mogą być poznawane dzięki długiej i intensywnej praktyce wibracyjnej mantramów i medytacji Świętej Wiedzy. Ludzkość otrzymała nawet boską wiedzę dotyczącą miłości i seksualności w formie tantrycznego Pisma Świętego jakim jest Kāmasutra oraz techniczne nauki o budowie pojazdów latających w atmosferze (balony, sterowce) oraz po układzie słonecznym, co opisują Święte Pisma znane jako Vaimanika-Śastra. Chrześcijańska Biblia jest w porównaniu ze spisaną Mądrością Bożą w obrębie kultury himalajskiej zaledwie krótkim wprowadzeniem w niektóre sprawy duchowe, czasem przez kapłanów materialistów opacznie tłumaczone i źle wyjaśniane, ale dzięki zrozumieniu jakie dają Święte Pisma takie jak Veda czy Purańa można wszelkie błędy Biblii poprawić, a niedopowiedzenia uzupełnić! 

Dostęp do całej Kroniki Akaśa mają tylko najważniejsze anielskie istoty z najwyższych sfer istnienia, a ludzie którzy twierdzą, że mają dostęp do całej Kroniki Akaśa, zwykle nigdy nie mieli dotąd kontaktu z Kroniką Akaśa, gdyż ich poglądy w tej mierze są błędne skoro nie wiedzą nawet podstawowych rzeczy na temat Kroniki Akaśą, jej funkcjonowania i dostępu do jej zasobów. Biblioteka Kronik Akaśa ma swoje siedziby na różnych planach istnienia, w tym siedzibę dostępną na planie eterycznym będącym czymś jak subtelna strona fizycznej rzeczywistości, najłatwiej dostępna dla ludzi w czasie snów, eksterioryzacji i głębokich medytacji. Pierwsze wrażenie, gdy ktoś jest w pobliżu tej półmaterialnej Biblioteki Akaśnej to impresje energetycznej przestrzeni czy planu energii która jest inteligentna i posiada pamięć wszystkich zdarzeń. Dopiero potem zwykle pojawiają się istoty subtelne o anielskiej naturze wprowadzające osobę do Biblioteki Wiedzy oraz dostępnych dla danego człowieka zbiorów danych. Zwykle adepci na etapie jogi wiedzy i mądrości, dźńana margi, prędzej czy później uzyskują dostęp do kształcenia się w Komnatach Mądrości wielkiej Biblioteki Wiedzy i Mądrości przez teozofów nazywanej Biblioteką Kronik Akaśa. Najczęściej idzie się na naukę do Komnat Wiedzy i Mądrości w czasie snu, który jest w wyrazisty sposób bardziej jasny i świadomy. Biblioteka z wyższą, mentalną wiedzą znajduje się na pograniczu planu mentalnego i przyczynowego, zatem wymaga zdolności do świadomego istnienia nie tylko w powłoce eterycznej, półmaterialnej (pranicznej), ale także na planie mentalnym w ciele manomaya manakośa. Najwyższa dostępna dla dusz indywidualnych Biblioteka Akaśa znajduje się na pograniczu najwyższej sfery niebiańskiej czy przyczynowej, a dostęp do niej mają tylko anioły z najwyższej sfery niebiańskiej w powłoce ciała widźńanamaya manakośa, władcy dewaczanu oraz sam Bóg, władca niebian. Wiele osób na samym początku łączności z Kronikami Akaśa myśli, że to czego dotykają w sferze półmaterialnej, w powłoce sobowtóra eterycznego znanej jako pranamaya manakośa, to najwyższa dostępna wiedza którą każdy może odczytywać, podczas gdy w rzeczywistości zdarza się to jako – patrząc na całą ludzkość z jej miliardami wcielonych dusz i tych żyjących w światach pomiędzy wcieleniami – zjawisko bardzo rzadkie i wyjątkowe, nawet jak lokalnie dostępne dla kilku czy kilkunastu tysięcy osób. 

Niektórzy ludzie mają wstęp do Biblioteki Kronik Akaśa, ale pamiętają z tego tylko czytanie jakiejś jednej Księgi, w której jest bardzo dużo jak na ich zdolności przyswajania wiedzy napisane. To oznacza, że byli w owej Bibliotece Kronik Akaśa i pamiętają jak czytali tam tylko jedną Księgę, a nie pamiętają często całej Biblioteki ani milionów Ksiąg jakie się w niej znajdują. Takie osoby były zaledwie w Czytelni, gdzie jakaś anielska z natury, świetlista dobra istota będąca Bibliotekarzem, podała im na potrzebny im temat jakąś jedną Księgę do poczytania lub przejrzenia. Nawet nie wiedzą, że w owej Bibliotece znajduje się miliony takich wspaniałych dzieł, a ich ogarnięcie wymaga bardzo wielkich umysłów zdolnych pamiętać i rozumieć ogrom wiedzy i mądrości jaka zgromadzona jest w Bibliotece Kronik Akaśa nawet na najniższym planie istnienia. W Czytelni często jest tylko jedna osoba, w Komnacie, do której istota świetlista jako anioł przynosi jakąś Księgę do poczytania gościowi wpuszczonemu na chwilę do zapoznania z czymś ważnym, co dostępne jest jedynie na tamtym planie bytu. Jeśli jakiś temat ujęty jest w dobrze opracowanym dziele zapisanym w ludzkich językach przez jakiegoś mistrza duchowego, osoba na pewno na studiowanie tego tematu nie zostanie zaproszona do Biblioteki Kronik Akaśa. Prawo duchowej ergonomii nie przewiduje uczenia się w wyższym świecie tego, co jest łatwe do nauczenia z ksiąg lub od osób znajdujących się na niższym planie bytu. Zatem kiedy księgi jakiejś wzniosłej wiedzy nie są dostępne na tym planie bytu, kiedy nie ma nauczycieli znających jakiś rodzaj wiedzy na tym planie bytu, wtedy tylko pozwala się uczniom ścieżki wiedzy i mądrości na studiowanie w Komnatach Mądrości na planie subtelniejszym. Normalnie ludzcy uczniowie są kierowani do nauczyciela na tym planie oraz do dzieł dawnych mistrzów, które należyty przekaz wiedzy dają, jaki dla ucznia duchowego jest potrzebny i wymagany. Oznacza, to, że jak ktoś przykładowo twierdzi, że wiedzę z zakresu asan jogi czy pranajam nabył z Kronik Akaśa wprost, gdy nie uczył się u żyjących znawców asan i pranajam na tym planie bytu, gdy tacy żyją, a jest ich całkiem sporo, znaczy że taka osoba kłamie i nigdy nie była na planie Kroniki Akaśa. Nawet wyjątkowo w swoich czasach nie dostanie taka osoba wstępu do Bibliotek Akaśa na naukę rzeczy łatwych do nauczenia i uzyskania na tym planie bytu. Takie jest odwieczne prawo, zasada ekonomii i ergonomii i anioły skrupulatnie tego prawa przestrzegają. Kiedy przychodzi awatara (posłaniec mistrz) wiedzy i mądrości na ten ziemski padół, ci wszyscy którzy poszukują wewnętrznej wiedzy zostają do tego awatara wiedzy i mądrości poprzez inspirację, natchnienia i wewnętrzne wskazówki skierowani na naukę. Tylko w czasie, gdy źródła wiedzy na tym planie są nieosiągalne w jakimś zakresie, poszukujący zasługujący na dostęp do nich są do Biblioteki na planie wyższym zapraszani i uzyskują dostęp do pewnej części Kronik Akaśa.

Ludzkie olśnienia, pomysły i inspiracje pochodzące z własnych przemyśleń, intuicyjne wnioski czy nawet genialne wynalazki nie muszą i zwykle nie mają swojej genezy w Kronikach Akaśa jak błędnie zakładają niektórzy współcześni bajkopisarze pseudo ezoteryczni próbujący dociec czym jest Kronika Akaśa. Kronika Akaśa nie jest wielowymiarowym polem energetycznym które się komunikuje z całą ludzkością, tak samo jak kronikarz historyczny spisujący dzieje nie jest za wszelką cenę w kontakcie ze wszystkimi przedstawicielami ludzkości ani sam w sobie nie jest jedynie polem energetycznym. Kroniki Akaśa są wiedzą spisaną, zanotowaną, zgromadzoną i zapisywaną przez anioły zapisu, przez boskich kronikarzy i jest w nich wszystko to, co zostało odnotowane jako godne uwagi lub przydatne dla przyszłości, dla danych cywilizacji czy całych planet i gatunków istnień. Choroba robienia ze wszystkiego pola energetycznego przyprawionego pseudonaukowymi terminami takimi jak kwanty, to raczej choroba ludzi z przełomu XX i XXI stulecia, których umysły są zbyt płytkie, a możliwości zbyt słabe, aby dotrzeć do wiedzy o tym, do czego osoby te pomimo pewnych wysiłków poznawczych nie są uprawnione. Nie ma też takiej możliwości, aby czerpać wiedzę z Kronik Akaśa i być tego nieświadomym, gdyż podstawą nauki w Komnatach Mądrości odwiecznej wiedzy jest akurat świadome przyjęcie w poczet uczniów duchowych mistrza mądrości pod kierunkiem którego studiuje się Świętą Wiedzę spisaną w Kronikach Akaśa. Fakt ten należy do sekretnych, ale jest takiej osobie dobrze znany, zatem wie ona kim są anielskie istoty podające stosowną Księgę czy Księgi do przestudiowania. Uczniowie są jeszcze gruntownie przepytywani pod kątem przyswojenia wiedzy oraz jej prawidłowego zrozumienia – nie są li tylko samodzielnymi czytelnikami tego co sobie zażyczą. Ośmieszanie się brakiem wiedzy ezoterycznej na temat Kronik Akaśa i wielu innych dziedzin duchowych stało się na zachodzie, w Europie i USA bardzo złą i szkodliwą cechą wielu osób żerujących na ludziach naiwnych mamionych ich rzekomymi uzdolnieniami w światach wewnętrznych. Ktoś kto z uporem maniaka twierdzi, że opanował zdolność komunikacji z Kronikami Akaśa jest akurat ciemnotą, która nie ma żadnego, nawet teoretycznego pojęcia na temat Kronik Akaśa, gdyż to nie osobnik czy osobniczka na niższym planie bytu opanowuje sztukę łączności z Kronikami Akaśa, lecz anielskie istoty decydują kogo można zaprosić i kto z nich ma przyprowadzić kogoś do Biblioteki Akaśa. Czytanie Kronik Akaśa to nie sztuczka psychotechniczna której można się nauczyć, to nie zabawa w hula-hop którą można się nauczyć jak się trochę poćwiczy. Czytanie Kronik Akaśa to od zawsze i na zawsze przywilej do którego można jedynie zostać zaproszonym przez istoty zarządzające Kronikami Akaśa, przywilej zależny także od czasów i okoliczności, gdyż Regulamin Biblioteki jest bardzo wyraźny i wskazuje na to, że 99,99 procent osób twierdzących, że ma dostęp do Kronik Akaśa zwyczajnie nie ma pojęcia o czym mówi, a zatem są to potworki bredzące w nawiedzeniu, potworki ludzkie bredzące w chorobliwym i kłamliwym nawiedzeniu mającym na celu wzbudzenie taniej sensacji swoją chorą i nic nie umiejącą osobą. Władcy Kroniki Akaśa oraz Strażnicy Wiedzy pilnujący zbiorów nie robią wyjątków ani nie odstępują od ustalonych reguł ustanowionych na wieki, a nowicjusze muszą się nauczyć i przystosować.

Większość tego, co znajduje się w Kronikach Akaśa jest wiedzą ezoteryczną, wiedzą tajemną we właściwym rozumieniu tego słowa: generalnie ludzkość nie ma do tej wiedzy dostępu. Jeśli anioły zdecydują się lub dostaną od Boga polecenie ujawnienia jakiegoś wycinka wiedzy ludzkości, wtedy ktoś uprawniony do jej otrzymania i spisania zostaje zaproszony do Biblioteki, a potem napisze taką księgę przybliżającą ludziom temat należycie. I odtąd wszyscy ludzie będą z tego dzieła korzystać, co oznacza, że będzie to dla ludzi dziełem fundamentalnym i niepowtarzalnym. Nikt inny już nie dostanie zaproszenia do studiowania tej wiedzy w Bibliotece Kronik Akaśa, gdyż wiedza ta jest już dostępna dla ludzi na planie ich życia i działalności, dlatego w poszukiwaniu wiedzy tajemnej już ludzkości ujawnionej udajemy się najpierw do ziemskich Bibliotek i do osób, które w tym zakresie wiedzę tajemną ludziom udostępnioną przechowują jako nauczyciele ludzkości i strażnicy świętej wiedzy, często jako mistrzowie mądrości lub ich zaawansowani uczniowie i spadkobiercy. Z powodu tej zasady bardzo istotnym jest aby korzystać z wiedzy i umiejętności tych, którzy żyją na ziemi, a osiągnęli już duchowe mistrzostwo, tych ludzi, którzy posiadają zasoby wiedzy i mądrości wskazujące na to, że są w jakimś stopniu, w jakimś wysokim zakresie czymś w rodzaju delegatury Biblioteki Kronik Akaśa na ziemskim planie bytu. Z tego powodu ci, którzy wiedzą, mędrcy posiadający prawdziwy wgląd, bardzo sobie cenią dobre biblioteki ziemskie oraz dzieła dawnych mistrzów wiedzy nad którymi uczą prawidłowo medytować i rozwijać z nich wgląd oraz inspirację. Można w pewnym uproszczeniu, trochę koloryzując, powiedzieć, że ktoś głoszący jakieś rzekome odkrycia filozoficzne i wewnętrzne prawdy, a nie mający pojęcia o tych, co już takowe nauki głosili, jawi się raczej jako ‘głąb kapuściany’ w ludowym rozumieniu tego idiomu wskazującego na mędrkującego nieuka, który posługuje się obiegowymi frazesami, ale wiedzy i mądrości filozofii nie ma ani troszeczkę. Warto pamiętać, że nawet zwykłe anioły stróże nadzorujące ludzi i spisujące ich uczynki, myśli oraz słowa, wiedzą o każdym człowieku dużo więcej niż on sam o sobie, gdyż mają dostęp do wszystkich poprzednich wcieleń oraz nawet do prapoczątku istnienia człowieka jako idei, jako stworzonej duszy. Niemniej wykonują należycie swoje obowiązki w zakresie jaki im wyznaczyły wyższe istoty, a człowiekowi nie udzielą żadnej informacji jaka nie jest dla niego przeznaczona czy dozwolona. Ci, którzy myślą, że mają wgląd w swoje wnętrze i uczą się sami od siebie, a ich przeczucia i wyobrażenia są wglądem w Akaśę, są bardzo naiwni i bardzo nie wiele o sobie wiedzą, gdyż zwykle nawet w swej ignorancji nie przyjmują do wiadomości, że wiedza o nich dzieli się na rozdziały dostępne dla nich samych i na dostępne tylko dla aniołów stróży, dla aniołów władców losu i przeznaczeń (lipików), tylko dla aniołów śmierci czy nawet tylko dla samego Boga. Zatem ze swojego własnego wnętrza o sobie samym tak bardzo niewiele można się dowiedzieć, a zmysł intuicji oraz prekognicji także ma swoje ograniczenia i nie jest tożsamy z czytaniem Kronik Akaśa, jak to wydaje się często różnym nawiedzonym osobom. 

Biblioteka - Kronika Akaszy - Bhuta Akaśa

Realność istnienia przedwiecznego duchowego zapisu wszelkiej duchowo-naukowej wiedzy jest dla mistyków, ezoteryków i okultystów sprawą oczywistą, często poprzez pewne doświadczenie, chociaż początkujący nie rozumieją ani nie widzą dokładnie, gdzie mieści się Kronika Ākāśa, ani też nie znają głębiej mechanizmów korzystania z tego Wyższego Kosmicznego Rozumu. Nieliczni tylko w pełni zdają sobie sprawę z ogromnego i wielowymiarowego potencjału eterycznych zbiorów Boskiej Wiedzy, do których otwierają się wrota dostępne poprzez duchowe oddanie Bogu, Guru i Drodze, poprzez prawidłową praktykę u Guruh! Kronika Ākāśa, potocznie Ākāsza, zawiera nawet zapisy wszelkich zdarzeń, czynów, myśli i emocji, z czego korzystają Anioły Sądu w czasie pośmiertnego osądzenia duszy, co do której ważą się losy po zakończeniu kolejnego wcielenia. Osądzić człowieka, jego czyny i motywy mogą tylko istoty mające pełny wgląd w archiwalne zapisy wszelkich zdarzeń, a w tym specjalizują się tak zwane Anioły Śmierci, Yamadevas pod kierunkiem Dharmarāja, Archanioła Sądu Pośmiertnego! Zestrojenie z Kronikami Ākāśa, “Czytanie z Akaszy” to w wielu środowiskach bardzo modny i popularny, choć nieco tajemniczy temat, na którym niewielu się dobrze zna, a z tych, którzy o tym uczą, tylko nieliczni mają wgląd w Kroniki Historii Planety i Wiedzy Ludzkości. Teoretycznie, każdy z ludzi mógłby otrzymywać czystą duchową wiedzę bez przekłamań i zwiedzeń, gdyby tylko człowiek zechciał pracować nad sobą w kierunku przygotowania się do bycia Naczyniem Wiedzy. Oświecenie to stanie się Rishim (per. Sūfim), Mędrcem Bożym, a nie ma żadnego oświecenia pozbawionego Boskiej Wiedzy, bo Jñāna, Prajñāna, Vijñāna to stopnie Oświeconego Wglądu, stopnie Boskiej Wiedzy w życiu Oświeconego Człowieka. Kronika Ākāśa, Komnata Mądrości, to globalna i przedwieczna krynica wszelkiej boskiej Wiedzy i Mądrości, Prawdy Absolutnej, chociaż Mędrcy nie popadają w neofickie nawiedzenia na wzór osób z lekka opętanych jakąś “świętą książeczką” jak to bywa u religijnych fanatyków i paranoików!

Himalaje jako całe górskie pasmo nazywane jest Dachem Świata nie tylko z uwagi na wysokość gór, ale i z uwagi na to, że Najwyższa Wiedza skumulowana jest w tym obszarze najbardziej na całej planecie nasączonym Światłem, Duchem, czyli Ākāśą, bo tak zwana “Akasza” to właśnie Piąty Żywioł, Duch, Światło i Eter, substancja ponadmaterialna, boska. Nakierowanie ludzkiego umysłu na Mistrzów Mądrości, żyjących w Himalajach jest tak samo ważne jak wzniesienie duszy w medytacji ku eterycznej substancji Ākāśa, która jest świetlisto-przestrzenną matrycą przechowywanych informacji. Odwieczna Mądrość, Prajñāna, skumulowana jest tak w tym wyższym wymiarze ducha jak i w substancji duchowej, która manifestuje się w formie wyższego rodzaju świętych joginów zwanych Avatārami Wszechwiedzy! Devas, Aniołowie i Bogowie nie są jakimiś ludzkimi wyobrażeniami czy angeloarchetypami jedynie w mitologicznej wyobraźni, ale są rzeczywiście istniejącymi istotami wyższej rangi, które nadzorują całą ewolucję życia na Ziemi od początku jego istnienia. Kronika Ākāśa zawiera prawdziwą historię z dawnych epok ludzkości tak samo jak i wiedzę o życiu i ewolucji istot z ras i cywilizacji niebiańskich, jak i piekielnych, co nie powinno nikogo dziwić, bo ślady tej wiedzy są w każdej religii. Opisane są i ciemniackie upadki bytów anielskich, które uległy dewiacji stając się demonami zła, ale też i spektakularne nawrócenia oraz powroty demonów ze stanu diabolicznego do świata niebiańskiego. Kroniki Ākāśa bardzo wielowymiarowo ukazują postacie aniołów i demonów, rozmaitych ras i cywilizacji tak w ludzkich, jak i pozaludzkich liniach ewolucyjnych, tak, że obrazy Bóstw i Bogiń są przestrzenne, a nie płaskie jak na obrazkach i rzeźbach stworzonych ludzką ręką! Zapisane są spotkania ludzi z żywymi i prawdziwymi osobami boskimi, z devami, zapisane jest kto rzeczywiście został pomazańcem bogów, a kto oszukiwał i udając proroka wprowadzał ludzi w błąd zwodząc wielu. Ludzie, którzy przez lojalną i pełną oddania, stałą służbę dla Guru/h i Linii Przekazu (Sangha/h) przezwyciężają chorobliwy egoizm zajmowania się tylko sobą i swoimi sprawami, mogą stać się biorcami niebiańskiego objawienia, mogą zostać obdarzeni spotkaniem z niebiańskimi istotami, jednak bez prowadzenia przez żyjącego boskiego Guruh nie jest to możliwe, o czym też mówią Kroniki Ākāśa. Stosunek do Guruh, Mistrzów Mądrości i całych Kronik Ākāśa jest wprost stosunkiem do Boga pokazującym cały prymitywizm, bezbożność i antyduchowość, bo fakt, że coś nie jest możliwe do zobaczenia gołym okiem, jak powszechnie wiadomo, nie oznacza nieistnienia tego czegoś, a jedynie brak środków do obserwacji i poznania. W dobie nanorobotów ludzie powinni nie tylko lepiej zrozumieć jak wyższe, anielskie istoty mogą sterować procesem kreacji życia, ale i powinni mieć świadomość, że takie małe nanoroboty pozwalające budować lub niszczyć żyjące gatunki mogą też być obdarzone zdolnością ukrywania się przed ciekawskimi.

Podstawową praktyką uduchawiającą każdej prawdziwej religii są ciągłe prośby, modlitwy i inwokacje kierowane do bogów i aniołów, co otwiera ludzkie istoty dla boskiego światła i pomaga w końcu ludziom przezwyciężyć egoizm i wznieść się do źródła Prawdziwej Wiedzy Duchowej. Oświeceni Mistrzowie Jogi i Tantry ciągle podkreślają, aby więcej próśb o wszelkie łaski i dobra kierować do Boga, bogów i aniołów, do mistrzów i świętych, bo to przyspiesza ewolucję duchową, tak ludzi jak i demonów. Siły zła, demony i czarty oraz ludzie opętani przez siły zła dążą do odcięcia ludzkości od Boga, od bóstw i aniołów, tak, aby ludzkość popadła w mrok i ciemność i takich antyduchowych bydląt należy się wystrzegać i tym bardziej inwokować, błagać anioły i bogów o pomoc, wsparcie i wszelkie łaski, włącznie z darem wiedzy i zrozumienia. Trzeba oczyszczać i ścierać swoje ego pod kierunkiem Guru/h, aby przełamać ciemniacką demoniczność, zacząć wielbić Boga, Guruh, bogów i aniołów ze wszystkich niebiańskich sfer bytu. Prawdziwy altruizm, oddanie, pokora okazuje się w służbie Guruh i Āśramowi posłanego przez Boga mistrza duchowego! Ludzie powinni zwrócić większą uwagę na proste, mantryczne frazy, takie jak “Om Namaśśivāyah”. “Ilhamdulillāh”, czy “Hallelu-Yah” dzięki którym mogą się oczyścić i uwznioślić przez śpiew i modlitwę. Człowiek głównie po to otrzymał organ mowy, aby w odróżnieniu od zwierząt mógł głosem wielbić bogów, aniołów, guruh, oczyszczać się i wysubtelniać, a przecież podstawą Jogi i Tantry jest właśnie praktyka Mantramów! Kroniki Ākāśa mają ogromną wiedzę duchową o wielbieniu Boga, o odnajdowaniu i wielbieniu Guruh, o Hierarchii Światłości liczącej 144 tysiące żyjących Mistrzów Mądrości.

Poznawanie uniwersalnej wiedzy duchowej przechowywanej w Kronikach Ākāśa odbywa się nie tylko poprzez myślowe i uczuciowe zestrojenie, ale i poprzez przeniesienie ludzkiej duszy do odpowiedniego działu w tajemnej bibliotece logosu Ziemi, w Komnatach Mądrości. Otwieranie Wrót do Kronik Ākāśa wymaga dobrego przygotowania ogólnoduchowego tak samo jak i łaski, zgody Guruh oraz Bóstw opiekujących się danymi działami czy filiami Kronik Planety. Pewne sekretne mantramy i imiona Devów, Aniołów Bóstw bardzo pomagają, ale trzeba pamiętać też o ceremonialnej stronie wszystkich praktyk i wielu niezbędnych warunkach, bo unika się dopuszczania profanów i bezbożników do Niebiańskich Skarbów Wiedzy. Boskie natchnienia i inspiracje, a także proste “filmiki” w trzecim oku to zaledwie najniższy stopień zestrojenia i wglądu w Kroniki Ākāśa, najniższy i obdarzony wieloma błędami odczytu i odbioru z powodu niedoskonałości osób tak wglądających w plan wiedzy i mądrości. Istnieje też wiele demonicznych, błędnych wzorców i zakłóceń odczytywania wiedzy z Komnat Mądrości Ākāśa, a także zdarzają się przejęcia i owładnięcia naiwnych osób przez złe astromentalne moce zwane asurami. Ludzie zajmujący się tematem duchowej wiedzy w Kronikach Ākāśa, powinni najpierw przyswoić podstawy duchowej instrukcji poprzez studia Ved czy Śivapurān u doskonałego Śri Guru/h, a kiedy osiągną głębsze zrozumienie, łatwiej będą pojmować wewnętrzną Mądrość i unikać zakłóceń i przekierowań przez demoniczne siły zła, które odwodzą od rzeczywistości aniołów, bogów i od nauki u Śri Guruh. Poprzez widzenia aury i energii, nie ma się wglądu w Kroniki Ākāśa, ale przez rzetelne i głębokie studia duchowe pod kierunkiem Śri Guruh. Prawda przekazywana przez Mistrzów Mądrości nie wszystkim się podoba, a najmniej jednostkom demonicznym, ale to właściwa wiedza jest podstawą Oświecenia! 

Wedle tajemnej wiedzy wedyjskiej znanej jako Widja Gupta (Vidya Gupta, Śri Vidya) istnieją trzy poziomy Kronik Akaśa, trzy sfery zapisu wiedzy o wszystkim co istnieje od początku historii Wszechświata, Brahmandy. Pierwszy, najniższy poziom Kroniki Akaśa to Bhutakaśa (Bhuta Akaśa) czyli zapisy na pograniczu planu fizycznego i astralno-mentalnego (kamamanasu) czyli kroniki o świecie ziemskim, jego obiektach, wydarzeniach i historii. Bhuta Akaśa to dosłownie Przestrzeń Ziemi, przestrzeń planu materialnego, ale włącznie z eterycznym (linga, prana) czyli pranicznym. Druga sfera znana jako Manakaśa (Mana Akaśa) zwana też mentalną lub powietrzną akaśą znajduje się na pograniczu sfery astralno-mentalnej (kamamanas) i przyczynowej czy niebiańskiej (sutrama manas, dewaczan). Mana Akaśa obejmuje wiedzę o tym, co dzieje się w świecie istot astralnych i mentalnych, włącznie z krainami świata zmarłych, światów demonicznych (patala) i piekielnych (naraka). Trzeci poziom Kroniki Akaśa znanej jako Ćittakaśa (Ćitta Akaśa) znajduje się na pograniczu niebios (dewaczan, malkutach) czyli sfery przyczynowej (kazualnej) oraz świata buddhi, gdzie znajdują się najczystsze, oświecone świadomości. Wiedza zawarta na tym trzecim poziomie zawiera informacje o światach anielskich, dewaicznych, gdzie żyją bóstwa i anioły Boga, o świecie w którym nie ma zła, a Bóg Absolut jest Królem. Istnieje jeszcze wyższa, czwarta Kronika, ale dostępna jest tylko Bogu i nielicznym istotom boskim, które należą do panteonu Absolutu, do Brahmana - niedostępna dla istot żyjących na planie ziemskim czy astralnym. Pierwsza sfera kronik, Bhuta Akaśa dostępna jest dla istot żyjących na planie materialnym i eterycznym (pranicznym), a druga sfera kronik dostępna jest zasadniczo dla istot żyjących na planie astralnym i mentalnym. Trzecia, niebiańska sfera kronik, generalnie dostępna jest dla aniołów Boga i bóstw nieba. Wyjątki od tych zasad są bardzo nieliczne i rzadkie, a dotyczą bardzo zaawansowanych duchowo istot żyjących w niższym świecie i wypełniających misje dla świata wyższego. Nawet bardzo uduchowieni ludzie, bardzo wysoko oświeceni i wyzwoleni, mogą nie mieć dostępu do sfery kronik wyższych niż pierwsza, dotycząca sfery ziemskiej Bhuta Akaśa. 

Wiśuddha Ćakra - Lotos Kroniki Akaśa 

Praca nad umożliwieniem czytania Kroniki Akaśa rozpoczynana jest od oczyszczenia Lotosu Wiśuddha czyli szesnastopłatkowego ośrodka czystości, czakramu gardła i szyi. Pięć ośrodków skupiania uwagi w tułowiu, w tym muladhara, swadhiszthana, manipura, anahata (serce) i wiśuddha odpowiada pięciu żywiołom z których najważniejszym jest Akaśa, żywioł piąty osadzony w lotosie gardła, w wiśuddha u nasady szyi wyrażany wibracją sylaby Ham. Dźwięk „Ha” w sanskrycie odpowiada niebu, duchowi, duszy oraz boskości, stąd przypisany jest do lotosu o szesnastu płatkach, który uważa się także za siedzibę Ognia duchowego, Ognia boskich dążeń, pragnień i potrzeb rozwoju jaźni ku doskonałości Bożej. Ośrodek Wiśuddha jak nazywany jest lotos gardła powiązany jest z pamięcią wibracji dźwięku, głosu i mowy, z jasnosłyszeniem, mową oraz tak zwanymi kronikami Akaśa w kiepskim spolszczeniu Akasza czyli tym co zapisane jest w strukturze przestrzeni, próżni, w której umieszczone są formy stworzone z czterech bardziej zgrubnych żywiołów materii.  

Wiśuddha - Sylaby płatków lotosu nadczystości w gardle

Ośrodek Wiśuddha, lotos szesnastopłatkowy u podstawy gardła w szyi, to lotos duchowy, siedziba piątego żywiołu, elementu przestrzeni zwanego Akaśą. W tym subtelnym lotosie duchowym przyswaja się wiedzę otrzymaną z przekazu ustnego, tutaj słowa mistrzów przemieniają człowieka duchowo stając się zalążkiem metafizycznej wiedzy i mądrości, a uczeni wyrastają nieco ponad księgi i wszystko to, co jest już znane oraz opisane. Tutaj budzi się potrzeba sięgania ponad zwyczajne żywioły ziemskie ku Królestwu Duchowemu, podwójnie ku niebu jako kosmosowi pełnemu gwiazd i galaktyk oraz ku niebu jako siedzibie aniołów, archaniołów, archontów, bogów i bogiń oraz innych wspaniałych duchowych stworzeń bożych. Lotos Nadczystości, Wiśuddha, to początek Piątego Królestwa Przyrody, ludzi-aniołów, bóstw stąpających po ziemi czyli inaczej mówiąc stopień zdolności wstępowania do duchowej wspólnoty, budowania ciała światła i życia na zasadach Sanatana Dharmy. Sylaba „Ham” pozwala rozwijać się ćakrze Wiśuddha, a bez praktyki z sylabą „Ham”, skoncentrowaną wibracją piątego żywiołu, nie jest możliwe ani powstanie niebiańskiego ciała światła ani przynależność do prawdziwego Królestwa Duchowego. Sylaba „Ham” oznacza to, co niebiańskie, duchowe, boskie, anielskie, sama w sobie jest potencjałem do zaawansowanego rozwoju duchowego bez którego nie ma oświecenia, nie ma duchowego Urzeczywistnienia Jaźni. 

Piąty lotos – Wiśuddha – umiejscowiony jest w obszarze podstawy szyi, a wiązany z gruczołem tarczycowym w ciele fizycznym oraz z organem mowy i zmysłem słuchu. Żywioł piąty to dźwięk, eter, duch czy dokładniej wibracyjny przejaw ducha tworzącego przestrzeń, w której manifestuje się cały przejawiony wszechświat. Ākāśa, przestrzeń, wakum, próżnia eteru to żywioł piąty, kontrolujący cztery żywioły, elementy budujące cały materialny świat. Duchowość pobudzona w szesnastopłatkowym lotosie gardła u podstawy szyi przejawia się w ćwiczeniu uwagi poprzez głębsze słuchanie i wsłuchiwanie oraz w ćwiczeniu używania słów i mowy. Modlitwa, dla której używanie organu mowy jest niezbędne, zawsze jawi się jako impuls związany z duchowością lotosu Nadczystości, jak można nazwę Viśuddha przełożyć jednoznacznie, aby pojęcie było zrozumiałe.

Impulsy płynące przez ten lotos kierują często ku skrajnej ascezie, przesadnej czystości, a na pewno ku intensywnemu porządkowaniu życia i głębokiej transformacji. Siedem szyjnych kręgów kręgosłupa symbolizuje piramidę Siedmioducha, ścieżki nadziemskiej świadomości, poznania siedmiu światów i siedmiu ciał, a przecież liczba szesnastu płatków daje numerologiczną wartość siedem. Początkujący dobrze jak odczuwają cały obszar lotosu, obejmujący podstawę szyi, gardło i kark z tyłu. Skupiamy się u podstawy szyi, tuż nad grasicą dla rozwinięcia czystości od nasion uprzedniej karmy. Poprzez rozwój i ożywianie tego lotosu poszerza się horyzont zdarzeń i możliwości, rozwija się potęga mowy i wibracji głosu, człowiek staje się coraz bardziej eteryczny i subtelny, a głos przenikliwy i przeszywający.

Żywioł Ducha, Eteru czy Przestrzeni, Ākāśa, reprezentuje wibrująca, gardłowa sylaba HAM, zakończona unosowionym „M”, a także fraza do różańcowej modlitwy OM HAM NAMAH w harmonijnym okręgu, który jest wewnętrznym symbolem żywiołu. Każdy z płatków kwiatu lotosu reprezentuje jedna z szesnastu samogłosek niebiańskiego języka Indoeuropejczyków, jakim jest Sanskryt, a skłonność do nucenia i śpiewania samogłoskowych alikwot jest tak duchową praktyką jak i oznaką budzenia potencjału Viśuddhi. Cechy charakteru takie jak otwartość, twórczość, poświęcenie, poddanie, zaufanie, gotowość, kreatywność, inspiracja to promyczki wyłaniania się substancji duchowej, oznaki działania Ambara-Deva, Ducha Świętego na istotę ludzką i ten jej organ Duszy.

Powszechnie wiadomo, że jest to Ćakra (Krąg) muzyków i artystów duchowo-religijnych, wzniosłych i mistycznych, bardzo awangardowych, wyprzedzających swoją epokę. Taniec i muzyka, wibrujący śpiew chorałów o anielskich głosach kojarzy się z Viśuddhi i Ambarą, Duchem Kosmicznym, Czystym i Świętym. Barwa Ākāśa, żywiołu eterycznego, to kolor nieba i gwiazd u styku dnia i nocy, blask nieba w czasie świtu i przedświtu albo inaczej kolor nieba w blasku Pełni Księżyca i sam blask, specyficzne światło księżycowe w czasie Pełni. Żółtawo-księżycowa poświata lub podobny poblask przedświtu, to kolor promienia duchowej inteligencji, wyższego rozumienia i duchowej intuicji. Delikatna, świetlisto-błękitna barwa nieba u styku dnia i nocy, to bardzo duchowo leczniczy i kojący Duszę kolor, tak pokarm dla Duszy jak i balsam leczniczy, popularnie kojarzony z uduchowioną aurą i duchowym spokojem stoików, z ataraksją!

Lotos gardła jest siedzibą tak zwanego uduchowionego, subtelnego ego i podczas pracy z tym ośrodkiem należy bardzo uważać, aby swoje własne potrzeby i dążenia wolnościowe oraz poczucie samodzielności w duchowości nie stało się przyczyną zaniechania dalszej nauki i praktyki, i odpadnięcia od Drogi oraz Mistrza (Guru). Mandala lotosu pokazuje generalnie 16 faz czy etapów (wcieleń), które przechodzi Dusza w procesie sublimowania i wyniesienia, oraz najwyraźniej widać siedem uczniowskich etapów, niejako kolejnych wcieleń Duszy w nowej formie istnienia. Świadomość Superczystości i związane z tym często subtelne, wewnętrzne doświadczenia o anielskiej naturze, bardzo często prowadzą do zadufania i subtelnej dumy, buty i pychy, która zamyka uszy powodując utratę pokory i posłuchu wobec starszych w Drodze sióstr i braci. Wtedy Dusza zatrzymuje się w rozwoju i staje bezużytecznym, uschłym drzewem figowym w Ogrodzie Dusz, gdyż bez częstej i dobrej superwizji (NADZORU) osób z większym doświadczeniem, bez pomocy starszych sióstr i braci w Drodze, nikt nie może o własnych siłach uczynić głębszego POSTĘPU w rozwoju duchowym. Żywioł eteryczny, duchowy, to żywioł wzajemnego przenikania Dusz, bezinteresownej pomocy, wsparcia i współpracy, etap treningu grupowego wiodącego do prawdziwej duchowej Wspólnoty i Braterstwa.

Wibrowanie sylaby Ham ożywia i pobudza lotos „Górnej Wody”, jak zwany jest często wśród mistyków ten ośrodek, podobnie i życie w rytmie cyklu księżycowych faz Nowiu i Pełni czy wsłuchiwanie się w Dźwięki i Wibracje Ciszy. Tattva, zasada czy żywioł Eteru, Ducha, Ākāśa rozpuszcza nasiona karmiczne z poprzednich żywotów, z życia przed urodzeniem w tym ciele i pozwala na przeciwdziałanie temu, co mogłoby nastąpić, ale siłą ducha może być powstrzymane. Tendencje do życia w ciszy i spokoju w harmonii z żywiołami Przyrody oraz działalność, w której duże znaczenie posiada MOWA (VAĆ) jak nauczanie, śpiew czy deklamacje aktorskie są wyraźne, choć może być i skłonność do całkowitego milczenia lub długich okresów nieużywania mowy. Trening duchowy związany z tym lotosem i fazą budzenia energii Ducha Świętego wymaga bardzo ścisłego kierownictwa duchowego, wsparcia Wspólnoty i rzeczywistej opieki żyjącego w świecie Mistrza, Przewodnika Duchowego, czyli ŚRI GURUDŹI.

Ideał Światła, Kosmosu, Ducha, Próżni, Eteru jako inteligencji nieskończonej istoty bardzo pociąga osoby w fazie Nadczystości, a przecież człowiek w tym etapie rozwoju, który może trwać i szesnaście kolejnych wcieleń w nowych ludzkich postaciach, jakie przyjmuje Dusza w swej wędrówce, taki człowiek widzi, czuje, słyszy i rozumie dużo więcej, niźli ogół otaczającego społeczeństwa, które nie zmierza do Braterstwa Dusz. Przywoływanie Ambara Deva, Ducha Świętego, Sadaśiwa, to jedna z możliwości wzmagania swego doświadczenia, a każdy z 16 promieni Ducha, Ambara daje jakiś szczególny charyzmat, dar duchowy, który działa efektywnie w służbie innych, w bezinteresownej pracy dla duchowej Wspólnoty. Autentyczne charyzmaty, dary duchowe, mają to do siebie, że manifestują się, gdy służy się nimi innym, a gasną i są tłumione przy próbie użycia ich dla siebie i własnego zysku czy pożytku. Efektywna modlitwa wstawiennicza czyniona bezinteresownie w służbie dla innych jest początkiem jednego z charyzmatów, który jest Mocą Wstawiennictwa, Odpuszczania i Łaski.

Całą manďala samogłosek jak A, I, U, Ŗ, Ľ, E, AI, O, AU, M, H, włącznie z podziałem na krótkie i długie głoski od A do Ľ, to wibracje obrazujące rozmaite eteryczno-duchowe charyzmaty, fazy rozwoju, a nawet wcielenia na duchowej Ścieżce, włącznie z zapisem ich karmy, nagromadzeń wymagających przeżycia, zadośćuczynienia bądź oczyszczenia. Ludzkim istotom jak i uczniom Drogi nie jest dane wiedzieć, w jakiej są dokładnie fazie rozwoju, choć wiedzą to ich żyjący mistrzowie, gdyż całą praca tej Ćakry spowita jest zasłoną mistycznej mgły, która całą Drogę czyni hermetyczną i tajemną, ukrytą przed profanami, którzy nie mają żyjących Mistrzów-Nauczycieli i chcieliby podróżować sami w pysze swego niedoczyszczonego acz subtelnego ego. Wody Nieba czy Górne Wody (Dźāla) to symbol pokarmu łaski otrzymywanej zawsze od istoty wyższej, za którą jedynie można podążać, acz ciągle jest niedościgniona i niemożliwa do dogonienia. Jest to urok Podróży w Nieskończoność, po Drodze Niebios.

Jālandhara (Dźālandhara) to proces zaciskania brody do szyi i piersi, co powoduje natężenie obszaru szyi w obrębie lotosu gardła, oczywiście w rytmie oddechowym, proces, który jako ćwiczenie pobudza Viśuddhi do aktywności, ożywia Eter Przestrzeni do pracy i działania. O ile osoby osadzone w ośrodku serca i niższych skierowują się do wnętrza i szukają czegoś istotnego w sobie, o tyle osoby osadzone w lotosie gardła przyjmują to, co płynie z góry, niejako od wyższych istot i od błogosławiącej dłoni Mistrza-Nauczyciela, będąc w czystości wnętrza. Energia Ducha, Eteru, Piąty Żywioł wypróżnia wnętrze tak, że nie ma w nim nic swojego, a ludzka forma cielesna staje się doskonałym naczyniem dla duchowej, boskiej inspiracji i manifestacji charyzmatycznej mocy płynącej z góry.

Mistycy opisują to jako stan łaski uświęcającej bądź duchowej twórczości, jako stan Próżni i Pełni, bo wypróżniony z siebie (ego) staje się naczyniem odzwierciedlającym cały Kosmos, Pełnię. W praktyce jest to trwała zdolność do bezinteresownych poświęceń, zdolność do służenia czynem tak Wspólnocie jak Guru czy Dharmie i bez występowania tych oznak absolutnie wiadomo, że uduchowienie jest udawane lub fałszywe, a pochodzi od astralnych duchów i demonów, które nie znoszą stałego zaangażowania i bezinteresownej służby na rzecz sióstr i braci Wspólnoty, Grupy czy Kręgu, Duchowej Organizacji. Wielka kreatywność, organizacja pracy, zdolność robienia rzeczy, które wydają się niemożliwe dla innych i to w cichości, bez szumu i fanfar wokół swojej osoby, to są oznaki prawdziwej duchowości, podobnie jak charyzmatyczność w służbie innym czy naturalna skłonność do medytacji w czasie Nowiu i Pełni Księżyca.

Pośród procesów zmysłowych, dla których słuch jest koroną, najważniejsze staje się postrzeganie przez uważne słuchanie, coś jakby czucie i widzenie otoczenia oraz tła przestrzeni z pomocą budzącego się wewnętrznego ucha, ale doświadczenia wewnętrznych głosów nie mają zabarwienia patologicznego jak w przypadku chorób psychicznych z omamami słuchowymi. Świadomość Sadaśiva, Ardhanareśwara, wewnętrznej istoty jako hermafrodyty, zjednoczenia pierwiastka kobiecego i męskiego w jedną istotę zaczyna dominować, co daje zdolność do funkcjonowania tak samo w celibatowej i ascetycznej pustelni, jak i w związku z osobami płci przeciwnej, zarówno monogamicznym jak i poligamicznym. Duch Boży nie czyni różnicy między związkami poli- czy monogamicznymi, ale jednoczy wyłącznie płcie biologiczni przeciwne, element żeński z elementem męskim, stąd w czasie realnej podróży duchowej inne związki biologiczne ulegają naturalnemu rozpadowi, choć nie ma żadnego potępienia dla wcześniejszej skłonności, jeśli była oparta na żądzy i karmie, które Duch, Eter Kosmiczny stopniowo naturalnie eliminuje, wymazuje i oczyszcza. 

Wiśuddha Padma - Lotos Gardła, Nadczystości i Hamsah - Wielka Gęś Wędrowna

Duchowa osoba w Kręgu Viśuddha może być w naturalnych związkach, ale też z drugiej strony nie musi i nie potrzebuje do ich tworzenia dążyć. Ākāśa jako zasada rozpoznawana jest po wielu takich objawach życiowych i na dłuższą metę nie jest możliwa do podrobienia, dlatego udający uduchowionych ludzi oszuści szybko ulegają zdemaskowaniu po stylu życia, który nie opiera się na zasadach Ākāśa, Eteru. Szesnaście Siddhis, Darów Charyzmatycznych dzieli się generalnie na dziesięć mniejszych i sześć większych, tak, że pierwsza dziesiątka tworzy całość jako jeden charyzmat w stosunku do pozostałych sześciu. Subtelne, nadczyste rozróżnianie, Vijńāna (Widźńāna) daje ogląd i świadomość siedmiu niebios, siedmiu piekieł, świata tej Ziemi oraz świata Boga, co pokazuje aktywność wszystkich 16-tu zasad żywiołu Eteru! 

(Materiał bardziej szczegółowy oraz praktyki, dostępny jest dla uczestników warsztatów, zajęć i obozów prowadzonych przez Mistrza Uzdrawiania - zgłoszenia poprzez podstronę KONTAKT)